ΧΡΥΣΟΣ & ΑΡΓΥΡΟΣ - ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ

Ο χρυσός σχετίζεται με το νερό (αφού το μεγαλύτερο μέρος  βρέθηκε σε ποτάμια), και υποτίθεται ότι ο χρυσός είναι  ένας ιδιαίτερα πυκνός συνδυασμός νερού και  φωτός του ήλιου. -->ΕΛΙΞΙΡΙΑ

Χρυσός 1 oz (ουγκιά) = 31,104 gr  = 1663 $ = 1280 €
Αργυρος 1 oz (ουγκιά) = 31,104 gr  = 31 $ = 23,85 €

Χρυσός  1 gr   = 0,0321502 oz = 53,46 $   = 41,15 €
Χρυσός 1 kgr  =   32,15 oz       = 53 460 $ = 41 150 €

Αργυρος  1 gr   = 0,0321502 oz = 1 $   = 0,76 €
Αργυρος 1 kgr  =   32,15 oz       = 1 000 $ =  766 €


1 € =   1,3 $ - ισοτιμία 20/01/2012

USA
Κάποτε η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα είχε την υποχρέωση να ανταλλάσσει τα δολάρια με χρυσό και με ισοτιμία 1 oz  = 35 $
Το γεγονός ότι τα αποθέματα χρυσού ήταν συνδεδεμένα με την ανταλλαγή του δολαρίου προς όφελός τους. Ήταν υποχρεωμένοι , σε περίπτωση που τους ζητηθεί ,να ανταλλάξουν τα δολάρια με χρυσό.
Με αυτόν τον τρόπο υπήρχε φρένο στην παραγωγή του δολαρίου και εγγύηση για την σταθερότητα του νομίσματος.
Στις 15 Αυγούστου του 1971 ο Ρίτσαρντ Νίξον ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ ,από εδώ και πέρα ,δεν θα ανταλλάσσουν πλέον τα δολάρια των κεντρικών τραπεζών με χρυσό.
To 1973 τέθηκε το σύστημα Bretton Woods εκτός λειτουργίας και οι τιμές συναλλάγματος απελευθερώθηκαν.


ΧΡΥΣΗ ΛΙΡΑ =   μικτό βάρος 7,9881 gr =>
        22 καράτια (91,6 Χ 7,9881)=>
            καθαρό βάρος χρυσού 7,3224 gr  =>
7,3224 / 31,104 = 0,2354167 oz
0,2354167 oz * 1280 € = 301,3 €

Οι διαστάσεις της λίρας είναι:
 διάμετρος 22,05 mm και το πάχος 1,52 mm.
Το βάρος μίας λίρας είναι περίπου 8 gr και για την ακρίβεια 7,9881 gr.
Η περιεκτικότητα του χρυσού στο κράμα κατασκευής της λίρας είναι 91,6%,  (ή αλλιώς 22 καράτια).
Κάνοντας πράξεις με τα δύο τελευταία νούμερα βρίσκουμε πως η κάθε λίρα περιέχει 7,3224 gr καθαρού χρυσού. .



ΚΑΡΑΤΙΑ - ΚΑΘΑΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣ -  ΑΛΛΑ ΜΕΤΑΛΛΑ
24 1000    η 100%           0
22 916,6      91,66 % 83,4
21 900            90 %        100
18 750            75 % 250
14 585            58,5 % 415
9 375            37,5 % 625
8 333            33,3 % 667

Χρυσός 1663,60 $  oz
Άργυρος 30,96 $ oz
Χρυσή Λίρα (Π) 350  €


ΑΡΧΑΙΑ  ΑΘΗΝΑ 
Ως αμοιβή των πτωχών για συμμετοχή σε δημόσιες υπηρεσίες καθιερώθηκε ο μισθός εκ 3 οβολών , το γνωστό τριόβολον
Οι εργαζόμενοι στα Δημόσια έργα πληρώνονταν με ημερομίσθια
1 δραχμή την ημέρα για εργασία από την ανατολή μέχρι την δύση του ήλιου.
Οι μισθωτοί εργαζόμενοι πληρώνονταν κατ΄ αποκοπή δεδομένου ότι η ακανόνιστη ροή των παραγγελιών δεν επέτρεπε την μόνιμη πρόσληψη κάποιου ως μισθωτού υπαλλήλου.
Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου  404 πΧ, ένα Αθηναίος οπλίτης   κέρδιζε 1 Δραχμή την ημέρα.
Κωπηλάτες στις τριήρεις κατά τον 5ο αιώνα κέρδιζαν  επίσης 1 δραχμή / ημέρα ή 4,3 γραμμάρια αργύρου
Το βραβείο για νικητές στους Ολυμπιακούς αγώνες 560 πΧ ήταν 500 δραχμές .

Υπολογίζεται ότι ένα ασημένιο τάλαντο, δηλαδή  στην πραγματικότητα έξι χιλιάδες ασημένιες δραχμές, επαρκούσε για το μηνιαία μισθοδοσία των 200 ανδρών που στελέχωναν μια αθηναϊκή τριήρη κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Ο κωμικός ποιητής Μάχων αφηγείται πως η εταίρα Φρύνη ζητούσε μία μνα για κάθε νύχτα.
( δηλαδή 100 δραχμές ήτοι 4  μηνιάτικα ενός απλού ανθρώπου 4 Χ 25 = 100 δραχμές)



Περί το 483 πΧ το Λαύριο παρήγαγε καθαρό άργυρο βάρους 100 ταλάντων ετησίως ήτοι 2,6 τόνους πολυτίμου αξίας 600 000 αττικών δραχμών .
Ετήσια έσοδα της Αθηναϊκής Αυτοκρατορίας κατά την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου, ήταν 600 τάλαντα δηλαδή τα έσοδα μόνον από τα μεταλλεία του Λαυρίου ήταν το 1/6 των συνολικών εσόδων.

1 τάλαντο = 26 γρ = 60 μνάς= 6 000 δραχμές = 36 000 οβολούς = 288 000 χαλκούς

100 τάλαντα = 2 600 γρ = 6000 μνα = 600 000 δραχμές

Ομως ενώ σήμερα η ουγκιά αργύρου αξίζει 31 $ , και του χρυσού 1663 $ ,
ήτοι μία αναλογία  50 προς 1,  δεν ήταν πάντα έτσι.
Υπήρχε εποχή  στην αρχαιότητα που η τιμή του Αργύρου ξεπερνούσε την τιμή του Χρυσού .
Στην Αρχαία Αθήνα του 500 π Χ , η αναλογία ήταν 10 προς 1.
Αν υποθέσουμε  ότι η τιμή του Αργύρου ήταν ίση με την τιμή του χρυσού  των ,
ήτοι αναλογία 1 προς 1 , = 1663 $
η αξία των 2,6 τόνων παραγωγής του Λαυρίου  θα ξεπερνούσε την τιμή του 100 m $ ετησίως.
για αναλογία 1 προς 1 . Και τα 10 m $ με αναλογία 10 προς 1.

Αναλογία Αργύρου προς Χρυσό
Ήδη από το 3100 π.Χ., έχουμε αποδείξεις ότι η αναλογία τιμής  αργύρου/χρυσού στον κώδικα του Μήνη, ο ιδρυτής της πρώτης αιγυπτιακής δυναστείας. .
" Σε αυτόν τον κώδικα αναφέρεται ότι
η αναλογία Αργύρου προς τον Χρυσό ήταν ,  2 και ½ προς 1 .
Αυτή είναι η πρώτη μας για μια σχέση μεταξύ τιμής  αργύρου προς χρυσό.

Στα πρώτα νομίσματα που έγιναν το 500 π Χ   στην αρχαία Ελλάδα, η αναλογία του Αργύρου  προς  Χρυσό  ήταν γενικά μεταξύ 10 προς 1 και    13, 5 προς 1,
ανάλογα με τη σχετική εγγύτητα των ορυχείων  του χρυσού ή αργύρου   .
Στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου η ισοτιμία των δύο μετάλλων είναι διαμορφωμένη στο 1: 13,3 . Με την εκστρατεία του όμως ο Αλέξανδρος υιοθετεί ως μόνης ρήτρας του Αργύρου και την αποδοχή των Αττικών μέτρων ως βασικής ρήτρας τιμών με αργυρά νομίσματα (δραχμή , δίδραχμό , τετράδραχμο) . Ο χρυσός διατηρεί μόνον εμπορευματική αξία και απλά υπόκειται στους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης ! Το αποτέλεσμα αυτής της νομισματικής πολιτικής είναι η πτώση της τιμής του χρυσού , έως και 20 % .

Από τη στιγμή που το ασήμι  ανακαλύφθηκε στον Νέο κόσμο  του 16ου, μέχρι το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η τιμή του χρυσού σε σχέση με το ασήμι, διατήρησε σχετικά σταθερή αναλογία 15 ½ προς 1.
Στη δεκαετία του 1930 και του 1940 ο δείκτης ανήλθε σε 90 προς 1 .
Το 1991 κορυφώθηκε σε περίπου 98 προς 1.

ΣΤΑΘΜΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΌΝΕΣ     (ΑΤΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)
1 Τάλαντο (26.196 χλγρ.)                   = 60 Μνας ή 6.000 αττικές δραχμές
1 Μνα (436,6 γρ.)                               = 100 Δραχμές
1 Δεκάδραχμο (43,75 γρ.)                  = 10 Δραχμές
1 Τετράδραχμο (17,50 γρ.)                 = 4 Δραχμές
1 Δίδραχμο ή Στατήρας (8,75 γρ.)      = 2 Δραχμές
1 Δραχμή (4,37 γρ.)                            = 6 Οβολοί
1 Τετρόβολο (2,92 γρ.)                       = 4 Οβολοί
1 Ημίδραχμο ή Τριόβολων (2,19 γρ.) = 3 Οβολοί ή μισή δραχμή
1 Διόβολο (1,46 γρ.)                           = 2 Οβολοί
1 Τριημιοβόλιο (1,10 γρ.)                    = 11/82 του οβολού
1 Οβολός (0,72 γρ.)                             = 8 Χαλκοί
1 Ημιόβολο                                          = Μισός Οβολός
1 χρυσός στατήρας ή δαρεικός            = 27, 5 αττικές δραχμές
1 αργυρός στατήρας                             = 4 δραχμές.

Οι υποδιαιρέσεις του, όταν αναφέρονταν σε πολύτιμα μέταλλα, λειτουργούσαν και ως νομίσματα.
Συνήθως ένα τάλαντο ισοδυναμούσε με το βάρος του νερού που χωρά σε έναν τυποποιημένο αμφορέα. Αυτό ποίκιλλε από λαό σε λαό.
Κατά προσέγγιση ένα ελληνικό («αττικό») τάλαντο ισοδυναμούσε με 26 σημερινά χιλιόγραμμα, ένα αιγυπτιακό με 27, ένα βαβυλωνιακό με 30,3 και ένα ρωμαϊκό με 32,3.

Την υποδιαίρεση αυτή υιοθέτησαν και οι Έλληνες, μετατρέποντας τη μνα σε νομισματική μονάδα αναφοράς. Δηλαδή μία χρυσή μνα ισοδυναμούσε με περίπου 433 γραμμάρια χρυσού όχι μόνο ως μάζα, αλλά και ως αγοραστική δύναμη.
Τάλαντα δεν κόπηκαν ποτέ και μνες μόνο σπάνια, αφού ένα τέτοιο κέρμα ήταν πολύ βαρύ για να χρησιμοποιηθεί.
Κόπηκαν όμως δραχμές, δηλ. εκατοστά της μνας (περ. 4,3 γραμμάρια).
 Η αττική δραχμή αποτέλεσε το βασικό νόμισμα της κλασικής εποχής και όπως είναι ευνόητο,
 η αξία της εξαρτιόταν από το μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε
 - π.χ. μια ασημένια είχε μικρότερη συναλλακτική αξία από μια χρυσή.

Ετυμολογικά δραχμή σημαίνει το κέρμα που μπορεί να πιαστεί με το χέρι, σε αντιδιαστολή με τη δύσχρηστη μνα που ζύγιζε σχεδόν μισό κιλό.
Η δραχμή από άργυρο (ασήμι) ήταν το βασικό νόμισμα της Αρχαίας Ελλάδας.

ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ

Στην αρχαία Αθήνα, με την ονομασία σεισάχθεια έμεινε γνωστή η νομοθετική ρύθμιση των χρεών από τον Σόλωνα Ο όρος είναι σύνθετος από τα αρχαία ελληνικά, από το "σείω" (ταρακουνώ) + "άχθος" (βάρος, χρέος). Ουσιαστικά σήμαινε την "αποτίναξη των βαρών".

Πριν την απαγόρευσή της από το Σόλωνα, στην Αθήνα ίσχυε ο θεσμός της υποδούλωσης για χρέη: ένας πολίτης που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το δανειστή του έχανε την ελευθερία του.

Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.

Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το "σώμα" (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.

Είναι γνωστό ότι με τη "σεισάχθεια" ο Σόλων έδωσε τέλος στην εξάρτηση των φτωχών αγροτών στην Αττική. Εκείνο που δεν είναι γνωστό και παραμένει θέμα διαμάχης ανάμεσα στους ερευνητές είναι η διαδικασία που ακολούθησε προκειμένου να αποκαταστήσει όσους είχαν πέσει θύματα της αυθαιρεσίας των πλουσίων, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν γραπτές διατάξεις (αυτό άλλωστε λέει και ο Σόλων σε ένα από τα ποιήματά του). Το μέτρο άλλοτε συνδέεται με τους εκτημόρους, τους εξαρτημένους αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη των προνομιούχων με τη συμφωνία να τους δίνουν το 1/6 της παραγωγής αντί ενοικίου, ενώ άλλοτε με όλους όσους είχαν δανειστεί και καλλιεργούσαν την γη των πλουσίων και ισχυρών με ενέχυρο την προσωπική τους ελευθερία.

Η σεισάχθεια δημιουργήθηκε όχι για να καταργήσει τη δουλεία, αλλά για να απελευθερώσει τους δούλους από χρέος.Οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα άφηναν δύο εξαιρέσεις: ο κηδεμόνας άγαμης γυναίκας που είχε χάσει την παρθενία της είχε το δικαίωμα να την πουλήσει για δούλη, και ένας πολίτης μπορούσε να αφήσει έκθετο ένα ανεπιθύμητο νεογέννητο.

Από το έργο "Πλούτος" του Αριστοφάνη, μιλάει η ΠΕΝΙΑ:

"Για συλλογίσου λοιπόν στις πολιτείες τους ρήτορες που, όταν µεν είναι φτωχοί, φέρνονται τίµια στο δήµο και στην πολιτεία, µα όταν πλουτίσουν από τα δηµόσια χρήµατα, στη στιγµή γίνονται άδικοι, και το λαό επιβουλεύονται και το δήµο πολεµάνε."

Αιώνες δεν άλλαξε τίποτε, τώρα γιατί να αλλάξει;

Ο σύγχρονος άνθρωπος αλλά και το σύγχρονο κράτος έφτασαν στα όρια της ένδειας σε ένα σύστημα καπιταλιστικό  το οποίο και αυτό  με την σειρά του , πνέει τα λοίσθια . Είναι σίγουρο πλέον ότι μέσα στην επόμενη γενιά , το οικονομικό σύστημα θα καταρρεύσει κατ ΄  αρχήν  και θα αντικατασταθεί με κάποιο άλλο , με πιθανότερο στο παλαιότερο , αρχαιότερο των οικονομικών ανταλλαγών , το οποίο είναι και το περισσότερο δίκαιο οικονομικά .

Απο τις μεγάλες μεταναστεύσεις των λαών  το 5000 ΠΧ φτάνουμε στις σημερινές μεγάλες μεταναστεύσεις . Ο παρανομαστής είναι πάντοτε ο  ίδιος , η φτώχεια , η πενία επιφανειακά αλλά η έλλειψη πόρων βαθύτερα . Βίος και βιός , έννοιες ταυτόσημες . Δεν υπάρχει βίος δίχως βιός , ούτε και το αντίθετο . Ο βίος του ανθρώπου είναι άμεσα συνδεδεμένος με το βιός , το οποίο μπορεί εκτός των υλικών αγαθών , να περιλαμβάνει και τα πνευματικά . Το βιός προσδίδει νόημα στο υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου . Στο βιός περιλαμβάνεται η οικογένεια και τα παιδιά  και η παιδεία . Στην πενία και στον πόρο οφείλει την ανέλιξη του ο  άνθρωπος.

Ο άνθρωπος κινητοποιείται , γίνεται εφευρετικός και ξεπερνά τον εαυτό του . Τότε συμβάλουν και οι θεοί γιατί ‘ανάγκα και οι Θεοί πείθονται΄ . Είναι γεγονός ότι στις μεγάλες μεταναστεύσεις  δεν έλαβαν μέρος οι Έλληνες γιατί απλώς είναι γηγενείς .

Φυσικά είναι μύθος για την Ινδοευρωπαϊκή φυλή . Οι Έλληνες φυσικά έκαναν αποικίες .

Η  Ελλάδα ήταν και είναι αυτάρκης από φυσικούς πόρους . Ο παράδεισος του υλικού κόσμου . Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν η κατοικία των Θεών  .

Οι απέραντες εύφορες πεδιάδες και το νερό ,τα ποτάμια και τα βουνά . Το ήπιο κλίμα και το απέραντο γαλάζιο της Θάλασσας . Η Ελλάδα τα έχει όλα.

 Τα κοπάδια ετρέφοντο και τρέφονται , αυτόνομα και φυσικά , στα όρη το καλοκαίρι και στις πεδιάδες τον χειμώνα ,  χωρίς να υπάρχει ανάγκη για  τεχνητές & τοξικές τροφές . Σε λίγα μέρη του κόσμου συμβαίνει αυτό. Δεν είναι δυνατόν να τρέφεται ο Έλληνας με τρόφιμα από την κεντρική Ευρώπη.

Είναι ύβρις και απάτη.

Ο καπιταλισμός έφτασε στο φόρτε του και στα όρια του . Έδωσε ότι είχε να δώσει , μια πλασματική ευημερία και ψευδαίσθηση καταναλωτικών αναγκών . Η πυραμοειδής ανάπτυξη δεν έχει άλλο να δώσει γιατί και οι φυσικοί πόροι εξαντλούνται και η μόνη αγωνία  των καπιταλιστών είναι να λάβουν θέση στους πόρους αυτούς .  Είτε ενεργειακούς , είτε τροφίμων . Αφήνουμε απ΄ έξω τα περισσότερα βιομηχανικά υλικά γιατί δεν τα έχουμε ανάγκη. Το κυριότερο εξ αυτών στο οποίο βασίστηκε και η βιομηχανική ανάπτυξη στα τελευταία 100 χρόνια.Το αυτοκίνητο.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται όπως με τους Ιθαγενείς της Αμερικής . Οι Δυτικοί τους έδιναν χάντρες και έπαιρναν  χρυσό . Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα , ειδικά από τότε που το δολάριο αποκόπηκε απο τον χρυσό. Σου δίνουν λοιπόν χαρτί για να αγοράσουν πλουτο παραγωγικές πηγές . Ενεργειακές πηγές , πετρέλαιο είτε γή .

Πρώτοι διδάξαντες όπως πάντα είναι οι Ελληνες . Ο Μέγας Αλέξανδρος για να εφοδιάσει το στράτευμα ,εν κινήσει και ανέξοδα εφήρμοσε την ίδια πολιτική. Μετά απο κάθε νικηφόρα μάχη ,εξέδιδε τοπικό νόμισμα και το επέβαλε δια της βίας και της στρατιωτικής ισχύος. Με αυτό τον τρόπο εφοδίαζε το στράτευμα απο τις τοπικές κοινωνίες.

Οι Κινέζοι σήμερα συσσώρευσαν αξίας πολλών τρίς χαρτί δολάρια , και τώρα τρέχουν να καλύψουν αυτό με υλικά , εμπράγματα αγαθά. Ειναι προδιαγγεγραμμένο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον , και μάλλον σύντομα , το παραμύθι θα ξεφουσκώσει και τα υλικά αγαθά θα ξανα αποκτήσουν τις πραγματικές τους αξίες.Τα τρόφιμα θα έχουν τον πρώτο λόγο και τα βιομηχανικά τον δεύτερο,γιατί θα μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτά.

Όπως στην αρχαιότητα ζητούσαν ,  Γη και ύδωρ για την παράδοση της πόλης.

Μπανανία . Χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου το 90% της γης ανήκουν στις Αμερικανικές εταιρείες και οι κάτοικοι γίνονται κολλήγες  στις εταιρείες.

Ειναι γνωστό οτι οι τιμές σήμερα , διαμορφώνονται  από  ένα σύστημα που ονομάζεται προσφοράς και ζήτησης , price differentiation.

ΠΧ αν ένα αυτοκίνητο σήμερα στοιχίζει 20000 ευρώ ή 100 τόννοι σταριού , είναι σίγουρο ότι σε μερικά χρόνια το ίδιο αυτοκίνητο θα στοιχίζει 10 τόννοι σταριού.

Γιατί το σιτάρι θα είναι δυσεύρετο λόγω του υπερπληθυσμού και λόγω των ανωμάλων καιρικών συνθηκών. Αυτό που πρόκειται να συμβεί το γνωρίζουν τα ΤΗΙΝΚ ΤΑΝΚS και τώρα που η γη φαίνεται απαξιωμένη θα χαθεί ,θα ξεπουληθεί ,  λόγω χρεών .

Επίσης είναι γνωστό ότι η κρίση του καπιταλισμού οφείλεται στην συσσώρευση του χρήματος , στην παύση των επενδύσεων και της παραγωγής. Η παραγωγή πλέον γίνεται στην Ασία , Κίνα και Ινδία όπου υπάρχουν εξευτελιστικά μεροκάματα.

Η Δύση καταναλώνει και το χρήμα μεταφέρεται στην Ασία . Οι οποίοι με το χρήμα αυτό θα αγοράσουν τις πλουτο παραγωγικές πηγές της Δύσης. Η Δύση μή δυνάμενη πλέον στην παραγωγή , οι επενδύσεις τους πλέον ειναι  οι χρηματο οικονομικές  , απο τον τοκο γλυφικό δανεισμό μέχρι πάσης φύσεως τοξικών ομολόγων και τζόγου.

Οι πυραμοειδείς αξίες , κατοικιών και πρώτων υλών είτε εκτοξεύονται στον ουρανό είτε πηγαίνουν με πάταγο στα τάρταρα. Οι διακυμάνσεις του οικονομικού γραφήματος , τρικυμιώδεις , τα κέρδη και οι ζημίαι τεράστια . Το καράβι μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό πότε εκπέμπει sos και πότε μετατρέπεται σε love boat. Οι ζημιές των εταιρειών κοινωνικο- ποιούνται και τα κέρδη  ιδιοτικο- ποιούνται . Ο λαός μονίμως χαμένος .

 Αν τα πράγματα εξελιχθούν , όπως διαγράφονται , τότε η κίτρινη φυλή θα κυριαρχήσει , επί γης. Αυξάνοντας όμως το βιοτικό τους επίπεδο , το πρώτο που θα ζητήσουν είναι τα πρώτα είδη ανάγκης , τα τρόφιμα.

Τα είδη πρώτης ανάγκης , είναι  οι πόροι  για τον άνθρωπο που μπορεί να είναι είτε το οξυγόνο που αναπνέουμε , είτε τα τρόφιμα.  Το επίκεντρο είτε των γήινων , είτε των εξω γήινων ανταγωνισμών . Οι πόροι αυτοί που δεν είναι ανεξάντλητοι είναι ο λόγος των μεγάλων μεταναστεύσεων στην αρχαιότητα αλλά και σήμερα .

Σεισάχθεια και επιστροφή στην φύση.   Η Ελλάδα  ήταν και είναι αυτάρκης . Ο παράδεισος επί γής . Δεν πρέπει να ξεπουλήσει το βιός της γιατί δεν θα υπάρχει και βίος . Η τιμωρία  και η  κάθαρσή μας όμως πρέπει να είναι ο εξω βελισμός του άκρατου καταναλωτισμού. Του Δυτικό τροπου ζωής και την επαναφορά του Ελληνικού ... του Αγι του Σπαρτιάτη.  ==> ΑΓΙΣ

Η Ιστορία έχει ως εξής . Οι Σπαρτιάτες που ανέκαθεν δεν είχαν καλή σχέση με το χρήμα , όπως οι Αθηναίοι,  διεφθάρησαν  όμως από αυτούς όταν ήταν αναγκασμένοι από τον λεγόμενο Πελοποννησιακό πόλεμο να συσχετισθούν  και κοινωνικώς . Τότε ο   Βασιλεύς Αγις διαβλέποντας τον κίνδυνο εκφυλισμού των ηθών της πόλεως της Σπάρτης ,  λόγω του καταναλωτισμού ,  επανέφερε την απαξίωση των χρημάτων και του παλαιού τρόπου ζωής , για τον οποίο ειναι γνωστή η πόλη της Σπάρτης.

Η αρχαία Αθήνα όπως και  η σύγχρονη Ευρωπαϊκή  ένωση , προόδευσε και αυτή εκμεταλλευόμενη τις άλλες συμμαχικές πόλεις , οι οποίες στην ουσία πλήρωναν έναν φόρο υποτέλειας . Η Αθήνα έκτισε τους Παρθενώνες και πλούτιζε σε βάρος των άλλων πόλεων . Το τέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας ήταν η εκστρατεία στην Σικελία . Εξώδευσαν όλους τους οικονομικούς πόρους της Συμμαχίας για να κατασκευάσουν πλοία και στρατό για να εκστρατεύσουν στην Σικελία , από  όπου ήλπιζαν τα κέρδη θα ήταν πολλαπλάσια , κατά τον Αλκιβιάδη. Με την καταστροφή του στόλου και του στρατεύματος στην Σικελία , επήλθε και το τέλος της Αθηναικής Συμμαχίας αλλά και του Ελληνικού κόσμου . Δηλαδή καταστράφηκε ένας ολόκληρος κόσμος , λόγω πλεονεξίας.

Η Ελληνική Ιστορία μας διδάσκει οτι το πολιτικό σύστημα που ταιριάζει στην  ιδιο συγκρασία του Ελληνα δεν ειναι η Δημοκρατία , αφού είμαστε ικανοί να κάνουμε απάτη , ακόμη και στον εαυτό μας , όπως στους συνεταιρισμούς . Επίσης δεν ειναι το απολυταρχικό πολίτευμα της τυραννίας , γιατί δεν αφήνει την Ελληνική ενεργητικότητα να δράσει .

Το ιδανικότερο πολίτευμα του σύγχρονου Ελληνα ειναι αυτό της Αρχαίας  Σπάρτης . Το οποίο αποτελείται απο δύο Βασιλείς , απο πέντε  Εφόρους και την Εκκλησία του Δήμου , την Απέλλα. Δηλαδή ειναι Βασιλο Ολιγαρχικό Δημοκρατικό . Χωρίς να έχει κανείς στην ουσία την Απόλυτη εξουσία . Εχει όμως ένα βασικό πλεονέκτημα , ιδανικό για την ιδιο συγκρασία του Ελληνα . Επιτρέπεται κάθε είδους απάτης και κλέψιμο . Το μόνο αρνητικό όμως , ειναι όποιος συλλαμβάνεται η ποινή ειναι ο Θάνατος . Οχι γιατί έκλεψε , αλλά γιατί δεν ήξερε να κρυφτεί.

Η ΛΥΣΗ

Σεισάχθεια και επιστροφή στην φύση . Επιστροφή στα χωριά μας .

Καναρίνι - γάτα . Σημειώστε 1 . Διαφήμιση του ΟΠΑΠ η οποία θα απορροφά και την τελευταία ικμάδα του Ελληνα , γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Θα παίζεται αποκλειστικά απο την ΕΡΤ γιατί ιδιωτικά κανάλια και εφημερίδες δεν θα υπάρχουν λόγω έλλειψης  ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ διαφημίσεων . Η λύση στο Ελληνικό πρόβλημα, θα επέλθει αυτο δίκαια όσο και αν φαίνεται παράδοξο , αρκεί να καταρρεύσει το σύστημα των ΜΜΕ , τα χιλιάδες έντυπα και κανάλια που καταναλώνουν σαν πιράνχας , εικονικές πραγματικότητες . Οι αθλητικές εφημερίδες που οδήγησαν την χώρα στον κανιβαλισμό και οι πολιτικές εφημερίδες στον λαϊκισμό και στον εκβιασμό .

Αυτό γίνεται καλύτερα αντιληπτό , στα χιλιάδες φαρμακεία που για να επιβιώσουν δημιούργησαν εικονική κατανάλωση ...

Δεν υπάρχει Αριστερός και Δεξιός , Φτωχός και Πλούσιος . Γιατί αν ρωτήσεις έναν φτωχό , τι θέλεις, θα σε απαντήσει , να γίνω πλούσιος . Δηλαδή φύγε εσύ, να έλθω εγώ.

Δηλαδή να έλθει στην εξουσία η λεγόμενη ΤΕΤΑΡΤΗ. Που αν κάτι δεν υιοθετηθεί από την τέταρτη εξουσία , στην ουσία δεν υφίσταται. Δηλαδή αν δεν το  πούνε οι ειδήσεις , δεν υπάρχει.

Κατανάλωση αμέτρητου λαϊκισμού που ισο πεδώνει κάθε λογική νοημοσύνη .

Κάτω από τις μεγαλύτερες προδοσίες του ΕΘΝΟΥΣ κρύβεται  η τέταρτη εξουσία.

Είναι αυτονόητο πλέον ότι  δεν υπάρχουν ανεξάρτητα ΜΜΕ .

Κλασικό παράδειγμα είναι ο τρόπος και η μέθοδος ενημέρωσης και η προετοιμασία της κοινής γνώμης να δεχτεί τα κελεύσματα της εξουσίας ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ .

Ο λαός της Ιαπωνίας πέρασε πολλά δεινά στο παρελθόν από  την πυρηνική ενέργεια. Κανονικά ο λαός έπρεπε να μην αφήσει στην δημιουργία νέων πυρηνικών μονάδων , έστω και για λόγους μνήμης στα θύματα. Αυτό που γνωρίζουμε ως Ελληνική κοινή γνώμη είναι , ότι ο λαός της Ιαπωνίας είναι λαός υπομονετικός , μεθοδικός,υπερήφανος, εργατικός και ως  εκ τούτο προ όδευσε οικονομικά .

Δηλαδή ότι δεν έχει ο Ελληνικός λαός , της αρπαχτής , της λοβιτούρας και της αναρχίας . Δηλαδή η Ιαπωνία δεν έχει ΚΕΡΑΤΕΑ . Δηλαδή τα ΜΜΕ  στην Ελλάδα  μας έχουν περάσει την ιδέα ότι ο λαός της Ιαπωνίας είναι γεμάτος χαρίσματα . Όμως δεν αναφέρουν και τα ελαττώματα , όπως υποταγμένος και μοιρολατρικός στην εξουσία , η οποία και τον καταδίκασε εν τέλει.

Η εξουσία στην Ελλάδα μας καταδίκασε γιατί απλώς έχει και αυτή τα χαρίσματα του λαού . Είναι κομμάτι του εαυτού της . Όπως ο λαός είναι ανήθικος και κλέφτης και αναρχικός χωρίς ιερό και όσιο, κατ ΄ πλειοψηφία βέβαια και η εξουσία του δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Έχουμε εξουσία , αυτή που μας αξίζει. Το αντίθετο από τους καημένους τους Ιάπωνες .

Η  ιστορία και οι νόμοι γράφονται από την πλευρά των νικητών και ο λαός μονίμως ηττημένος , με οποιοδήποτε πολίτευμα . Δεν πληρώνουμε λοιπόν γιατί είμαστε άνευ αρχής και όχι υπο τελείς . Χωρίς  ΜΜΕ ,  κρατικά και ιδιωτικά ο λαός θα αποκτήσει την αυτογνωσία του . Το διαπιστώνουμε όταν υπάρχει απεργία στα ΜΜΕ . Λειτουργεί και αυτό όπως η αποτοξίνωση από το τσιγάρο και  τα άλλα πάθη. Υπάρχει πνευματική νευρικότητα στην αρχή αλλά μετά επέρχεται πνευματική ανάταση.

Η μόνη ενημέρωση μόνο η αναρχική δια δικτυακή , που ο καθένας εκφράζει τον εαυτό του και μόνον.

 Καλύτερα ναυαγός και ελεύθερος παρά ζωντανός και δούλος και εξαρτημένος .

Η ΔΟΥΛΕΊΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ KAI NEA ΑΘΗΝΑ

 Η δουλεία στην αρχαία Αθήνα .

 Είναι γνωστό βεβαίως ότι οι αρχαίες κοινωνίες υπήρξαν δουλοκτητικές. Ο νικημένος εχθρός εγένετο δούλος του νικητού και παρέμενε εις την υπηρεσίαν του, εκτός εάν οι συγγενείς του τον απελευθέρωναν καταβάλλοντες λύτρα.

«Στρατόπεδα συγκεντρώσεως» και «φυλακές» δεν υπήρχαν. Ο δορυάλωτος εχθρός δεν ήτο δυνατόν να αφεθή ελεύθερος, αφού κατά την αναμέτρηση με τον αντίπαλο (σύμφωνα πάντοτε με τα ελληνικά ιδεώδη) δεν ενίκησε αλλά ούτε έπεσε μαχόμενος («ἤ τάν ἤ ἐπί τᾶς»). Παρεδόθη, ανεδείχθη ήσσων, ἥττων (κατώτερος, ολιγότερο), δηλαδή ἡττήθη.

Πρόκειται για ένα κόσμο όπου η βία , ο καταναγκασμός , αποτελεί θεμελιώδη πολιτική κατηγορία . Κατά τον Ηράκλειτο , "πόλεμος  πάντων μεν πατήρ εστί" , ο πόλεμος είναι πατέρας όλων  και ο πόλεμος ορίζει , οι μεν είναι θεοί , οι δε άνθρωποι . Ο πόλεμος όρισε τους μεν ελεύθερους , τους δε δούλους . Εδώ ο πόλεμος δεν αποκαλύπτει καμία προϋπάρχουσα ουσίαν , συνιστά μέσω της βίας και της ανισότητας των δυνάμεων την κυριαρχία , των μεν επί των δε , πράγμα που είναι εξ άλλου η καθαρή αλήθεια , είτε είστε οπαδός του Ηρακλείτου , είτε όχι . Αν θέλουμε να επεκτείνουμε και έτι περαιτέρω την ρήσιν του Ηρακλείτου , και σήμερα  στην κατάσταση που ευρισκόμαστε σαν ΕΘΝΟΣ οφείλεται σε κάποιο απελευθερωτικό πόλεμο , πχ του 1821 . Διαφορετικά θα είμαστε ακόμη δούλοι των Τούρκων . Ο πόλεμος είναι επομένως η αφετερία προκειμένου να σκεφτεί κανείς την πολιτική συγκρότηση . Ο πολιτικός κόσμος συγκροτείται ως ένας κόσμος όπου η βία είναι κυρίαρχη , γι’  αυτό πρέπει να δράσουμε πολιτικά εναντίον αυτού του γεγονότος και αυτής της αλήθειας . Είτε αρνείστε την πολεμική παράθεση , οπότε περιορίζετε ο ίδιος την ελευθερία σας και αποδέχεστε οικιοθελώς ένα είδος υποδούλωσης , είτε μάχεστε ,αλλά αν χάσετε , βρίσκεστε στο έλεος του νικητή . Άλλωστε είναι χαρακτηριστική η φράση , από αυτόν που φοβάται να πεθάνει στην μάχη . Πετά τα όπλα και εκλιπαρεί . «Μη με σκοτώσεις και θα γίνω σκλάβος σου.»

Το συμπέρασμα είναι ότι αν θέλεις να ζήσεις ελεύθερος δεν πρέπει να φοβάσαι , να πεθάνεις . Αργότερα οι Ρωμαίοι το έκαναν , «Αν θέλεις να ζήσεις ειρηνικά να ετοιμάζεσαι πάντοτε για πόλεμο.» Τότε μόνο αποτρέπεις τον πόλεμο,όταν ετοιμάζεσαι για πόλεμο . Διαφορετικά αν είσαι ειρηνικός λαός ,  είναι σίγουρο ότι κάποιος άλλος λαός θα σε κατακτήσει .(Τούρκοι)

Μιλώντας για την δουλεία αποκλειστικά στην Αττική , και τον Αθηναϊκό ιμπεριαλισμό , δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι η δουλεία υπό την μία ή την άλλη μορφή εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις , υπήρξε και παραμένει μέχρι σήμερα κανόνας σε όλο τον πλανήτη .

Στην Αθήνα του Πελοποννησιακού πολέμου ,υπήρχαν  πέντε τάξεις

1-Πεντακοσιομέδιμνοι

2- Ιππείς

3- Ζευγίται

4- Θήτες

5 – Δούλοι .

Οι Πεντακοσιομέδιμνοι , όσοι κατείχαν 500 μέδιμνοι (μέτρο χωρητικότητος σιτηρών) , οι σημερινοί τσιφλικάδες .

Οι Ιππείς , ας πούμε η σημερινή μεσαία τάξη , έμποροι και μικρογαιοκτήμονες .

Οι Ζευγίται , που διέθεταν ένα ζεύγος βόδια

Οι Θήτες δεν δίεθεταν κάποιο εισόδημα και γη ,  ήσαν υποχρεωμένοι να δουλεύουν στους άλλους.

Οι τρεις πρώτες τάξεις διέθεταν οπλισμό , και οι  Θήτες μη δυνάμενοι να αγοράσουν τον οπλισμό ήσαν οι πελτασταί . Οι λεγόμενοι και ψιλοί (τόξο ή σφενδόνα) . Και στα καράβια οι κωπηλάτες .

Οι τέσσερις αυτές τάξεις ήσαν και οι λεγόμενοι ελεύθεροι πολίτες και εκλογείς.

Και φυσικά , οι δούλοι , χωρίς πολιτικά δικαιώματα.

Στην εποχή που αναφέραμε οι δούλοι ήσαν γύρω στις 30000 και οι ελεύθεροι γύρω στις 120000 . Πλειοψηφία είχαν οι ελεύθεροι έναντι των δούλων αλλά στην ουσία και η πραγματικότητα ήταν , ότι υπήρχε ένας μικρός αριθμός πλουσίων πολιτών , μία μεγάλη μερίδα ελεύθερων αλλά φτωχών Αθηναίων και οι δούλοι.

Οι Αθηναίοι δούλοι, όταν κατά την Μάχη του Μαραθώνος η Αθηναϊκή δημοκρατία τους εμπιστεύτηκε και τους έδωσε όπλα, οι δούλοι αυτοί επολέμησαν με μεγάλη αυτοθυσία δίπλα στους ελεύτερους Αθηναίους πολίτες και απέκτησαν το δικαίωμα του ελεύθερου πολίτη .

Όπως αναλύσαμε στα κεφάλαια περί Θεών με την ΜΟΙΡΑΝ , και στον Αναξίμανδρο με το ΆΠΕΙΡΟ , έννοιες χωρίς αιτία και ανθρώπινη λογική δεν αποτελούν την ειμαρμένη για τον διαχωρισμό των τάξεων . Ο διαχωρισμός των τάξεων (ελεύθεροι & δούλοι)  όπως λέει ο Κορνήλιος Καστοριάδης , προήλθε ένεκα κάποιου πολέμου και όχι από κάποιο πεπρωμένο. Δηλαδή δεν γεννήθηκες δούλος αλλά έγινες γιατί δεν είχες το κουράγιο να πεθάνεις στην μάχη . Δεν ήταν  δυνατόν ένας Σπαρτιάτης να γίνει δούλος γιατί απλά θα πέθαινε στην μάχη . Και αν ακόμη επέστρεφε ζωντανός στην Σπάρτη ,ηττημένος, τον σκότωναν οι ίδιοι οι Σπαρτιάται. Δεν υπήρχε δούλος Σπαρτιάτης στην Αθήνα . Οι δούλοι ήσαν Σκύθαι , Θράκες . Αρα , το να είσαι δούλος ήταν καθαρά επιλογή.

Οι δουλειές των δούλων στην αρχαία  Αθήνα είχαν όλο το εύρος και δεν πρέπει να το ωραιοποιούμε , όπως θέλουν μερικοί. Δηλαδή μπορεί να ήταν και παιδαγωγοί αλλά μπορεί να ήταν και εργάτες στα λατομεία του Λαυρίου. Όπου και απεβίωναν , επί τόπου.

Αλλά όπως είπαμε ήταν επιλογή. Ο Αχιλλέας στον κάτω  κόσμο ομολογεί στον Οδυσσέα ότι θα προτιμούσε να ήταν δούλος  και ζωντανός , παρά νεκρός και δοξασμένος.

Η δουλεία , φυσικώς και πνευματικώς είναι στην φύση του ανθρώπου και προέρχεται από την αγωνία του θανάτου και την έμφυτη επιθυμία του για την  ένωσή του με την αρχέγονη μήτρα , όπου και ανήκει. Η ανασφάλεια της θνητής του ύπαρξης σε σχέση με την αταραξία των αθανάτων θεών τον ωθεί  στην σύναψη ερωτικών , είτε και φιλικών δεσμών , που όπως  πιστεύει και ο Αριστοτέλης είναι προς το ωφέλιμον και από την εσωτερική έλξη από τον κατώτερο προς τον ανώτερο όπου νιώθει και ασφάλεια φυσική αλλά και υπαρξιακή. Για να αναπτύξει την ασφάλεια κατόπιν  ο άνθρωπος  θα οργανώσει την πόλιν ως προστατευτικό κουκούλι για την οικονομική και κοινωνική του δράση.

Και ενώ φαινομενικά φαίνεται ότι τα έχει οργανώσει όλα και δεν του λείπει τίποτε ξαφνικά πέφτει σε περιδύνηση και σε αυτοκατοστραφικά σύνδρομα.

Ναρκωτικά , τζόγος , αλκολισμός , ηδονές πάσης φύσεως κλπ , η μεταλλαγμένη δουλεία  των παθών , οδηγεί τον άνθρωπο στην καταστροφή και  στον πρόωρο θάνατο.

Ο πόλεμος του Ηράλειτου είναι πολύ επίπεδος . Το σίγουρο είναι όταν ηττάσαι είτε φυσικώς , είτε πνευματικώς το αποτέλεσμα είναι η δουλεία . Το χειρότερο όλων , το οποίο και έχουμε καταφέρει στην σύγχρονη εποχή είναι να ηττηθούμε και φυσικώς και πνευματικώς . Κατορθώσαμε το ακατόρθωτο . Τον πλήρη εκφυλισμό του ανθρώπου και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό σε σχέση με την αρχαία Αθήνα που επιεικώς μεμφόμαστε . Γιατί κατ΄ αρχήν όλοι είμαστε δούλοι του συστήματος και είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε για να επιβιώσουμε και κατά δεύτερον εθισμένοι σε όλα τα πνευματικά τοξικά που έχουν φυράνει το μυαλό του ανθρώπου , και τον έχουν καταστήσει ζόμπι και μεταλλαγμένο . Η πνευματική δουλεία είναι έτι χειρότερη της φυσικής δουλείας γιατί αναφέρεται σε αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα άλλα ζώα . Τα πάθη οδηγούν σε εσωστρέφεια και χάνουμε τον προσανατολισμό μας , το άνω θρώσκω . Ακόμη και η φυσική δουλεία , φαντάζει  πολύ τέλεια. Δηλαδή δεν έχουμε  κουράγιο για δουλειά . Με αποτέλεσμα καταστρεφόμαστε και οικονομικώς. Δηλαδή δεν μας ανέχονται , ούτε για δούλο. Ποιός θα πληρώνει , δούλο , μονίμως μεθυσμένο ; 

Γιατί όμως ο άνθρωπος φτάνει σε αυτό το σημείο και γίνεται έρμαιο των παθών του ;  Η απάντηση μου φαίνεται απλή . Γιατί θέλει να μετέχει της πληρότητας των θεών . Αξίωση Ισοθεϊας .

Στον κορεσμό των ηδονών. Και όταν επέρχεται ο κορεσμός , τότε παθαίνουν κατάθλιψη γιατί δεν βρήκαν αυτό που έψαχναν. Στην διαδρομή της αναζήτησης της ισοθεϊας , είναι δυνατόν και να  πεθάνουν , είτε από το υπερβολικό ποτό ή φαγητό. Το Πάσχα πχ , είτε από υπερβολική δόση κλπ και επέλθει η λύτρωση , πρόωρα.

Όμως όλα αυτά τα μάταια , είναι λόγω της ατέλειας του ανθρώπου . Είναι το λάθος του πειραματικού δοκιμαστικού σωλήνα των θεών , που τον δημιούργησαν κατ΄ εικόνα και όχι καθ΄ ομοίωση . Το χριστιανικό κατ΄ εικόνα και ομοίωση , μπορεί να είναι σωστό για ψυχολογικούς λόγους ,  πνευματικής  ανάτασης στον άνθρωπο αλλά η ουσία είναι ότι ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά ατελής , και έχει πνευματικές ψευδαισθήσεις ανωτερότητας . Όταν προσπάθησε να αναμετρηθεί με το θείον και στην αρχαιότητα αλλά και στα νεώτερα χρόνια με τους κορυφαίους φιλοσόφους έχασε την μάχη κατά κράτος , και πολλοί εξ ΄ αυτών οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία.

Και έτσι ο ατυχής άνθρωπος δημιουργεί ύβριν , στην προσπάθειά του να φτάσει στο απόλυτο . Είναι αδικία ακόμη και η ύπαρξή του , όπως λέει εν τέλει και ο Αναξίμανδρος.

Η κατάληξη είναι μία ,  είτε είσαι πλούσιος είτε φτωχός , είτε δούλος. Θάνατος.

Πρέπει όμως  να πούμε και τούτο  , ότι στην αρχαιότητα , αν και υπήρχε δουλεία φυσική , δεν υπήρχε πνευματική όπως σήμερα ορίζει η θρησκευτική και πολιτική εξουσία . Χαρακτηριστικό παράδειγμα , όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ζήτησε από τους στρατηγούς του να τον προσκυνούν όπως όριζαν οι Ανατολικές θρησκείες , οι στρατηγοί του όχι μόνο δεν το έκαναν αλλά τον κατηγόρησαν για αλλοτρίωση των Ελληνικών εθίμων.

Όταν τελικά επεβλήθησαν οι Ανατολικές θρησκείες στον Ελληνικό κόσμο , επιβλήθηκε και το προσκύνημα και ο ''δούλος του Θεού''.  Με  αποτέλεσμα να αλλάξει όχι μόνο το θρησκευτικό πιστεύω αλλά και το κοινωνικό . Γιατί ως γνωστό το θρησκευτικό συναίσθημα , καθορίζει και το κοινωνικό , πολιτικό συναίσθημα. Όταν προσκυνάς από θρησκευτικό πιστεύω και ταπεινότητα , σημαίνει ότι θα γίνεις οσφυο κάμπτης και για κοινωνικο οικονομικούς λόγους. Το Ελληνικό φρόνημα , τα ήθη και έθιμα σήμερα έχει μεταλλαχθεί άρδην , είτε πιστεύεις στον Χριστιανισμό , είτε όχι.

Μπορεί ο Χριστιανισμός να είχε αλληλο επίδραση από το Ελληνικό πνεύμα , που άλλωστε δεν είχε ποτέ δογματισμό και θρησκευτικό φανατισμό , όμως η  εξώκοσμη δουλικότητα που εμφύσησε ο Χριστιανισμός στην Ελληνική κοινωνία την μετέτρεψε και σε κοσμική .

GREEK ORIGIN

The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.

The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.

The panoramιc fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetIc epithets are characteristics of drama.

Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal -clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze-explain the ideal and isomytric acoustics of Hellenic theaters even today.

There were many categories of drama: classi~rama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.

Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.

It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism.