DOGVILLE - τα ανθρωπάκια και ο Θεός...

Nymphomaniac . no thanks . DOGVILLE



ο Λαρς Φον Τριερ στις ταινίες του κινείται πάντα στο όριο . Είτε θα είναι απόλυτη αποτυχία είτε απόλυτη επιτυχία . Και αυτό γιατί βάζει πολλούς στόχους ιδεολογικούς .

ο Λαρς Φον Τριερ δεν τα βάζει με τον άνθρωπο . Δεν έχει σχέση με το '' άκου άνθρωπάκο '' .

Θεωρεί εκ προοιμίου ότι ο άνθρωπος , όλοι μας είμαστε ανθρωπάκια , έρμαια των αναγκών μας ...

ο Λαρς Φον Τριερ κοντράρεται απ΄ ευθείας με τον προγραμματιστή του ανθρώπου .

Αυτόν που έχει προγραμματίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Δηλαδή τον Θεό .

Και αποδεικνύει ή μάλλον υποδεικνύει στον Θεό τα λάθη του . Ένα δύσκολο επιχείρημα οπωσδήποτε .
==================
Είναι ολοφάνερο ότι ο δημιουργός αυτής της ταινίας, ο Λαρς Φον Τριερ, δεν πιστεύει στον Άνθρωπο.
Η ταινία στην ουσία της επαληθεύει το ρητό .
'' Ουδείς μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο '' .
Κι αν αφαιρέσεις τις θρησκευτικές προεκτάσεις, κι αν αναγεις το ερώτημα της ταινίας από μεταφυσικό σε Υπαρξιακό, η απάντηση παραμένει η ίδια: οι άνθρωποι δεν εκμεταλλεύτηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν τις δυνατότητες τους, ούτε αξιοποίησαν το Δώρο της Ζωής και της Αυτοσυνειδησίας.
Κι αφού ρήμαξαν ο ένας τον άλλον, σειρά έχει να ρημαχτεί κι ο πλανήτης,όσο ενημερώνεσαι για την οικολογική καταστροφή που συντελείται,τόσο περισσότερο αναρωτιέσαι για το αν θα ήταν καλύτερα για τον Πλανήτη Γη , να συνεχίσει να πορεύεται δίχως το ανθρώπινο είδος.
Αχαριστοι απέναντι στη Χαρη..του Θεού η της Φύσης,της Μοίρας η της Τυχαιότητας, δεν έχει τελικά και πολύ σημασία.
Ο Λαρς Φον Τριερ,κατηγορείται για μισογύνης, και ως μισάνθρωπος.
Ας κάνω μια ακόμα διόρθωση ,δεν είναι μισάνθρωπος, ειναι ανθρωποφοβικος.
Φοβαται τους ανθρωπους, επαψε να πιστευει σε αυτους, να πιστευει οτι στη Φυση του Ανθρωπου, υπερτερει το Καλο εναντι του Κακου.
Ειναι στιγμές μέσα μας, που το μήνυμα και η αλήθεια αυτής της ταινίας,μας κυριεύει.
Ακομα και εκεινοι που θα τη δουνε και θα σπευσουν να την ανακηρυξουν ως ενα αποκυημα φαντασιοπληξιας ενος αρρωστημενου εγκεφαλου, όσο περισσοτερο θα λυσσαξουν να τη χαρακτηρισουν ετσι,τοσο περισσοτερο θα αποδεικνυουν οτι μεσα τους αναρωτιουνται για το αν αυτη η ταινια, λεει την αληθεια η οχι. Οι Βιαστικες και σπασμωδικες καταδικες αυτης της ταινιας ειναι ανικανες να αναιρεσουν το σοκ της παραδοχης της αμφιβολιας μας.
Απειρα παραδειγματα γυρω μας,τη δικαιωνουν,ειδικα σημερα.
Σημερα που ξεπουλιουνται τα παντα στους τραπεζοναζι και τους πολιτικους-πορνες τους.
Και ακομα και τωρα,η μεγαλη πλειοψηφια, το μονο που κοιταζει ειναι να σωσει τον κωλο της ,αρνουμενη να κατσει σε ενα τραπεζι, να συνεννοηθουν ο ενας με τον αλλον, οχυρωμενοι ολοι μας στις ηλιθιες η σωστες Αληθειες-Καστρα,ε λοιπον δεν εχει και τοση σημασια το αν  η Αληθεια μας ειναι ηλιθια η σωστη.
Απο τη στιγμη που η Αληθεια μας καταντησε καστρο, και μας αναγκασε να οχυρωθουμε εκει,ηλιθιες και σωστες αληθειες γινονται ενα
γιατι η Αληθεια ποτε δεν ειναι Καστρο, η Αληθεια δεν οχυρωνει, ουτε προφυλασσεται απο ταφρους,
γιατι η Αληθεια, οταν ειναι Αληθεια,μονο ενωνει.
Το ξερω οτι τα παραπανω μοιαζουν λιγο με μεταμοντερνο αχταρμα του στυλ "Ολοι οι ανθρωποι εχουν κατι σωστο να σου μαθουν και κατι σωστο να πουν",τριχες κατσαρες, δε γινεται ολοι να εχουμε δικιο γιατι αυτο σημαινει οτι ολοι εχουμε αδικο,υπαρχουν και πολλοι μαλακες αναμεσα μας, δε γινεται να εχουν ολοι δικιο, ουτε ειναι σωστο να προσπαθεις επ'αοριστον να συνεννοηθεις με καποιον που δεν εχει ως βασικο προταγμα την Ισοτητα,η εξακολουθει να πιστευει στην Ευρωπαικη Ενωση, στΙς αγαθες προθεσεις του ΔΝΤ η του ΓΑΠ, ενα παραδειγμα: ολοι γνωριζουμε την επιθεση του Κυβερνητικου εκπροσωπου στις φασιστικες αξιωσεις του εκπροσωπου της Τροικας, η δωσιλογη αυτη Κυβερνηση πουλαει πατριωτισμο,και πιθανως να υπαρχουν πολλοι που ψαρωσαν και πιστευουν οτι επιτελους, ορθωσαμε αναστημα. Δεν γινεται να αντιμετωπιζεις πια με συγκαταβαση αυτούς τους ανθρωπους.
Το πιο ανθρωπινο συναισθημα απεναντι τους είναι το μισος,ο δικαιοτερος χαρακτηρισμος ειναι το "Εχθροι του λαου", ακομα κ αν αυτοι οι ιδιοι δεν αποτελουν παρα ενα κομματι του Λαου.
Και οσο τους μισω, οσο τους κατατασσω στη κατηγορια ανθρωπων που ζημιωνουν τη χωρα και εμενα τον ιδιο,οσο σκεφτομαι οτι στερεψα απο κατανοηση και το μονο που χρειαζεται πια ειναι, ειτε αυτοι οι ανθρωποι να το βουλωσουν, να παψουν να μιλανε η αλλιως να παθουν οτι επαθαν οι κατοικοι στο DOGVILLE,τοσο, αθελα μου, θα δικαιωνω το DOGVILLE.

 Και το μηνυμα του.

Την αληθεια του.
Αν κατι δεν αξιζει να σωθει, τοτε δε πρεπει να σωθει.
Κι απο τη στιγμη που τωρα τιποτα δε σωζεται, προφανως και αυτο ειναι κατι που μας αξιζει.
Κι ομως, ολα τα παραπανω, δε μπορουν να αντιπαρατεθουν στην εξης παραδοχη: οτι ο καθενας μας κατα ενα μεγαλο ποσοστο, βαφει τον κοσμο με τα χρωματα της ψυχης του.
Αραγε ποσο λαθος θα ειναι να πει καποιος οτι, αν εχεις θλιμμενη ψυχη,βλεπεις τον κοσμο ως κατι που δεν αξιζει να σωθει,αν η ψυχη σου ειναι ομορφη, τοτε παντα θα προσπαθεις να εστιαζεις στην Ομορφια αυτου του κοσμου,κ αν εισαι σκατοψυχος, σκατα θα βλεπεις παντου.
Ισως η απαντηση στο DOGVILLE, να ειναι αυτο που εχει πει ο Ψυχαναλυτης Ζακ Λακαν για τον αρρωστημενο ζηλιαρη, για αυτον που βασανιζεται απο εμμονες για το αν τον κερατωνει η γυναικα του, και τη παρακολουθει σχεδον καταδιωκει, οπου κ αν εκεινη παει.
Ακομα κ αν ο αρρωστημενα ζηλιαρης συζυγος ειναι σωστος στις υποψιες του,ακομα κ αν η γυναικα του στ'αληθεια τον απαταει,αυτο δεν αλλαζει σε τιποτα το οτι ο ανθρωπος αυτος ειναι ψυχικα διαταραγμενος και οτι κακως αφηνει αυτη την εμμονη να τον δηλητηριασει.
Ακομα κ αν ο σκηνοθετης του DOGVILLE δηλαδη μας λεει την αληθεια για την ανθρωπινη φυση,
αυτο δε τον κανει λιγοτερο ψυχικα διαταραγμενο.
Αν αποδεχτεις λοιπον την αληθεια του DOGVILLE, αυτο δε σημαινει οτι εισαι ενας ρεαλιστης απηλλαγμενος απο τις αυταπατες σου.
Αντιθετως, αυτο σημαινει οτι η ψυχη σου ειναι δηλητηριασμενη απο αυτη την αληθεια.
Πολλες φορες συλλαμβανω και τη δικια μου ψυχη δηλητηριασμενη απο την αλήθεια του DOGVILLE.
Τοτε ειναι που σκεφτομαι οτι δε πας πουθενα με δηλητηριασμενη ψυχη.
Σκεφτομαι οτι αν αυτο που ζουμε ειναι ενα τελος, ακομα και τοτε η ψυχη μας δε πρεπει να δηλητηριαστει απο τον φοβο η τον κυνισμο, αλλωστε,το "δυσκολοτερο μερους του τελους,ειναι το οτι πρεπει να αρχισεις ξανα μια νεα αρχη"