ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ - ΑΧΑΡΝΗΣ

EΠΙΔΑΥΡΟΣ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

 – ΑΧΑΡΝΕΙΣ – ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ -  ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΧΑΤΖΑΚΗ .   

Για τις παραστάσεις στην ΕΠΙΔΑΥΡΟ , ψηφίζω  σκηνοθεσία ΧΑΤΖΑΚΗ κατ’ αρχήν και ΒΟΓΙΑΤΖΗ δευτερευόντως . Ομως εδώ δεν θα σχολιάσουμε την σκηνοθεσία και τους παράγοντες του έργου αλλά τις προεκτάσεις της υπόθεσης του έργου που δεν ειναι άλλος από τον ΠΟΛΕΜΟ και ΕΙΡΗΝΗ . Το σκηνικό που στήνεται ειναι στην τοποθεσία ΑΧΑΡΝΩΝ της αρχαίας ΑΘΗΝΑΣ . Οι άνθρωποι της περιοχής , καρβουνιάρηδες στο επάγγελμα είχαν το δίλημμα τι δρόμο να ακολουθήσουν. Τον πόλεμο που τους ζητά η εξουσία ή να κάνουν κάτι για την ειρήνη ...

Ο πόλεμος κατά τον Ηράκλειτο είναι αναπόφευκτος κάποια στιγμή για να ισορροπήσουν τα πράγματα ,  φέρνει όμως την καταστροφή.

Εγκαθιστά  την νέα τάξη πραγμάτων , δηλαδή το δίκαιο του ισχυροτέρου .

Η ετυμολογία της λέξης «καταστροφή» δεν έχει κατ΄ ανάγκην την αρνητικήν

έννοια που την προσδίδουμε , αλλά σίγουρα όποιος διαβαίνει τον «Ρουβικώνα» ανοίγει τις πύλες του ολέθρου .  

Η πόλις κλονίζεται και ο πολίτης δεν ευδαιμονεί , με συνέπεια δεν παράγει πολιτισμό.

Η κατάσταση γίνεται ρευστή και όλοι σκέφτονται το αύριο  . Τρία είναι τα πιθανά σενάρια του πολέμου . Θάνατος – Νίκη – Ηττα . 

Ο νικητής έχει δύο πιθανά σενάρια . Νά δώσει αμνηστία στους ηττημένους , δηλαδή να σβήσει την έχθρα , τον θυμό και ο καθένας να πάει οίκαδε και δεύτερον να τους υποδουλώσει ψυχικά , σωματικά και κυρίως υλικά .    

Ο άνθρωπος δυστυχώς τότε και σήμερα δεν έχει μέσα του το μεγαλείο της υπέρβασης

Νομίζω ο τι ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ μαζί με τον ακατασίγαστο ΕΡΩΤΑ έδωσε και τον ακατασίγαστο ΘΥΜΟ στους ανθρώπους.

Δηλαδή ο άνθρωπος του άστεως έχει θυμό για την αδικία , θυμό για την υλική ανισότητα   μεταξύ των ανθρώπων.

Αμφιβάλω αν έχουν θυμό και για την πνευματική ανισότητα .

ΟΙ ΘΕΟΙ που είχαν κοινοκτημοσύνη των υλικών αγαθών , διέφεραν στην πνευματική υπόστασή τους.  

Αλλά όταν οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που προηγουμένως διαμαρτύρονται κυριαρχήσουν , επιβάλουν την δική τους πραγματικότητα , γίνονται συντηρητικοί με την εξουσία , επικαλούνται το Κράτος και την Βία και παρακρατούν τα κεκτημένα του πολέμου.

Ιστορικά νομίζω ότι  μόνο ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  έδωσε πραγματική αμνηστία στους ηττημένους , με αποκορύφωμα τους μικτούς γάμους μεταξύ των λαών .  

Στην Ιλιάδα οι Θεοί εμφανίζονται μοιρασμένοι στην υποστήριξή τους . Εκτοτε χάσαμε το στίγμα τους από την επικαιρότητα . Ο πόλεμος έχει αντικειμενικές δυσκολίες ακόμη και στους ΘΕΟΥΣ . ΟΙ Θεοί δημιούργησαν νόμους μεταξύ των ανθρώπων  που τους υπερβαίνει και αυτούς τους ίδιους . Δεν μπορούν να δώσουν δίκαιη και ηθική λύση  . Μοιράζεται η γνώμη μεταξύ τους . Εχουμε λοιπόν πόλεμο.

Οι μέν υποστηρίζουν τους ΤΡΩΕΣ που μάχονται υπέρ ΒΩΜΩΝ και ΕΣΤΙΩΝ , οι δε τους ΑΧΑΙΟΥΣ  που υπερασπίζονται την Ελεύθερη ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ υλικών και πνευματικών αγαθών. Αυτό που τελικά υπερισχύει είναι , ο τρίτος δρόμος ,  του ΟΔΥΣΣΕΑ .

Είναι η Ελεύθερη σκέψη , χωρίς προκαταλήψεις και δεσμεύσεις . Σκέψη λυτρωτική που σπάει τον φαύλο κύκλο των αδιεξόδων ,των ως είθισται πράξεων ΘΕΩΝ τε ΑΝΘΡΩΠΩΝ που δεν οδηγούν πουθενά .

Είναι η σκέψη του αιώνιου Ελληνα που υπερβαίνει ακόμη και στις αντιΝομίες των ΘΕΩΝ . Λογικό λοιπόν να τιμωρηθεί ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ απο τους ΘΕΟΥΣ . Η τιμωρία όμως δεν είναι  υλική και ψυχική . Η τιμωρία είναι ιδιόμορφη . Είναι επίδειξη γνώσεως εκ μέρους των ΘΕΩΝ .  ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΛΗΨΗ - ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ .                     

 Είναι η τιμωρία  συνέχειας  της  τιμωρίας του ΠΡΟΜΗΘΕΑ . Είναι η τιμωρία γνώσεως . Ο τι , εν τέλει , η επί πλέον γνώση δεν φέρνει την λύτρωση αλλά σε οδηγεί σε μεγαλύτερα αδιέξοδα .

Ετσι ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ περιπλανήθηκε στον ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ αφού πέρασε από την ΣΤΥΓΑ που την φυλούσαν οι ΣΕΙΡΗΝΕΣ , συνάντησε τους πεθαμένους γονείς του και τον μάντη ΤΕΙΡΕΣΙΑ που τον έδειξε τον δρόμο της επιστροφής .

Το ερώτημα γιατί έπρεπε να πάει στον κάτω κόσμο , ΑΔΗ , για να επιστρέψει στο φώς ΙΘΑΚΗ παραμένει προς το παρόν αναπάντητο , γιατί δεν είναι δυνατόν να βιωθεί . Ισως ο αποχαιρετισμός των εγκοσμίων απο τον Λιαντίνη μας λέει κάτι εδώ.

Η λύτρωση παρ’ όλα αυτά δεν ήρθε στον ΟΔΥΣΣΕΑ  . Απέκτησε  γνώση , επιστρέφοντας στην Ιθάκη,  όχι όμως για τους πολλούς παρά μόνο για τον εαυτό του γιατί η γνώση είναι βιωματική από ένα σημείο και μετά .  Δεν έγινε κοινωνός της γνώσης όταν επέστρεψε στην ΙΘΑΚΗ .

Είναι η διαφορά γνώσεως που υφίσταται και ανάμεσα στους ΘΕΟΥΣ  που όμως δεν οδηγεί πουθενά , αλλά αντιθέτως σε οδηγεί στην ματαιότητα .  

Επιστρέφοντας ξανά στο έργο ΑΧΑΡΝΕΙΣ  , διαπιστώνουμε ο τι εφ’  όσον ο πόλεμος δεν έχει αποτελέσματα  καλύτερη λύση  για όλους είναι η  ΕΙΡΗΝΗ και αυτό ,επιτυγχάνεται  παντί  τρόπω ,  ΑΝΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙ , μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο Τρίτος Δρόμος του ΟΔΥΣΣΕΑ , το τέχνασμα .

ΕΙΡΗΝΗ – ροή στο ΕΙ - ΘΕΙΟΝ –

Με την ΕΙΡΗΝΗ οι  πόλεις παράγουν τον πολιτισμό. Κόσμος πάει και έρχεται σαν μελίσσι , το εμπόριο αναπτύσσεται μεταξύ των πόλεων , και το άστυ ευδαιμονεί. 

Παράγουν  δηλαδή οι πόλεις  υλικά αγαθά , χαρά και τραγούδια , αλλά και πνευματικά υλικά . Με την ΕΙΡΗΝΗ  παρούσα αλλά και τον ΠΛΟΥΤΟ τυφλό δυστυχώς ,  ο άνθρωπος μπορεί να ασχοληθεί με τα πνευματικά αγαθά και να σκεφτεί , ας πούμε τις καλές Τέχνες  και να εξελιχθεί κάπως το άστυ . Μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι , εφ΄ όσον και ο ΠΛΟΥΤΟΣ τυφλός εστί.

Δηλαδή να φτάσει ο άνθρωπος κάπου στην επίγνωση της ματαιότητας  και της ανυπαρξίας του και τότε να κάνει την υπέρβασή του αν του είναι δυνατόν. Δηλαδή όταν φτάσει το βαθύ σκοτάδι ξαφνικά από το πουθενά , να  ανατείλει η ΑΦΡΟΔΙΤΗ .

Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ γεννηθείσα πρίν  απο τους ΘΕΟΥΣ . Η οποία και δονεί ΘΕΟΥΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ  . Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ζεί και αναπτύσσεται κατ΄ ανάγκην κυρίως στην ΕΙΡΗΝΗ και δεν είναι ΤΥΦΛΗ όπως ο ΠΛΟΥΤΟΣ .

ΖΕΙ και ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ σε όλο το άστυ χωρίς ταξικά χαρακτηριστικά , ούτε και ρατσιστικά όπως κάνει ο ΠΛΟΥΤΟΣ .

Χαρακτηριστικό λοιπόν της ΕΙΡΗΝΗΣ ο  ΕΡΩΤΑΣ δηλαδή η ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Χαρακτηριστικό λοιπόν του ΠΟΛΕΜΟΥ  ο  ΘΥΜΟΣ  δηλαδή ο ΑΡΗΣ .

Η ΣΎΝΘΕΣΗ ΔΕ ΑΡΗ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ  ΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ Η ΑΡΜΟΝΙΑ .