Η Σίβυλλα , προφήτιδα κακών ειδήσεων , εξ ου και σιβυλλικός χρησμός - σιβυλλισμοί . Ανατράφηκε από τις Μούσες και συνδέθηκε με τον Απόλλωνα . Ο Ηράκλειτος σημειώνει για την Σίβυλλα ... με πύρινη γλώσσα αναφέρει λυπηρά και φρικιαστικά και ανήκουστα πράγματα , χίλια χρόνια τώρα , μιλώντας εξ ονόματος του θεού . Το παράδειγμά της μιμήθηκαν έκτοτε πολλές γυναίκες προικισμένες με το προορατικό χάρισμα , κυρίως κατά τον 9ο - 7ο πΧ αιώνα . Σταδιακά το όνομά της αποτέλεσε επίθετο δηλωτικό της μαντικής ικανότητας , με το οποίο προσωνυμήθηκαν όλες οι χρησμοδότριες γυναίκες ακόμη και οι ιέρειες των Μαντείων , όπως η Πυθία στους Δελφούς .
Οι χρησμοί της Σίβυλλας δεν έχουν καμία ηθικιστική παρότρυνση αλλά οντολογική . Ότι απειλεί τον άνθρωπο δεν είναι η αμαρτία αλλά η ανυπαρξία . Η σαγήνη της Σίβυλλας είναι εντέλει , υπαρξιακή στην πλέον ουσιώδη εκδοχή του όρου , αφού με τον λόγο της φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τον πραγματικά προαιώνιο εχθρό του : το μηδέν . Αυτό γιατί οι διαδοχικές καταστροφές που προφητεύει η προφήτις αυτή ανά τους αιώνες εκφέρουν όχι το οντολογικό μηδέν , αλλά το οντολογικώς μηδέν . 'Οχι ένα μηδέν ως όριο που υπάρχει , αλλά ένα μηδέν απεριόριστο , επειδή δεν υπάρχει . Όχι το μαθηματικό μηδέν , που αποτελεί την αφετηρία της αρνητικής αρίθμησης - τάξης αλλά το μηδέν που συνιστά απόλυτη απουσία μιας παρουσίας , η οποία δεν υπήρξε ποτέ .
Με άλλα λόγια οι χρησμοδοσίες της Σίβυλλας δεν αναφέρονται συχνά στην απειλή της ανυπαρξίας του ανθρωπίνου όντος αλλά στον όλεθρο της στέρησης της ύπαρξης , στην κατάργηση της δυνατότητας του ανθρώπου να υπάρχει . Πρόκειται για την στιγμή της παγκόσμιας αδράνειας , όταν ο κοσμικός κόσμος χρόνος ακινητεί , αφού το αντικείμενο με το οποίο επιμετράται καταργείται . Ο χρόνος μετρά ύπαρξη . Χωρίς ύπαρξη το στίγμα του χρόνου δεν μπορεί να διερευνηθεί και να ανευρεθεί , αφού η μνήμη , στηριγμένη στον χρόνο , καταργείται .
Αυτή η προσέγγιση , που δοκιμάζει τα όρια της ανθρώπινης νόησης και της γλώσσας και περαιτέρω απειλεί την ψυχική ισορροπία , αποκαλύπτει και τους λόγους που οι σιβυλλικοί χρησμοί βρήκαν τεράστια απήχηση στον δυτικό κόσμο . Η ορθολογιστική δόμηση του δυτικού κόσμου αντιλήφθηκε τάχιστα της απειλή της Σίβυλλας και προσπάθησε παντοιοτρόπως να την αδρανοποιήσει . Η Σίβυλλα , από αντίπαλο δέος , μετατρεπόταν σε χειραγωγό προς μια ηθικιστική σύλληψη της ζωής , όπου κυριαρχεί το μεταφυσικό happy end .
Η σιβυλλικοί χρησμοί δεν αφορούν ένα συγκεκριμένο αποδέκτη , ακόμη και αν προφητεύουν την μοίρα ενός προσώπου , όπως ο Αλέξανδρος . Η Σίβυλλα προφητεύει την συλλογική μοίρα . Οι προφητείες της Σίβυλλας εκθέτουν μια εκδοχή του κοσμικού πεπρωμένου , μια πτυχή της αιώνιας Τάξης που κυβερνά τον κόσμο . Ο Σιβυλλικός χρησμός αποτελεί μια σκοτεινή διαλεύκανση της αντιφατικής αρμονίας του σύμπαντος , που δεν οδηγεί σε ένα τέλος , με την αριστοτελική σημασία του όρου , δηλαδή σε ένα σκοπό . Ίσως έτσι ερμηνεύεται η γοητεία που άσκησε στον κατεξοχήν συμπαντικό και ταυτόχρονα γριφώδη φιλόσοφο Ηράκλειτο , ο μαντικός λόγος της Σίβυλλας. Ο λόγος αυτός δεν απευθύνεται στην λογική αλλά αγγίζει την κυτταρική μνήμη.
Αυτή η προσέγγιση , που δοκιμάζει τα όρια της ανθρώπινης νόησης και της γλώσσας και περαιτέρω απειλεί την ψυχική ισορροπία , αποκαλύπτει και τους λόγους που οι σιβυλλικοί χρησμοί βρήκαν τεράστια απήχηση στον δυτικό κόσμο . Η ορθολογιστική δόμηση του δυτικού κόσμου αντιλήφθηκε τάχιστα της απειλή της Σίβυλλας και προσπάθησε παντοιοτρόπως να την αδρανοποιήσει . Η Σίβυλλα , από αντίπαλο δέος , μετατρεπόταν σε χειραγωγό προς μια ηθικιστική σύλληψη της ζωής , όπου κυριαρχεί το μεταφυσικό happy end .
Η σιβυλλικοί χρησμοί δεν αφορούν ένα συγκεκριμένο αποδέκτη , ακόμη και αν προφητεύουν την μοίρα ενός προσώπου , όπως ο Αλέξανδρος . Η Σίβυλλα προφητεύει την συλλογική μοίρα . Οι προφητείες της Σίβυλλας εκθέτουν μια εκδοχή του κοσμικού πεπρωμένου , μια πτυχή της αιώνιας Τάξης που κυβερνά τον κόσμο . Ο Σιβυλλικός χρησμός αποτελεί μια σκοτεινή διαλεύκανση της αντιφατικής αρμονίας του σύμπαντος , που δεν οδηγεί σε ένα τέλος , με την αριστοτελική σημασία του όρου , δηλαδή σε ένα σκοπό . Ίσως έτσι ερμηνεύεται η γοητεία που άσκησε στον κατεξοχήν συμπαντικό και ταυτόχρονα γριφώδη φιλόσοφο Ηράκλειτο , ο μαντικός λόγος της Σίβυλλας. Ο λόγος αυτός δεν απευθύνεται στην λογική αλλά αγγίζει την κυτταρική μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου