http://www.youtube.com/watch?v=2IYwMTijDIc&feature=endscreen&NR=1
Μετά τον Επιτάφιο του Περικλή , που αναλύσαμε στο προηγούμενο μας θέμα , ας έλθουμε στην κα Ελένη Γλύκαντζη – Αρβελέρ που μας προσγειώνει στην πραγματικότητα λέγοντας ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με τον κόσμο του Περικλή.
Πως ακριβώς λειτουργεί η τραγωδία ;
Κατ΄ αρχήν υπάρχει το ζεύγος χάος και κόσμος και η σχέση της ύβρεως με το χάος του κόσμου : κατά μία έννοια ,το χάος και η ύβρις , η παραβίαση των ορίων ,ενυπάρχουν στο ίδιο το ανθρώπινο όν.
Αν και ο Αισχύλος έγραψε τους ΄΄Πέρσες΄΄ και αργότερα ο Ευριπίδης τις ΄΄Τρωάδες΄΄ κανένας τραγικός δεν ασχολήθηκε με τους ΄΄Ελληνες΄΄ ως τραγικά πρόσωπα.
Ελληνες που μαθαίνουν στην επιβίωση σε οποιαδήποτε κατάσταση .(από τον πολυμήχανο Οδυσσέα).
Ελληνες που δημιουργούν αποικίες και υιοθετούν ξένους θεούς και θεωρίες
Ελληνες Μηδίσαντες , Ελληνες Εξισλαμισθέντες , Ελληνες εκδυτικοποιηθέντες ...
Ελληνες ήρωες αλλά και Ελληνες Εφιάλτες
Ενώ έχουμε φαγητά όπως τα ρεβίθια που μας έρχονται από τον Ομηρο , όμως πιέζουμε τον εαυτό μας να δεχθεί το σούσι.
Η οικονομική και πολιτική ΄΄κατάντια΄΄ της Ελλάδος βαδίζει παράλληλα με την κοινωνική και ιστορική . Τελικά έχουμε αυτό που μας αξίζει.
Όχι, δεν μιλάμε για τα περί φυλετικής συνέχειας και αν το DNA των νεοελλήνων είναι ίδιο με του Περικλή . Μιλάμε για μία απλή, πικρή αλήθεια που όμως ΚΑΝΕΙΣ δεν τολμά να ψελλίσει. Αντίθετα, οι κραυγές εναντίον του Φαλμεράιερ για τα περί φυλετικού αφανισμού είναι το προπύργιο της δειλίας μας ενώπιον των δικών μας ευθυνών για την κατάντια μας. Η φυλετική κληρονομιά άλλωστε δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Ιδιαίτερα όταν έχεις ξεπουλήσει κάθε αρετή που σου κληροδοτήθηκε και χρησιμοποιείς τον φυλετισμό για να κρύψεις την ηθική ανυπαρξία σου.
Ελληνες ήταν και όσοι ασπάσθηκαν το Ισλάμ και μάλιστα οικιοθελώς.
Και ίσως περισσότερο Ελληνες αν το ψάξουμε γονιδιακά.
Καιρός λοιπόν να επανέλθουμε στον ορθό λόγο και του επανα προσδιορισμού μας με οδηγό την αλήθεια και μάλιστα την Ιστορική. Οδηγός μας η κα Αρβελέρ οπαδός της ιστορικής αλήθειας.
Αυτοσυστήνεται ,΄΄ως Ταναγραία κόρη και τώρα πλέον ως Γραία ΄΄.
Σημειωτέον το Γαία + Ρ = Γραία . Στην κοσμογονία του Ησίοδου η Γαία είναι η απόλυτος αρχή του σύμπαντος , ανερμήνευτος . Από μέσα της ξεπήδησε ο Ουρανός τον οποίο και ενημφεύθει .
Γαία λοιπόν με την προσθήκη ενός ρ γίνεται Γραία . Το ρ λοιπόν που σημαίνει ροή και εξέλιξη προσθέτει στην Γαία Γνώση και συνεπώς γίνεσαι Γραία .
Η κα Αρβελέρ είναι οπαδός του ορθού λόγου και όχι των ΄΄αγιογραφιών΄΄ που συσκοτίζει τον νού και την πραγματικότητα. Σταθμίζει ,αναλύει αλλά τα πόδια της παραμένουν στην γή.
Αριστοτελική , Δυτική , γήινη χωρίς ψήγματος μεταφυσικής .
Δεν πιστεύει στο σφάξε μου αγά μου να αγιάσω. Τι νόημα έχουν οι θρησκευτικές διαφορές είτε με την Δύση , είτε με την παλαιά Ελληνική θρησκεία του δωδεκάθεου ;
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει , και δεν χρειάζεται η θρησκεία να ανακατεύεται στην πολιτική και να διαχωρίζει με μίσος τον Ελληνικό λαό.
Από την μία η αναζήτηση της αλήθειας με οποιοδήποτε τίμημα και από την άλλη ο άνθρωπος όντας μη τέλειος , με πάθη και άλλα ελαττώματα προσπαθεί να φθάσει στην τελειότητα της αλήθειας .
Ο αγώνας είναι άνισος αλλά αξίζει τον κόπο.
Παρόμοια της σημερινής κατάστασης επικρατούσε κατά την πτώση της Πόλεως το 1453 μΧ . Οικονομική και πνευματική κατάρρευση . Οι πλούσιοι μετέφεραν τον πλούτο τους στην Δύση , ο κλήρος αποτραβήχτηκε στα μοναστήρια του και ένας γραφικός Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην πύλη του Ρωμανού έψαχνε μάταια έναν Έλληνα να του πάρει το κεφάλι του . Αλλά μάταια μόνο δυτικοί υπήρχαν που πολεμούσαν να σώσουν την Πόλιν. Τι σημασία έχει τώρα άν έπραξε σωστά ο Παλαιολόγος που ήταν υπέρ της Ενωσης των Εκκλησιών ;
Η Πόλις έπεσε στα χέρια των Τούρκων ,αλλά η Ενωση δεν έγινε .
Ο κλήρος ικανοποιήθηκε ...άλλά το γινάτι βγάζει μάτι.
Μέχρι σήμερα εξουσία πολιτική και θρησκευτική εις σάρκα μία.
Ομως η Εκκλησία πρόλαβε υπό τις οδηγίες του Σουλτάνου να αφορίσει τον Ρήγα Φεραίο και φυσικά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Η Ελληνική Δημοκρατία είναι μία μόνον , όπου συμπεριλαμβάνει στον κόλπο της διάφορα γένη και θρησκείες ,δεν θεωρεί τας διαφοράς των λατρειών με εχθρικό μάτι , είναι αδιαίρετος μ΄ όλον όπου ποταμοί και πελάγοι διαχωρίζουν τες επαρχίες της, αι οποίαι όλαι είναι ένα συνεσφιγμένο σώμα. (Ρήγας Φεραίος)
Ηταν και αυτός επικίνδυνος όπως ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.
Γένη και Θρησκείες ο Ρήγας , Ενωτικός ο Κωνσταντίνος.
Καλύτερα ραγιάς για την εκκλησία.
Για ποιούς Ελληνες μιλάμε τότε.
Η Αρβελέρ φαίνεται να συμφωνεί με τον Ελύτη.
Κι η πατρίδα μια τοιχογραφία
μ' επιστρώσεις διαδοχικές
φράγκικες ή σλαβικές
που αν τύχει και βαλθείς
για να την αποκαταστήσεις
πας αμέσως φυλακή
και δίνεις λόγο
Σ' ένα πλήθος Εξουσίες ξένες
μέσω της δικής σου πάντοτε
Όπως γίνεται για τις συμφορές
Η Αρβελέρ επιμένει . Δεν υπάρχει καμία σχέση με τον κόσμο του Περικλή.
Δείτε τι είπε ο ΔΗΜΑΡΑΤΟΣ στον ΞΕΡΞΗ και συγκρίνεται τους Ελληνες του τότε και του σήμερα . Καμία σχέση.
Διάσημο είναι το ιστορικό ανέκδοτο σύμφωνα με το οποίο λίγο πριν από τη Μάχη των Θερμοπυλών, ο Μεγάλος Βασιλιάς, βλέποντας τους λιγοστούς Σπαρτιάτες που στρατοπέδευαν εναντίον των πολυάριθμων στρατιωτών του να χτενίζουν με ολύμπια ηρεμία τα μαλλιά τους πριν από τη μάχη, κάλεσε κοντά του τον Δημάρατο για να του εξηγήσει το παράδοξο φαινόμενο.
Ο Δημάρατος απάντησε ως εξής:
«Το ίδιο ισχύει και για τους Λακεδαιμονίους. Στη μάχη ένας-εναντίον-ενός είναι το ίδιο καλοί με τον οποιονδήποτε. Όταν όμως μάχονται ο ένας πλάι στον άλλοι είναι οι καλύτεροι όλων. Γιατί παρόλο που είναι ελεύθεροι άνδρες, δεν είναι πραγματικά ελεύθεροι. Αναγνωρίζουν για αφέντη τους το Νόμο.
Και υπακούουν τον αφέντη τους αυτό περισσότερο από όσο υπακούουν εσένα οι υπήκοοί σου. Ό,τι κι αν προστάξει εκείνοι ακολουθούν.
Και οι εντολές του μένουν απαράλλαχτες: τους απαγορεύει να εγκαταλείψουν τη μάχη, όσοι αντίπαλοι κι αν σταθούν απέναντί τους. Απαιτεί από αυτούς να παραμείνουν στη θέση τους – να νικήσουν ή να πεθάνουν...
ΗΡΟΔΟΤΟΣ
«το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα»(Ηρόδοτος, Ουρανία 144).
Δηλαδή: «υπάρχει και το ελληνικό έθνος από το ίδιο αίμα και με την ίδια γλώσσα μ΄ εμάς, με το οποίο έχουμε κοινά ιερά των θεών και κοινές θυσίες και ήθη κοινά»
«Το όμαιμον
το «όμαιμον δηλαδή την κοινή καταγωγή, και βλέπω ότι ένα μεγάλο μέρος του νεότερου ελληνικού έθνους θα έπρεπε να διαγραφεί από «εθνικά μητρώα», αφού πάρα πολλοί Έλληνες είναι αλλοδαπής καταγωγής.
Οι μισοί τουλάχιστον πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821», ήταν Αρβανίτες (ενδεικτικά: Μπότσαρης - Κουντουριώτης, Μιαούλης από τα «μεγάλα» ονόματα ή ο Μελέτης Βασιλείου εδώ στην Αθήνα), το ίδιο και πολλοί νεότεροι: Παύλος Μελάς, Πάγκαλος, Κουντουριώτης ο νεότερος, Κοριζής, Κολιγιάνννης κλπ. »
Αν πιάσουμε τους Βλάχους και τους Σαρακατσάνους, βρίσκουμε από τον Κρυστάλλη μέχρι τον Αβέρωφ ή το Σουφλιά. Αν σκεφτούμε και τα ονόματα μόνο Έβερτ, Φιξ, Βόζεμπεργκ, Ρόζεμπεργκ, Βανσενχόφεν, η γερμανική καταγωγή τους κάνει μπαμ. Άλλα επίθετα δηλώνουν ευθέως την παλιά εθνική καταγωγή: Βούλγαρης, Αρβανίτης, Σκεπετάρης, Τουρκογιώργης, Τουρκοβασίλης, Ισμαήλος (και Σμαϊλης), Χασανάκος, Ιγλλίζογλου, Βλαχογιάννης κλπ. Αν πιάσουμε τους Ιταλούς, το εύκολο θα ήταν να επικαλεστώ τον Μαβίλη ή τον Καποδίστρια, προτιμώ όμως να παραπέμψω στις εφημερίδες του Νοέμβρη του 1940: εκατοντάδες άνθρωποι με ιταλικό ονοματεπώνυμο, απόγονοι συνήθως μικτών ιταλοελληνικών οικογενειών, αγανακτισμένοι από την επίθεση του Μουσολίνι, δηλώνουν ότι αποβάλλουν την ιταλικότητά τους και λογίζουν τον εαυτό τους Έλληνα (αρχείο εφημερίδας «Ελεύθερον Βήμα»). Εξάλλου, υπενθυμίζω τους Έλληνες τσιγγάνους. Ασχέτως καλλιτεχνικής αξίας, θα λέγατε στο Χατζή ή στον Παϊτέρη ότι δεν είναι Έλληνες;
«Το ομόγλωσσον»
Τον καιρό του Ηροδότου πράγματι, λίγο πολύ, ίσχυε το ομόγλωσσον. Από τότε όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στ΄ αυλάκι. Αίφνης, οι παλιοί Εβραίοι του ελληνικού χώρου (όχι νεότεροι Ισπανοεβραίοι, μα οι Ρωμανιώτες) μιλούσαν μόνο ελληνικά, δε νομίζω όμως οι σημερινοί αντιραγκουσικοί να τους δέχονται για Έλληνες. Ή τον Τζούλιο Καϊμη που όντας ελληνοεβραίος, άφησε σημαντικό συγγραφικό έγο στα ελληνικά. Άλλο: οι Κούκοι ή οι Καραμανλήδες (αξίζει να ψάξετε την ιδιότυπη καραμανλήδικη γραφή: τούρκικη γλώσα με ελληνικό αλφάβητο. Π.χ. ήταν μικρασιάτες Έλληνες που μιλούσαν μόνο τούρκικα.
Ήταν Τούρκοι οι Καραμανλήδες; Αντιστρόφως, οι Αθηναίοι Τούρκοι τον καιρό της Επανάστασης ή οι Τουρκοκρητικοί μιλούσαν μόνο ελληνικά. Ήταν Έλληνες; Ανάλογο μπέρδεμα (από την ανάποδη) υπήρξε και με πολλούς σλαβόφωνους της Μακεδονίας που δεν ήξεραν γρυ ελληνικά, λογαριάζανε όμως τον εαυτό τους Έλληνα.
Πώς μπορούμε να λογαριάζουμε για Έλληνες τους σλαβόφωνους βάσει της συνείδησής τους, αλλά τώρα να μη δεχόμστε αυτό το κριτήριο;
Άσε που το φαινόμενο βεβαίως δεν αφορά μόνο τους ελληνόγλωσσους, είναι γενικότερο.
Π.χ. τα περισσότερα καντόνια της Ελβετίας είναι γερμανόφωνα, οι Ελβετοί όμως δεν νιώθουν διόλου Γερμανοί.
Αν εφαρμόσουμε λοιπόν σήμερα το «ομόγλωσσον», θα οδηγηθούμε βεβαίως σε κωμικά συμπεράσματα.
«Θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι»
Στο ζήτημα της θρησκείας, οι Αθηναίοι μιλάνε για θεούς και θυσίες, αναφέρονται δηλαδή στην αυτονόητη εθνική ελληνική θρησκεία, δωδεκάθεο .
Γι΄ αυτό και όσοι θυμούνται σήμερα το απόσπασμα έχουν αντικαταστήσει τις πέντε αυτές λέξεις με το «ομόθρησκον», δική τους λέξη, βολικότατη, ανύπαρκτη στον Ηρόδοτο, λέξη – ομπρέλα, πεποιημένη με εξωτερική μορφή που να μοιάζει με τις άλλες τρεις του Ηρόδοτου.
Αν λοιπόν πάρουμε τοις μετρητοίς τις πέντε λέξεις, τότε Έλληνες είναι όσοι δέχονται τους αρχαίους θεούς και θυσιάζουν σ΄ αυτούς.
Ο παραλογισμός είναι προφανής.».
Όμως ας πάμε παρακάτω. Ας υποθέσουμε ότι τα λόγια των Αθηναίων, με μια ιστορική αυθαιρεσία, ισχύουν πλέον όχι για το παγανιστικό δωδεκάθεο, αλλά για τη χριστιανική ορθοδοξία. Αν όμως είναι έτσι, τότε έχουμε πολλαπλό παραλογισμό. Πρώτο, θα πρέπει να λογιστούν Έλληνες συλλήβδην οι ορθόδοξοι, όπως οι σλάβοι Ρώσοι, Βούλγαροι ή Σλαβομακεδόνες, οι αφρικανοί κόπτες, οι δακογενείς Ρουμάνοι, ή όσοι Αλβανοί είναι ορθόδοξοι (Αλβανοί «αλβανένιοι», όχι οι της ελληνικής μειονότητας), ή όσοι διάλεξαν να βαφτιστούν ορθόδοξοι, από το Βρετανό συνθέτη Τζον Τάβενερ μέχρι το τελευταίο μαυράκι της Αφρικής που προθύμως συντάσσεται με τον ορθόδοξο ιεραπόστολο για να φάει ένα πιάτο φαϊ. Ορθόδοξοι είναι όλοι αυτοί, Έλληνες όμως; Δεύτερο, διαγράφονται αυτομάτως από τα εθνικά μητρώα οι Έλληνες άθεοι (π.χ. Ηλ. Πετρόπουλος), ιουδαϊστές (π.χ. Μ. Φριζής), καθολικοί (π.χ. Μ. Βαμβακάρης), ινδουιστές (π.χ. Μ. Ρασούλης), αναθεματισμένοι (π.χ. Ελ. Βενιζέλος), αφορισμένοι (π.χ. Εμ. Ροϊδης, Ανδρ. Λασκαράτος), σχεδόν αφορισμένοι (π.χ. Ν. Καζαντζάκης), προτεστάντες (π.χ. Ευαγγελίδης) ή φιλο – προτεστάντες (Κοραής) ή άθρησκοι / αγνωστικιστές / που «ψάχνονται» στο θρησκευτικό ζήτημα (πιθανότατα μερικά εκατομμύρια) και, εννοείται, άπαντες οι «αρχαίοι ημών πρόγονοι». Τρίτο, έθνη δίχως ενιαία θρησκεία δεν θα πρέπει να λογίζονται ως έθνη (Γερμανοί (καθολικοί – διαμαρτυρόμενοι), Τσέχοι (άθεοι σε ποσοστό περίπου 50% – διάφοροι χριστιανοί), Παλαιστίνιοι (μουσουλμάνοι – ορθόδοξοι), Βραζιλιάνοι, Αμερικανοί κλπ.
«Ήθεα ομότροπα» «Ομότροπα ήθη είναι συνήθειες, γιορτές, θεσμοί, παραδόσεις, έθιμα, νοοτροπίες. Αλλά ποια ακριβώς απ΄ αυτά συνιστούν το σημερινό «ομότροπον»; Υπάρχουν αρχαιοελληνικά που επιβιώνουν μέχρι σήμερα (κάλαντα, απόκριες κλπ). Υπάρχουν χριστιανικά, όπως το «δεύτε λάβετε φως». Υπάρχουν ανάμικτα, όπως το αρνί του πάσχα ή τα κόλλυβα. Υπάρχουν νεότερα, όπως το χριστουγεννιάτικο καραβάκι, και παμπάλαια, όπως τα μοιρολόγια. Υπάρχουν και τα πολύ φρέσκα, όπως η αντίστροφη μέτρηση για τον καινούργιο χρόνο. Υπάρχουν πανελλήνια, όπως τα κόκκινα αυγά ή το γενεθλιακό σβήσιμο των κεριών της τούρτας, ή τοπικά, όπως τα μπαλόνια στο Λεωνίδιο ή το «κάψιμο του Ιούδα» σε μερικά μέρη. Υπάρχουν άλλα που χάθηκαν, όπως οι φωτιές του Αγιάννη, και άλλα που είναι νεότατα, όπως η γιορτή τη 17η του Νοέμβρη. Υπάρχουν φράγκικα ή ανατολίτικα, που έγιναν κι ελληνικά, όπως το χριστουγεννιάτικο έλατο, ή χαρταετός της Καθαράς Δευτέρας. Υπάρχουν «ήθη» χαμένα μέσα στο χρόνο, όπως η δουλεία και οι τοτινές πόλεις - κράτη, και άλλα που εμφανίστηκαν στις μέρες μας, όπως η απελευθέρωση των γυναικών και η επικοινωνιακή τεχνολογία. Υπάρχουν αρκετά που είναι διεθνή ή και παγκόσμια, όπως η «μέρα του πατέρα», «της μάνας», ενώ άλλα παραμένουν αμιγώς ελληνικά, όπως οι ετήσιες καταλήψεις σχολείων / πανεπιστημίων / δρόμων κλπ. Υπάρχουν μερικά που έχουν περάσει σ΄ ένα μέρος της κοινωνίας, όπως η γιορτή του Άγιου Βαλεντίνου ενώ ένα άλλο μέρος της την καταφρονεί .
Τα ίδια για τη μουσική, για τα ρούχα, για το πολιτικό σύστημα, για, για…
Για να μη θίξω τη διαφορά νεοημερολογιτών – παλαιοημερολογιτών, που διαφοροποιεί κατά 14 μέρες (τον 21ο αιώνα) όλα τα ετήσια χριστιανικά έθιμα, κάνοντας τα μπάχαλο. »
Ποια από όλα αυτά είναι περιληπτέα στο «ομότροπον » και ποια δεν είναι;
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Τα σκοπίμως παρεννοημένο κείμενο προέρχεται από τον Πανηγυρικό λόγο που απεύθηνε στους Αθηναίους. Το επίμαχο απόσπασμα είναι το ακόλουθο:
Έλληνας δεν είναι μόνο αυτός που είναι εξ αίματος Έλληνας αλλά και αυτός «που μετέχει της ελληνικής παιδείας». Αυτός που μετέχει, όμως, και όχι που απλά την κατέχει! Διότι το να κατέχει κάποιος ελληνική παιδεία δεν είναι έλληνας, αλλά ελληνιστής, όπως για παράδειγμα οι ελληνιστές Εβραίοι των Αλεξανδρινών χρόνων: το ότι μιλούσαν ελληνικά δεν σήμαινε και ότι σκέφτονταν ελληνικά.
Μέθεξη στην Ελληνική Παιδεία είναι κάτι βαθύτερο και ουσιαστικώτερο… Είναι πρόσληψη και εσωτερίκευση όλων εκείνων των στοιχείων που διαμόρφωσαν τον διαχρονικό Έλληνα, που προκύπτουν από τη δική του παράδοση, τη δική του ιστορία και το δικό του πολιτισμό.
Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται Παιδεία γνήσια Ελληνική, όχι απλά ελληνόφωνη….
«Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».
Δηλαδή:«Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων και κατόρθωσε ώστε το όνομα τών Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής αλλά τής πνευματικής ανυψώσεως, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή».
Το νόημα της φράσεως είναι μάλλον ότι ο Ισοκράτης θεωρεί πραγματικούς Έλληνες μόνον τους Έλληνες εκείνους που είχαν λάβει αττική μόρφωση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου