Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Γεμιστός .
Γεννηθείς εις Κωνσταντινούπολη το 1360 μΧ και απεβίωσε εις Μυστρά το 1452 μΧ.
Δεν ήταν Χριστιανός .
Ηταν Ελλην δωδεκαθεϊστής ,λάτρης του Πλάτωνα και μετέτρεψε το όνομά του σε Πλήθων που σημαίνει ‘είμαι γεμάτος’ , ‘πληθωρικός’.
Είναι ο συνεχιστής της Ελληνικής παράδοσης και της Ελληνικής θρησκείας του δωδεκάθεου μέχρι την πτώση του Βυζαντίου τον ΙΕ αιώνα.
Ο Πλήθων συντήρησε και ανέδειξε την Ελληνική σκέψη σε σκοτεινούς χρόνους για τον Ελληνισμό . Στην ουσία είναι ο συνδετικός κρίκος και τελευταίος Ελληνας φιλόσοφος, της εξελικτικής αρχαίας Ελληνικής σκέψης ,με ενδιάμεσο τον φιλόσοφο Πρόκλο .
Ο Πλήθων αντέδρασε απέναντι στην καταστροφή του Ελληνισμού που ερχόταν. Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του ως Ελληνας και ως διανοούμενος ,υπέβαλε τις θέσεις του στον Βασιλιά Μανουήλ και στον δεσπότη Θεόδωρο ,με επιστολές και υπομνήματα , προτείνοντας ένα σχέδιο για την ριζική κοινωνικο πολιτική αναδιοργάνωση της Αυτοκρατορίας.
Η βαθύτατη γνώση της Ιστορίας τον οδήγησε στο καταλυτικό συμπέρασμα ,ότι μόνο μία επιστροφή στις ρίζες της αρχαίας θρησκείας ήταν δυνατόν να σώσει τον Ελληνισμό. Αλλά ,παρά το γεγονός ότι αυτή η αναγέννηση δεν θεωρούσε ότι ήταν ασυμβίβαστη με την Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό.
Η καλογερίστικη όμως αντίληψη τον κατηγόρησε ότι επιδιώκει να γίνει ένας καινούργιος Ιουλιανός και να αναστήσει την αρχαία θρησκεία. Στην ουσία βέβαια είχε την αντίληψη ότι ο Χριστιανισμός συμπλήρωσε ένα μεγάλο κύκλο και είχε ανάγκη μιάς γενναίας μεταρρύθμισης.
Διαφορετικά σύντομα θα επικρατούσε στην γή μία καινούργια θρησκεία που λίγο μόνο θα διέφερε απο την αρχαία Ελληνική.
Στην Δύση υπερίσχυσε ο Πλατωνισμός και η αρχαιολατρία , ενώ στην Ανατολή επικράτησε ο Αριστοτελισμός και η Ορθοδοξία
Οι Έλληνες υπήρξαν οι δημιουργοί των πάντων .
Tου κακού και του καλού .
Της Δύσεως και της Ανατολής.
Αυτό που ονομάζουμε Δύση και δυτικό πολιτισμό ,δεν υπήρχε πρίν απο 500 χρόνια, προ του ΙΕ αιώνα.
Την Δύση και τον Δυτικό πολιτισμό τα ίδρυσε ο Πλήθων.
Με την ίδρυση του νεο Ελληνικού κράτους των Αθηνών ,μετά το 1821 και την δολοφονία του Καποδίστρια το 1831 ,το δυτικό μοντέλο του Πλήθωνα αναπτύχθηκε και στην Ελλάδα ,με τον Πλατωνισμό ,την αρχαιολατρία και την υποβόσκουσα εχθρότητα κατά της Ορθοδοξίας.
Έτσι το προϊόν της Ελληνικής σκέψης του Πλήθωνα προτάθηκε στην Ελλάδα ως Φραγκικό, αυτό που ονομάσθηκε Δυτικοποίηση.
Ο Βέλγος Francois Masai λέει για τον Πλήθωνα.
Η Θρησκεία δεν είναι για τον Πλήθωνα παρά το αποτέλεσμα τετράγωνης λογικής (raison raisonnate) και μάλιστα υπό την πλέον κυνική της μορφή.
Τον πολιτικό ρεαλισμό (raison d’ Etat) . H μόνη αποστολή που της έχει ανατεθεί μέσα στο σύστημα είναι να διαμορφώσει τους πρακτικούς μύθους της επισήμου προπαγάνδας.
Ο Delatte γράφει για τους Προσωκρατικούς .
Ενώ για τον Πλάτωνα και τους σοφούς της Αρχαιότητας ,μία ενθουσιώδης διάθεση δημιουργεί και δίδει ζωή στην θρησκεία ,αυτό δεν συμβαίνει με τον Πλήθωνα, που είναι δημιουργός της ratio της Ιταλικής Αναγεννήσεως ,μια έννοια που παραμορφώνει την ελληνική έννοια του ορθολογισμού.
Η διολίσθηση της δυτικής κοινωνίας προς την ρασιοναλιστική και τεχνολογική τερατουργία έχει τις ρίζες της στην κακοχωνευμένη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων. Και υπεύθυνος γι΄ αυτό ,είναι ο δάσκαλος ο Πλήθων. Συνεπώς εάν ο δυτικός μαθητής ήταν κακός ,αυτό είναι επειδή ο δάσκαλος ο Πλήθων ήταν κακός ,μέσω της ευρείας διαδόσεως ,παντού στην Δύση , της φιλοσοφίας του, που εδίδαξε η Πλατωνική Ακαδημία ,στην Φλωρεντία απο το 1459.
Δεν φταίει ο Πλάτων για την κατάντια της Δύσης αλλά ο Πλήθων και ο Μακιαβέλι είναι στην κυριολεξία ο Πληθωνικός Φρανκεστάϊν .
Στην θέση της ελληνικής αρμονίας τοποθέτησαν τον αμείλικτο ... πολιτικό ρεαλισμό (raison d’ Etat)
Οι θέσεις και τα πιστεύω του Πλήθωνα.
Α - Πολιτισμικά και φιλοσοφικά ως Πλατωνιστής ,ήταν Λατινόφιλος .
Β - Εθνικά διαφωνούσε με τους Λατινόφιλους.
Δηλαδή διαφωνούσε με την Ενωση των Εκκλησιών ,που σήμερα ονομάζεται Ουνία.
Ο Πλήθων υπέρ της ανεξαρτησίας της Ορθοδοξίας και της εκκλησίας της Κωνσταντινοπόλεως.
Γ - Πολιτικά σε εποχή που οι Βυζαντινοί ήταν διχασμένοι μεταξύ μίας μειονότητας Λατινό φιλων και πλειοψηφίας Τουρκό φιλων , ο Πλήθων πήρε την θέση υπέρ των Τουρκόφιλων.
Δ - Θρησκευτικά παρά το γεγονός ότι ήταν δώδεκα θεϊστής , πίστευε στην ανεξιθρησκεία.
Ο Πλήθων θεωρούσε τους Τούρκους , Πέρσες και την αντιδικία Ελλήνων και Τούρκων ,ως την συνέχιση των Περσικών Πολέμων της αρχαιότητας .
Ε - Υπήρξε πολέμιος της έννοιας της οικουμενικής πολυεθνικής αυτοκρατορίας , όπως εφαρμόσθηκε από τους Ρωμαίους , τους Βυζαντινούς και τους Οθωμανούς. Είναι ο ιδρυτής της Ευρωπαϊκής ιδέας του κράτους που εξελίχθηκε στο σημερινό εθνο κράτος.
Σήμερα ,έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ιεράρχες της Εκκλησίας μας και της Ρωμαιο Καθολικής Εκκλησίας να είναι μασόνοι ή αρχαιολάτρες ή και τα δύο που ενοχλεί την καλή φήμη και των δύο εκκλησιών.
Η αφετηρία αυτού του ρεύματος που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις επί των ημερών μας, χρονολογείται από τον Πλήθωνα και την δράση του στον Μυστρά.
Στον Μυστρά λοιπόν συνέστησε έναν μυστικό σύλλογο μία δωδεκαθεϊστική φατρία , δηλαδή μία αδελφότητα , που επηρέασε και ιεράρχες της Εκκλησίας. Αυτός ο σύλλογος έμεινε στην ιστορία ως η ‘φατρία των Ελλήνων’.
Ιδρύουν ιδιωτικές βιβλιοθήκες για να σωθούν τα έργα των Κλασσικών που καταστρεφόταν απο τους φανατικούς Πατριάρχες .Καλλιεργούν την ελληνική γλώσσα ,ως απαραίτητη προϋπόθεση δια την επιστροφή,κάποτε στην πατρογονική ιδεολογία και θρησκεία ,και κατορθώνουν να επιβάλουν καθ΄ όλον τον βίον του Βυζαντίου την αττική γλώσσα και να μήν επιτρέψουν την εκβαρβαρισμένη δημώδη να φθάσει στους λογίους κύκλους. Ομάδες ελληνολατρών ιδρύουν μοναστήρια για να κρύψουν εκεί τα βιβλία και την διδασκαλία των Κλασσικών.
Η προσπάθεια αυτών των κύκλων για βαθμιαία επάνοδο της αυτοκρατορίας στις παραδοσιακές αξίες αποδίδει σταδιακά καρπούς . Μιλούν για τον ελληνικό γονιδιακό , θα λέγαμε σήμερα εθνισμό και επιτέλους ο τελευταίος αυτοκράτορας λέει χωρίς ντροπή ότι είναι Ελληνας.
Συγχρόνως , η μερίδα αυτή των Ελλήνων στο φρόνημα και την θρησκεία ,βλέποντας με σπαραγμό ψυχής την τουρκική απειλή και την συνθηκολόγηση της Χριστιανικής ηγεσίας
(Το Αγιον Ορος συνομολογεί επωφελή συνθήκη με τους Οθωμανούς ήδη στο 1371)
αισθάνεται τόσο ισχυρή ,ώστε εμφανίζεται δημοσία δια του Πλήθωνος και δηλώνει ευθέως ότι
εάν θέλουμε να έχει μέλλον η αυτοκρατορία ,οφείλουμε να αλλάξουμε τους Νόμους και την Θρησκεία.
Η αντίδραση των Χριστιανών και των Οθωμανών υπήρξε λυσσαλέα.
Ομως παρά τις αντιξοότητες και το πλήθος των αντιδρόντων , η ελληνίζουσα άρχουσα τάξη κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει κατά την Οθωμανική περίοδο αλλά και να μεγαλουργήσει .
Η τάξη δε αυτή καλλιεργούσα και την γλώσσα και την αρχαιολατρεία ,ήταν έτοιμη ανά πάση στιγμή για την μεγάλη ευκαιρία.
Η επιτυχία του Διαφωτισμού υπήρξε ολοκληρωτική ενώ αντιθέτως αποδείχθε μάταια η σθεναρή αντίδραση των Ορθοδόξων Χριστιανών , οι οποίοι έφθασαν στο σημείον να λοιδωρήσουν το μαρτύριο του Ρήγα.
*********************
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ γράφει σχετικά...
Η πτώση της Πόλης το 1453 σημαδεύει το τέλος της κάποτε παγκόσμιας και οπωσδήποτε πρώτης ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας,καθώς και το τέλος για την Δύση των λεγομένων μέσων χρόνων ,δηλαδή του Μεσαίωνα.Είναι η δύση της Ανατολής που εσήμανε την ανατολή της Δύσης.Ενωτικοί και ανθενωτικοί θα συνεχίσουν αδιάπτωτοι τον αγώνα τους με νέες μορφές παρά την αντιξοότητα των καιρών.Στα αναθέματα απο την Εκκλησία -Ζ Σύνοδος- κατά των Ελλήνων δηλαδή των αρχαιοελληνικών γραμμάτων ύστερα απο λίγους αιώνες αντιστοιχεί ο αναθεματισμός απο τον Σχολάριο του Κωνσταντίνου Παλαιολογου μαχόμενου στις επάλξεις της Κωνσταντινούπολης κατά των Οθωμανών ,η καταδίκη του Πλήθωνα πάντα απο τον Σχολάριο και ότι κάποια αντιστοιχία πρέπει επίσης να υπάρχει στην καταδίκη απο τον Γρηγόριο Ε του έργου του Ρήγα Φερραίου και του Βολταίρου ,και ίσως στην αντιμαχία που υποβόσκει στις μέρες μας μεταξύ αντιευρωπαιστών και των ευρωλιγούρηδων ,όπως θα έλεγε ο Ζουράρις...
Ανάθεμα λοιπόν τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα και ταις δόξαις αυτών,ανάθεμα τοις τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις ,ανάθεμα τους παραδίδουσι τα μάταια ελληνικά ρήματα,χαίρε η διασπώσα τας των Αθηναίων πλοκάς.
όταν παράλληλα ο Πλήθωνας και οι οπαδοί του επρέσβευαν δειλά την επιστροφή στην λατρεία του Ολυμπιακού Πανθέου.Ιδού η ρίζα θα έλεγα της ελληνικής σχιζοφρένειας .Να φέρεται δηλαδή ο τόπος ανερμάτιστος ,μάλλον έρμαιο ,ανάμεσα στους δύο θεμελιώδεις μύθους του γένους , θεμελιώδεις αλλά αμόνοιαστους. Την αρχαιότητα και την Ορθοδοξία ,τον Περικλή και το Βυζάντιο.Τον διαφωτισμό που πρεσβεύει η κλασικοθρεμμένη Ευρώπη και τον ησυχασμό που διδάσκει η σωτήρια ορθόδοξη άσκηση.Σε διελκυστίνδα η πορεία του Ελληνισμού μετά την Βυζαντινή αντιλατινική εμπειρία που δεν έπαψε να τρέφει τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα.
*******************
Όταν απεβίωσε ο Πλήθων ,το 1452, ο πιστός μαθητής του, πρώην ορθόδοξος μοναχός και μητροπολίτης Νικαίας Βησσαρίων (γεννηθείς στην Τραπεζούντα το 1403) και απεβίωσε στην Ιταλία και ήταν καρδινάλιος του πάπα,έστειλε από την Ρώμη ,συλλυπητήρια επιστολή στους υιούς του πνευματικού του πατέρα του, που έλεγε τα εξής εκπληκτικά.
Βησσαρίων ,καρδινάλιος ,προς Δημήτριον και Ανδρόνικον ,υιούς του σοφού Γεμιστού , χαίρετε.
Έμαθα πως ο κοινός μας πατήρ και δάσκαλος παρέδωσε κάθε γήινο στοιχείο και ανελήφθει εις τους ουρανούς ,στην μακαρία κατοικία για να χορεύσει τον μυστικό Ίακχο
(όνομα του Διονύσου και του σχετικού ύμνου των Ελευσινίων μυστηρίων) με τους Ολυμπίους θεούς ...
Η ψυχή του Πλάτωνος - η οποία υπεχρεώθει να υπηρετήσει ,λόγω των αναντίρρητων βουλών της Ειμαρμένης ,και να εξαργυρώσει την αναγκαία της επιστροφή.- είναι αυτή που εστάλει επί της Γής για να παραλάβει μαζί της το σώμα και την ζωήν του Γεμιστού.
Λόγια περίεργα για έναν χριστιανό επίσκοπο ,έστω και καθολικό , ο οποίος πιστεύει στην μετενσάρκωση και στα αρχαία διονυσιακά Ελευσίνια μυστήρια.
O Bησσαρίων όμως στην Ιταλία συνέχιζε να ανήκει μυστικά στην δωδεκαθεϊστική φρατρία του Πλήθωνος που πλέον ονομάζεται Πλατωνική Ακαδημία.
Η έμπνευση της μυστικής φρατρίας ξεκινά από τον αυτοκράτωρα του Βυζαντίου Ιουλιανού.
Μέγας για τους Έλληνες ο οποίος έβλεπε με αποστροφή τα ανήκουστα εγκλήματα των πρώτων χριστιανών αυτοκρατόρων.
Παραβάτης ή Αποστάτης για τους Ορθόδοξους.
Κάθε βράδυ , οι δωδεκα θεϊστές του Μυστρά αφού είχαν προσευχηθεί στους θεούς άκουγαν τον Πλήθωνα να ψέλνει . Ω φράτορές τε και άλλοι οικείοι ...
Το βιβλίο της φρατρίας ήταν το μυστικό βιβλίο του Πλήθωνος που σήμερα είναι δημοσιευμένο και έχει τίτλο ... Πλήθωνος Νόμων συγγραφή ... Και που αρχίζει
Η βίβλος αυτή περιέχει την θεολογία κατά Ζωροάστρην και Πλάτωνα.
************************
22ος ΥΜΝΟΣ ΠΛΗΘΩΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥΣ
Μη υμίν εσθλών την χαράν, ώ Μάκαρες Θεοί, ειδώς παυσαίμην,
τα τε μοι δια υμέων σύμπαντ’ εστίν ηδ’ αιέν γέγονεν,
τών δώτης δη ύπατος Ζευς.
Μη κοινού αγαθού γένεος ολιγωρήσαιμι του μου,
ότου τις μοι δύναμις.
Πρόφρων δε το κοινόν δρων ευ, τουθ’ άμα
και εμόν ειδοίην μεγ’ όνειαρ.
Μη κακού, ω κεν εκάστοτε συμβάλλοι,
γιγνοίμην αίτιος ανθρώπων,
αγαθοίο δε, η κε δυναίμην, ως μάκαρ ύμμιν
εϊσκόμενος κ’αγώ γιγνοίμην.
Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί, να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,
για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω και έχω λάβει
με δωρητή τον Ύπατο Δία.
Ας μην παραμελήσω, αναλόγως της δύναμης μου
το καλό του γένους μου.
Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό, αυτό ας θεωρώ
και δικό μου μεγάλο όφελος.
Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,
από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,
αλλ’ αγαθού, όσον δύναμαι, ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής,
ομοιάζοντας σ’ εσάς.
***********************
Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΝΑ
«Οι πολύθεοι»
Μακαρισμένος εσύ που μελέτησες
να τον ορθώσης απάνω στους ώμους σου
το συντριμμένο ναό των Ελλήνων!
Του Νόμου τ’ άγαλμα σταίνεις κορώνα του,
στις μαρμαρένιες κολώνες του σκάλισες
τους λογισμούς των Πλωτίνων.
Είδες τον κόσμο κι ατέλειωτο κι άναρχο
ψυχών και θεών, μαζί κύριων και υπάκουων,
σφιχτοδετά κρατημένη αρμονία
και των καπνών και των ίσκιων τα είδωλα
παραμερίζοντας όλα, ίσα τράβηξες
προς την Αιτία
και σε κρυψώνα ιερό, και σωπαίνοντας
έσπειρες, έξω απ’ το μάτι του βέβηλου,
κ’ έπλασες λιόκαλη εσύ σπαρτιάτισσα
τη θυγατέρα σου την Πολιτεία.
Στους χριστιανούς τους μισόζωους ανάμεσα
ξαναζωντάνεψες Ολυμπους άγνωρους,
έθνη καινούριων αθανάτων κι άστρων
μέσα σε σένα Λυκούργοι και Πλάτωνες
απαντηθήκαν, το λόγο ξανάνιωσες
των Ζωροάστρων.
Κι αφού το τέκνο μεγάλωσες, ένιωσες
τότε μονάχα την κούραση, κ’ έγυρες
ζωή κατόχρονη ισόθεης σκέψης,
κι αλαφροπήρε σε ο θάνατος κ’ έφυγες
το μυστικό, τρισμκάριε, τον ίακχο
με τους Ολύμπιους θεούς να χορέψης.
Σοφός, κριτής και προφήτης μας μοίρασες
από το γάλα που εσένα σε πότισε
της Ουρανίας Αφροδίτης η ρώγα.
Του κόσμου αφήνεις το τέκνο, το θάμα σου
μα ο μισερός κι ο στραβός κι ο ζηλόφτονος
λυσσομανάει και το ρίχνει στη φλόγα.
Όμως ο αέρας τριγύρω στη φλόγα σου
πνοή σοφίας κι αλήθειες πνοή γίνεται,
κι από τη θράκα της φλόγας πετάχτη
στον ήλιο ολόισα ένας νους μεγαλόφτερος
τ’ αποκαίδια σου κρύβουμε γκόλφια μας,
και θησαυρός της φωτιάς σου είν’ η στάχτη!
Γεννηθείς εις Κωνσταντινούπολη το 1360 μΧ και απεβίωσε εις Μυστρά το 1452 μΧ.
Δεν ήταν Χριστιανός .
Ηταν Ελλην δωδεκαθεϊστής ,λάτρης του Πλάτωνα και μετέτρεψε το όνομά του σε Πλήθων που σημαίνει ‘είμαι γεμάτος’ , ‘πληθωρικός’.
Είναι ο συνεχιστής της Ελληνικής παράδοσης και της Ελληνικής θρησκείας του δωδεκάθεου μέχρι την πτώση του Βυζαντίου τον ΙΕ αιώνα.
Ο Πλήθων συντήρησε και ανέδειξε την Ελληνική σκέψη σε σκοτεινούς χρόνους για τον Ελληνισμό . Στην ουσία είναι ο συνδετικός κρίκος και τελευταίος Ελληνας φιλόσοφος, της εξελικτικής αρχαίας Ελληνικής σκέψης ,με ενδιάμεσο τον φιλόσοφο Πρόκλο .
Ο Πλήθων αντέδρασε απέναντι στην καταστροφή του Ελληνισμού που ερχόταν. Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του ως Ελληνας και ως διανοούμενος ,υπέβαλε τις θέσεις του στον Βασιλιά Μανουήλ και στον δεσπότη Θεόδωρο ,με επιστολές και υπομνήματα , προτείνοντας ένα σχέδιο για την ριζική κοινωνικο πολιτική αναδιοργάνωση της Αυτοκρατορίας.
Η βαθύτατη γνώση της Ιστορίας τον οδήγησε στο καταλυτικό συμπέρασμα ,ότι μόνο μία επιστροφή στις ρίζες της αρχαίας θρησκείας ήταν δυνατόν να σώσει τον Ελληνισμό. Αλλά ,παρά το γεγονός ότι αυτή η αναγέννηση δεν θεωρούσε ότι ήταν ασυμβίβαστη με την Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό.
Η καλογερίστικη όμως αντίληψη τον κατηγόρησε ότι επιδιώκει να γίνει ένας καινούργιος Ιουλιανός και να αναστήσει την αρχαία θρησκεία. Στην ουσία βέβαια είχε την αντίληψη ότι ο Χριστιανισμός συμπλήρωσε ένα μεγάλο κύκλο και είχε ανάγκη μιάς γενναίας μεταρρύθμισης.
Διαφορετικά σύντομα θα επικρατούσε στην γή μία καινούργια θρησκεία που λίγο μόνο θα διέφερε απο την αρχαία Ελληνική.
Στην Δύση υπερίσχυσε ο Πλατωνισμός και η αρχαιολατρία , ενώ στην Ανατολή επικράτησε ο Αριστοτελισμός και η Ορθοδοξία
Οι Έλληνες υπήρξαν οι δημιουργοί των πάντων .
Tου κακού και του καλού .
Της Δύσεως και της Ανατολής.
Αυτό που ονομάζουμε Δύση και δυτικό πολιτισμό ,δεν υπήρχε πρίν απο 500 χρόνια, προ του ΙΕ αιώνα.
Την Δύση και τον Δυτικό πολιτισμό τα ίδρυσε ο Πλήθων.
Με την ίδρυση του νεο Ελληνικού κράτους των Αθηνών ,μετά το 1821 και την δολοφονία του Καποδίστρια το 1831 ,το δυτικό μοντέλο του Πλήθωνα αναπτύχθηκε και στην Ελλάδα ,με τον Πλατωνισμό ,την αρχαιολατρία και την υποβόσκουσα εχθρότητα κατά της Ορθοδοξίας.
Έτσι το προϊόν της Ελληνικής σκέψης του Πλήθωνα προτάθηκε στην Ελλάδα ως Φραγκικό, αυτό που ονομάσθηκε Δυτικοποίηση.
Ο Βέλγος Francois Masai λέει για τον Πλήθωνα.
Η Θρησκεία δεν είναι για τον Πλήθωνα παρά το αποτέλεσμα τετράγωνης λογικής (raison raisonnate) και μάλιστα υπό την πλέον κυνική της μορφή.
Τον πολιτικό ρεαλισμό (raison d’ Etat) . H μόνη αποστολή που της έχει ανατεθεί μέσα στο σύστημα είναι να διαμορφώσει τους πρακτικούς μύθους της επισήμου προπαγάνδας.
Ο Delatte γράφει για τους Προσωκρατικούς .
Ενώ για τον Πλάτωνα και τους σοφούς της Αρχαιότητας ,μία ενθουσιώδης διάθεση δημιουργεί και δίδει ζωή στην θρησκεία ,αυτό δεν συμβαίνει με τον Πλήθωνα, που είναι δημιουργός της ratio της Ιταλικής Αναγεννήσεως ,μια έννοια που παραμορφώνει την ελληνική έννοια του ορθολογισμού.
Η διολίσθηση της δυτικής κοινωνίας προς την ρασιοναλιστική και τεχνολογική τερατουργία έχει τις ρίζες της στην κακοχωνευμένη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων. Και υπεύθυνος γι΄ αυτό ,είναι ο δάσκαλος ο Πλήθων. Συνεπώς εάν ο δυτικός μαθητής ήταν κακός ,αυτό είναι επειδή ο δάσκαλος ο Πλήθων ήταν κακός ,μέσω της ευρείας διαδόσεως ,παντού στην Δύση , της φιλοσοφίας του, που εδίδαξε η Πλατωνική Ακαδημία ,στην Φλωρεντία απο το 1459.
Δεν φταίει ο Πλάτων για την κατάντια της Δύσης αλλά ο Πλήθων και ο Μακιαβέλι είναι στην κυριολεξία ο Πληθωνικός Φρανκεστάϊν .
Στην θέση της ελληνικής αρμονίας τοποθέτησαν τον αμείλικτο ... πολιτικό ρεαλισμό (raison d’ Etat)
Οι θέσεις και τα πιστεύω του Πλήθωνα.
Α - Πολιτισμικά και φιλοσοφικά ως Πλατωνιστής ,ήταν Λατινόφιλος .
Β - Εθνικά διαφωνούσε με τους Λατινόφιλους.
Δηλαδή διαφωνούσε με την Ενωση των Εκκλησιών ,που σήμερα ονομάζεται Ουνία.
Ο Πλήθων υπέρ της ανεξαρτησίας της Ορθοδοξίας και της εκκλησίας της Κωνσταντινοπόλεως.
Γ - Πολιτικά σε εποχή που οι Βυζαντινοί ήταν διχασμένοι μεταξύ μίας μειονότητας Λατινό φιλων και πλειοψηφίας Τουρκό φιλων , ο Πλήθων πήρε την θέση υπέρ των Τουρκόφιλων.
Δ - Θρησκευτικά παρά το γεγονός ότι ήταν δώδεκα θεϊστής , πίστευε στην ανεξιθρησκεία.
Ο Πλήθων θεωρούσε τους Τούρκους , Πέρσες και την αντιδικία Ελλήνων και Τούρκων ,ως την συνέχιση των Περσικών Πολέμων της αρχαιότητας .
Ε - Υπήρξε πολέμιος της έννοιας της οικουμενικής πολυεθνικής αυτοκρατορίας , όπως εφαρμόσθηκε από τους Ρωμαίους , τους Βυζαντινούς και τους Οθωμανούς. Είναι ο ιδρυτής της Ευρωπαϊκής ιδέας του κράτους που εξελίχθηκε στο σημερινό εθνο κράτος.
Σήμερα ,έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ιεράρχες της Εκκλησίας μας και της Ρωμαιο Καθολικής Εκκλησίας να είναι μασόνοι ή αρχαιολάτρες ή και τα δύο που ενοχλεί την καλή φήμη και των δύο εκκλησιών.
Η αφετηρία αυτού του ρεύματος που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις επί των ημερών μας, χρονολογείται από τον Πλήθωνα και την δράση του στον Μυστρά.
Στον Μυστρά λοιπόν συνέστησε έναν μυστικό σύλλογο μία δωδεκαθεϊστική φατρία , δηλαδή μία αδελφότητα , που επηρέασε και ιεράρχες της Εκκλησίας. Αυτός ο σύλλογος έμεινε στην ιστορία ως η ‘φατρία των Ελλήνων’.
Ιδρύουν ιδιωτικές βιβλιοθήκες για να σωθούν τα έργα των Κλασσικών που καταστρεφόταν απο τους φανατικούς Πατριάρχες .Καλλιεργούν την ελληνική γλώσσα ,ως απαραίτητη προϋπόθεση δια την επιστροφή,κάποτε στην πατρογονική ιδεολογία και θρησκεία ,και κατορθώνουν να επιβάλουν καθ΄ όλον τον βίον του Βυζαντίου την αττική γλώσσα και να μήν επιτρέψουν την εκβαρβαρισμένη δημώδη να φθάσει στους λογίους κύκλους. Ομάδες ελληνολατρών ιδρύουν μοναστήρια για να κρύψουν εκεί τα βιβλία και την διδασκαλία των Κλασσικών.
Η προσπάθεια αυτών των κύκλων για βαθμιαία επάνοδο της αυτοκρατορίας στις παραδοσιακές αξίες αποδίδει σταδιακά καρπούς . Μιλούν για τον ελληνικό γονιδιακό , θα λέγαμε σήμερα εθνισμό και επιτέλους ο τελευταίος αυτοκράτορας λέει χωρίς ντροπή ότι είναι Ελληνας.
Συγχρόνως , η μερίδα αυτή των Ελλήνων στο φρόνημα και την θρησκεία ,βλέποντας με σπαραγμό ψυχής την τουρκική απειλή και την συνθηκολόγηση της Χριστιανικής ηγεσίας
(Το Αγιον Ορος συνομολογεί επωφελή συνθήκη με τους Οθωμανούς ήδη στο 1371)
αισθάνεται τόσο ισχυρή ,ώστε εμφανίζεται δημοσία δια του Πλήθωνος και δηλώνει ευθέως ότι
εάν θέλουμε να έχει μέλλον η αυτοκρατορία ,οφείλουμε να αλλάξουμε τους Νόμους και την Θρησκεία.
Η αντίδραση των Χριστιανών και των Οθωμανών υπήρξε λυσσαλέα.
Ομως παρά τις αντιξοότητες και το πλήθος των αντιδρόντων , η ελληνίζουσα άρχουσα τάξη κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει κατά την Οθωμανική περίοδο αλλά και να μεγαλουργήσει .
Η τάξη δε αυτή καλλιεργούσα και την γλώσσα και την αρχαιολατρεία ,ήταν έτοιμη ανά πάση στιγμή για την μεγάλη ευκαιρία.
Η επιτυχία του Διαφωτισμού υπήρξε ολοκληρωτική ενώ αντιθέτως αποδείχθε μάταια η σθεναρή αντίδραση των Ορθοδόξων Χριστιανών , οι οποίοι έφθασαν στο σημείον να λοιδωρήσουν το μαρτύριο του Ρήγα.
*********************
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ γράφει σχετικά...
Η πτώση της Πόλης το 1453 σημαδεύει το τέλος της κάποτε παγκόσμιας και οπωσδήποτε πρώτης ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας,καθώς και το τέλος για την Δύση των λεγομένων μέσων χρόνων ,δηλαδή του Μεσαίωνα.Είναι η δύση της Ανατολής που εσήμανε την ανατολή της Δύσης.Ενωτικοί και ανθενωτικοί θα συνεχίσουν αδιάπτωτοι τον αγώνα τους με νέες μορφές παρά την αντιξοότητα των καιρών.Στα αναθέματα απο την Εκκλησία -Ζ Σύνοδος- κατά των Ελλήνων δηλαδή των αρχαιοελληνικών γραμμάτων ύστερα απο λίγους αιώνες αντιστοιχεί ο αναθεματισμός απο τον Σχολάριο του Κωνσταντίνου Παλαιολογου μαχόμενου στις επάλξεις της Κωνσταντινούπολης κατά των Οθωμανών ,η καταδίκη του Πλήθωνα πάντα απο τον Σχολάριο και ότι κάποια αντιστοιχία πρέπει επίσης να υπάρχει στην καταδίκη απο τον Γρηγόριο Ε του έργου του Ρήγα Φερραίου και του Βολταίρου ,και ίσως στην αντιμαχία που υποβόσκει στις μέρες μας μεταξύ αντιευρωπαιστών και των ευρωλιγούρηδων ,όπως θα έλεγε ο Ζουράρις...
Ανάθεμα λοιπόν τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα και ταις δόξαις αυτών,ανάθεμα τοις τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις ,ανάθεμα τους παραδίδουσι τα μάταια ελληνικά ρήματα,χαίρε η διασπώσα τας των Αθηναίων πλοκάς.
όταν παράλληλα ο Πλήθωνας και οι οπαδοί του επρέσβευαν δειλά την επιστροφή στην λατρεία του Ολυμπιακού Πανθέου.Ιδού η ρίζα θα έλεγα της ελληνικής σχιζοφρένειας .Να φέρεται δηλαδή ο τόπος ανερμάτιστος ,μάλλον έρμαιο ,ανάμεσα στους δύο θεμελιώδεις μύθους του γένους , θεμελιώδεις αλλά αμόνοιαστους. Την αρχαιότητα και την Ορθοδοξία ,τον Περικλή και το Βυζάντιο.Τον διαφωτισμό που πρεσβεύει η κλασικοθρεμμένη Ευρώπη και τον ησυχασμό που διδάσκει η σωτήρια ορθόδοξη άσκηση.Σε διελκυστίνδα η πορεία του Ελληνισμού μετά την Βυζαντινή αντιλατινική εμπειρία που δεν έπαψε να τρέφει τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα.
*******************
Όταν απεβίωσε ο Πλήθων ,το 1452, ο πιστός μαθητής του, πρώην ορθόδοξος μοναχός και μητροπολίτης Νικαίας Βησσαρίων (γεννηθείς στην Τραπεζούντα το 1403) και απεβίωσε στην Ιταλία και ήταν καρδινάλιος του πάπα,έστειλε από την Ρώμη ,συλλυπητήρια επιστολή στους υιούς του πνευματικού του πατέρα του, που έλεγε τα εξής εκπληκτικά.
Βησσαρίων ,καρδινάλιος ,προς Δημήτριον και Ανδρόνικον ,υιούς του σοφού Γεμιστού , χαίρετε.
Έμαθα πως ο κοινός μας πατήρ και δάσκαλος παρέδωσε κάθε γήινο στοιχείο και ανελήφθει εις τους ουρανούς ,στην μακαρία κατοικία για να χορεύσει τον μυστικό Ίακχο
(όνομα του Διονύσου και του σχετικού ύμνου των Ελευσινίων μυστηρίων) με τους Ολυμπίους θεούς ...
Η ψυχή του Πλάτωνος - η οποία υπεχρεώθει να υπηρετήσει ,λόγω των αναντίρρητων βουλών της Ειμαρμένης ,και να εξαργυρώσει την αναγκαία της επιστροφή.- είναι αυτή που εστάλει επί της Γής για να παραλάβει μαζί της το σώμα και την ζωήν του Γεμιστού.
Λόγια περίεργα για έναν χριστιανό επίσκοπο ,έστω και καθολικό , ο οποίος πιστεύει στην μετενσάρκωση και στα αρχαία διονυσιακά Ελευσίνια μυστήρια.
O Bησσαρίων όμως στην Ιταλία συνέχιζε να ανήκει μυστικά στην δωδεκαθεϊστική φρατρία του Πλήθωνος που πλέον ονομάζεται Πλατωνική Ακαδημία.
Η έμπνευση της μυστικής φρατρίας ξεκινά από τον αυτοκράτωρα του Βυζαντίου Ιουλιανού.
Μέγας για τους Έλληνες ο οποίος έβλεπε με αποστροφή τα ανήκουστα εγκλήματα των πρώτων χριστιανών αυτοκρατόρων.
Παραβάτης ή Αποστάτης για τους Ορθόδοξους.
Κάθε βράδυ , οι δωδεκα θεϊστές του Μυστρά αφού είχαν προσευχηθεί στους θεούς άκουγαν τον Πλήθωνα να ψέλνει . Ω φράτορές τε και άλλοι οικείοι ...
Το βιβλίο της φρατρίας ήταν το μυστικό βιβλίο του Πλήθωνος που σήμερα είναι δημοσιευμένο και έχει τίτλο ... Πλήθωνος Νόμων συγγραφή ... Και που αρχίζει
Η βίβλος αυτή περιέχει την θεολογία κατά Ζωροάστρην και Πλάτωνα.
************************
22ος ΥΜΝΟΣ ΠΛΗΘΩΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥΣ
Μη υμίν εσθλών την χαράν, ώ Μάκαρες Θεοί, ειδώς παυσαίμην,
τα τε μοι δια υμέων σύμπαντ’ εστίν ηδ’ αιέν γέγονεν,
τών δώτης δη ύπατος Ζευς.
Μη κοινού αγαθού γένεος ολιγωρήσαιμι του μου,
ότου τις μοι δύναμις.
Πρόφρων δε το κοινόν δρων ευ, τουθ’ άμα
και εμόν ειδοίην μεγ’ όνειαρ.
Μη κακού, ω κεν εκάστοτε συμβάλλοι,
γιγνοίμην αίτιος ανθρώπων,
αγαθοίο δε, η κε δυναίμην, ως μάκαρ ύμμιν
εϊσκόμενος κ’αγώ γιγνοίμην.
Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί, να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,
για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω και έχω λάβει
με δωρητή τον Ύπατο Δία.
Ας μην παραμελήσω, αναλόγως της δύναμης μου
το καλό του γένους μου.
Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό, αυτό ας θεωρώ
και δικό μου μεγάλο όφελος.
Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,
από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,
αλλ’ αγαθού, όσον δύναμαι, ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής,
ομοιάζοντας σ’ εσάς.
***********************
Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΝΑ
«Οι πολύθεοι»
Μακαρισμένος εσύ που μελέτησες
να τον ορθώσης απάνω στους ώμους σου
το συντριμμένο ναό των Ελλήνων!
Του Νόμου τ’ άγαλμα σταίνεις κορώνα του,
στις μαρμαρένιες κολώνες του σκάλισες
τους λογισμούς των Πλωτίνων.
Είδες τον κόσμο κι ατέλειωτο κι άναρχο
ψυχών και θεών, μαζί κύριων και υπάκουων,
σφιχτοδετά κρατημένη αρμονία
και των καπνών και των ίσκιων τα είδωλα
παραμερίζοντας όλα, ίσα τράβηξες
προς την Αιτία
και σε κρυψώνα ιερό, και σωπαίνοντας
έσπειρες, έξω απ’ το μάτι του βέβηλου,
κ’ έπλασες λιόκαλη εσύ σπαρτιάτισσα
τη θυγατέρα σου την Πολιτεία.
Στους χριστιανούς τους μισόζωους ανάμεσα
ξαναζωντάνεψες Ολυμπους άγνωρους,
έθνη καινούριων αθανάτων κι άστρων
μέσα σε σένα Λυκούργοι και Πλάτωνες
απαντηθήκαν, το λόγο ξανάνιωσες
των Ζωροάστρων.
Κι αφού το τέκνο μεγάλωσες, ένιωσες
τότε μονάχα την κούραση, κ’ έγυρες
ζωή κατόχρονη ισόθεης σκέψης,
κι αλαφροπήρε σε ο θάνατος κ’ έφυγες
το μυστικό, τρισμκάριε, τον ίακχο
με τους Ολύμπιους θεούς να χορέψης.
Σοφός, κριτής και προφήτης μας μοίρασες
από το γάλα που εσένα σε πότισε
της Ουρανίας Αφροδίτης η ρώγα.
Του κόσμου αφήνεις το τέκνο, το θάμα σου
μα ο μισερός κι ο στραβός κι ο ζηλόφτονος
λυσσομανάει και το ρίχνει στη φλόγα.
Όμως ο αέρας τριγύρω στη φλόγα σου
πνοή σοφίας κι αλήθειες πνοή γίνεται,
κι από τη θράκα της φλόγας πετάχτη
στον ήλιο ολόισα ένας νους μεγαλόφτερος
τ’ αποκαίδια σου κρύβουμε γκόλφια μας,
και θησαυρός της φωτιάς σου είν’ η στάχτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου