Η ΘΕΑ ΕΚΑΤΗ - Η ΘΕΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Ο Ησίοδος στην κοσμογονία αναφέρει την Γαία ,ως την αυτόνομη πηγή ζωής. Γαία , Εκάτη , Ευριβία , Στύγα , Εμπουσα ,Πανδώρα , Κίρκη είναι οι μορφές  και παραλλαγές της ίδιας θεότητος.

Από τα σπλάχνα της Γαίας ξεπήδησε  ως ισόθεός της , ο Ουρανός .

Με τον Ουρανό έσμιξε ερωτικά και εγεννήθησαν οι Τιτάνες.

Η κοσμική αρχή λοιπόν κατά τον Ησίοδο είναι θηλυκή.

Και η λογική αυτή ισχύει μέχρι σήμερον ,αν και πολλές άλλες κοσμογονίες προσεπάθησαν να ανατρέψουν την βασική αρχή του κόσμου ,

ότι η γυναίκα φέρνει την νέα ζωή.

Σήμερα  γνωρίζουμε τον τρόπο αναπαραγωγής , αλλά δεν γνωρίζουμε απο πού έρχεται η νέα ζωή και που πηγαίνει η ζωή όταν τελευτήσει.

Εργαλεία  της Γαίας , ο Έρως και η Μοίρα .

Τα μυστικά αυτά τα κρατά ερμητικά κλειστά η Γαία.

Ορφικός ύμνος προς την Εκάτη.

Η κλειδούχος άνασσα και η νυκτερίη θεά παντός κόσμου.

Δηλαδή Βασίλισσα κλειδοκράτορα του κοσμικού συστήματος.

Στον Ορφικό ύμνο στην Νύκτα ,η υμνούμενη θεότητα δοξάζεται ως εγκυκλία , δηλαδή ως περιφερόμενη κυκλικώς και να παίζει με τα θηράματα που πλανώνται στον αέρα (ζώδια) ,ως ακατανίκητη δύναμη που τελικώς στέλνει το φως στις κάτω περιοχές της γης ως αποτέλεσμα της ανάγκης ,της αδήριτης συνέπειας και αιτίας ,λόγω και της οποίας η Νύχτα που δημιουργεί τις αντίστοιχες αλληλουχίες χαρακτηρίζεται ως η κρατύνουσα πάντων.

Ως θεά των οδών η Εκάτη ήταν εγκαθιδρυμένη στις τριόδους (Τριοδίτις) όπου το βράδυ της τελευταίας ημέρας του μηνός ,όταν δηλαδή άρχιζε η νέα σελήνη ,απέθεταν στους βωμούς της και κάτω από τα αγάλματα της τροφές για αυτήν προς εξιλασμόν αλλά και για να συντελέσουν στην ανάπτυξη της σελήνης .

Οι τροφές αυτές αποτελούσαν τα λεγόμενα «Εκαταία» ή «τον Εκάτης δείπνον». Και καταναλώνονταν την νύχτα από τους περιπλανωμένους . 

Επειδή τα «Εκαταία» αυτά αποτελούντο συνήθως από παντός είδους απορρήματα της τραπέζης ,καθιερώθηκε η φράση «Εκαταία κατεθίειν» που είναι ταυτόσημη με το να τρώει κανείς ευτελείς και ακάθαρτες τροφές.

Στα Ελευσίνια Μυστήρια είχε θέση η Εκάτη ,αφού προσφέρθηκε να εγγυηθεί την τήρηση της συμφωνίας ανάμεσα στην Δήμητρα και τον Άδη και να προσέχει αδιάκοπα την κόρη ,αλλά και όπως φαίνεται από την συνήθεια να απεικονίζεται μαζί με τον Ίακχο που οδηγεί τους μύστες προς την Δήμητρα και τη Κόρη.

Στην Ελληνική μυθολογία είναι η θεά του Σεληναίου φωτός.

Οι Έλληνες είναι οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο που έκαναν οίστρο της ζωής ,

τον φόβο του θανάτου . 

Ο Ζεύς σεβάστηκε όλα της τα προνόμια και μάλιστα τα αύξησε για να αποκτήσει την εύνοιά της.  Ο Ζεύς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει  τα δικαιώματά της ,

ως κλειδοκράτορα της Μοίρας .

Με άλλα λόγια της ώρας του θανάτου εκάστου θνητού.

Την κάλεσε δε για βοήθεια, ως Πανδώρα στην διαμάχη του με τον Προμηθέα. Οταν χρειάστηκε να τροποποιήσει το αρχικό της σχέδιο,αναβαθμίζοντας τον άνθρωπο ,πάντοτε ως θνητό μεν αλλά ως ισόθεο.  

Οι Θεοί ορκίζονται στην Στύγα (Γαία). 

Ο όρκος προς την Στύγα ήταν ο ιερώτερος μεταξύ των Θεών.

Όποιος τον παρέβαινε ετιμωρείτο με εννιά έτη απομάκρυνσης από τον Όλυμπο, ως εξόριστοι. (Σείριος)

Τον δέκατο χρόνο είχε το δικαίωμα επιστροφής στον Όλυμπο. (Σείριος) 

Η Στύγα φύλαγε το πέρασμα στον άλλο κόσμο ,δηλαδή τον Άδη . 

Στην ουσία το πέρασμα επιστροφής στον Σείριο, της πατρίδας των θεών. 

Εννέα χρόνια κράτησε ο Τρωικός πόλεμος .

Τον δέκατο έλαβε τέλος. Το ίδιο συνέβη και με την Οδύσσεια και την Τιτανομαχία.

Αργοναυτικά (στ.1073-1101)

Και επί εννέα μεν νύκτας και ημέρας εβασανιζόμεθα

...Και όταν ανεφάνει κατά την δεκάτην ημέραν 

η αυγή,που φωτίζει τους ανθρώπους 

προσηγγίσαμεν εις τα Ριπαία υψώματα ,

από εκεί δε αμέσως η Αργώ. 

Οδύσσεια (μ΄ στ.458-460)

Μέρες εννιά παράδερνα και την δέκατη νύκτα στης Ωγυγίας το νησί με πήγαν οι Ουράνιοι που κατοικούσε η Καλυψώ.

Ύμνος στην Δήμητρα - Ελευσίνια Μυστήρια

Για εννέα ημέρες η σεβαστή Δηώ περιπλανιότανε στη γη ... αλλά σαν έφθασε τη δέκατη ημέρα η φωτοφόρα Ηώς ,η Εκάτη , την συνάντησε κρατώντας φως στα χέρια κι άγγελμα φέρνοντας της ... 

Η διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων διαρκούσαν εννέα ημέρες , το οποίο σημαίνει τον χρόνο που κάνει η ψυχή μέχρι να εγκατασταθεί στην νέα φυλακή της  (σώμα) ή (σήμα) . Εν+νέα . Η ψυχή πέφτοντας από την πραγματική και θεία κατοικία της στον ουρανό ,πέρασε από οκτώ σφαίρες ,δηλαδή τη σταθερή και ακλόνητη σφαίρα και τους επτά πλανήτες ,παίρνοντας διαφορετικό σώμα και αναλαμβάνοντας διαφορετικές δυνάμεις σε κάθε έναν. Η ψυχή σχετίζεται με τον υποσελήνιο κόσμο και το γήινο σώμα,όταν περνά στην ένατη και την πλέον εξευτελιστική κατάσταση κατά την πτώση της . 

Η πρώτη ημέρα της μύησης στις Μυστικές αυτές τελετές ονομαζόταν Αγειρμός δηλαδή εκκλησία και πάν το αγειρόμενον, δηλαδή μία συνέλευση και ότι συναθροίζεται μαζί. 

Ανθρωποι των ονείρων είναι κατά τον Πυθαγόρα ,οι ψυχές που συναθροίζονται στο Γαλαξία. Από την πλευρά αυτή του ουρανού ,αρχίζουν να κατεβαίνουν οι ψυχές . Μετά από αυτό οι ψυχές περνούν από τον τροπικό του Καρκίνου στον πλανήτη Κρόνο . 

Κατά την δεύτερη ημέρα της μύησης καθαγιάζονται ,κάτι που ονόμαζαν Άλαδαι Μύσται (προς την θάλασσα Μυημένοι) , καθότι ολόκληρο το πλανητικό σύστημα ευρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Ποσειδώνα.

Όταν λοιπόν η ψυχή πέφτει στον πλανήτη Κρόνο ,τότε για πρώτη φορά αναμειγνύεται με την ασταθή φύση , μολονότι είναι αγνότερη από την υποσελήνια φύση και της οποία το ύδωρ είναι ένα αρχαίο και σημαντικό σύμβολο.

Την όγδοη ημέρα της μύησης η οποία αναφέρεται συμβολικά στην πτώση της ψυχής στον πλανήτη Σελήνη.Η ψυχή στην κατάσταση αυτή είναι έτοιμη να αποχαιρετήσει κάθε τι που αφορά την ουράνια φύση της και να βυθιστεί στην τέλεια λήθη και να ξεχάσει την θεία καταγωγή της και την προηγούμενη ευτυχία της και να διεισδύσει σε περιοχή ανομοιότητας , της άγνοιας και των λαθών. 

Τέλος την ένατη ημέρα , όταν η ψυχή περνά στον υποσελήνιο κόσμο και ενώνεται με το γήινο σώμα , πραγματοποιείται μία απελευθέρωση όπως αυτή συνηθίζεται στις ιερές τελετές. 

Η περιπέτεια  καθόδου της ψυχής ,από θέση ουράνια ,αγνής και αμόλυντης στο σώμα του ανθρώπου θεωρείται από όλους τους αρχαίους θεολόγους ως τιμωρία . 

Ομως τον λόγο που η ψυχή εισέρχεται στην ύλη και τιμωρείται , δεν εξηγείται πουθενά.  

----------------------------------------------------------------

 Θεοί και άνθρωποι,αθάνατοι και θνητοί  είναι κάτω από τον έλεγχό της και την  απόλυτη δικαιοδοσία της .   

Την διαχείριση των μυστικών αυτών τις έχει αναθέσει στις διάφορες μορφές που είτε η ίδια λαμβάνει είτε σε άλλες θηλυκές πάντοτε μορφές που η ίδια εξουσιάζει.

Αίνιγμα φιλοσοφικό μας άφησε ο Λιαντίνης με το δικό του πήδημα στην μήτρα του Χάους , στην άπειρη μήτρα του Είναι ,στην αρχέγονη Συμπαντική Μήτρα της Αφροδίτης , από την οποίαν όλα προέρχονται και στην οποίαν όλα επιστρέφουν. Σε αυτόν τον αυτοθέλητο θάνατο , καρπό ενός βίου που υπήρξε φιλοσοφία , δηλαδή μελέτη θανάτου , υπάρχει έντονο το στοιχείο μίας μυήσεως. 

Μίας μυήσεως στο βαθύτερο Είναι της φιλοσοφίας, που είναι συνάμα και μύηση στο ιερό Μυστήριο του Θανάτου.

Η Αφροδίτη αντικατέστησε την Κίρκη  , αποποιήθηκε τον θάνατο και το σκήπτρο της Μοίρας, κρατώντας μόνον το βέλος του έρωτα ,ως προοπτική όμως χωρίς αντίκρυσμα . Αυτό γίνεται αντιληπτό όταν ο Οδυσσέας συναντά την Κίρκη ,δηλαδή έναν έρωτα θανάσιμο . Έναν έρωτα που σε οδηγεί στον θάνατο αλλά δυστυχώς είσαι ανήμπορος να τον αντισταθείς. Δεν μπορείς να αντισταθείς στο κάλεσμα της  θηλυκής αρχής που απ΄αυτήν όλα αρχίζουν και όλα τελειώνουν , μέχρι σήμερα.

Ιερείς  προς Ορφέα

Οταν έλειπες ,οι άγριες Βακχίδες ,οι καταραμένες ιέρειες της Εκάτης ,οδηγημένες από την Αγλαονίκη την Θεσσαλή μάγισσα ,έπεισαν τους αρχηγούς που ζουν στις όχθες του Εβρου ,να ξαναφέρουν την λατρεία της Εκάτης κι απειλούν να καταστρέψουν τους ναούς των αρσενικών θεών κι όλους τους βωμούς του Υπερυψίστου. Αύριο θα πολιορκήσουν τον Ναό ερεθισμένοι απ΄την πνοή των γυναικών αυτών ...

Ορφέας προς Ιερείς

Τους θεούς δεν τους υπερασπίζονται τα άρματα αλλά οι λόγοι. ..

Η βασιλεία των ιερειών τελειώνει αύριο . Και να το ξέρετε εσείς που τρέμετε τις ορδές της Εκάτης .Θα νικήσουν οι Ουράνιοι κι Ηλιακοί Θεοί...

Η Αγλαονίκη βασίλευε στις άγριες και φιλήδονες γυναίκες. Αντρες και γυναίκες ,όλοι την φοβόνταν.Απόπνεε ένα σκοτεινό πόθο και γεννούσε τον τρόμο. 

Αυτή η γυναίκα από την Θεσσαλία εξασκούσε σ΄όλους όσους την πλησίαζαν μια μοιραία έλξη. Με τις τέχνες της Εκάτης ,αποπλανούσε με υποσχέσεις  τις νέες και τις μυούσε στην λατρεία της Εκάτης. (Σιρέ)

Οταν  ήτο πανσέληνος ,με τον ατελείωτον και εκνευριστικόν θόρυβον των υλακών  των κυνών ,των θυομένων εις την Εκάτην κατά την Θρακικήν παράδοσιν ,αι φαρμακεύτριαι (μάγισσαι) απήγγελλον τα μαγικάς επωδάς των δια των οποίων εκάλουν επί της γης τα ψυχάς των νεκρών ή έδενον με τα φίλτρα του έρωτος τας ψυχάς των ζώντων . Αι γραίαι φαρμακεύτριαι κατεβίβαζον από τον ουρανόν επί της γης με τας γοητείας των και την Σελήνην ακόμη. (Θεόκριτος)  

Γι αυτό η Αφροδίτη μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι η συνέχεια της  Γαίας – Εκάτης – Κίρκης αλλά μία πλευρά της θεότητας και μάλιστα γήινης.

Η ταύτιση της Εκάτης με την Δήμητρα - Περσεφόνη- Αρτεμις είναι μάλλον ατυχής.

--------------------------------------

Η Εκάτη συνδέεται με την Εκάβη ,την σύζυγο του Πριάμου και βασίλισσα της Τροίας ,όχι μόνο εξ ΄ αιτίας της γειτνίασης των ονομάτων τους ,αλλά και επειδή το κατ΄ εξοχήν αποδιδόμενο ζώο στην Εκάτη είναι ο σκύλος (κύνας – Σείριος) .

Στην Αττική η Εκάβη είναι η Εκάλη. 

Η Εκάτη περιστοιχιζόταν από δαιμόνια σκυλιά(πολλές φορές παριστανόταν και η ίδια κυνοκέφαλη) ή από σμήνος άλλων φανταστικών μορφών,των ψυχών των νεκρών που έμειναν άταφοι ή πέθαναν από βίαιο και πρόωρο θάνατο. 

Την επικαλείτο ο περιπλανώμενος σε σκοτεινά μέρη οδοιπόρος ,αλλά η αιφνίδια εμφάνισή της έφερε τον τρόμο και προκαλούσε νοσηρές καταστάσεις.

Η   περιγραφή της Εκάτης ,από τον Ησίοδο μας δείχνει σαν την αρχική τριπλή θεά κυρίαρχη στον Ουρανό , στην Γή και στα Τάρταρα.

Στον έναστρο ουρανό έχει την θέση της και οι αθάνατοι θεοί την σέβονται πολύ.

Η Κίρκη  αδελφή του Αιήτη της Αίας δηλαδή από την ίδια  μήτρα με την Γαία.

Κίρκη που σημαίνει  «γεράκι» και είχε ένα νεκροταφείο κοντά στην Κολχίδα ,φυτεμένο με ιτιές , αφιερωμένο στην Εκάτη.

Ο Ιάσονας προσφέρει θυσία στην θεά Εκάτη στην Κολχίδα όταν το ζητάει η Μήδεια. Η Κίρκη είναι θεία της Μήδειας.  

Η Μήδεια είναι η τελευταία κοινωνός άνθρωπος πλέον, επί γης, της  μυστικής γνώσης ή της μαντικής τέχνης κατ΄ άλλους .

Γνώση που προέρχεται από την πηγή της γνώσης , της Γαίας – Εκάτης.

Η Κίρκη στην Αργοναυτική εκστρατεία εκπολιτισμού της ανθρωπότητας είχε δεσπόζουσα θέση .Το  μαγικό φίλτρο που πήρε  η Μήδεια από την Κίρκη το έδωσε στον Ιάσονα. Αν κάποιος ,έπειτα από νυκτερινή θυσία στην Εκάτη ,αλείψει με αυτό το σώμα του γίνεται άτρωτος για μία ημέρα από σίδηρο ,αναίσθητος στη φωτιά . Λέγεται ότι το φυτό από το οποίο παράγεται το φίλτρο ,είναι από το αίμα του ράμφους του αετού που κατάτρωγε το συκώτι του Προμηθέα . Αλλωστε και το όνομα του φίλτρου ονομάζετο Προμηθέας. Στην Αργοναυτική εκστρατεία η Γαία-Εκάτη-Κίρκη αναβαθμίζει τον άνθρωπο στο επίπεδο των θεών αλλά δεν τον κάνει αθάνατο ,όπως οι θεοί. Είναι η παρέμβασή της στην διαμάχη των Ολυμπίων με τον Προμηθέα.  

Στην Οδύσσεια η Κίρκη είχε πρωταγωνιστικό ρόλο συνουασθείσα με τον Οδυσσέα για να λύσει προφανώς τα μάγια (τον όρκο στην Στύγα)  στον Οδυσσέα στον ένατο χρόνο της περιπέτειάς του και να τον οδηγήσει πίσω στην πατρίδα του τον δέκατο χρόνο . 

-----------------------------

Η τροχιά του Σείριου Β ,του λεγόμενου και ως Συνοδού γύρω από τον Σείριο Α , του άστρου του κυνός κρατάει πενήντα μήνες.

Το  «Μέγα Ετος» που είναι δύο φορές πενήντα μήνες ή δύο βασιλείες ,μας κάνει εκατό μήνες. Από το εκατό έλαβε και το όνομά της η Θεά Εκάτη.

Πενήντα οι κωπηλάτες της Αργοναυτικής εκστρατείας ,πενήντα και οι μήνες της βασιλείας ,συμβολίζουν τον Σείριο. Ο κέρβερος , ο σκύλος του κάτω κόσμου ,είχε αρχικά πενήντα κεφάλια ,αλλά μετά είχε τρία κεφάλια σαν την κυρά του την Εκάτη.

Η περίοδος των πενήντα μηνών εφαρμόστηκε αργότερα στους Ολυμπιακούς αγώνες . Προσδιόριζε το χρονικό διάστημα που χώριζε τις Ολυμπιάδες μεταξύ τους ,που είναι περίπου τέσσερα ηλιακά έτη. Βασικά οι Ολυμπιάδες είχαν μεταξύ τους χρονικά διαστήματα που ήταν εναλάξ 49 μήνες και 50 μήνες. Σ΄ αυτό το γεγονός φαίνεται καλύτερα η προσπάθεια να προσεγγισθεί πιο σωστά η περίοδος τροχιάς  του Σείριου Β που είναι ακριβώς 49,5 χρόνια αλλά κωδικοποιημένη σε μήνες. Στην αρχαιότητα υπήρχε επίσης η συνήθεια να διπλασιάζονται δύο ιερές βασιλείες των πενήντα μηνών, η καθεμία για να γίνεται ένα «Μέγα έτος» των εκατό μηνών. Οι πενήντα του κάτω κόσμου «αντίστοιχοι του θανάτου» ή σκιές των πενήντα του ουρανού κάνουν εκατό ,που αντιπροσωπεύει ακριβώς η Εκάτη.

Η μαντική τέχνη και γνώση πέρασε στα μαντεία και ειδικά στο μαντείο των Δελφών . Πρίν τον ηλιακό Απόλλωνα ,στους Δελφούς κυρίαρχη θεότητα ήταν η Γαία. Δεν είναι παράξενο , αφού η κιβωτός του Δευκαλίωνα σταμάτησε στον Παρνασσό ,στους Δελφούς και μητέρα του ήταν η Γαία της οποίας τα «κόκκαλα» πετούσε πίσω του για να φυτρώσουν άνθρωποι στην ερημωμένη γη. 

Στους Δελφούς όπερ σημαίνει  μήτρα ή καλύτερα μήτρες(πληθυντικός) . 

Δελφύς = μήτρα.

Στις θρησκευτικές τελετές των Δελφών γινόταν περιφορά ενός τεραστίου πλοίου. Εμοιαζε με μισοφέγγαρο ,μυτερό στις δύο άκρες και λεγόταν Ομφαλός ή Αργώ.

Ενας χρησμός των Δελφών ήταν που διέταζε να επιστραφεί το χρυσομαλλο δέρας από την Κολχίδα στην Ιωλκό.

Ιερή συλλαβή των Δελφών είναι το ΟΜ ,ως θεία φωνή,συντονισμένη .

(και φυσικά δεν είναι των Ινδουιστών)

ΟΜ σημαίνει ,

Ο = όλοι μαζί ,

Μ=μήτρα .

Δηλαδή ολοι μαζί να καταδυθούμε στην μήτρα .

Δια μέσω του φαλού. ΟΜΦΑΛΟΣ .

Σήμερα το ΟΜ υποκρύπτεται στην ΟΜάδα , που βέβαια σημαίνει όλοι μαζί.

Η θυσία του ζώου,με την απελευθέρωση του ζωικού ηλεκτρομαγνητισμού ήταν μέρος μιας μαγικής διαδικασίας για την φόρτιση των ομφαλίων λίθων . 

Οι λίθοι αυτοί δρούσαν ως Κοσμικοί συσσωρευτές δεσμεύοντας γήινες και ουράνιες ακτινοβολίες.Στους χώρους αυτούς μπορούσαν να ανάψουν οι Ηλιοι του μεσονυκτίου που έδιναν στους Ελληνες ήρωες την αιθερική τους μορφή. 

Με την αόρατη αυτή μορφή μπορούσαν να κατέβουν στον Αδη , να ταξιδέψουν μέχρι τα Ηλύσια πεδία και να ταξιδέψουν σ΄ολόκληρη την γή. Οι υλοποιήσεις των θεών ,μετά από ένα ταξίδι στον χώρο των αθανάτων ,γίνονται πάλι στους ομφάλιους λίθους και μετά ακολουθούσε ένα καλό γεύμα. 

Η θυσία του ζώου ,συνδεόταν με τις τελετές της μύησης.

Η μύηση μερικές φορές στον τελευταίο βαθμό ,για την απόκτηση της αθανασίας,κατέληγε από ανίδεους ,σε ανθρωποθυσία.

Ο Αριστοτέλης λέει πως όποιος θέλει να περιγράψει ένα «κύνα»,μπορούσε να χρησιμοποιήσει «άστρο κυνός»(Σείριος) ή Πάνα διότι ο Πίνδαρος τον αναφέρει σαν «μεταμορφούμενο κύνα της Μεγάλης Θεάς» (Γαίας) .

Ο Σείριος ,το άστρο του Κυνός ,αναπαριστάνεται με το ιερογλυφικό ενός δοντιού . Στα αρχαία αιγυπτιακά υπάρχει μία λέξη που σημαίνει και «δόντι» και «σκύλος» .

Είναι η λέξη

«σ α ά ρ» = δόντι

« σ ά » = είδος σκύλου

«σ α τ» = σκύλα , εκατό

«σ ά ι» = θεός σκύλος  

cent = προφέρεται (σάν) στα Γαλλικά , σημαίνει εκατό.

Σατ = Σατανάς ,

Ο  αρχηγός των ηλιακών εκπολιτιστών που  είναι  γυναίκα

 η Πανδώρα = Εκάτη (σατ)

Οπως αναφέραμε παραπάνω , στην διαμάχη με τον Προμηθέα , οι θεοί ζήτησαν την βοήθεια της Γαίας .

Δηλαδή της Πανδώρας ,δηλαδή της Εκάτης.

Ο Ηλιόδωρος μέσα σε ένα απλό μυθιστόρημα κατάφερε να κρύψει όλη την παράδοση του άστρου του Μηρού  (Σείριος) και της Αργούς . 

Πίσω από τα ονόματα των ιερέων Καλάσιρη και Πετόσιρη κρύβονται ο Οσιρης-Σείριος ,η Κάλι-Αθηνά και τα πετάγματα των θεών ,που ξεπροβάλουν παντού με ανθρώπινη μορφή ,εγκαταλείποντας τις πύλες των ανακτόρων του Δία.

Στη γιορτή των Παναθηναίων τονίζει ότι οι Αθηναίοι στέλνουν την Αργώ από την ξηρά στο ναό ,ενώ ο αρχιθεωρός στη γιορτή του Τριπτόλεμου συνοδεύεται από τους ιερούς 50 . Οι γιορτές πλαισιώνονται απο τους ιερούς ταύρους .

Ο αριθμός τους ήταν ακριβώς εκατό και έτσι το όνομα εκατόμβη είχε την αληθινή σημασία του

Εκατόμβη = 100 βους τύμβος

Αλλά είναι διαφορετική με την

Κατακόμβη = πλησίον και κάτω από τον τύμβο.

Η Γαία – Εκάτη έχει πλέον την ευθύνη της δημιουργίας ,της λειτουργίας , και της διαιώνισης του κοσμήματος, μέσα και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. 

Κατ΄ αρχήν τα γεννήματα πρέπει να είναι ελεύθερα ή τουλάχιστον να αισθάνονται ελεύθερα . Να ελέγχουν την Μοίρα τους ή τουλάχιστον να είναι άξιοι της Μοίρας τους.

Αυτό σημαίνει οι άνθρωποι μπορεί να προοδεύουν, υλικά ή πνευματικά ανάλογα με την δική τους αξία,χωρίς καμμία έξωθεν επέμβαση είτε για καλό είτε για κακό. Αν είναι δηλαδή εργατικοί σίγουρα θα έχουν κάποια ανέλιξη. Διαφορετικά είναι πολύ πιθανόν να χαθούν . Αλλωστε η Μοίρα του ανθρώπου είναι ο Μόρος . 

Οτι και  να κάνει ο άνθρωπος ,όσο και ψηλά να φθάσει ,ο Θάνατος είναι το αντίτιμο της ύπαρξής του.

Η Μοίρα του είναι προδιαγγεγραμμένη.

Ο άνθρωπος μέσα στην απόλυτη ελευθερία του έχει την δυνατότητα να συνασπίζεται ,να δημιουργεί Νόμους .

Η παραβίαση των ανθρώπινων Νόμων δεν υπόκειται στον έλεγχο της 

Γαίας-Εκάτης . Ο άνθρωπος  όμως με τους Νόμους του εξανθρωπίζεται και ισσοροπεί τους άδικους συμπαντικούς Νόμους ύπαρξης. Ο άνθρωπος  θα προσπαθήσει να εξισοροπήσει τον φτωχό με τον πλούσιο είτε στον υλικό είτε στον πνευματικό τομέα. Στον πνευματικό τομέα με την πολιτική της επιμορφωσής του και παρέχοντας σε αυτόν παιδεία. Στον υλικό τομέα με την οικονομική στήριξη στον αδύνατο . Αν δεν το κατορθώσει αυτό ο άνθρωπος , είναι δυνατόν να χαθεί η συνοχή και ο συναιτερισμός μεταξύ των ανθρώπων . Και όπως είναι λογική συνέπεια η επικράτηση της αναρχίας και του Νόμου της Ζούγκλας. 

Οπου ο ισχυρός να επικρατεί του αδυνάτου.

Τέτοιος Νόμος είναι και ο συμπαντικός Νόμος. Υπερισχύει ο Νόμος του ισχυροτέρου. Χωρίς καμμία έξωθεν πρόνοια.

Οι Ολύμπιοι Θεοί δεν έχουν καμμία συμμετοχή στην κοσμογονία και είναι και οι ίδιοι γεννήματα,κτίσματα. Δεν αισθάνονται λοιπόν υπεύθυνοι για τον κόσμο αυτόν. Στην ουσία συντάσσονται με τον άνθρωπο και τον κατανοούν αφ΄ ενός τον ζηλεύουν αφ΄ ετέρου. Η διαφορά θεών και ανθρώπων είναι ότι οι θεοί είναι αθάνατοι και οι άνθρωποι  θνητοί. Ομως και οι άνθρωποι ζηλεύουν τους αθανάτους , επειδή ακριβώς είναι αθάνατοι. Αλλά γιατί οι θεοί μέμφονται τους ανθρώπους. Είναι η δόνηση του εφήμερου και τα δυνατά συναισθήματα που επιφέρουν. Ακόμη και ο φόβος του θανάτου που διακατέχει τον άνθρωπο , τον άγνωστο χρόνο που θα επέλθει , κάνει τους αθανάτους  να αισθάνονται μειονεκτικά.

Ο θάνατος για τους αθανάτους απλώς δεν υπάρχει . Ειναι προνόμιο των θνητών. Εδώ βρίσκεται η τέχνη της δημιουργίας . Η Γαία- Εκάτη για να αντισταθμίσει το πρόβλημα των αθανάτων,προβλέπει την αντικατάστασή των. Δηλαδή εφ΄όσον γεννούν και αυτοί παιδιά ,οφείλουν να παραχωρούν την θέση τους ,ως θεοί. 

Ο Ουρανός στον Κρόνο ,στον Δία κλπ.

Ο συμπαντικός πλέον Νόμος είναι ότι η ύπαρξη προυποθέτει την γέννηση και όποιος γεννά καταδικάζεται σε θάνατο ή εάν είναι εκ φύσεως αθάνατος ,εκθρονίζεται. Σε αυτόν τον ακλόνητο συμπαντικό Νόμο δεν υπάρχει και δεν χωρά αδικία κάθε ηθική έννοια ,κάθε πρόβλεψη, κάθε προληπτική ενέργεια. 

Ειναι δηλαδή τελεσίδικος.

Υπάρχει ανακάλυψη,αποκάλυψη της Αβύσσου ,του Χάους ως εμπειρίας του γεγονότος ότι η μόνη τάξη που βασιλεύει στο ον είναι η άνευ νοήματος διαδοχή γένεσης και καταστροφής. 

     

Διαφορετικά αν δεν ισχύει η διαδοχή γένεσης και καταστροφής ,το ερώτημα είναι πως είναι δυνατόν να συλλάβουμε μία ατέρμονη ζωή ;

Ως ατέρμονη γήρανση ;

Φυσικά στους θεούς ,αθανασία σημαίνει αιώνια νεότητα,αλλά για τους θνητούς συνεπάγεται μία εντελώς ασύλληπτη χρονικότητα.

Πως να περιγραφεί ένα αιώνιο παρόν που δεν είναι ,παρά ταύτα ,ακίνητο ;

Θα ξαναβρούμε την ίδια απορία στο χριστιανικό δόγμα περί της αναστάσεως των σωμάτων. Σε ποιά ηλικία θα αναστηθούν ο γερο-παραλυμένος , ο ανάπηρος στρατιώτης ;

Με ποιό σώμα ;

Ο έρως λοιπόν είναι το κλειδί για την διαιώνιση του είδους.

Η ακατασίγαστη αυτή δύναμη για ζωή και θάνατο συνάμα.

Ο Αριστοτέλης λέει ότι ο έρως σπρώχνει τα όντα και την φύση ολόκληρη προς ένα Θεό , ο οποίος εξάλλου τους είναι άγνωστος ,ταυτίζεται με την τεράστια έλξη που αισθάνεται ο κατώτερος για τον ανώτερο.

Η Γαία λοιπόν είναι ακόμη ζωντανή όσο η Γη-Γαία, το δημιούργημά της, είναι ακόμη ζωντανό και το ορίζει. 

Και το Ερμητικό της μυστικό είναι ο Ερωτας.

Οπως η Γαία νοιάζεται  για κάθε δημιούργημά της πάνω στην Γή ,

από έναν Ερωτα ανιδιοτελή , προσφορά για τον άλλο έτσι και η Γαία προσδοκά από τα δημιουργηματά της να έχουν την ίδια συμπεριφορά . 

Ο άνθρωπος που πλάστηκε κατ΄εικόνα και ομοίωση των Θεών ευρίσκεται εις κίνδυνο εκφυλιστικών καταστάσεων (αρρώστια- χωρίς ροή ενέργειας) ,

όταν σκέφτεται προς όφελος του ατομικού του συμφέρον και μόνον.  

Κάτω από την επίδραση του Ερωτα ,ο άνθρωπος αλλά και όλο το ζωικό και φυτικό βασίλειο , επιτρέποντας την ελεύθερη ροή ενέργειας , αναπλάθουν κάθε χαλασμένο κύτταρο , αναβαθμίζοντας την ύπαρξή τους. 

Για τον απλούστατο λόγο ,ότι ο οργανισμός τους παράγει, πλέον, την πρωτείνη Β53. Είναι,  ίσως , η πρωτείνη που κάνει την διαφορά μεταξύ  αθανάτων θεών και θνητών θεών . 

----------------------------------------------

Τις μιαρές  λεγόμενες ημέρες (το σημερινό δωδεκαήμερο μεταξύ Χριστουγέννων και Θεοφανείων ) που βγαίνουν οι καλλικάντζαροι , τιμούσαν ξεχωριστά τη Σεληνιακή Εκάτη ,γιατί αυτή ήταν ταγμένη για τους καθαρμούς από τα μιάσματα που έφερναν οι ψυχές των πεθαμένων ,που δικαιωματικά αναβαίνουν εκείνες τις ημέρες από τον Αδη στη Γη.

Την ίδια εποχή προσφέρονταν και γλυκίσματα παρόμοια με τα σημερινά ,τα λεγόμενα 

αμφιφώντες ,ψάμματα,βασυνίες,και κόκωρα.

Και οι μεν αμφιφώντες ήσαν πλακούντες με μπηγμένες ολόγυρα στην περιφέρεια τους αναμμένες λαμπάδες και δαδιά. Τα γλυκίσματα αυτά προσφέρονταν όταν ο Ηλιος φαίνεται στην ανατολή το πρωί και προφθάνει στη δύση της και τη Σελήνη ,και τα δύο φώτα φαίνονται επάνω στη Γη και ο Ουρανός γίνεται αμφίφωτος.

Τα δε ψάμματα που προσφερόνταν και στην Εκάτη ήταν κομμάτια ζυμωμένα με αλεύρι ,λάδι , και μέλι,τα σημερινά μελομακάρονα.

Οι βασυνίες ήταν από σταρένιο αλεύρι και μέλι και τα κόκκωρα ένα είδος κουλουριού ζυμωμένο από νεο αλεσμένο αλεύρι, ένα σύκο και τρία καρύδια.

Το άγαλμα της Θεάς Εκάτης το στεφάνωναν με δρύινο κλαδί και συγχρόνως έψαλλαν ύμνους.

Ετσι τα δένδρα και η δρύς ,που σήμαινε το κάθε δένδρο ,εξ ου και δρυμός που σημαίνει την πυκνή συστάδα πολλών δένδρων.Καθιερώθηκε τελικά η δενδρολατρεία σύμβολο της εορτής της Χειμερινής Τροπής του Ηλιου,της εορτής δηλαδή της ανόδου-γεννήσεως του Ηλιακού φωτός.

Οπου οι δρύες ήσαν απλησίαστες, τις αντικαταστούσαν με έλατα,στην Κρήτη με κλαδί ελιάς και στην Αττική ,το κλαδί της ειρεσιώνης που την  στόλιζαν με έρια και καρπούς.