ΘΝΗΤΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ , Αθάνατοι Θνητοί ( το αιώνιο παρόν)

Μία φράση αίνιγμα ,που προέρχεται από τον Ηράκλειτο, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε αναφορές ουσίας. Μιλά βέβαια για την φύση των ανθρώπων και μέσα από την μεγαλοφυία του προσδιορίζει την τωρινή κατάστασή του ανθρώπου (θνητός) , την επιλογή του (αθάνατος) και την δυνατότητα εναλλαγής αυτής της κατάστασης (αθάνατος θνητός) . Ο Ηράκλειτος λοιπόν θεωρεί το θνητόν ή το αθάνατον , επιλογή του ανθρώπου.

Είναι φανερόν πως οι αθάνατοι δεν βρέθηκαν από το πουθενά στον Όλυμπο. Μιλάμε βέβαια για τους Θεούς - Αθανάτους , οι οποίοι ωστόσο είναι βάσει των προδιαγραφών τους ως γεννήματα , έπρεπε να έχουν και κάποιο βιολογικό τέλος . Οι θεοί λοιπόν δεν ήταν πάνω από τους συμπαντικούς νόμους , και για τον λόγο αυτό όταν έπεφταν σε σφάλμα , και έσφαλαν τακτικά , η τιμωρία τους ήταν η στέρηση της αμβροσίας και του νέκταρ . Αμέσως έχαναν την λεγόμενη αταραξία , έπεφταν σε μία κατάσταση ακαμψίας και αδυναμίας να κινηθούν και να λειτουργήσουν . Προσωρινά έπαυαν να είναι Θεοί ... Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο . Δεν είναι θέμα δυνατότητας ή ικανότητας . Αυτά τα διαθέτουμε ήδη και μπορούμε να τα μεγιστοποιήσουμε ,όπως έκανε ο Ηρακλής με τους άθλους του . Είναι θέμα πορείας και επιλογής. Όλα γίνονται μέσα σε μία πορεία επιλογής προς τα άνω (θέωση-αθανασία) ή προς τα κάτω (εκφυλισμός-θάνατος) . Τόσο απλά ...

Ολα ξεκινούν από το μαντείο των Δελφών όπου ο Απόλλων προστάζει σε έγκλιτη προστακτική - Γνώθι σεαυτόν ! Το μαντείο που δεν προλέγει αλλά σημαίνει... Αλλωστε κανένα μαντείο δεν δύναται να προβλέψει γεγονότα , γιατί δεν δύναται να προβλέψει τις πράξεις του ανθρώπου . Γιατί απλά , όσο και αν θέλουμε να μην το πιστεύουμε , ο άνθρωπος είναι ελεύθερος των πράξεών του . Για καλό αλλά και για κακό. Είναι το πρώτο που πρέπει να αντιληφθούμε , με το γνώθι σεαυτόν ... Δεν υπάρχει πεπρωμένον. Ολα μπορούμε να τα αλλάξουμε προς το θετικόν αλλά και προς το αρνητικόν . Κανένας δεν θα σταθεί εμπόδιο στην πορεία της ζωής μας προς την ανέλιξή  αλλά και κανένας δεν πρόκειται να μας συμπαρασταθεί προς τον κατήφορο ... στον εκφυλισμό και τελικά στον θάνατο.

Ο χρόνος Μέλλων δεν υπάρχει , είναι μία υπόθεση . Υπάρχει μόνον αποκλειστικά το αιώνιο παρόν.

Το δεύτερο που πρέπει να μάθουμε  είναι , τις προδιαγραφές μας . Και το τρίτον ο άνθρωπος πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί οτιδήποτε αφορά στο φαινόμενο ζωή.

Επί πλέον πρέπει να υιοθετήσουμε τις απόψεις του Ιπποκράτη. Ει πάσχει το μέρος , πάσχει το όλον. Δεν υπάρχουν ασθένειες , αλλά ασθενείς . Χίλιες ασθενείς = Χίλιες ασθένειες

===========

ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΓΕΝΟΣ

Στη Θεογονία ο Ησίοδος προσδιορίζει και τα γένη των ανθρώπων που υπήρξαν ή υπάρχουν στη Γη.
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΓΕΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1.   -Χρυσούν 
2.   - Αργυρέον 
3.   - Χαλκέον 
4.   - Ηρώων 
5.   - Σιδηρέον . 

Το Σιδηρέον που είναι το τελευταίο και το χειρότερο . Και είναι το χειρότερο , διότι γερνά και πεθαίνει , ενώ επικρατεί ο ατομισμός. Γιατί όμως , ο Ησίοδος προσδιορίζει τα γένη αναφερόμενος σε μέταλλα και όχι σε κάτι άλλο ;  Λέξεις κλειδιά είναι τα μέταλλα και το γήρας . Αν κοιτάξουμε αντίστροφα τα γένη και τα μέταλλα ,θα παρατηρήσουμε τα εξής :

Το 5ο γένος χαρακτηρίζεται από κατάπτωση ηθική και σωματική ,γήρας και μικρό βίο.

Το 4ο γένος , των Ηρώων είναι εμβόλιμο και αναβαθμισμένο .

Το 3ο είναι σαφώς πιο βελτιωμένο και μακροβιώτερο .

Το 2ο γένος είναι ηθικά ανεβασμένο και ακόμη πιο μακρόβιο .

Το 1ο γένος είναι άριστο , η Αρετή είναι αυτό που δεν γερνάει και δεν πεθαίνει φυσιολογικώς.

Τα ανωτέρω τι σχέση έχουν με την οξείδωση ;

• Σίδηρος : μεγάλη και γρήγορη οξείδωση . Μεγάλη φθορά άρα μικρή διάρκεια ζωής . 
• Χαλκός : μικρότερη οξείδωση και αργή. Μικρότερη φθορά άρα μεγαλύτερη διάρκεια ζωής . 
• Αργυρος : μικρή και βραδύτατη οξείδωση . Μικρή φθορά άρα μακρά διάρκεια ζωής και καλύτερη ποιότητα ανθρώπων . 
• Χρυσός : καμμία οξείδωση και φθορά . Ο άνθρωπος παραμένει άφθαρτος και άριστη ποιότητα ανθρώπων . 

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πως φθάσαμε από το ανοξείδωτο γένος,  δηλαδή το χρυσούν , στο σιδηρένιο , στο πλήρως οξειδούμενο ; Πως καταντήσαμε ;  Αυτοκτονήσαμε ; 

Επιστημονικώς , με τον όρο οξείδωση περιγράφονται χημικές αντιδράσεις , όπου ένα στοιχείο ,κατά βάσιν αμέταλλο , πχ οξυγόνο , χλώριο , άζωτο έχει έλλειμμα ηλεκτρονίων στην εξωτερική στιβάδα . Για να γίνει ,λοιπόν σταθερό βρίσκει ένα στοιχείο ,κατά βάσιν μέταλλο πχ σίδηρος , χαλκός, ψευδάργυρος , μαγνήσιο και ενώνεται μαζί του . 

Σχηματίζεται έτσι ένα άλας πχ οξείδιο του σιδήρου ή ψευδαργύρου κλπ και η αντίδραση ολοκληρώνεται . Όμως τότε ο Σίδηρος ,όπως τον ξέρουμε δεν υπάρχει . Στην θέση του υπάρχει σκουριά , ενώ ταυτόχρονα καταστρέφονται και οι ιδιότητες του σιδήρου .
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε το Σιδηρούν γένος επειδή στην κυριολεξία σκουριάζουμε ! 

Αν αυτήν την αντίδραση την μεταφέρουμε σε βιολογικό επίπεδο , έχουμε την βιολογική οξείδωση .

Ο Βίλχεμ Ράϊχ αντιλαμβάνεται πως κάθε οργανικό υλικό έλκει την οργονοενέργεια και την απορροφά. Αντίστροφα υλικό που περιέχει την οργονοενέργεια έλκει μικρά σωματίδια και τα κατακρατεί. Τα μεταλλικά υλικά,ιδιαίτερα ο Σίδηρος ,έλκουν την ενέργεια αλλά αμέσως την απωθούν.Αντίστροφα μέταλλο φορτισμένο με οργόνη απωθεί μεταλλικά σωματίδια.

==============

ΔΙΑΤΡΟΦΗ  &  ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ 

Η αντιμετώπιση της Διατροφής και Περιβάλλοντος δημιουργούν ένα δίαυλο Σκύλας και Χάρυβδης  που πρέπει κάθε άνθρωπος να διέρχεται καθημερινά για την ανέλιξή του ή την κατάπτωσή του . 

Οι συνθήκες δόμησης των πόλεων - σπίτια , δρόμοι ,σχολεία,γυμναστήρια,νοσοκομεία , οι συνθήκες και οι όροι εργασίας συμβάλλουν για το ζείν και το ευζείν . Από την άλλη η διατροφή και οι κακές (τσιγάρο) και οι καλές συνήθειες ( αθλητισμός) , δημιουργούν ένα τρόπο ζωής που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο σύστημα . Αν το σύστημα νιώθει απειλούμενο , τότε εμφανίζεται η κατάσταση στρές , που ισοδυναμεί με στραγγαλισμό και ασφυξία του ανθρώπου . Αυτή είναι η ποιοτική διαφορά του τρόπου ζωής των ανθρωπίνων κοινωνιών. Παράγουν ή δεν παράγουν στρες ! Στρές και πολιτισμός έννοιες αντίθετες , όπως  άντίθετα είναι και στρες και ζωή. Ο οργανισμός αντέχει μικρής διάρκειας και μικρής έως μέσης έντασης στρές . Το στρές σκοτώνει . Αλλά πρίν το κάνει , αποδιοργανώνει το ανθρώπινο σύστημα σε τέτοιο βαθμό ,που η διατήρηση του στη ζωή καθίσταται προβληματική . Τα πάντα φθείρονται λόγω οξειδωτικής ικανότητας των φονικών ελεύθερων ριζών ,για να επέλθει τελικά το γήρας . Είναι η τελική έκφραση φθοράς σε ψυχοσωματικό επίπεδο ,λόγω στρές και όχι ,όπως θέλουν να μας πείσουν , ως αποτέλεσμα του χρόνου ! Κάθε καμπυλωμένο μαγνητικό πεδίο έχει το ίδιο χωροχρονικό συνεχές. Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο . Ασχετο με τον γνωστό τύπο του χρόνου : dt = ds/v . Αρα η σωστή λέξη κλειδί είναι η λέξη χρήσις . Αυτή καθορίζει την θετική ή αρνητική εξέλιξη. Το γήρας ,λοιπόν, δεν είναι αναπόφευκτο αφού εξαρτάται από ένα ρυθμιζόμενο και μεταβλητό παράγοντα : την χρήση . Αρα αυτό σημαίνει προέκταση της ζωής , αφού ο κώδικας δεν επηρεάζεται από τον χρόνο.
Το στρές παράγεται είτε από έλλειψη τροφής , είτε από την ποιότητα της διατροφής . Τότε στο πεπτικό σύστημα αναπτύσσεται σοβαρής έντασης οξειδωτικό στρές , με καταλυτικές συνέπειες για όλο το σύστημα . Διατροφή δεν είναι μόνο τι τρώμε αλλά και πως το τρώμε - μαγειρεμένο ή φρέσκο - και  πότε το τρώμε . Το στρές ή η κατανάλωση οξειδωτικών ,όπως τσιγάρο , οξειδωμένα λίπη (ψημένα ,τηγανισμένα) κλπ μπορούν να υπερ κορέσουν τα συστήματα απόσβεσης της βιολογικής οξείδωσης και να προσβάλλουν βιολογικές ενώσεις ή κυτταρικούς σχηματισμούς πχ μεμβράνες , μιτοχόνδρια, ριβοσώματα ,πυρήνες, οξειδώνοντάς τα και καταστρέφοντας τα. Τροποποιούν έτσι την βιολογική ισορροπία ,προσβάλλοντας,βιολογικές λειτουργίες και δημιουργώντας φθορά ,που οδηγεί στο γήρας και την οποία ο οργανισμός αρχικά αντιρροπεί με δημιουργία νέων κυττάρων . Όμως εφ΄ όσον το φαινόμενο συνεχίζεται , ο οργανισμός αντιδρά σκληρύνοντας ή αδιαβροχοποιώντας τα και τελικά επέρχεται κορεσμός του λεμφικού και ειδικά του Δικτυοενδοθηλιακού (λεμφικά,αγγεια λεμφανδένες,θυμός,σπλήνα,ανοσολογικό κομμάτι του ήπατος) που δεν μπορεί να αποτοξινώσει τον οργανισμό από τα σκουπίδια. Με την οξείδωση να συνεχίζεται μέχρι τέλους,οι φθορές είναι πλέον αδύνατον να αντισταθμιστούν. Ο οργανισμός φθίνει και τελικά πεθαίνει . Το όξινο λοιπό περιβάλλον ισοδυναμεί με θάνατο. Όπου ο οργανισμός το χρειάζεται (στομάχι) ακολουθεί αλκαλικό περιβάλλον (έντερο) για εξισορρόπηση. Το συμπέρασμα για την διατροφή  τελικά πρέπει να είναι ισορροπημένη . δηλαδή ελαφρά και αλκαλική , για την μακροβιότητα και την αθανασία.