«Ἔρως δ’ ἐτίναξέ μοι φρένας
ὡς ἄνεμος κατ’ ὄρος
δρύσιν ἐμπέτων»
«Ο Έρωτας μού συντάραξε τα μυαλά,
όπως ο άνεμος που πέφτει
πάνω στις βαλανιδιές
κατεβαίνοντας από το βουνό»
(Σαπφώ)
Η Αφροδίτη και έρως έννοιες ταυτόσιμες και αρχέγονες . Δεν υπάρχει άνθρωπος ή ζών οργανισμός επι της γής που δεν έχει συνάψει σχέση με τον έρωτα διαλογική και δεν έχει συνδιαλαγεί μαζί του.
Υγρός και ζεστός εμφανίζεται ο έρως στον άνθρωπο αναπάντεχα . Κτυπημένος απο το βέλος του έρωτα λυγίζει,ο νους του σκοτινιάζει και ενα σύννεφο αιωρείται έμπροσθέν του και γύρω του . Συνουσία της φύσης.
Αρχαιόθεν , άπαντες έχουν ασχοληθεί με το μυστήριο του έρωτα . Ισως το μεγαλύτερο μυστήριο επι της γής , μεγαλύτερο και απο το μυστήριο της ίδιας της ζωής , μεγαλύτερο και απο το μυστήριο του θανάτου γιατί αφορά την δημιουργία νέας ζωής .
Aπο τον Ησίοδο το 700 π.Χ και την κοσμογονία του μαθαίνουμε οτι ο Ερως προυπήρχε των Θεών και των Ανθρώπων , ως αγέννητη οντότητα ...
Η Γαία επίσης ως όντότητα και αυτή προυπήρχε των Θεών και των Ανθρώπων !
Απο την Γαία εγεννήθη ίσον εαυτήν ο Ουρανός ...
Γαία και Ουρανός έγέννησαν τους Τιτάνες και έκτοτε η ζωή συνεχίζεται...
Απο τα Μόρια του Ουρανού του Πρώτου Θεού εγεννήθη η ΑΦΡΟΔΙΤΗ . Στην Γέννηση της Αφροδίτης παρευρεύθει ο Ερως και Ο Ιμερος (Πόθος)και προφανώς την αναγνώρισαν ως Εκπρόσωπό τους και την σταφανώσανε ως ΘΕΑ.
Θα επιχειρίσουμε να αναλύσουμε και να ερμηνεύσουμε τα ανερμήνευτα και άρρητα για τα οποία προφανώς δεν μας ενημέρωσε ο Ησίοδος.
Το πρώτο ανερμήνευτο μυστήριο αφορά την ΓΑΙΑ.
Ψάχνωντας στα κλειδιά για τον Σείριο γνωρίζουμε οτι οι Ηλιακοί Θεοί που έφθασαν απο τον Σείριο ήταν ερμαφρόδιτοι.
Αναφορά μετεγενέστερη,όμως πρέπει να θεωρήσουμε τον χρόνο άχρονο , του συμβάντος έχουμε την γέννηση του Ερμαφρόδιτου απο τον ΕΡΜΗ και την ΑΦΡΟΔΙΤΗ.
Ο ΕΡΜΗΣ κλειδί και αυτός στην κοσμογονία ήταν γέννημα του Διός και της νύμφης Μαίας .
Η Μαία όμως συνδέεται με την γέννα , την δημιουργία και την Μήτρα . Δηλαδή τον Σείριο .
Ο ΕΡΜΗΣ ως αγγελιοφόρος των Ολυμπίων του Σείριου μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει την ουράνια σκάλα μεταφέροντας το φώς του θεού Ερωτα.Οπως ο Ερως έτσι και ο Ερμής έρχονται απο μακριά και γίνονται οι μεγαλύτεροι φίλοι του ανθρώπου .Για τον Ερμή και τον Ερωτα δεν υπάρχουν σταθερές, περιορισμοί , δεσμεύσεις ,εμπόδια και σύνορα. Αγαπημένος χώρος το στάδιο και η αγορά εκεί που συνωθούνται οι άνθρωποι . Ο Ερμής κρατά στο χέρι το κηρύκειο και φορά τα φτερωτά πέδιλα και ο φτερωτός Ερως κρατάει το τόξο...
Τον λόγο κατόπιν τον παίρνει ο Αριστοφάνης στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Υπήρχε λέει και ένα τρίτο φύλο , το ανδρόγυνο ,το αρσενικοθήλυκο ,το ανάμεικτον.
Δηλαδή όπως έχουμε τον ΗΛΙΟ , την ΓΗ , το ΦΕΓΓΑΡΙ.
Το φύλο πολύ ισχυρόν καθότι και αυτάρκες υλικά και ψυχικά θέλησε παραβολικά να ανέβει εις τον Ολυμπον.
Παρένθεση εδώ για τον μύθο του Ωτου και του Εφιάλτου που θέλησαν να ανέβουν στον Ολυμπο τοποθετώντας το Ορος Πήλιο επι της Οσσης και να καταλύσουν την κυριαρχία των Θεών .
Μεγάλη ασέβεια βέβαια και δίκαιη η τιμωρεία τους .
Κλείνει η παρένθεση.
Οι θεοί λοιπόν συσκεφτήκαν και απεφάσισαν...τον διαμελισμό.
Αλλα αυτό ,το σχίσμα , δεν ειναι εύκολη υπόθεση σε ζώντες οργανισμούς με ψυχή.
Η τάση , της επανένωσης τους ξεπερνά . Η έλξη ειναι αφόρητη ,το νευρικό τους σύστημα παραλύει,η λογική τους συσκοτίζεται.Ο σκοπός τους ειναι ιερός , ουράνιος και πρέπει εκπληρωθεί πάση θυσία.
Δεν τους ενδιαφέρει και ο θάνατος ακόμη αρκεί να ενωθούν ξανά , τα δύο να γίνουν ένα.
Η τιμωρία ειναι απάνθρωπη.
Οι θεοί συσκέπτονται ξανά. Οι ερασταί πρέπει να ξεκολλήσουν γιατί πρέπει να μεριμνήσουν και για τα λοιπά βάσανα του βίου τους διαφορετικά θα αυτοκτονήσουν.
Η λύση ειναι να δώσουν ακόμη μία εναλλακτική επιλογή στον άνθρωπο.
Να ελαφρώσουν την ένταση και τα χαρακτηριστικά του έρωτα και να τον κάνουν ήπιο και καταναλωτικό. Δηλαδή όπως μας λέει ο Ησίοδος ,πάνδημο ,του λαού.
Εχουμε λοιπόν δύο Αφροδίτες την ουράνια και την πάνδημο.
Δηλαδή τον έρωτα με ψυχή και τον Ερωτα χωρίς ψυχή και μνήμη θα λέγαμε ,του διαμελισμού.
Ομως οι άνθρωποι θεωρούν τον έρωτα συνηφασμένο με τον ουράνιο ,ως ανώτερο ...
Το ερώτημα για τον γάμο «απο έρωτα ή συνοικέσιο?» ειναι σχετικό της ταυτοποιήσεως του έρωτα με τον ουράνιο.
Ερωτα ανίκατε μάχαν ....Απο την Αντιγόνη .
Ο Επίκουρος όμως έχει άλλη άποψη ...
Απο τέτοιο πάθος δεν θα αφήσει τον ευατό του να κυριευτεί ο φωτισμένος άνθρωπος.Καλύτερα να ξεθυμάνει στο πρώτο κορμί που θα βρεθεί μπροστά σου παρά να εξουσιαστεί απο μίαν εικόνα.Αυτό που λέμε εκλογή,προτίμηση,ψυχική συγγένεια ,συμφωνία χαρακτήρων ,ειναι πλάνη και ξεγέλασμα.
Ο έρωτας ειναι μία δυνατή φυσική ορμή και σαν τέτοια πρέπει να ικανοποιηθεί μέσα στα όρια της λογικής και της φρονιμάδας.Διαφορετικά καταντάει πάθος και όπως τα άλλα πάθη ,ο θυμός , η πλεονεξία , η φιλοδοξία ,οι δεισιδαιμονίες ,ταράζει με τις παραφορές και τις τρικυμίες του την γαλήνη που ειναι βασική προυπόθεση για την ειδαιμονία του ανθρώπου.
Πυθαγόρας και Ορφέας έχουν πάλι διαφορετική άποψη για τον τρόπο ζωής.
Αποχή απο τα δώρα της Αφροδίτης οδηγεί στον ανώτερο βαθμό τελειότητος συστήνουν στους οπαδούς τους.
Αντιθέτως ο Πλάτων τείνει να θεοποιήσει τον έρωτα .
Χάρισμα του έρωτα στον άνθρωπο ειναι να ανέβει τα σκαλοπάτια της διαλεκτικής για να φτάσει στην κορυφή όπου ευρίσκεται η έννοια του αγαθού. Για το οποίον (αγαθόν)όμως δεν μας δίνει καμμία πληροφόρηση, τι εστί.
Ο Χριστιανισμός εισαγάγει την φιλότητα – αγάπη ως ανώτερη μορφή έρωτα.
Ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής ,στην θεωρία του περί δυνάμεων του σύμπαντος του κόσμου λέγει , ότι στο τέλος του αγώνα μεταξύ νείκος (μίσος) και φιλότητος ,όταν το νείκος θα έχει ηττηθεί ,θα επικρατήσει πλήρως η φιλότης ,σε συνθήκες απείρου κάλλους,όπου όλα θα ευρίσκονται σε απόλυτη αρμονία. Αυτή την ιδανική κατάσταση θα την λέμε Ουράνια Αφροδίτη.
Αν λάβουμε υπ΄όψιν οτι το περιστέρι ειναι το ιερό σύμβολο της Αφροδίτης και που ίσως να μην ειναι τυχαίο , που χρησιμοποιείται και για το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος ,όπως επίσης οτι το περιστέρι ειναι το κατ΄εξοχήν αντιπολεμικό σύμβολο της Ειρήνης και αν όλα αυτά τα συνδυάσουμε με το ''Ερως ανίκατε μάχαν'' της Αντιγόνης που ειναι η απάντηση στην εξουσία που ακούει στο όνομα Κρέων,και αν σε αυτά προσθέσουμε και το δεδομένο οτι όλη αυτή η περιπέτεια στη Θήβα συσχετίζεται με τον Θεό του Ελέους ,τότε μπορούμε ίσως να μιλάμε για ένα πανάρχαιο ,''κάνε έρωτα ,όχι πόλεμο''.
Ο Ερως-λόγο ,η Ειρήνη και ο Ελεος σε όλο τους το μεγαλείο .
Συζητάμε για το αντικείμενο του έρωτα . Ο Πλάτων με τον Σωκράτη στο Συμπόσιο του αναλύει το υποκείμενο του έρωτα .Με τη διαλεκτική μας οδηγεί , οτι ο έρωτας δεν ειναι ούτε καλός ούτε κακός αλλά κάτι το ενδιάμεσο , δηλαδή δαίμων με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Δαίμων εστί αυτός που μεταφέρει τα των Θεών στους Ανθρώπους και αντιθέτως.
Αλλωστε διάκρισις των δύο Αφροδιτών δεν γίνεται και ειναι αντίθετος προς το όλον πνεύμα του λόγου της Διοτίμας , όπου ο Ερως σε όλες τις εκδηλώσεις , την σαρκικήν καθώς και την αιθεριωτέραν , συνδυάζεται εις μίαν και ενιαίαν καθολικήν σύλληψιν.
«Αν λοιπόν αληθεύει οτι ο Ερως ειναι πρός το ωραίον και όχι ως προς το κακό,τότε ο Ερως αναζητά αυτό που στερείται και δεν το κατέχει.»
«Εφ΄ όσον λοιπόν ο Ερως στερείται τα ωραία , και εφ΄όσον όλοι αναγνωρίζουμε οτι τα αγαθά ειναι ωραία , θα πρέπει και τα αγαθά να τα στερείται.»
«Ο Ερως εφ΄όσον αναγνωρίζεις πως δεν ειναι ουτε ωραίος ουτε καλός δεν ειναι κατ΄ ανάγκην και άσχημος και κακός . Αν κάτι δεν ειναι σοφόν δεν ειναι και κατ΄ανάγκην ανόητον.
Μπορεί να ειναι κάτι ενδιάμεσον.»
«Κανένας θεός δεν φιλοσοφεί και ούτε επιθυμεί να γίνει σοφός γιατί απλούστατα ειναι σοφός.
Επίσης κανένας ανόητος δεν φιλοσοφεί , γιατί απλούστατα αυτό ειναι το χαρακτηριστικό της μωρίας.Οσοι ευρίσκονται στο ενδιάμεσο των ανωτερω φιλοσοφούν , όπως και ο έρως»
«Εφ΄ όσον ο άνθρωπος κατέχει τα αγαθά καθίσταται ευδαίμων»
Αλλά ας πάμε ξανά στην πραγματική ζωή .
Ενα ζευγάρι ερωτευμένο χωρίζει. Ο έρωτας σαφώς ουράνιος αλλά σύντομος . Γιατί ?
Ενα ζευγάρι ερωτευμένο στην αρχή δεν χωρίζει, αλλά δεν ειναι ερωτευμένο πλέον.Τι έγινε ?
Υπάρχουν πλήθος συνδυασμών . Τι ισχύει ?
Ο Επίκουρος προσπαθώντας να αποτρέψει την εκστρατεία στην Σικελία λέγοντας στους Αθηναίους . Αν είμαστε ευδαίμονες τώρα γιατί να τρέχουμε στην Σικελία και δεν καθόμαστε να απολαύσουμε αυτά που έχουμε .
Το σκεπτικό ειναι απλό , απλοικό . Αλλά ο νούς του ανθρώπου ειναι περίπλοκος γιατί στερείται καθολικής γνώσης. Στην αναζήτηση αυτής της γνώσης μπορεί να θυσιάσει και την ύπαρξή του .
Ειναι η μοίρα του ανθρώπου να οφείλει την ανέλιξή του στην αναζήτηση αυτής της γνώσης , η οποία όμως δεν ειναι αναίμακτος . Ο Αδάμ έγνω Εύα και το μήλο άλλαξε τον ρού της μοίρας του ανθρώπου.
Οι δίχως νόημα συνευρέσεις,τα διαψευσμένα όνειρα για ένα ευτυχισμένο γάμο , οδηγούν στον θάνατο του έρωτα ,της πλαναισθησίας που βασιλεύει στις ερήμους του έρωτα.
Ο έρωτας όμως που δεν ειναι παρών ,γίνεται θέμα αναπαράστασης ,φαντασίας και βρίσκει καταφύγιο στην εικόνα ,τη φαντασίωση ,την φαντασμαγορία ,ενώ η ζωή των ‘πραγματικών’ αισθήσεων μένει δίχως σημασία . Η μακρόχρονη τεράστια και λογική αναστάτωση όλων των αισθήσεων , η δοκιμή όλων των μορφών του έρωτα,του πόνου , της τρέλας παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό μέσα στις ερήμους του έρωτα , σε έναν κόσμο που έχει γίνει πλέον μία ασφυκτικά κατοικημένη έρημος.
Ειναι η δόνηση που ένοιωσε η ΓΑΙΑ της δημιουργίας ? Δεν γνωρίζουμε , άλλωστε είμαστε τόσο ασήμαντοι σε σχέση με τους θεούς που μας αρκει και μόνο αυτό το θεεικό συναίσθημα του έρωτα που μεταλαμβάνουμε.
Δεν γνωρίζουμε γιατί μας αρέσει να επισπεύδουμε το τέλος όσων είναι , με ένα κράμα ευχαρίστησης και λύπης ,αγαπάμε και την σταθερότητα του είναι και την ρευστότητα του γίγνεσθαι.
Ενοχή για τον έρωτα στον αρχαίο κόσμο δεν υπήρχε. Ενοχοποίηση του έρωτα εμφανίζεται στις ενοχικές θρησκείες λόγω της αξίωσης ισοθεϊας του έρωτα.
Αξίωση Ισοθεϊας. Ελευθερία και απαλλαγή των ψυχολογικών ψευδαισθήσεων απο τις σκοτεινές ενοχές που γεννάει στον άνθρωπο η ‘βέβηλη’ αξίωση της φύσης του για υπαρκτική και γνωστική αυτάρκεια .
Η σεξουαλικότητα μοιάζει να ειναι η πηγή αυτών των αρχέγονων ενοχών ισοθεϊας , αφού αυτή διαιωνίζει την υπαρκτική αυτονομία της φύσης. Καθόλου τυχαίο που η έννοια της ‘αμαρτίας’ συνδέεται σε πολλές θρησκευτικές συνειδήσεις (ιδιαίτερα χριστιανικής) κυρίως με την γενετήσια δραστηριότητα του ανθρώπου .
ὡς ἄνεμος κατ’ ὄρος
δρύσιν ἐμπέτων»
«Ο Έρωτας μού συντάραξε τα μυαλά,
όπως ο άνεμος που πέφτει
πάνω στις βαλανιδιές
κατεβαίνοντας από το βουνό»
(Σαπφώ)
Η Αφροδίτη και έρως έννοιες ταυτόσιμες και αρχέγονες . Δεν υπάρχει άνθρωπος ή ζών οργανισμός επι της γής που δεν έχει συνάψει σχέση με τον έρωτα διαλογική και δεν έχει συνδιαλαγεί μαζί του.
Υγρός και ζεστός εμφανίζεται ο έρως στον άνθρωπο αναπάντεχα . Κτυπημένος απο το βέλος του έρωτα λυγίζει,ο νους του σκοτινιάζει και ενα σύννεφο αιωρείται έμπροσθέν του και γύρω του . Συνουσία της φύσης.
Αρχαιόθεν , άπαντες έχουν ασχοληθεί με το μυστήριο του έρωτα . Ισως το μεγαλύτερο μυστήριο επι της γής , μεγαλύτερο και απο το μυστήριο της ίδιας της ζωής , μεγαλύτερο και απο το μυστήριο του θανάτου γιατί αφορά την δημιουργία νέας ζωής .
Aπο τον Ησίοδο το 700 π.Χ και την κοσμογονία του μαθαίνουμε οτι ο Ερως προυπήρχε των Θεών και των Ανθρώπων , ως αγέννητη οντότητα ...
Η Γαία επίσης ως όντότητα και αυτή προυπήρχε των Θεών και των Ανθρώπων !
Απο την Γαία εγεννήθη ίσον εαυτήν ο Ουρανός ...
Γαία και Ουρανός έγέννησαν τους Τιτάνες και έκτοτε η ζωή συνεχίζεται...
Απο τα Μόρια του Ουρανού του Πρώτου Θεού εγεννήθη η ΑΦΡΟΔΙΤΗ . Στην Γέννηση της Αφροδίτης παρευρεύθει ο Ερως και Ο Ιμερος (Πόθος)και προφανώς την αναγνώρισαν ως Εκπρόσωπό τους και την σταφανώσανε ως ΘΕΑ.
Θα επιχειρίσουμε να αναλύσουμε και να ερμηνεύσουμε τα ανερμήνευτα και άρρητα για τα οποία προφανώς δεν μας ενημέρωσε ο Ησίοδος.
Το πρώτο ανερμήνευτο μυστήριο αφορά την ΓΑΙΑ.
Ψάχνωντας στα κλειδιά για τον Σείριο γνωρίζουμε οτι οι Ηλιακοί Θεοί που έφθασαν απο τον Σείριο ήταν ερμαφρόδιτοι.
Αναφορά μετεγενέστερη,όμως πρέπει να θεωρήσουμε τον χρόνο άχρονο , του συμβάντος έχουμε την γέννηση του Ερμαφρόδιτου απο τον ΕΡΜΗ και την ΑΦΡΟΔΙΤΗ.
Ο ΕΡΜΗΣ κλειδί και αυτός στην κοσμογονία ήταν γέννημα του Διός και της νύμφης Μαίας .
Η Μαία όμως συνδέεται με την γέννα , την δημιουργία και την Μήτρα . Δηλαδή τον Σείριο .
Ο ΕΡΜΗΣ ως αγγελιοφόρος των Ολυμπίων του Σείριου μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει την ουράνια σκάλα μεταφέροντας το φώς του θεού Ερωτα.Οπως ο Ερως έτσι και ο Ερμής έρχονται απο μακριά και γίνονται οι μεγαλύτεροι φίλοι του ανθρώπου .Για τον Ερμή και τον Ερωτα δεν υπάρχουν σταθερές, περιορισμοί , δεσμεύσεις ,εμπόδια και σύνορα. Αγαπημένος χώρος το στάδιο και η αγορά εκεί που συνωθούνται οι άνθρωποι . Ο Ερμής κρατά στο χέρι το κηρύκειο και φορά τα φτερωτά πέδιλα και ο φτερωτός Ερως κρατάει το τόξο...
Τον λόγο κατόπιν τον παίρνει ο Αριστοφάνης στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Υπήρχε λέει και ένα τρίτο φύλο , το ανδρόγυνο ,το αρσενικοθήλυκο ,το ανάμεικτον.
Δηλαδή όπως έχουμε τον ΗΛΙΟ , την ΓΗ , το ΦΕΓΓΑΡΙ.
Το φύλο πολύ ισχυρόν καθότι και αυτάρκες υλικά και ψυχικά θέλησε παραβολικά να ανέβει εις τον Ολυμπον.
Παρένθεση εδώ για τον μύθο του Ωτου και του Εφιάλτου που θέλησαν να ανέβουν στον Ολυμπο τοποθετώντας το Ορος Πήλιο επι της Οσσης και να καταλύσουν την κυριαρχία των Θεών .
Μεγάλη ασέβεια βέβαια και δίκαιη η τιμωρεία τους .
Κλείνει η παρένθεση.
Οι θεοί λοιπόν συσκεφτήκαν και απεφάσισαν...τον διαμελισμό.
Αλλα αυτό ,το σχίσμα , δεν ειναι εύκολη υπόθεση σε ζώντες οργανισμούς με ψυχή.
Η τάση , της επανένωσης τους ξεπερνά . Η έλξη ειναι αφόρητη ,το νευρικό τους σύστημα παραλύει,η λογική τους συσκοτίζεται.Ο σκοπός τους ειναι ιερός , ουράνιος και πρέπει εκπληρωθεί πάση θυσία.
Δεν τους ενδιαφέρει και ο θάνατος ακόμη αρκεί να ενωθούν ξανά , τα δύο να γίνουν ένα.
Η τιμωρία ειναι απάνθρωπη.
Οι θεοί συσκέπτονται ξανά. Οι ερασταί πρέπει να ξεκολλήσουν γιατί πρέπει να μεριμνήσουν και για τα λοιπά βάσανα του βίου τους διαφορετικά θα αυτοκτονήσουν.
Η λύση ειναι να δώσουν ακόμη μία εναλλακτική επιλογή στον άνθρωπο.
Να ελαφρώσουν την ένταση και τα χαρακτηριστικά του έρωτα και να τον κάνουν ήπιο και καταναλωτικό. Δηλαδή όπως μας λέει ο Ησίοδος ,πάνδημο ,του λαού.
Εχουμε λοιπόν δύο Αφροδίτες την ουράνια και την πάνδημο.
Δηλαδή τον έρωτα με ψυχή και τον Ερωτα χωρίς ψυχή και μνήμη θα λέγαμε ,του διαμελισμού.
Ομως οι άνθρωποι θεωρούν τον έρωτα συνηφασμένο με τον ουράνιο ,ως ανώτερο ...
Το ερώτημα για τον γάμο «απο έρωτα ή συνοικέσιο?» ειναι σχετικό της ταυτοποιήσεως του έρωτα με τον ουράνιο.
Ερωτα ανίκατε μάχαν ....Απο την Αντιγόνη .
Ο Επίκουρος όμως έχει άλλη άποψη ...
Απο τέτοιο πάθος δεν θα αφήσει τον ευατό του να κυριευτεί ο φωτισμένος άνθρωπος.Καλύτερα να ξεθυμάνει στο πρώτο κορμί που θα βρεθεί μπροστά σου παρά να εξουσιαστεί απο μίαν εικόνα.Αυτό που λέμε εκλογή,προτίμηση,ψυχική συγγένεια ,συμφωνία χαρακτήρων ,ειναι πλάνη και ξεγέλασμα.
Ο έρωτας ειναι μία δυνατή φυσική ορμή και σαν τέτοια πρέπει να ικανοποιηθεί μέσα στα όρια της λογικής και της φρονιμάδας.Διαφορετικά καταντάει πάθος και όπως τα άλλα πάθη ,ο θυμός , η πλεονεξία , η φιλοδοξία ,οι δεισιδαιμονίες ,ταράζει με τις παραφορές και τις τρικυμίες του την γαλήνη που ειναι βασική προυπόθεση για την ειδαιμονία του ανθρώπου.
Πυθαγόρας και Ορφέας έχουν πάλι διαφορετική άποψη για τον τρόπο ζωής.
Αποχή απο τα δώρα της Αφροδίτης οδηγεί στον ανώτερο βαθμό τελειότητος συστήνουν στους οπαδούς τους.
Αντιθέτως ο Πλάτων τείνει να θεοποιήσει τον έρωτα .
Χάρισμα του έρωτα στον άνθρωπο ειναι να ανέβει τα σκαλοπάτια της διαλεκτικής για να φτάσει στην κορυφή όπου ευρίσκεται η έννοια του αγαθού. Για το οποίον (αγαθόν)όμως δεν μας δίνει καμμία πληροφόρηση, τι εστί.
Ο Χριστιανισμός εισαγάγει την φιλότητα – αγάπη ως ανώτερη μορφή έρωτα.
Ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής ,στην θεωρία του περί δυνάμεων του σύμπαντος του κόσμου λέγει , ότι στο τέλος του αγώνα μεταξύ νείκος (μίσος) και φιλότητος ,όταν το νείκος θα έχει ηττηθεί ,θα επικρατήσει πλήρως η φιλότης ,σε συνθήκες απείρου κάλλους,όπου όλα θα ευρίσκονται σε απόλυτη αρμονία. Αυτή την ιδανική κατάσταση θα την λέμε Ουράνια Αφροδίτη.
Αν λάβουμε υπ΄όψιν οτι το περιστέρι ειναι το ιερό σύμβολο της Αφροδίτης και που ίσως να μην ειναι τυχαίο , που χρησιμοποιείται και για το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος ,όπως επίσης οτι το περιστέρι ειναι το κατ΄εξοχήν αντιπολεμικό σύμβολο της Ειρήνης και αν όλα αυτά τα συνδυάσουμε με το ''Ερως ανίκατε μάχαν'' της Αντιγόνης που ειναι η απάντηση στην εξουσία που ακούει στο όνομα Κρέων,και αν σε αυτά προσθέσουμε και το δεδομένο οτι όλη αυτή η περιπέτεια στη Θήβα συσχετίζεται με τον Θεό του Ελέους ,τότε μπορούμε ίσως να μιλάμε για ένα πανάρχαιο ,''κάνε έρωτα ,όχι πόλεμο''.
Ο Ερως-λόγο ,η Ειρήνη και ο Ελεος σε όλο τους το μεγαλείο .
Συζητάμε για το αντικείμενο του έρωτα . Ο Πλάτων με τον Σωκράτη στο Συμπόσιο του αναλύει το υποκείμενο του έρωτα .Με τη διαλεκτική μας οδηγεί , οτι ο έρωτας δεν ειναι ούτε καλός ούτε κακός αλλά κάτι το ενδιάμεσο , δηλαδή δαίμων με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Δαίμων εστί αυτός που μεταφέρει τα των Θεών στους Ανθρώπους και αντιθέτως.
Αλλωστε διάκρισις των δύο Αφροδιτών δεν γίνεται και ειναι αντίθετος προς το όλον πνεύμα του λόγου της Διοτίμας , όπου ο Ερως σε όλες τις εκδηλώσεις , την σαρκικήν καθώς και την αιθεριωτέραν , συνδυάζεται εις μίαν και ενιαίαν καθολικήν σύλληψιν.
«Αν λοιπόν αληθεύει οτι ο Ερως ειναι πρός το ωραίον και όχι ως προς το κακό,τότε ο Ερως αναζητά αυτό που στερείται και δεν το κατέχει.»
«Εφ΄ όσον λοιπόν ο Ερως στερείται τα ωραία , και εφ΄όσον όλοι αναγνωρίζουμε οτι τα αγαθά ειναι ωραία , θα πρέπει και τα αγαθά να τα στερείται.»
«Ο Ερως εφ΄όσον αναγνωρίζεις πως δεν ειναι ουτε ωραίος ουτε καλός δεν ειναι κατ΄ ανάγκην και άσχημος και κακός . Αν κάτι δεν ειναι σοφόν δεν ειναι και κατ΄ανάγκην ανόητον.
Μπορεί να ειναι κάτι ενδιάμεσον.»
«Κανένας θεός δεν φιλοσοφεί και ούτε επιθυμεί να γίνει σοφός γιατί απλούστατα ειναι σοφός.
Επίσης κανένας ανόητος δεν φιλοσοφεί , γιατί απλούστατα αυτό ειναι το χαρακτηριστικό της μωρίας.Οσοι ευρίσκονται στο ενδιάμεσο των ανωτερω φιλοσοφούν , όπως και ο έρως»
«Εφ΄ όσον ο άνθρωπος κατέχει τα αγαθά καθίσταται ευδαίμων»
Αλλά ας πάμε ξανά στην πραγματική ζωή .
Ενα ζευγάρι ερωτευμένο χωρίζει. Ο έρωτας σαφώς ουράνιος αλλά σύντομος . Γιατί ?
Ενα ζευγάρι ερωτευμένο στην αρχή δεν χωρίζει, αλλά δεν ειναι ερωτευμένο πλέον.Τι έγινε ?
Υπάρχουν πλήθος συνδυασμών . Τι ισχύει ?
Διαπιστώνουμε οτι δυστυχώς ο ουράνιος έρωτας ειναι σύντομος και αδιέξοδος γιατί δεν έχει στόχους και ωφελιμεστικό σκοπό. Ζεί μόνο την ύπαρξή του , ως αυτοσκοπό. Εχει τα χαρακτηριστικά στοιχεία του απόλυτου , της θυσίας , της ανιδιοτέλειας και δεν περιλαμβάνει την συνύπαρξη και την συντροφικότητα . Οταν για λόγους ωφελιμιστικούς προσπαθήσουμε να τον εγκλωβίσουμε σε ένα γάμο , δηλαδή στην ύπαρξή του άλλά υπό συνθήκες , εξαφανίζεται η θεεική του ουσία. Δηλαδή για να το εξηγήσουμε γήινα πρέπει, αν και νικημένος , κτυπημένος και ηττημένος απο το βέλος του Ερωτα και αιμοραγείς , εν τούτοις νικάς . Υπάρχει αυτή η αντίφαση...
Ο άνθρωπος οταν πάρει στην κατοχή του αυτό που επιζητά και γίνεται ευδαίμων κατά τον Σωκράτη πάει για άλλα , και αμέσως ξεκινά την αναζήτηση νέων κατακτήσεων υλικών και πνευματικών και σε αυτό δεν έχει οροφή. Ειναι στην φύση του ανθρώπου στην γνώση. Ο Επίκουρος προσπαθώντας να αποτρέψει την εκστρατεία στην Σικελία λέγοντας στους Αθηναίους . Αν είμαστε ευδαίμονες τώρα γιατί να τρέχουμε στην Σικελία και δεν καθόμαστε να απολαύσουμε αυτά που έχουμε .
Το σκεπτικό ειναι απλό , απλοικό . Αλλά ο νούς του ανθρώπου ειναι περίπλοκος γιατί στερείται καθολικής γνώσης. Στην αναζήτηση αυτής της γνώσης μπορεί να θυσιάσει και την ύπαρξή του .
Ειναι η μοίρα του ανθρώπου να οφείλει την ανέλιξή του στην αναζήτηση αυτής της γνώσης , η οποία όμως δεν ειναι αναίμακτος . Ο Αδάμ έγνω Εύα και το μήλο άλλαξε τον ρού της μοίρας του ανθρώπου.
Οι δίχως νόημα συνευρέσεις,τα διαψευσμένα όνειρα για ένα ευτυχισμένο γάμο , οδηγούν στον θάνατο του έρωτα ,της πλαναισθησίας που βασιλεύει στις ερήμους του έρωτα.
Ο έρωτας όμως που δεν ειναι παρών ,γίνεται θέμα αναπαράστασης ,φαντασίας και βρίσκει καταφύγιο στην εικόνα ,τη φαντασίωση ,την φαντασμαγορία ,ενώ η ζωή των ‘πραγματικών’ αισθήσεων μένει δίχως σημασία . Η μακρόχρονη τεράστια και λογική αναστάτωση όλων των αισθήσεων , η δοκιμή όλων των μορφών του έρωτα,του πόνου , της τρέλας παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό μέσα στις ερήμους του έρωτα , σε έναν κόσμο που έχει γίνει πλέον μία ασφυκτικά κατοικημένη έρημος.
Ειναι η δόνηση που ένοιωσε η ΓΑΙΑ της δημιουργίας ? Δεν γνωρίζουμε , άλλωστε είμαστε τόσο ασήμαντοι σε σχέση με τους θεούς που μας αρκει και μόνο αυτό το θεεικό συναίσθημα του έρωτα που μεταλαμβάνουμε.
Δεν γνωρίζουμε γιατί μας αρέσει να επισπεύδουμε το τέλος όσων είναι , με ένα κράμα ευχαρίστησης και λύπης ,αγαπάμε και την σταθερότητα του είναι και την ρευστότητα του γίγνεσθαι.
Ενοχή για τον έρωτα στον αρχαίο κόσμο δεν υπήρχε. Ενοχοποίηση του έρωτα εμφανίζεται στις ενοχικές θρησκείες λόγω της αξίωσης ισοθεϊας του έρωτα.
Αξίωση Ισοθεϊας. Ελευθερία και απαλλαγή των ψυχολογικών ψευδαισθήσεων απο τις σκοτεινές ενοχές που γεννάει στον άνθρωπο η ‘βέβηλη’ αξίωση της φύσης του για υπαρκτική και γνωστική αυτάρκεια .
Η σεξουαλικότητα μοιάζει να ειναι η πηγή αυτών των αρχέγονων ενοχών ισοθεϊας , αφού αυτή διαιωνίζει την υπαρκτική αυτονομία της φύσης. Καθόλου τυχαίο που η έννοια της ‘αμαρτίας’ συνδέεται σε πολλές θρησκευτικές συνειδήσεις (ιδιαίτερα χριστιανικής) κυρίως με την γενετήσια δραστηριότητα του ανθρώπου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου