ΘΕΟΣ ΚΡΟΝΟΣ

Υπάρχει ένας μύθος οτι ο Κρόνος ειναι πατέρας των εβραίων και οτι οι εβραίοι ήρθαν απο τον πλανήτη Κρόνο και οτι ο Κρόνος ηταν βασιλιάς της Ατλαντίδας
Η αλήθεια είναι οτι για τον Θεό Κρόνο η Μυθολογία γράφτηκε απο την πλευρά των νικητών . Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι ήθελε ο ποιητής Ησίοδος να πεί για τις διαμάχες των θεών και να τον καταδικάσουμε για το άτοπημά του να τους κρίνει.
Δεν ειναι έργα των ανθρώπων να ασχολείται για τα πεπραγμένα των θεών.
Δεν ειναι στην φύση του ανθρώπου να αντιληφθεί τις προ-Δια-γραφές του.
Για να πορευτεί όμως στο μέλλον,πρέπει να διαγράψει το παρελθόν,το οποίο δεν έχει σημασία μετά την επικράτηση του ΔΙΑ .
Αργότερα στους γάμους του ΠΗΛΕΑ με την ΘΕΤΙΔΑ στην Σηπιάδα του Πηλίου παρευρέθηκαν άπαντες οι ΘΕΟΙ και του παππού ΟΥΡΑΝΟΥ περιλαμβανομένου,
εκτός του ΚΡΟΝΟΥ του πατέρα του ΔΙΑ .
Συμβαίνει βέβαια και στις καλύτερες οικογένειες .
Γιατί άραγε ?
Αν δεν υπάρχει διαμάχη μεταξύ των ΘΕΩΝ,τότε γιατί ο ΚΡΟΝΟΣ δεν αναμιγνύεται πλέον τα των ανθρώπων πράγματα ?
Μήπως ο πατέρας ΚΡΟΝΟΣ θυσιάστηκε υπέρ του ΥΙΟΥ ΔΙΟΣ ?
Ο ΛΟΓΟΣ ?
Το απόλυτο θέλω- εγώ του ΔΙΟΣ έφτανε σε αδιέξοδο σε μηδενισμό και στην αυτοκαταστροφή. Ο ΚΡΟΝΟΣ δικαιώθηκε εκ των πραγμάτων .
ΟΙ ΘΕΟΙ ΑΠΕΘΑΝΟΝ.
Το μέλλον ανήκει στις νέες γραφές με τις οποίες θα πορευτεί ο άνθρωπος.
Αν υπήρχε ένας νέος ΗΣΙΟΔΟΣ θα διαπίστωνε οτι και οι γραφές του ΔΙΑ μάλλον δεν δώσανε διέξοδο στον άνθρωπο. Χρειάστηκε να δημιουργήσει τον ΔΙΟΝΥΣΟ και να του παραδώσει την εξουσία πριν αποχωρήσει και αυτός απο το προσκήνιο .
Η μοίρα του ανθρώπου ειναι τραγική , πνιγμένος στην ημιμάθειά του , και προσπαθώντας να αντικρύσει το ανέσπερο φώς φτάνει σε αυτοκαταστροφικά αδιέξοδα.
Ισως και ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ να μεταξελίχθηκε στον ΙΗΣΟΥ ΧΡΗΣΤΟ με πάντα πειραματόζωο τον δυστηχή άνθρωπο που αγωνιά για την υπαρξή του .
Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ στην μάταια ύπαρξη του άνθρώπου προσέφερε την άμπελο και οτι αύτη συνεπάγεται και ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΗΣΤΟΣ την αυτοσυνείδηση , δηλαδή την γνώση της αλήθειας και την επίγνωση της ματαιότητάς του και της ύπαρξής του .
Με απτό / σεπτό παράδειγμα την αυτοκτονία του δηλαδή την λύτρωση όπως ακριβώς ο Σωκράτης και πολλοί άλλοι όπως ο Αχιλλέας και ο Λιαντίνης .
Με την έννοια ότι ενώ είχαν την δυνατότητα να διασωθούν δεν το αποδέχτηκαν και προτιμήσαν τον θάνατο με την θέλησή τους . Κατάσταση όμως που οδηγεί στην Στύγα στον κάτω κόσμο και απο εκεί στον Σείριο και τα ΗΛΥΣΣΙΑ ΠΕΔΙΑ.

Εαν δούμε τον Ορφικό ύμνο που ειναι αφιερωμένος στον Κρόνο δεν βλέπουμε πουθενά να μιλάει για κάποιον κακό Θεό.
Ας τον δούμε όλο απο την αρχή μέχρι το τέλος.

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΡΟΝΟΥ
Εσύ που πάντοτε θάλλεις και εισαι ο πατέρας των μακαρίων Θεών και των ανθρώπων,πολυμήχανε,αμόλυντε,μεγαλοδύναμε,ισχυρέ Τιτάν, εσύ εξαντλείς τα πάντα και αντιθέτως εσύ ο ίδιος τα επαυξάνεις, εχεις δεσμούς αδιαρρήκτους εις τον απέραντον κόσμον,ώ Κρόνε, πατέρα του χρόνου,Κρόνε με τα πολλά ονόματα, που εισαι το βλαστάρι της γής και του ουρανού με τα πολλά αστέρια, εισαι η γέννησις και η φθορά της φύσεως,σύζηγος της Ρέας, ο σεβαστός Προμηθεύς, που κατοικείς εις όλα τα μέρη του κόσμου, ο αρχηγός του γένους των ανθρώπων, που η σκέψις σου ειναι αγκαθωτή, εισαι ο κράτιστος,άκουσε την ικετευτικήν φωνήν μας, και είθε να μας στέλλης πάντοτε άψογον τέλος βίου ευτυχισμένου.


Όπως βλέπουμε στον Ορφικό ύμνο του Θεού Κρόνου δεν τον ονομάζει πουθενά κακή θεότητα αλλα ακριβώς το αντίθετο.Γιατι στην αρχαία θρησκεία πολύ απλά δεν υπάρχει κακός Θεός και οι Θεοί ποτε δεν πολεμάνε μεταξύ τους.
Ας δούμε τι λέει ο Σωκράτης για τα παραμύθια του Ησίοδου αλλα καί του Ομήρου.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 337b - 379d
Σωκράτης: Θα επιτρέψουμε λοιπόν έτσι εύκολα να ακούουν τα παιδιά,τους όποιους λάχη μύθους,που τους έπλασαν όποιοι λάχουν και να δέχονται μέσα στην ψυχή τους εντυπώσεις,ως επι το πλείστον αντίθετες απο τις ιδέες που θα παραδεχτούμε πως πρέπει να έχουν,όταν γίνουν τέλειοι άντρες?
Αδείμαντος: Διόλου μάλιστα δέν θα το επιτρέψουμε.
Σωκράτης: Πρώτα λοιπόν πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας στους μυθοποιούς και να εγκρίνουμε βέβαια όποιο καλό μύθο κάνουν,να πετάξουμε όμως κάθε άλλον.Και τους μύθους που εγκρίνουμε θα υποχρεώσουμε τις παραμάννες και τις μητέρες να τους διηγούνται στα παιδιά και να πλάθουν με αυτους τις ψυχές των με τα χέρια των πολύ περισσότερο απο τα σώματά των με τα χέρια των,τους περισσότερους βέβαια απο αυτούς που τους διηγούνται σήμερα πρέπει να τους βγάλουμε έξω.
Αδείμαντος: Ποιούς δηλαδή?
Σωκράτης: Απο τους μεγαλύτερους θα καταλάβουμε και τους μικρότερους, γιατι όλοι πρέπει να ειναι χυμένοι πάνω στον ίδιο τον τύπο και να έχουν την ίδια δύναμη και οι μεγαλύτεροι και οι μικρότεροι.Ή δεν το νομίζεις?
Αδείμαντος: Πολύ ωραία αλλα δεν καταλαβαίνω ποιοί ειναι αυτοί οι μεγαλύτεροι που λές.
Σωκράτης: Εκείνοι που μας έλεγαν ο Ησίοδος και ο Όμηρος και οι άλλοι ποιητές.Γιατι αυτοί ειναι που συνθέτουν τους ψεύτικους μύθους που έλεγαν και εξακολουθούν να λένε στους ανθρώπους.
Αδείμαντος: Ποιούς μύθους και τί ακριβώς κατηγορείς σε αυτούς?
Σωκράτης: Εκείνο που αξίζει πρώτα και κύριο να ακούσει ένας που δεν γνωρίζει καν να λέει έμορφα ψέματα.
Αδείμαντος: Τί θέλεις να πείς?
Σωκράτης: Όταν κανείς με το λόγο εικονίζει άσχημα και όχι καθώς πραγματικώς ειναι τους Θεούς και τους ήρωες,καθώς έξαφνα ενας ζωγράφος που δεν αποδίδει την ομοιότητα εκείνου που θέλει να ζωγραφίσει.
Αδείμαντος: Σωστή βεβαια θα ηταν αυτη η κατηγορία αλλα πώς και κατα τί εφαρμόζεται στους ποιητάς?
Σωκράτης: Πρώτα απο όλα δεν είναι απο τα μεγαλύτερα και βαρύτερα ψέματα που μπορεί να γίνουν εκείνα που διηγείται ο Ησίοδος,οτι έκανε τάχα ο Ουρανός και πως πάλι τον εκδικήθηκε ο Κρόνος?
Όσα πάλι έκανε αυτός και έπαθε έπειτα απο τον γυιό του.
Και αληθινά να ηταν αυτά,νομίζω πως δεν θα έπρεπε να λέγονται τόσο εύκολα σε νέους που δεν έχουν κρίση αλλα να αποσιωπούνται.
Και αν ηταν οπωσδήποτε ανάγκη να γίνει λόγος για αυτά να τα ακούουν με απόλυτη μυστικότητα όσο μπορεί πιό λίγοι και αφού θυσιάσουν όχι πιά χοίρο αλλα το πιό μεγάλο και πιό δυσεύρετο θύμα,για να ειναι όσο γίνεται πιό λίγοι εκείνοι που συνέβηκε να τα ακούσουν.
Αδείμαντος: Πραγματικώς ειναι επικίνδυνες αυτές οι διηγήσεις.
Σωκράτης: Και ούτε ο ελάχιστος λόγος,εννοείται,δεν θα γίνει πως πολεμούν και επιβουλεύονται και μάχονται οι Θεοί μεταξύ τους γιατι αυτο δεν ειναι αλήθεια.
Σωκράτης: Τα δεσίματα,εννοείται,της Ήρας απο τον γυιό της και τα ριξίματα του Ηφαίστου απο τον πατέρα του επειδη ζήτησε να υπερασπιστεί την μητέρα του ενώ την χτυπούσε εκείνος και όλες τις Θεομαχίες που διηγείται ο Όμηρος ειναι απαράδεκτα.Δέν πρέπει λοιπόν να δώσουμε πίστη στον Όμηρο,ούτε σε κανέναν άλλο ποιητή οταν ανόητα ξεστομίζει αυτη την βλαστήμια για τους Θεούς.


Ο Σωκράτης γενικά δεν πίστευε στην Θρησκεία του Ομήρου και του Ησίοδου που ηταν η θρησκεία του λαού για αυτο και τον καταδίκασαν.
Ο Σωκράτης πίστευε στην θρησκεία των λίγων δηλαδη των φιλοσόφων.
Και η θρησκεία των φιλοσόφων δεν έχει μέσα της παραμύθια.
Οι πιό σωστοί φιλόσοφοι σαν τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα ποτέ δεν πίστεψαν οτι οι Θεοί πολεμάνε μεταξύ τους ή οτι άλλοι Θεοί ειναι καλοί και άλλοι κακοί.
Εγω προσωπικά καταδικάζω τον Όμηρο και τον Ησίοδο οπως τους καταδίκασε ο Σωκράτης.
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε ένας δίκαιος θεός να συμμετέχει στην ανύπαρκτη ουράνια δικαιοσύνη που παραμένει βουβή στο ανθρώπινο δράμα , της ψευτιάς και απάτης της δήθεν σοφίας των ανθρώπων.
Ο Οδυσσέας , ο μοντέρνος πολιτικάντης, όπως τον διαμόρφωσαν οι ατελείωτοι πόλεμοι, παρουσιάζει με σκοτεινές συκοφαντίες σαν προδότη τον πνευματικά και ηθικά ανώτερό του , τον εφευρέτη και φιλάνθρωπο Παλαμήδη και καταφέρνει να πείσει τους αρχηγούς των Αχαιών να τον σκοτώσουν με λιθοβολισμό.

Ο εκφυλισμός της ανθρώπινης ψυχής έλαβε την πλήρη έκτασή της με το τέλος του πολέμου . Ο Ευριπίδης με τις ‘Τρωαδίτισσες’ περιγράφει τις ωμότητες των νικητών .
Οι γυναίκες της Τροίας αιχμαλωτισμένες μαζί με την βασίλισσά τους Εκάβη περιμένουν τον κλήρο δηλαδή να τις μοιράσουν ως λάφυρα στους νέους αφέντες τους. Εχει κανείς την εντύπωση πως αυτά τα ανθρώπινα κουρέλια έφτασαν το τελευταίο όριο της δυστυχίας και πως δεν έχουν ή δεν μπορούν να σηκώσουν άλλες πίκρες.
Η Κασσάνδρα έλαχε στον Αγαμέμνωνα , αφού πάνω στην αρχαία μάντισσα ασέλγησε ο Αίας του Οϊλέα.Την Πολυξένη την μικρή κόρη της Εκάβης που έλαχε στον Αχιλλέα την έσφαξαν στον τάφο του. Τον Αστυάνακτα της μικρό υιό της Ανδρομάχης και του Εκτορα κατά εντολή του Οδυσσέα τον γκρεμίζουν απο τα τείχη της Τροίας. Η Εκάβη έλαχε τον κλήρο τον θανάσιμο της εχθρό Οδυσσέα και η Ανδρομάχη έλαχε τον κλήρο,τον Νεοπτόλεμο υιό του Αχιλλέα.

Ομως είναι κάποια δικαιοσύνη στον κόσμο , όχι των θεών , που έμειναν βουβοί στα παρακάλια και στα κλάματά τους, μ΄αυτή που διδάσκουν οι σοφοί,
ο διάχυτος στον αγέρα νούς , που ρυθμίζει τ΄ανθρώπινα.
Αδεια λοιπόν τα ουράνια , ψευτιά κι απάτη η σοφία των ανθρώπων.

Ο Κρόνος – Ρέα , η ροή του χρόνου , εγέννησαν παιδιά που κατά τον Μύθο ,
ο Κρόνος τα έτρωγε . Περίεργος μύθος , ο πατέρας να τρώει τα παιδιά του . Σήμερα υπάρχει η έκφραση μου έφαγες τον χρόνο , που σημαίνει έχασα τον χρόνο μαζί σου . Υπάρχει ακόμη και η έκφραση μου έφαγες τον στυλό , που σημαίνει μου τον έκλεψες .

Θέλω να πώ μήπως ο Ποιητής Ησίοδος ήθελε κάτι άλλο να μας πεί ,
με την έκφραση οτι Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του .

Αλλωστε ο Δίας , Ηρα κλπ παιδιά του Κρόνου διεσώθηκαν και τελικά ανέβηκαν στον Ολυμπο . Αποψή μου ειναι όταν λέμε οτι ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του σημαίνει το εξής . Ο Κρόνος – Ρέα θεοί όντες και αθάνατοι οι ίδιοι τα παιδιά τους δυστυχώς εγγενιούντο ως θνητοί και ως εκ τούτου απεβίωναν όπως ακριβώς και οι άνθρωποι.

Τα παιδιά του όμως , φαίνεται η τελευταία φουρνιά συμμάχησαν με την γιαγιά τους την Γαία και διόρθωσαν την αδικία και ως εκ τούτου γίνανε και αυτοί θεοί και άχρονοι όπως και ο πατέρας τους Κρόνος .
Για να σταματήσουνε δε την ροή του χρόνου έπρεπε να εξαφανίσουνε τον πατέρα τους, να τον ακινητοποιήσουνε . Τον στείλλανε λοιπόν στα τάρταρα , κατά τον Ησίοδο , που απο έκεί εννοείται δεν μπορεί να επηρεάζει τα πράγματα πλέον. Οι άνθρωποι δυστυχώς δεν είχαν το ίδιο ευεργέτημα με τα παιδιά του Κρόνου , Δία και Ηρα .
Ο χρόνος όπως το ρεύμα ειναι κίνησι δυναμικού.
Δύο δοχεία με νερό επικοινωνούν με ένα σωλήνα .
Χρόνος ειναι η μετακίνηση του νερού απο το ένα δοχείο στο άλλο.
Χρόνος ειναι η ροή υλικών αγαθών αλλά και πνευματικών γνώσεων διαφορετικά έχουμε ακινησία , αιώνια γαλήνη.


Ο Δίας μόλις έγινε Θεός και αθάνατος εφρόντισε αμέσως να έρθει σε επαφή με την Μήτις .
Μήτις , Αιθήρ, και Ερως η άγέννητη κοσμογονική τριάδα .
Στην συνέχεια όλα τα πράγματα εγεννήθηκαν απο τον Ερωτα .
Δηλαδή ο Δίας έπρεπε να αντικαταστήσει την Ρέα ,την μητέρα του ,την ροή του χρόνου με ένα υποκατάστατο ,τον Ερωτα.

Με την Μήτιδα ο Δίας εγέννησε την Αθηνά.Η Μήτις ειναι η Θεά της Σοφίας , είναι λόγος,είναι Ερωτας και παρθένος.Τα χαρίσματα αυτά τα μετέφερε στην Αθηνά και απο εκεί τα διέσπειρε στο διάστημα .

Επανερχόμαστε στον Κρόνο που κατά τα Αιγυπτιακά αρχεία ειναι το όν Σέθ ή Σετ ή Σατ

Saturn στα Λατινικά – Saturday στα Αγγλικά . Στην δίκη φωνηέντων του Λουκιανού έχουμε την μετατροπή του Τ σε Σ . ΘάλαΤΤα – ΘάλαΣΣα , Τιτάνες – Σεϊτάνες

Εδω εμπλέκονται οι Εβραίοι που έχουν το Σάββατο την πιό ιερή μέρα τους, ως αργία. Η εξαφάνιση όμως του Κρόνου δημιουργεί εντροπία στο κοσμικό σύστημα . Δεν ειναι λογικόν ο Θεός να ειναι κλεισμένος στα τάρταρα .
Τα τελευταία χρόνια ο Κρόνος αποκαλείπτεται ως Χωρό χρονος , ως μαύρες τρύπες όπου δεν υπάρχει χρόνος , ως καμπυλότητα του χωρόχρονου , ως τέταρτη διάσταση , ασύληπτη γνώση για το κοινό θνητό νου.
Σύντομα ο κόσμος θα ζήσει την εφαρμογή του χρόνου στον χώρο με τα διαστημικά ταξείδια και  τις αστρικές πύλες ...