Ο Μπόρχες μέσα στον λαβύρινθο βασανίζεται για τον άνθρωπο Ιούδα .
Δεν μπορεί να αντιληφθεί το απλοϊκό σκεπτικό της προδοσίας, που του αποδίδεται. Η προδοσία , η λήψη των χρημάτων, το φιλί στον Χριστό , η απόρριψη των χρημάτων στον ναό,το δέσιμο του βρόγχου της αυτοκτονίας στον αγρό του αίματος ,δεν διαψεύδονται , αλλά σίγουρα δεν ικανοποιούν.
Ο Θεός καταδέχτηκε να πάρει ανθρώπινη μορφή για να λυτρώσει όλους τους ανθρώπους απο αγάπη, σε αντίθεση με τον Προμηθέα που πραγματικά ελευθέρωσε τον άνθρωπο ,απο έρωτα και τον οίστρο της δημιουργίας.
( βλέπε . Προμηθέας Δεσμώτης)
Ιησούς και Ιούδας δεν αρνούνται τον εαυτό τους , ψευδόμενοι . Δεν επεδιώκουν να διασωθούν υλικά αλλά πνευματικά . Επιλέγουν την αλήθεια , με οποιοδήποτε κόστος. Μία αλήθεια όμως που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν και δεν επιλέγουν να αποκαλύψουν . Ο Ιησούς αρνήθηκε να απαντήσει στον Πιλάτο στην μόνη ερώτησή του . Τί εστί αλήθεια ;
Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Ιούδας πρόδωσε για να αναγκάσει τον Ιησού να αποκαλύψει την θεϊκή του ιδιότητα ,γεγονός που θα αποτελούσε σπινθήρα για μιά πλατιά επανάσταση εναντίον της τυραννίας της Ρώμης.
Ο Μπόρχες ακουμπά στον Σουηδό Ρούνεμπεργκ που υποστηρίζει μία εκδίκηση μεταφυσικής μορφής. Τονίζει την ματαιότητα της πράξης του Ιούδα. Παρατηρεί ,πως για να ανακαλύψει κανείς ένα δάσκαλο που διδάσκει καθημερινά στις συναγωγές και κάνει θαύματα ,δημόσια ,μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους , δεν χρειάζεται να μεσολαβήσει η προδοσία κανενός Αποστόλου.
Παρ΄ όλα αυτά η προδοσία έγινε . Επομένως η προδοσία του Ιούδα δεν είναι τυχαία αλλά είναι ένα προαποφασισμένο γεγονός που έχει μυστηριώδη θέση στην διαδικασία της εξαγοράς του προπατορικού αμαρτήματος. Οταν ο λόγος έγινε σάρκα ,πέρασε απο την πανταχού παρουσία στον πεπερασμένο διάστημα, απο την αιωνιότητα στην ιστορία ,απο την ασύνορη ικανοποίηση στην αλλαγή και στον θάνατο. Για να γίνει δυνατή μιά τέτοια θυσία,χρειαζόταν ένας άνθρωπος , σαν αντιπρόσωπος όλων των ανθρώπων ,που να βοηθήσει στην εκτέλεση της θυσίας.
Ο άνθρωπος αυτός είναι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης.
Αφού και ο ΛΟΓΟΣ είχε υποβιβαστεί στην κατάσταση του θνητού , ο Ιούδας μαθητής του Λόγου πρέπει να υποβιβαστεί στον ρόλο του καταδότη.
Η χαμηλότερη τάξη δεν είναι παρά ένας καθρέπτης της ανώτερης. Τα σχήματα της γής ανταποκρίνονται στα σχήματα του ουρανού . Ετσι και ο Ιούδας αντικατοπτρίζει τον Ιησού .
ЭЄ Αντίρροπα, όπερ και σημαίνει ότι το ένα αντικατοπτρίζει το άλλο.
Δηλαδή, ότι υπάρχει ένας καθρέπτης……… Κα-θρέπτης, θρέπτω το Κα.
Κα, όμως στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά σημαίνει είδωλο και διπλό.
Αναπαριστάται με μία ράδβο που χωρίζεται στη κορυφή της σε δύο σκέλη, όπως είναι το διαπασών ή το γράμμα Υ. Η δυαδική έκφανση της αρχική μονάδος, 0-1. Ότι είναι αριστερόστροφο στον κόσμο των μορφών, είναι δεξιόστροφο στην αντανάκλασή του. Και εδώ ανακαλούμε από τον Άιδη, τη μνήμη-την αρχέγονη γνώση που εν-οικεί εντός της ψυχής μας, όπως μας λέγει και ο Σωκράτης και εμφανίζεται μπροστά μας η εικόνα του ταυτού και του θατερού, διότι την κίνηση του ταυτού την όρισε ο Θεός προς τα δεξιά και την κίνηση του θατερού προς τα αριστερά
Απο αυτόν πηγάζουν τα τριάντα αργύρια ,το φιλί και η αυτοκτονία που γίνεται για να δοθεί περισσότερη έμφαση στην αυτο-λύτρωση του ανθρώπου.
Ο χαρακτηρισμός του Ιούδα ως άπληστου ανθρώπου είναι πολύ πρόχειρη και εύκολη λύση .
Ο Ρούνεμπεργκ αποδίδει την πράξη του Ιούδα σε ένα υπερβολικό ασκητισμό.
Ο ασκητισμός προς μεγαλυτέραν δόξαν του θεού, μολύνει και εξουθενώνει την σάρκα.
Πολλάκις όμως εξουθενώνει και το πνεύμα. Ο Ιούδας απαρνήθηκε την τιμή , την ηθική ,την ειρήνη και τέλος ακόμη και την Βασιλεία των Ουρανών ,ακριβώς όπως άλλοι λιγότερο ηρωικοί απ΄ αυτόν ,απαρνούνται την ηδονή. Με τρομερή διαύγεια προμελέτησε τα αμαρτήματά του .
Θα μπορούσε βέβαια να απαρνηθεί και αυτήν την ίδια την απάρνησή του, αλλά δεν το έκανε .
Ο Ιούδας διάλεξε τ΄ αμαρτήματα που είναι ανέγγιχτα κι ανεπηρέαστα απο οποιαδήποτε αρετή.
Την κατάχρηση εμπιστοσύνης και την προδοσία. Οτι έκανε, το έκανε με απέραντη ταπεινοσύνη ,πιστεύοντας πως είναι άξιος να είναι καλός.
Ο Ιούδας γύρεψε την Κόλαση γιατί του αρκούσε η ευτυχία του Κυρίου . Είχε την γνώμη πως η ευτυχία όπως και η ηθική είναι γνωρίσματα και δικαιώματα του θείου, που οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να καταχρώνται.
Τελικά μπορούμε να θεωρήσουμε με την θυσία του σαν τέλεια μιά και η εκτέλεσή της πραγματοποιήθηκε χωρίς να παραλειφθεί το παραμικρό. Το να περιορίσουμε ,όσα εκείνος υπόφερε στην σταυρική αγωνία ενός απογεύματος είναι οπωσδήποτε βλάσφημο. Το να υποστηρίξουμε πάλι πως ήταν άνθρωπος και ταυτόχρονα αναμάρτητος αποτελεί αντινομία.
Ο Ιησούς ως λυτρωτής ένιωθε κι΄ αυτός την κούραση ,το κρύο,τον τρόμο,την πείνα και την δίψα,επομένως μπορούσε και να αμαρτήσει και να εξωκείλει.
Ο Θεός έδωσε στον εαυτό του την μορφή ανθρώπου ,μεταμορφώθηκε ολοκληρωτικά σε άνθρωπο ως το σημείο της ατιμίας ,ως το σημείο της απάρνησης και της αβύσσου.Για να μας σώσει μπορούσε να είχε διαλέξει κάποιο άλλο πρόσωπο της ιστορίας. Θα μπορούσε να ήταν Αλέξανδρος,Πυθαγόρας κλπ , ο Ιησούς . Διάλεξε το χειρότερο απ΄όλα τα ριζικά. Εγινε ο Ιούδας.
Δεν μπορεί να αντιληφθεί το απλοϊκό σκεπτικό της προδοσίας, που του αποδίδεται. Η προδοσία , η λήψη των χρημάτων, το φιλί στον Χριστό , η απόρριψη των χρημάτων στον ναό,το δέσιμο του βρόγχου της αυτοκτονίας στον αγρό του αίματος ,δεν διαψεύδονται , αλλά σίγουρα δεν ικανοποιούν.
Ο Θεός καταδέχτηκε να πάρει ανθρώπινη μορφή για να λυτρώσει όλους τους ανθρώπους απο αγάπη, σε αντίθεση με τον Προμηθέα που πραγματικά ελευθέρωσε τον άνθρωπο ,απο έρωτα και τον οίστρο της δημιουργίας.
( βλέπε . Προμηθέας Δεσμώτης)
Ιησούς και Ιούδας δεν αρνούνται τον εαυτό τους , ψευδόμενοι . Δεν επεδιώκουν να διασωθούν υλικά αλλά πνευματικά . Επιλέγουν την αλήθεια , με οποιοδήποτε κόστος. Μία αλήθεια όμως που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν και δεν επιλέγουν να αποκαλύψουν . Ο Ιησούς αρνήθηκε να απαντήσει στον Πιλάτο στην μόνη ερώτησή του . Τί εστί αλήθεια ;
Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Ιούδας πρόδωσε για να αναγκάσει τον Ιησού να αποκαλύψει την θεϊκή του ιδιότητα ,γεγονός που θα αποτελούσε σπινθήρα για μιά πλατιά επανάσταση εναντίον της τυραννίας της Ρώμης.
Ο Μπόρχες ακουμπά στον Σουηδό Ρούνεμπεργκ που υποστηρίζει μία εκδίκηση μεταφυσικής μορφής. Τονίζει την ματαιότητα της πράξης του Ιούδα. Παρατηρεί ,πως για να ανακαλύψει κανείς ένα δάσκαλο που διδάσκει καθημερινά στις συναγωγές και κάνει θαύματα ,δημόσια ,μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους , δεν χρειάζεται να μεσολαβήσει η προδοσία κανενός Αποστόλου.
Παρ΄ όλα αυτά η προδοσία έγινε . Επομένως η προδοσία του Ιούδα δεν είναι τυχαία αλλά είναι ένα προαποφασισμένο γεγονός που έχει μυστηριώδη θέση στην διαδικασία της εξαγοράς του προπατορικού αμαρτήματος. Οταν ο λόγος έγινε σάρκα ,πέρασε απο την πανταχού παρουσία στον πεπερασμένο διάστημα, απο την αιωνιότητα στην ιστορία ,απο την ασύνορη ικανοποίηση στην αλλαγή και στον θάνατο. Για να γίνει δυνατή μιά τέτοια θυσία,χρειαζόταν ένας άνθρωπος , σαν αντιπρόσωπος όλων των ανθρώπων ,που να βοηθήσει στην εκτέλεση της θυσίας.
Ο άνθρωπος αυτός είναι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης.
Αφού και ο ΛΟΓΟΣ είχε υποβιβαστεί στην κατάσταση του θνητού , ο Ιούδας μαθητής του Λόγου πρέπει να υποβιβαστεί στον ρόλο του καταδότη.
Η χαμηλότερη τάξη δεν είναι παρά ένας καθρέπτης της ανώτερης. Τα σχήματα της γής ανταποκρίνονται στα σχήματα του ουρανού . Ετσι και ο Ιούδας αντικατοπτρίζει τον Ιησού .
ЭЄ Αντίρροπα, όπερ και σημαίνει ότι το ένα αντικατοπτρίζει το άλλο.
Δηλαδή, ότι υπάρχει ένας καθρέπτης……… Κα-θρέπτης, θρέπτω το Κα.
Κα, όμως στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά σημαίνει είδωλο και διπλό.
Αναπαριστάται με μία ράδβο που χωρίζεται στη κορυφή της σε δύο σκέλη, όπως είναι το διαπασών ή το γράμμα Υ. Η δυαδική έκφανση της αρχική μονάδος, 0-1. Ότι είναι αριστερόστροφο στον κόσμο των μορφών, είναι δεξιόστροφο στην αντανάκλασή του. Και εδώ ανακαλούμε από τον Άιδη, τη μνήμη-την αρχέγονη γνώση που εν-οικεί εντός της ψυχής μας, όπως μας λέγει και ο Σωκράτης και εμφανίζεται μπροστά μας η εικόνα του ταυτού και του θατερού, διότι την κίνηση του ταυτού την όρισε ο Θεός προς τα δεξιά και την κίνηση του θατερού προς τα αριστερά
Απο αυτόν πηγάζουν τα τριάντα αργύρια ,το φιλί και η αυτοκτονία που γίνεται για να δοθεί περισσότερη έμφαση στην αυτο-λύτρωση του ανθρώπου.
Ο χαρακτηρισμός του Ιούδα ως άπληστου ανθρώπου είναι πολύ πρόχειρη και εύκολη λύση .
Ο Ρούνεμπεργκ αποδίδει την πράξη του Ιούδα σε ένα υπερβολικό ασκητισμό.
Ο ασκητισμός προς μεγαλυτέραν δόξαν του θεού, μολύνει και εξουθενώνει την σάρκα.
Πολλάκις όμως εξουθενώνει και το πνεύμα. Ο Ιούδας απαρνήθηκε την τιμή , την ηθική ,την ειρήνη και τέλος ακόμη και την Βασιλεία των Ουρανών ,ακριβώς όπως άλλοι λιγότερο ηρωικοί απ΄ αυτόν ,απαρνούνται την ηδονή. Με τρομερή διαύγεια προμελέτησε τα αμαρτήματά του .
Θα μπορούσε βέβαια να απαρνηθεί και αυτήν την ίδια την απάρνησή του, αλλά δεν το έκανε .
Ο Ιούδας διάλεξε τ΄ αμαρτήματα που είναι ανέγγιχτα κι ανεπηρέαστα απο οποιαδήποτε αρετή.
Την κατάχρηση εμπιστοσύνης και την προδοσία. Οτι έκανε, το έκανε με απέραντη ταπεινοσύνη ,πιστεύοντας πως είναι άξιος να είναι καλός.
Ο Ιούδας γύρεψε την Κόλαση γιατί του αρκούσε η ευτυχία του Κυρίου . Είχε την γνώμη πως η ευτυχία όπως και η ηθική είναι γνωρίσματα και δικαιώματα του θείου, που οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να καταχρώνται.
Τελικά μπορούμε να θεωρήσουμε με την θυσία του σαν τέλεια μιά και η εκτέλεσή της πραγματοποιήθηκε χωρίς να παραλειφθεί το παραμικρό. Το να περιορίσουμε ,όσα εκείνος υπόφερε στην σταυρική αγωνία ενός απογεύματος είναι οπωσδήποτε βλάσφημο. Το να υποστηρίξουμε πάλι πως ήταν άνθρωπος και ταυτόχρονα αναμάρτητος αποτελεί αντινομία.
Ο Ιησούς ως λυτρωτής ένιωθε κι΄ αυτός την κούραση ,το κρύο,τον τρόμο,την πείνα και την δίψα,επομένως μπορούσε και να αμαρτήσει και να εξωκείλει.
Ο Θεός έδωσε στον εαυτό του την μορφή ανθρώπου ,μεταμορφώθηκε ολοκληρωτικά σε άνθρωπο ως το σημείο της ατιμίας ,ως το σημείο της απάρνησης και της αβύσσου.Για να μας σώσει μπορούσε να είχε διαλέξει κάποιο άλλο πρόσωπο της ιστορίας. Θα μπορούσε να ήταν Αλέξανδρος,Πυθαγόρας κλπ , ο Ιησούς . Διάλεξε το χειρότερο απ΄όλα τα ριζικά. Εγινε ο Ιούδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου