ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ ... ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΙΑ

http://www.youtube.com/watch?v=gP7FnceHO4k

Caruso (greek subs) -αφιερωμένο στο Lucio Dalla .. που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι
... που με λίγο μακιγιάζ και λίγο υποκριτική
μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος...
**********************************************************

Ο Σωκράτης  ερμηνεύοντας (Κρατύλος)  το Πάντα Ρει του Ηράκλειτου καταλήγει στην αλήθεια , αλλά από ένα διαφορετικό δρόμο. Ενα δρόμο μέσα από φαράγγια...

Όμως  η αλήθεια που φυσικά σημαίνει και ετυμολογείται από το,  α + ληθη ,  είναι αυτό που δεν λησμονείται και παραμένει αιώνιο , άφθαρτο , είναι εν τέλει και αληθινό. Η αλήθεια γράφεται με την δίφθογγον ΕΙ και όχι με το φωνήεν Ι εις την τρίτην συλλαβήν α-λή-θεια . Τονίζεται δηλαδή θ ε ί α προέλευσις της στερήσεως της λήθης . Άρα εμφανίζεται η θεία παρουσία της μνήμης , η οποία έχει διαχρονικήν ισχύν , εφ΄ όσον είναι πράγματι θεία.

Αενάως ρέων δεν  είναι μόνο ο αέρας ,αλλά και η αρετή ,η γνώση και η δικαιοσύνη .

Αν γελαστούμε να αφεθούμε στην μονόπλευρη θέαση των πραγμάτων του κόσμου , η κατρακύλα μας δεν θα έχει σταματημό . Ο κόσμος όλος θα έχει γεμίσει από ρέοντα πράγματα.

Και ως γνωστόν για να υπάρχει ροή , ο δρόμος πρέπει να είναι κατηφορικός...

Η φύση του ανθρώπου αρέσκεται στην σταθερότητα του Είναι αλλά και στην ρευστότητα του γίγνεσθαι .

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να περιπλανηθεί και να παραπλανηθεί .

Τα χαρακτηριστικά αυτά τα έχει η θνητή ύπαρξη του ανθρώπου και είναι η ειδοποιός διαφορά με τους αθανάτους θεούς. Δηλαδή προτιμά να βιώνει την αλήθεια και δεν δέχεται την αλήθεια ,  δια της αποκαλύψεως . Θέλει  να ανακαλύψει την αλήθεια , μόνος του. Αυτός που λαμβάνει την αλήθεια ως θέσφατο , αισθάνεται ως μη ολοκληρωμένη οντότητα και έχει ένα  εσωτερικό κενό , μη ολοκλήρωσης.

Δηλαδή είναι ανάγκη να είσαι αλήτης για να φθάσεις στην αλήθεια.

Ο αλήτης πλανάται θεωρίης είνεκεν για να δεί τι γίνεται στα πέριξ .

Δεν μένει απλανής . Πλανάται και Αλητεύει ικανοποιώντας έτσι τις θεωρητικές του ανάγκες . Κατακτά την γνώση αλλά και κατακτιέται και κυριεύεται από την γνώση. Τότε μόνον είναι δυνατόν να γίνει ολοκαύτωμα για τα πιστεύω του. Φαίνεται ότι ο άνθρωπος χρειάζεται και έχει ανάγκη για την ύπαρξή του , να μυείται σε ευρύτερους κύκλους και ομάδες.

Τότε μόνο και δικαιώνεται ό λόγος της ύπαρξής του.

Και δεν χρειάζεται οι ευρύτεροι κύκλοι να είναι υψηλής διανόησης και φιλοσοφίας .

Πολιτικής ή θρησκευτικής απόχρωσης.

Πολλές φορές μπορεί να είναι και ποδοσφαιρικές ομάδες . Και μπορώ να πώ ότι οι κύκλοι αυτοί έχουν ισχυρότερους συνεκτικούς  δεσμούς . Ο λόγος είναι ότι ένας ποδοσφαιρικός σύνδεσμος δεν είναι ελίτ  . Δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους σε πνευματική και μορφωτική τάξη . Δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους σε τάξεις και αξιώματα. Επί πλέον , δεν έχουν και θρησκευτικούς διαχωρισμούς .

 Είναι ένας έρωτας ανιδιοτελής .

Αυτός ήταν και ο Πλατωνικός έρωτας του Αθηναίου για την πόλη του την Αθήνα που ο Θουκυδίδης τον απέδωσε στον Επιτάφιο ως φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ΄ ευτελείας και φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας ...    . Ο Αθηναίος  αισθάνεται ότι είναι πολίτης ,πολιτικός που παράγει πολιτισμό  σε μία πόλη που είναι ερωτευμένος  και δεν θα ήθελε να την αποχωριστεί με τίποτε ...

Ο λόγος είναι ότι η πόλη της Αθήνας έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τα βρίσκουμε σήμερα μόνο σε ποδοσφαιρικά σωματεία . Στοιχεία που ενώνουν τους ανθρώπους και όχι που διαχωρίζουν.

Αλή (θεια) λέγεται η περιπλάνηση του αλήτη, περιπλάνηση χωρίς εστία ,χωρίς ελπίδα ,χωρίς φόβο.

Αλή (θεια) ονομάζεται η περιπλάνηση του πνεύματος ,η θεία  περιφορά του πνεύματος .

Η λέξη -ά λ η- σημαίνει περιπλάνησις άνευ σκοπού και προορισμού (αλήτης , αλαζών κλπ )
΄Ομως - θεία άλη - ευρισκόμενη εις -αεί- κινητικότητα , εκτυλίσσεται σφαιρικώς εις αδιάλειπτον τελειο ποιητικήν φοράν , διότι η λέξις αλήθεια εμπεριέχει ως δεύτερον συνθετικόν την λέξιν - θεια . Το θείον το οποίον καθοδηγεί την ορμήν και την κίνησιν της αλης , είναι η όντως όντος σφαιρική αλήθεια . 
Η θεία άλη , η φαινομενική θεία περιφορά εις το ουράνιον στερέωμα ,εκπροσωπείται από τον Ήλιον κατά την διάρκεια της ημέρας καθ΄όλην την διάρκεια του έτους . Η περιπλάνησις του Ήλιου δεν σταματά ποτέ .

Ο τρώσας και ιάσεται .

Αυτός που προξένησε την πληγή θα τη γιατρέψει

Για να καταλήξουμε στην αλήθεια χρειάζεται αλητεία .

Μεγαλύτερος αλήτης της εποχής ήταν  ο Οδυσσέας με την Οδύσσειά του  .

Τον ακολουθεί κατά πόδας ο Σωκράτης , με την μαιευτική του .

Αλλά και ο Χριστός φυσικά δεν ήταν επιστήμων και δεν μιλούσε από καθ΄ έδρας.

Ζούσε την αλήθεια  στον δρόμο βιώνοντάς την και όχι υπακούοντας το ιερατείο .

Φυσικά ,όλα είναι δρόμος ...

Μπορεί ο δρόμος να μην οδηγεί πουθενά , αλλά όταν τον έχεις διαβεί κατά ένα μυστηριακό τρόπο τα πράγματα έχουν αλλάξει . Δεν είναι τα ίδια πρίν πάρεις την απόφαση να διαβείς τον δρόμο.

Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει ;

Είναι η επίγνωση , η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει τίποτε .

Και αυτό κατά ένα περίεργο τρόπο γεννά , πληρότητα .

Αλλωστε τί είναι ο Οργασμός ; Αν δεν τον ζήσεις ...

Αλλωστε τι είναι η Πείνα ; Αν δεν την ζήσεις ...

Το συμπέρασμα είναι τελικά ότι είναι διαφορετικό να γνωρίζεις κάτι σαν θεωρία από το να βιώνεις την θεωρία . Η ουσία όμως δεν αλλάζει.

Και όμως αλλάζει κάτι . Γίνεται τροποποίηση της Μοίρας.

Οταν κάτι βιώνεται  και στην Πράξη και στον Νού τότε μόνο ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να θέσει εις κίνηση τον Τροχό του Πεπρωμένου του . Λειτουργεί σαν μία επί πλέον ενέργεια ,που είναι εις θέσιν να γυρίσει τον Τροχό . Να αλλάξει την Μοίρα του ,στα στενά όρια που έχει οριοθετηθεί.

Στο ίδιο το όν αν προσθέσουμε ένα μόνο γράμμα ι γίνεται ιόν και αρχίζει και κινείται.

Περαιτέρω ,η αλήθεια δεν χρειάζεται ούτε πρόσθεση ούτε αφαίρεση γραμμάτων ,αφού έχει συγκροτηθεί και σφυρηλατηθεί από δύο ονόματα που σημαίνουν θεϊκή ορμή (άλη θεία).

Η αντίθεση μεταξύ αληθούς και ψευδούς υπάρχει. Υπάρχουν λόγοι αληθείς και λόγοι ψευδείς ,όπως υπάρχουν ονόματα αληθή και ονόματα ψευδή γι αυτό και ως προς τα όντα μπορούμε να πούμε πως είναι (τα όντα ως εστίν ) και πως δεν είναι (τα όντα ως ουκ εστίν) .

Εδώ και πολλά χρόνια η ετυμολογική καταγωγή της λέξης αλήθειας α+ ληθ - (α στερητικόν) δεν ερίζεται πλέον. Η ετυμολογία της λέξης αλήθειας καταρρέει τον δήθεν επιστημονικό μύθο της Ινδοευρωπαικής καταγωγής της Ελληνικής γλώσσας και φυλής.

Η ετυμολόγηση α (στερητικόν) + ληθ έχει να κάνει με καθαρά εσχατολογικά συνυφαινόμενα : υπαινίσσομαι βεβαίως ,εκείνα τα γνωστά χωρία από τον Φαίδρο ,όπου η  ψυχή ζητά να βοσκήσει στο λιβάδι της αλήθειας (το αληθείας πεδίον) ,και από την Πολιτεία * , όπου οι ψυχές όντας στον άλλο κόσμο , επιθυμούν να πάνε στο λιβάδι της Λήθης (πορεύεσθαι άπαντες εις το της Λήθης πεδίον) .

Στον Κρατύλο ο Σωκράτης προτείνει την ποιητική εκδοχή θεία άλη. 

Και λέμε ποιητική διότι η λέξη που σημαίνει την κίνηση ως περιπλάνηση προτίμηση μόνο των ποιητών ** και καθόλου φιλοσόφων.

Με την ετυμολόγηση αυτή ο Πλάτων όχι μόνο παραπέμπει ευθέως στην κοσμική κίνηση ,που χαρακτηρίζει ολόκληρο το έργο του αλλά και εμπεδώνει την περί ρεόντων ιδέα   

* 

Πολιτεία 620 . 

Εντεύθεν δε δη αμεταστρεπτί υπό τον της Ανάγκης ιέναι θρόνον ,και δι΄ εκείνου διεξελθόντα ,επειδή και οι άλλοι διήλθον ,πορεύεσθαι άπαντες εις το της Λήθης πεδίον δια καύματος τε και πνίγους δεινού και γαρ είναι αυτό κενόν δένδρων τε και όσα γη φύει. 

**  

Οδύσσεια Ο 342 ως εμοί ,όττι μ΄ έπαυσας άλης και oϊζύος αινής 
                         όπως σε εμέ , γιατί μου έπαυσες την περιπλάνηση και τα βάσανα

Οδύσσεια Φ 284 η ήδη μοι όλεσσεν άλη τ΄ ακομιστίη τε 
                         ή ήδη μου την κατέστρεψαν πλανήσεις και κακουχίες

Αισχύλου Αγαμέμνονα στ. 194 βροτών άλαι. 

Ανάγκη . 

Μία λέξη δυσετυμολόγητη , δύσκολη που υπερβαίνει ακόμα  και τους θεούς.

Ανάγκα και θεοί πείθονται .

Ανάγκα δ΄ουδέ θεοί μάχονται .(Πιττακός)

Ούτε ο ίδιος ο θεός ,μπορεί να παραβιάσει τον νόμο της ανάγκης.

Ανάγκη ,μόνον γαρ ανίκητον (Θαλής)

Και ποιός είναι ο κυβερνήτης της Ανάγκης ;

Ρωτάει ο χορός τον Προμηθέα Δεσμώτη

Οι Μοίρες οι τρίμορφοι . Η Κλωθώ , η Λάχεσις , η Ατροπος και οι Ερινύες που δεν λησμονούν.

Η Αληκτώ , η Μέγαιρα , η Τισιφόνη.

Ωστε από αυτές ,που κυβερνούν την ανάγκη, είναι πιο αδύνατος ο Δίας ;

Το πεπρωμένον του δεν μπορεί να ξεφύγει.

Στον Κρατύλο  ο Πλάτων , ανάγκη ονομάζει την δύσβατη πορεία

(ανα τα άγκη) . Απο την φράση ανα τα άγκη προκύπτει η λέξη ανάγκη.

Αγκος- εος ονομάζεται το δύσβατο ορεινό φαράγγι .

Στα μετά τα Φυσικά ο Αριστοτέλης γράφει ότι η Ανάγκη είναι ,είτε αρχή κινούσα , είτε εμποδίζουσα την κίνηση που προέρχεται από την ελεύθερη βούληση και την σκέψη.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης βάζει τα πράγματα στην θέση τους.

Η Μοίρα του ανθρώπου είναι ο Μόρος , δηλαδή ο θάνατος .

Ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι ο Ολυμπος αλλά ο Αδης.

Η Μοίρα καθορίζει τα όρια ,μέσα στα όρια αυτά οι άνθρωποι αποφασίζουν κατά μία έννοια ελεύθερα. Στην ουσία ,αποφασίζουν αν θα τα παραβούν ή όχι . Αν τα παραβούν , η Νέμεσις θα τιμωρήσει το παράπτωμά τους. Είναι αλήθεια ότι στα έπη οι ανθρώπινες αποφάσεις δεν διαθέτουν συχνά παρά επίφαση μόνο ελευθερίας , αφού οι Θεοί ψιθυρίζουν στο αυτί των Ηρώων αυτά που οφείλουν να πράξουν.

Και αν μερικές φορές τους συμβουλεύουν σωστά ,όπως κάνει η Αθηνά με τον Οδυσσέα και τον Αχιλλέα , τις πιο πολλές φορές τους εξαπατούν και τους οδηγούν στην καταστροφή και στον θάνατο. Ωστόσο ,στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ομηρικής διήγησης ο Ηρωας αποφασίζει μόνος του δίχως βοήθεια ,χωρίς παρότρυνση ούτε παραπλάνηση από τους Θεούς.