(Χ. Βουλόδημος ,Περί Ιδιωτικού Βίου Αρχαίων Ελλήνων .- Οδυσσός 1875 )
ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΚΥΚΕΩΝ
- 3/4 κούπας κριθάλευρο ή σιμιγδάλι
- 400 γρ. χλωρό σφέλας (γίδινο τυρί)
- 2 κουταλιές σούπας μέλι
- 1 μικρό , καλά κτυπημένο αυγό
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Υγραίνεται και μουλιάζει το κριθάλευρο ή το σιμιγδάλι σε σκεύος επί 15 λεπτά της ώρας . Μόλις μαλακώσει και αφού στραγγισθεί από το νερό ,προσθέτουμε το τυρί πολτοποιημένο , το μέλι και το αυγό και κατόπιν το μείγμα θερμαίνεται για λίγα λεπτά σε χαμηλή θερμοκρασία , αναμειγνύοντας συνεχώς .
Ο Όμηρος συνιστά ως συνοδευτικό Πράμνειο οίνο (δυνατός ,μέλας και στυφός , από την ορεινή περιοχή της Ικαρίας .
Πυθαγόρειοι και Ορφικοί
Οι Πυθαγόρειοι διαιρούνται σε δύο ομάδες .
Η πρώτη προχωρεί προς τον ασκητισμό , τον εξαγνισμό της ψυχής και απορρίπτει το αίμα και το κρέας των θυσιών .
Η δεύτερη που αποτελείται από άτομα που κατέχουν πολιτικές θέσεις και αξιώματα , συμβιβάζεται με τις διατροφικές συνήθειες των Ελληνικών κοινωνιών και αναπτύσσει μία αλλόκοτη θεωρία σύμφωνα με την οποία το πρόβατο και το βοδινό κρέας λογίζονται ως σάρκες , επειδή προέρχονται από εργατικά και χρήσιμα ζώα , ενώ το γίδινο και το χοιρινό δεν αποτελούν σάρκες , επειδή προέρχονται από καταστροφικά ζώα !
Οι ειδικοί σε θέματα τελετουργικών διαδικασιών και θεωριών , αλλά και θεολόγοι , όπως ο Κλήμης , και ο Ευσέβιος , εξηγούν αυτό το παράδοξο , τονίζοντας ότι οι χοίροι και οι αίγες , δεν έχουν την ιδιότητα της σάρκας από την στιγμή που καταναλώνουν αγαθά που προορίζονται για τον άνθρωπο , αφού οι αίγες καταβροχθίζουν την άμπελο του Διονύσου και οι χοίροι τα σπαρτά της Δήμητρος .
Σε αντίθεση με τους Πυθαγορείους , οι Ορφικοί δεν διακατέχονται από τον πόθο της αποκύρηξης του κόσμου και της αναμόρφωσης της πολιτείας , καθώς το άτομο που ακολουθεί το ορφικό ρεύμα περιθωριοποιείται και περιπλανάται εξορισμένο από τον πόλη, από την στιγμή που ο ίδιος ο Ορφεύς αποκαλύπτει ότι κάθε φορά που καταστρέφεται ένα ζωντανό ον , διαπράττεται φόνος και επαγωγικά η ανθρώπινη κοινωνία βασίζεται στον φόνο ,ζώντας με αίμα και καθαγιάζοντας ως θεσμό της το έγκλημα.
Τα έμβια όντα αλληλο καταβροχθίζονται ,υπό την προστασία ενός νόμιμου καννιβαλισμού , με συνέπεια η διατροφή των ανθρώπων όπως και των προγόνων τους των Τιτάνων που εδραιώνεται στη σφαγή και την εστίαση της σάρκας του βρέφους Διονύσου. Πρόκειται για μία θεωρία που πηγάζει από την παράδοση του Ονομακρίτου επί Πεισιστράτου που δεν προέρχεται από τον αρχαϊκό μυθικό κύκλο των Τιτάνων . Η σκέψη των Ορφικών με τις κοσμογονίες της , τις θεογονίες της και τις ανθρωπογονίες της αναπτύσσεται σε αντιπαράθεση με τον επίσημο κοινωνικό και πολιτικό ιστό και σε αντίθεση με τον Όμηρο , τον Ησίοδο και την παράδοση του Προμηθέως που καθαγιάζει μία διατροφή που βασίζεται σε θυσίες και αίμα.Ο Προμηθέας το θείο διάμεσο μεταξύ Διός και Ανθρώπου , σε έναν κόσμο όπου η θυσία επισφραγίζει την κυρίαρχη σηνθήκη μεταξύ των αντισυμβαλλομένων μερών,με την κομβική διάκριση να εστιάζεται στο διατροφικό επίπεδο , όπου το θείο στοιχείο αποδέχεται τον καπνό των οστών και των θυμιαμάτων στον βωμό , ενώ ο άνθρωπος αποδέχεται τη σάρκα των βοειδών που θυσιάζει ο Προμηθέας . Πρόκειται για μία ιδοφυή σύλληψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου