Παρατηρώντας το ζωικό βασίλειο ,βλέπουμε ότι οι φερομόνες είναι καθοριστικός παράγοντας για το ζώο ,προκειμένου να αντιληφθεί το περιβάλλον ,να δράσει ανάλογα και να επιβιώσει .
Αυτό σημαίνει ότι οι φερομόνες το βοηθούν στο να καλύψει τις βασικές ανάγκες του ,δηλαδή να τραφεί ,να αναπαραχθεί και να προστατευθεί από άλλα εχθρικά προς αυτά είδη.
Ο άνθρωπος πιθανώς βασιζόταν στις φερομόνες για να επιβιώσει, μέχρι ο Προμηθέας να του χαρίσει τον λόγο και να τον αναβαθμίσει (επέμβαση και όχι μετάλλαξη) , προνόμιο που το είχαν μέχρι τότε οι αθάνατοι θεοί. Κάτι φυσικά που δεν άρεσε στην τάξη των θεών αλλά η πράξη του Προμηθέα τελικά έγινε αποδεκτή από τους αθανάτους , καθότι οι άνθρωποι παρέμειναν θνητοί.
Με την γέννηση ο νέος άνθρωπος και μέχρι την απόκτηση του λόγου έχει αναπτυγμένο το σύστημα των φερομόνων. Τα βρέφη λοιπόν αναγνωρίζουν την μητέρα τους από την μυρωδιά .
Από τις φερομόνες ,λοιπόν περνάμε στον λόγο.
Τι είναι ο λόγος ;
Γιατί υιοθετήθηκε από τον άνθρωπο ;
Κατά την διαδικασία της ομιλίας ο εγκέφαλος του ανθρώπου διεκπεραιώνει εκατοντάδες χιλιάδες νευρικών μεταβιβάσεων ανά δευτερόλεπτο. Για να υπάρξει η ικανότητα της σκέψης ώστε να εκφραστεί μέσω της Ελληνικής γλώσσας ,οι απαιτήσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες .
Με την λειτουργία των τόσων πολλών κυττάρων και συνάψεων δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της Ελληνικής Γλώσσας και οποιαδήποτε άλλης συμβατικής γλώσσας .Το πέρασμα από την σφηνοειδή και την ιερογλυφική στην Ελληνική μας έχουν πείσει όλοι αυτοί οι ειδικοί ότι έγινε έτσι απλά ,σαν να κάνουμε βόλτες στην παραλία. Στην πραγματικότητα οι διαφορές είναι απίστευτα μεγάλες. Η σύγκριση της δυνατότητας έκφρασης ,δηλαδή η κίνηση της κάτω σιαγόνας είναι πολύ μεγάλη μέχρι και δέκα φορές περισσότερες κινήσεις ανά δευτερόλεπτο στον Ελληνικό χώρο για να μπορούμε να εκφράσουμε τον Ελληνικό λόγο.
Η χρήση της γλώσσας ,είναι πάντα ενδεικτική του πεδίου που εκφράζει. Η σύγχυση των εννοιών ξεδιαλύνεται πλήρως όταν γίνεται αναφορά στις συγκεκριμένες έννοιες των γραμμάτων της Ελληνικής γλώσσας. Το σχήμα των γραμμάτων μαζί με τον φωνητικό έλεγχο ανταποκρίνεται πλήρως στα νοήματα,τους προσδιορισμούς και τις εναλλαγές των αναφορών τους,έτσι ώστε να γίνονται αντιληπτές από τον άνθρωπο .Πρέπει η γλώσσα να ανταποκρίνεται στις αλλαγές του ενεργειακού ή υλικού πεδίου εντός σύμπαντος ,οπότε και η καταγραφή αυτών των αλλαγών γίνεται δυνατή δια των αισθητηρίων οργάνων .
Η Ελληνική Γλώσσα αποτελείται από 6 340 000 πρωτογενείς λέξεις και 90 000 000 παράγωγες .
Παρά την τόση πολυπλοκότητα της Ελληνικής γλώσσας έχει λεχθεί από "ειδικούς" επιστήμονες ότι η Ελληνική γραφή εισάγεται τον 8ο αιώνα π Χ και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είχε αναπτυχθεί πλήρως. Γεννάται το ερώτημα ,πως μέχρι τον 8ο αιώνα ανεπτύχθη η γλώσσα χωρίς γραφή και κατόρθωσε να διατηρηθεί χωρίς γραπτά κείμενα ;
Είναι απαραίτητη η Ελληνική διατροφή που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αυτές τις διεκπεραιώσεις των νευρικών μεταβιβάσεων . Διαφορετικά δεν θα υπήρχε αυτό το μεγαλείο που λέγεται Ελληνική γλώσσα , η μητέρα των γλωσσών ,όπως την παρέδωσε ο Προμηθέας στους ανθρώπους . Δηλαδή οι Θεοί ομιλούν την Ελληνική γλώσσα.
Ο άνθρωπος υιοθέτησε τον λόγο.
Ρήμα : είρω
Μέλλων : λέξω και ερώ
Παρακείμενος : είρηκα
Υπερσυντέλικος : ειρήκειν
Το είρω με το ει* μας δείχνει τον έρχεται από μακριά και με το ρ την συνεχή ροή και το ω μέχρι το άπειρον. Η Ελληνική συμπαντική γλώσσα μας δείχνει την ουράνια προέλευσή της στην γη .
Το είρω ,έγινε λέγω ,λόγος . Το είρω παρέμεινε στο Ειρήνη ,μας λέγει και μας επιβεβαιώνει την φανέρωση των νόμων ,όλων των νόμων ,συμπαντικών και φυσικών που είναι δυνατόν να κατανοηθούν από τον Νού του ανθρώπου διαμέσου του λόγου.
Είρων και ειρωνία ,από τον Αριστοφάνη σημαίνει κάτι χωρίς να το σκεφθώ , μιλώ αστόχαστα.
Είρην και Είρηνος ,είναι ο Λακεδαιμόνιος έφηβος ο οποίος συμπληρώνοντας το εικοστό έτος της ηλικίας του και ανελάμβανε επίβλεψη επί των νεωτέρων του . Τους Νόμους τους έλεγε ο πρεσβύτερος νεανίας που δεν ήταν μάχιμος ακόμα. Ένας έτοιμος για μάχη στρατιώτης δεν είναι σε θέση να μιλά για Ειρήνη, διότι καταπατά τους Νόμους που γνωρίζει και εκφράζει. Πόλεμος σημαίνει επεκτατισμός ,δηλαδή τοποθετώ πυρήνες ζωής έξω από τα όριά μου ,δημιουργώ καινούργιες πόλεις ή αφήνω την φύση να αναπτυχθεί και δεν την ισοπεδώνω.
Πόλεμος και Πολιτισμός είναι δύο λέξεις με την ίδια σημασία .
Το τ και σ στον πολιτισμό εννοούν την εδραίωση της πόλεως και την ανάπτυξη στο εσωτερικό της.
Ο Μέγας Αλέξανδρος πήγε για πόλεμο πολιτισμού και όχι για να κατακτήσει και να υποδουλώσει . Δεν αφαίρεσε κανενός λαού την ταυτότητα ,διότι αυτός γνώριζε την Ελληνική γλώσσα και ήξερε ακριβώς την σημασία της λέξεως πόλεμος.
Πτόλεμος = Πόλεμος ,εξ ου και Πτολεμαίος είναι αυτός που προωθεί τον Πολιτισμό πέραν των ορίων.
Πτολίεθρον=Πτόλις=Πόλις
Ανδρα μοι έννεπε Μούσα, πολύτροπον ,ός μάλα πολλά πλάχθη ,επεί Τροίης ιερόν πτολίεθρον έπερσε.
Για τον άνδρα να μου διηγηθείς ,Μούσα, το ισχυρά σκεπτόμενο που χρόνια πολλά περιπλανήθηκε ,αφού κυρίευσε την ιερή πόλη της Τροίας ή (σωστότερα ,αφού πρώτα έφερε τα δώρα του πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή).
Μάχομαι = σημαίνει ότι πάω ενάντια στην μητέρα φύση και την ισοπεδώνω ή την κομματιάζω ,εξ ου και μάχαιρα .
Πέρσες ονόμαζαν οι Έλληνες υβριστικά τους εχθρούς τους ,δηλαδή αυτούς που φανερώνουν τις κακές προθέσεις τους και εκείνοι αποδέχθηκαν τον τίτλο αυτό ,μη κατανοώντας ακριβώς την έννοια .
Όμως οι άνθρωποι πρέπει να προστατεύονται από τα άλλα εχθρικά - Περσικά προς αυτούς φύλα και να μάχονται .Και μετά τις προσπάθειες επιβίωσης ,ανάπτυξη πολιτισμού και γλώσσας ,οι άνθρωποι κατέληξαν να μάχονται και να βλέπουν όλο το κακό γύρω τους ,παίρνοντας ακόμα και τα νοήματα των Ελληνικών λέξεων ισοπεδώνοντας και αυτά.
Πέρσης=πορθητής
Πέρθω=κατακτώ,ερημώνω (Αορ. Έπερσα ή κωδικώς το κέντρο ο πυρήνας από όπου έρχεται ροή πραγμάτων και μας γίνονται φανερά )
Φέρω = είναι το αρχικό ρήμα από όπου προήλθε η λέξη ,Πέρσης .
Ρίζα (Φερ - Περ) δείχνει τη καλή και την κακή συμπεριφορά ,έχει πολλές έννοιες όπως οδηγώ και κατευθύνω ή προκαλώ και επιφέρω, προσάγω και προτείνω ή παρασύρω και προξενώ ,εξ ού και πέρθω .
Όσο για τους Έλληνες που παραμένουν στην γη τους κρατούν τα σκήπτρα της γνώσεως ,της φιλίας , του πολιτισμού. Οι δε άλλοι που έχουν φύγει από αυτή την γη ,έχουν πάψει να είναι ειρηνικοί δηλαδή έχουν πάψει να λένε τους Νόμους και τους κανόνες ,με αποτέλεσμα να παραφράζουν τις έννοιες και τα νοήματά τους με αποτέλεσμα να έχουν πάψει να είναι φιλικοί .
Ο Εμπεδοκλής το εξηγά καλύτερα :
Όταν η διαμάχη φθάνει στο έσχατο βάθος της δίνης , στο μέσο του στροβίλου φτάνει η Φιλία.
Εκεί μέσα τα πάντα μαζεύονται, ώστε να γίνουν ένα μόνο ,όχι μονομιάς ,μα ήρεμα ,συγκεντρωνόμενα καθ΄ένα από αλλού. Όταν αυτά σμίγουν ,διαδέχονται μυριάδες έθνη θνητών .Πολλά όμως μένουν άσμιχτα ανάμεσα σε όσα σμίγουν ,όσα ακόμα κρατά η διαμάχη μετέωρα.
Γιατί δεν βγαίνει άμεμπτα αυτή ολόκληρη προς τα έσχατα όρια του κύκλου ,αλλά εν μέρει παραμένει ,εν μέρει από τα μέλη βγαίνει εντελώς .
=====================================
*Για τρία «Ε» μας κάνει λόγο ο Πλούταρχος στο «Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς.
Το Ε όμως αντιστοιχεί στον αριθμό 5(Ε=5) και εφόσον ομιλεί για τρία Ε (3Ε) θα έχουμε το εξής:
Ε+Ε+Ε=5+5+5=15, το 15 είναι το ΙΕ ,το οποίο όμως είναι το ίδιο με το ΕΙ, αφού και τα δύο μας κάνουν το νούμερο 15.
(Ι=10, Ε=5) Το πέντε όμως όπως μας λέγει στο ίδιο έργο μιμείται την αρχή που θέτει σε τάξη το σύμπαν, τη διακοσμούσαν αρχή. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι -αφού το Ε=5 μιμείται τη διακοσμούσαν αρχή, η οποία αρχή δεν είναι παρά το ΘΕΙΟΝ και έχουμε τρία Ε συνολικά- έχουμε ένα σύστημα τριών ΘΕΙΩΝ-ΔΙΑΚΟΣΜΟΥΝΤΩΝ ΑΡΧΩΝ, μία τριαδικότητα, μία μεταβολή τριών εκφάνσεων-υποστάσεων του ΘΕΙΟΥ, διότι Ο Πλούταρχος, δηλαδή, μας γνωστοποιεί για τον
τριπλό υπερ-κόσμιο ΝΟΥ-ΛΟΓΟ, ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη αρμονία διαμέσου του «Ε» του εν Δελφοίς. Αυτός ο ΝΟΥΣ-ΛΟΓΟΣ ή η τριπλή μεταβολή του ενός υπερ-κόσμιου ΝΟΥ-ΛΟΓΟΥ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ΟΥΡΑΝΟΣ-ΚΡΟΝΟΣ-ΖΕΥΣ/ΔΙΑΣ.
Το κάθε «Ε» εκ των τριών που μας αναφέρει ο Πλούταρχος, αντιστοιχεί και σε ένα ΝΟΥ-ΛΟΓΟ.
Ο ΝΟΥΣ-ΛΟΓΟΣ είναι ἀεὶ ὧν, κατά τον Ηράκλειτο εκ της Εφέσσου, και έχει άμεση σχέση με την ακοή, το ήπαρ και το σπάσιμο-ξεπέρασμα του φράγματος των δύο καταστάσεων του ανθρώπου που μας περιγράφει ο Ηράκλειτος στο παραπάνω απόσπασμα, του εύδοντος-εγερθέντος
(κοιμώμενος-αφυπνισμένος).
Ο άνθρωπος όταν ακούσει τη «φωνή» του ΝΟΥ-ΛΟΓΟΥ αντιλαμβάνεται την έννοια του και το βαθύτερο νόημα μέσω της ψυχής του. Η πληροφορία-φωνή θα φθάσει στην ψυχή του ανθρώπου μέσω του ήπατος, στο οποίο καταλήγει η ακοή, όπως μας περιγράφει ο Πλάτων
Η ακοή, λόγω της συγκεκριμένης πορείας που κάνει μέχρι το ήπαρ, το οποίο είναι κέντρο συναισθημάτων, παθών και σχετίζεται με τα αστρικά πεδία, μπορεί να ξεπεράσει το φράγμα μεταξύ των δύο καταστάσεων του εύδοντος-εγερθέντος.
Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος αποκτά πείρα του αεί όντος λόγου.
Η ακοή, δηλαδή, συνδέει τον εξωτερικό κόσμο των αισθήσεων με τον εσωτερικό χώρο της ψυχής.
Η αρμονία του ΕΙ εισέρχεται στην ψυχή του ανθρώπου δια της ακοής, η οποία αίσθησης αυτή δεν είναι πλήρως αντικειμενική σε αντίθεση με την όραση, αλλά βρίσκεται εντός του χώρου αντικειμένου-υποκειμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου