Ο Λιαντίνης στην Γκέμμα σε μία σύγκριση του Ελληνικού και του Εβραϊκού τύπου ανθρώπου , κάνει μία καταγγελία των συνεπειών του εξουδαϊσμού των ΝεοΕλλήνων μέσα από το αφύσικο υβρίδιο του ΕλληνοΧριστιανισμού .
Από την άλλη πλευρά , των Ελληνιστών Ιουδαίων , η προσπάθεια είναι ο Εξελληνισμός των Ιουδαίων . Βασίζονται , βέβαια στον Ελληνικό μύθο του Δαναού και Αιγύπτου απογόνων της Ιούς , κόρη του Ινάχου . Η Ιώ λοιπόν έρχοντας σε Επαφή με τον Δία στην Αίγυπτο γέννησε τον Έπαφο ή τον Άπι .
Ο Έπαφος έκανε τη Λιβύη με την κόρη του Νείλου Μέμφιδα. Η Λιβύη και ο Ποσειδώνας, έκαναν τον Βήλο, που με την κόρη του Νείλου Αγχινόη, έκανε τον Αίγυπτο και το Δαναό. Αυτοί και όλη τους η οικογένεια, πρόγονοι και απόγονοι, βασίλεψαν στην Αίγυπτο, Φοινίκη, Κιλικία, Τροία, Συρία, Αιθιοπία, κλπ, γινόμενοι γενάρχες - βασιλείς αυτών των φυλών.
Η Ιώ ταυτίζονταν ακόμα και με την ίδια την πόλη, όπως με την ομώνυμή της, Εβραϊκή Σ-ιώ-ν, που ήταν ταυτόχρονα αγελάδα και πόλη . Στην Αίγυπτο την είπαν Ίσιδα. Και οι Εβραίοι, Σιών την έλεγαν. (Ίσις + Ιώ = Σιών) Η Ιώ ήταν γενάρχης όλων των λαών της Ανατολικής Μεσογείου, σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, αλλά και την Παλαιά Διαθήκη:
Ο Βήλος έγινε πρόγονος και των Αράβων, μια που η κόρη του Θρονία έκανε τον Αράβιο, τον γενάρχη των Αράβων με τον Ερμάονα. Ο Εβραίος Δαν ,γενάρχης της Φυλής αυτής .
Στον Ελληνικό μύθο ο Αισχύλος στον Προμηθέα Δεσμώτη , βάζει τον Τιτάνα Προμηθέα να διαλέγεται με την Ιώ , η οποία και τον συμπαραστέκεται με την διαμάχη του με τον Δία.
Ο Βήλος έγινε πρόγονος και των Αράβων, μια που η κόρη του Θρονία έκανε τον Αράβιο, τον γενάρχη των Αράβων με τον Ερμάονα. Ο Εβραίος Δαν ,γενάρχης της Φυλής αυτής .
Στον Ελληνικό μύθο ο Αισχύλος στον Προμηθέα Δεσμώτη , βάζει τον Τιτάνα Προμηθέα να διαλέγεται με την Ιώ , η οποία και τον συμπαραστέκεται με την διαμάχη του με τον Δία.
Ο Ούγγρος Κερένυϊ , ο μεγαλύτερος ερευνητής των Ελληνικών Μύθων , και συντηρητικός στο έπακρον στις κρίσεις του , στην σελίδα 294 του έργου του Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κάνει ένα ποιοτικό άλμα, σχετικά με τις 50 θυγατέρες του Δαναού και τους 50 γυιούς του Αιγύπτου .
Ο αριθμός αυτός εκφράζει εκείνον των πενήντα φεγγαριών , ενός τετραετούς εορταστικού κύκλου , το μισό δηλαδή ενός μεγάλου έτους . Το άλλο μισό είχε μόνο σαρανταεννέα φεγγάρια , όπως ακριβώς μόνο σαρανταεννέα από τις κόρες του Δαναού έμειναν πιστές Δαναϊδες .
Τι άλλο πρέπει να μας πει , ότι εδώ μιλάμε για τον Σείριο. Το μεγάλο έτος ,που στο κείμενο είναι σε παρένθεση είναι σαφές ότι μιλά για την περιφορά του Συνοδού γύρω από τον Σείριο. Βέβαια όλα αυτά τα αναλύει εκτενέστερα ο Ρόμπερτ Τέμπλ .
Ο αριθμός αυτός εκφράζει εκείνον των πενήντα φεγγαριών , ενός τετραετούς εορταστικού κύκλου , το μισό δηλαδή ενός μεγάλου έτους . Το άλλο μισό είχε μόνο σαρανταεννέα φεγγάρια , όπως ακριβώς μόνο σαρανταεννέα από τις κόρες του Δαναού έμειναν πιστές Δαναϊδες .
Τι άλλο πρέπει να μας πει , ότι εδώ μιλάμε για τον Σείριο. Το μεγάλο έτος ,που στο κείμενο είναι σε παρένθεση είναι σαφές ότι μιλά για την περιφορά του Συνοδού γύρω από τον Σείριο. Βέβαια όλα αυτά τα αναλύει εκτενέστερα ο Ρόμπερτ Τέμπλ .
Η τροχιά του Σείριου Β ,του λεγόμενου και ως Συνοδού γύρω από τον Σείριο Α , του άστρου του κυνός κρατάει πενήντα μήνες. Το «Μέγα Ετος» που είναι δύο φορές πενήντα μήνες ή δύο βασιλείες ,μας κάνει εκατό μήνες. Από το εκατό έλαβε και το όνομά της η Θεά Εκάτη.
Πενήντα οι κωπηλάτες της Αργοναυτικής εκστρατείας ,πενήντα και οι μήνες της βασιλείας ,συμβολίζουν τον Σείριο. Ο κέρβερος , ο σκύλος του κάτω κόσμου ,είχε αρχικά πενήντα κεφάλια ,αλλά μετά είχε τρία κεφάλια σαν την κυρά του την Εκάτη.
Η περίοδος των πενήντα μηνών εφαρμόστηκε αργότερα στους Ολυμπιακούς αγώνες . Προσδιόριζε το χρονικό διάστημα που χώριζε τις Ολυμπιάδες μεταξύ τους ,που είναι περίπου τέσσερα ηλιακά έτη. Βασικά οι Ολυμπιάδες είχαν μεταξύ τους χρονικά διαστήματα που ήταν εναλάξ 49 μήνες και 50 μήνες. Σ΄ αυτό το γεγονός φαίνεται καλύτερα η προσπάθεια να προσεγγισθεί πιο σωστά η περίοδος τροχιάς του Σείριου Β που είναι ακριβώς 49,5 χρόνια αλλά κωδικοποιημένη σε μήνες. Στην αρχαιότητα υπήρχε επίσης η συνήθεια να διπλασιάζονται δύο ιερές βασιλείες των πενήντα μηνών, η καθεμία για να γίνεται ένα «Μέγα έτος» των εκατό μηνών. Οι πενήντα του κάτω κόσμου «αντίστοιχοι του θανάτου» ή σκιές των πενήντα του ουρανού κάνουν εκατό ,που αντιπροσωπεύει ακριβώς η Εκάτη
.
O Reimond Drake αναφέρει την πίστη των αρχαίων , πως οι Θεοί τους ταξίδευαν στον Σείριο και ταυτίζει το μάτι με τις ηλιακές βάρκες . Η λογική μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι ουράνιοι θεοί που λατρευόταν σε όλη την περιοχή της Αιγύπτου και του Ισραήλ είναι ίδιοι ουράνιοι .
Από το βιβλίο των Νεκρών 19. Ο Όσιρις βλέπει αυτόν τον Ήλιο ,όστις εγεννήθη χθές επί του μηρού της αγελάδος Μεχούρ . Η ούτα του Όσιρι είναι η Ούτα του Ήλιου ...
Η αγελάδα Μεχούρ είναι η Ούτα του Ήλιου , δηλαδή το μυστικό μάτι του Ώρου . Οι συμβολισμοί αποδίδονται στο άστρο του Σείριου ή άστρο του Μηρού. , που απεικονίζεται σαν κοσμική αγελάδα ή σαν ηλιακό σκάφος , Ιώ , Ευρώπη κα . Ο Διόνυσος και άλλοι ηλιακοί θεοί βγήκαν από τον Μηρό μιας κοσμικής θεότητας , δηλαδή ανατράφηκαν στον μηρό . Οι Σουμέριοι είναι , Σείριοι από το άστρο του Μηρού . Η κλίμακα του Ιακώβ είναι ο δρόμος της Αρετής που αρχίζει μέσα από την ψυχή του ανθρώπου και καταλήγει στον Θεό. Ο Σείριος παραμένει στον Δευτερόκοσμο και στον Μεσόκοσμο , στο Κέντρο της κλίμακας ,και η Αθηνά - Ίσιδα προσφέρει το ηλιακό σκάφος που θα περάσει τον πιστό από την Στύγα του Ωκεανού. Όλοι αυτοί οι συμβολισμοί που ξεκινούν από τον Σείριο ,το άστρο του Μηρού , το Μάτι του κόσμου μας , δεν κάνουν τίποτε άλλο,παρά να μας υπενθυμίζουν την ουράνια σκάλα. Ο μύστης μπορεί να ταξιδέψει με τα φτερά της Αργούς , στο δίαυλο της σκάλας αυτής με σάρκα και οστά όπως ο Ορφέας .Μπορεί επίσης να αφήσει το σώμα του μέσα σε κάποιο λαβύρινθο και να πραγματοποιήσει ένα διαστρικό ταξίδι μόνο με το αιθερικό του σώμα . Η εκλογή είναι διπλή , αλλά η σκάλα είναι μία .
Η Κάνωπος είναι πιλότος της Αργούς αλλά είναι και η πόλη του Έπαφου , η γνωστή Αουάρις (Μπεχνέτ,Πυθώμ) .Απ΄ όπου τελείως συμπτωματικά αρχίζει και η δράση του Μωυσή . Οι Άγγελοι ταυτίζονται με τους Έλληνες Αργοναύτες ή τους Ηλιακούς θεούς.
******
.
O Reimond Drake αναφέρει την πίστη των αρχαίων , πως οι Θεοί τους ταξίδευαν στον Σείριο και ταυτίζει το μάτι με τις ηλιακές βάρκες . Η λογική μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι ουράνιοι θεοί που λατρευόταν σε όλη την περιοχή της Αιγύπτου και του Ισραήλ είναι ίδιοι ουράνιοι .
Από το βιβλίο των Νεκρών 19. Ο Όσιρις βλέπει αυτόν τον Ήλιο ,όστις εγεννήθη χθές επί του μηρού της αγελάδος Μεχούρ . Η ούτα του Όσιρι είναι η Ούτα του Ήλιου ...
Η αγελάδα Μεχούρ είναι η Ούτα του Ήλιου , δηλαδή το μυστικό μάτι του Ώρου . Οι συμβολισμοί αποδίδονται στο άστρο του Σείριου ή άστρο του Μηρού. , που απεικονίζεται σαν κοσμική αγελάδα ή σαν ηλιακό σκάφος , Ιώ , Ευρώπη κα . Ο Διόνυσος και άλλοι ηλιακοί θεοί βγήκαν από τον Μηρό μιας κοσμικής θεότητας , δηλαδή ανατράφηκαν στον μηρό . Οι Σουμέριοι είναι , Σείριοι από το άστρο του Μηρού . Η κλίμακα του Ιακώβ είναι ο δρόμος της Αρετής που αρχίζει μέσα από την ψυχή του ανθρώπου και καταλήγει στον Θεό. Ο Σείριος παραμένει στον Δευτερόκοσμο και στον Μεσόκοσμο , στο Κέντρο της κλίμακας ,και η Αθηνά - Ίσιδα προσφέρει το ηλιακό σκάφος που θα περάσει τον πιστό από την Στύγα του Ωκεανού. Όλοι αυτοί οι συμβολισμοί που ξεκινούν από τον Σείριο ,το άστρο του Μηρού , το Μάτι του κόσμου μας , δεν κάνουν τίποτε άλλο,παρά να μας υπενθυμίζουν την ουράνια σκάλα. Ο μύστης μπορεί να ταξιδέψει με τα φτερά της Αργούς , στο δίαυλο της σκάλας αυτής με σάρκα και οστά όπως ο Ορφέας .Μπορεί επίσης να αφήσει το σώμα του μέσα σε κάποιο λαβύρινθο και να πραγματοποιήσει ένα διαστρικό ταξίδι μόνο με το αιθερικό του σώμα . Η εκλογή είναι διπλή , αλλά η σκάλα είναι μία .
Η Κάνωπος είναι πιλότος της Αργούς αλλά είναι και η πόλη του Έπαφου , η γνωστή Αουάρις (Μπεχνέτ,Πυθώμ) .Απ΄ όπου τελείως συμπτωματικά αρχίζει και η δράση του Μωυσή . Οι Άγγελοι ταυτίζονται με τους Έλληνες Αργοναύτες ή τους Ηλιακούς θεούς.
******
Ο Ελληνιστής Ιουδαίος Ιώσηπος , περί το 100 μ Χ , απολογείται για λογαριασμό των Ιουδαίων . Ο κίνδυνος αφομοιώσεως των Ιουδαίων από το Ελληνικό πνεύμα ανάγκασαν αυτούς να τονίσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυλής των , γιατί πράγματι παρέμεινε Ιουδαίος στην ψυχή του . Μέσα στον τότε ΕλληνοΡωμαϊκό κόσμο , οι Ιουδαίοι παρουσιάζονται ως ξένο σώμα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ετίθετο σε υποδεέστερη μοίρα . Η συγγραφείς της εποχής θέτουν λανθασμένα βέβαια στο περιθώριο τον Ιουδαϊκό λαό , ως ευτελούς καταγωγής . Στην φιλολογία αυτή ηγείτο ο Αιγύπτιος Μανέθων του 3ου αιώνα π Χ . Ο Απολλώνιος ο Μόλων αρχές του 1ου αιώνα π Χ. Ο Απίων ο Γραμματικός με τα Αιγυπτιακά.
Ο Ιώσηπος αντιτίθεται στις κατηγορίες ,ότι οι Ιουδαίοι δεν είναι αρχαίος λαός αλλά νεώτερος .Ότι εκδιώχθηκαν από την Αίγυπτο ως λεπροί , και κατοίκησαν την Παλαιστίνη ως αυτόνομος λαός. Ότι στερούνται ανθρωπισμού , αποφεύγοντας την κοινωνική συμβίωση μετά των εθνικών τηρώντας την αμιξίαν . Ότι τηρώντας τον Μωσαϊκόν νόμον επισύρουν τον γέλωτα με τα έθιμά τους . (περιτομή , Σάββατο , αποφυγή βρώσεως χοίρων κλπ)
Τον Ηρόδοτο επιβεβαιώνει και ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος:
«Επειδή, επί της εποχής του Αβραάμ του προγόνου μας, η πόλη λεγόταν Σόλυμα. Πολλοί λένε ότι και ο Όμηρος την αποκαλεί Σόλυμα. Την δε προσωνυμία «Ιερό» οι Εβραίοι έβαλαν αργότερα. Ήταν κατά την εποχή που με τη στρατιά του Ιησού κατά των Χαναναίων και του πολέμου, κατά τον οποίο οι Χαναναίοι κράτησαν (την πόλη), που (ο Ιησούς) κατένειμε στους Εβραίους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να διώξουν (τους Χαναναίους) από τα Ιεροσόλυμα, μέχρι που την πολιόρκησε ο Δαυίδ...» (Ιώσηπος, «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία», Ζ, 3. 10-25).
Μάλιστα ο Ιώσηπος θεωρώντας τα Σόλυμα πόλη Χαναναίων, δηλαδή Φιλισταίων, δίνει σε συνδυασμό με τον Ηρόδοτο μία ακόμη απόδειξη ότι οι Φιλισταίοι ήταν κρητικής καταγωγής.Το όνομα δεν είναι καν Σημιτικόν. Στην Παλαιά Διαθήκη δεν υπάρχει καμία αναφορά ότι πρίν τον Δαυίδ εκαλείτο Σόλυμα .
Ο Ιώσηπος αντιτίθεται στις κατηγορίες ,ότι οι Ιουδαίοι δεν είναι αρχαίος λαός αλλά νεώτερος .Ότι εκδιώχθηκαν από την Αίγυπτο ως λεπροί , και κατοίκησαν την Παλαιστίνη ως αυτόνομος λαός. Ότι στερούνται ανθρωπισμού , αποφεύγοντας την κοινωνική συμβίωση μετά των εθνικών τηρώντας την αμιξίαν . Ότι τηρώντας τον Μωσαϊκόν νόμον επισύρουν τον γέλωτα με τα έθιμά τους . (περιτομή , Σάββατο , αποφυγή βρώσεως χοίρων κλπ)
Τον Ηρόδοτο επιβεβαιώνει και ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος:
«Επειδή, επί της εποχής του Αβραάμ του προγόνου μας, η πόλη λεγόταν Σόλυμα. Πολλοί λένε ότι και ο Όμηρος την αποκαλεί Σόλυμα. Την δε προσωνυμία «Ιερό» οι Εβραίοι έβαλαν αργότερα. Ήταν κατά την εποχή που με τη στρατιά του Ιησού κατά των Χαναναίων και του πολέμου, κατά τον οποίο οι Χαναναίοι κράτησαν (την πόλη), που (ο Ιησούς) κατένειμε στους Εβραίους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να διώξουν (τους Χαναναίους) από τα Ιεροσόλυμα, μέχρι που την πολιόρκησε ο Δαυίδ...» (Ιώσηπος, «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία», Ζ, 3. 10-25).
Μάλιστα ο Ιώσηπος θεωρώντας τα Σόλυμα πόλη Χαναναίων, δηλαδή Φιλισταίων, δίνει σε συνδυασμό με τον Ηρόδοτο μία ακόμη απόδειξη ότι οι Φιλισταίοι ήταν κρητικής καταγωγής.Το όνομα δεν είναι καν Σημιτικόν. Στην Παλαιά Διαθήκη δεν υπάρχει καμία αναφορά ότι πρίν τον Δαυίδ εκαλείτο Σόλυμα .
******
Κλείνουμε όπως ανοίξαμε , δηλαδή με τον αιώνιο Λιαντίνη ...
Κλείνουμε όπως ανοίξαμε , δηλαδή με τον αιώνιο Λιαντίνη ...
Πιστεύεις στον Θεό ;
Αν πεις ... Ναι , πιστεύω στον Θεό ... την ίδια στιγμή αισθάνεσαι αμηχανία ...
Αν πεις ... Όχι , δεν πιστεύω στον Θεό ... την ίδια στιγμή αισθάνεσαι αμηχανία ...
Ο Λιαντίνης προτείνει το ενδιάμεσο σημείο ανάμεσα στο Ναι και στο Όχι . Δηλαδή να διασταλεί το συγκεκριμένο αυτό σημείο μέχρι να απορροφήσει τελείως την ζωή μας και το Είναι μας .
Όποιος πιστεύει στον Θεό , έχει μέσα του έναν νεκρό Θεό .
Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό , έχει μέσα του έναν νεκρό Άνθρωπο .
Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στον Θεό , έχει μέσα του ζωντανό τον Νόμο της Φύσης .
Απλά ,καταληπτά ,και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου