ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΟΓΥΓΟΣ
ΑΚΤΑΙΟΣ
------------
------------
ΚΕΚΡΟΨ Α'- 1556 - 1506 -- ΑΥΤΟΧΘΩΝ
ΚΡΑΝΑΟΣ 1506 - 1497 -- ΑΥΤΟΧΘΩΝ
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ 1497 - 1487 -- ΣΕΙΡΙΟΣ
ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΣ 1487 - 1437 -- ΣΕΙΡΙΟΣ
ΠΑΝΔΙΟΝ Α' - 1437 - 1397 - ΥΙΟΣ ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΥ
ΕΡΕΧΘΕΥΣ 1397 - 1347 - ΥΙΟΣ ΠΑΝΔΙΟΝΟΣ Α΄
ΚΕΚΡΟΨ Β' - 1347 - 1307 - ΥΙΟΣ ΕΡΕΧΘΕΟΣ
ΠΑΝΔΙΟΝ Β' - 1307 - 1282 - ΥΙΟΣ ΚΕΚΡΟΠΟΣ Β'
ΑΙΓΕΥΣ 1282 - 1234 - ΥΙΟΣ ΠΑΝΔΙΟΝΟΣ
Θ Η ΣΕΥΣ 1234 - 1204 - ΥΙΟΣ ΑΙΓΕΟΣ
ΜΕΝΕΣΘΕΥΣ 1204 - 1181 - ΣΦΕΤΕΡΙΣΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΣΚΟΥΡΩΝ (ΥΠΟΘΕΣΗ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ )
ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ - ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ
ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ - ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ
ΔΕΜΟΦΟΝ 1181 - 1147 - ΥΙΟΣ ΘΗΣΕΟΣ
ΟΞΥΝΤΗΣ 1147 - 1135 - ΥΙΟΣ ΔΗΜΟΦΩΝΤΟΣ
ΑΦΕΙΔΑΣ 1135 - 1134 - ΥΙΟΣ ΟΞΥΝΤΗΣ
ΘΥΜΟΙΤΗΣ 1134 - 1126 - ΥΙΟΣ ΟΞΥΝΤΗΣ
ΜΕΛΑΝΘΟΣ 1126 - 1089 ==> ΠΗΛΕΙΔΕΣ - ΜΕΛΑΝΘΙΔΕΣ
ΚΟΔΡΟΣ 1089 - 1068 - ΜΕΛΑΝΘΙΔΕΣ
ο τελευταίος βασιλιάς της Αττικής , πριν από τον κατακλυσμό , είναι ο Κέκροπας , τον οποίο διαδέχτηκε ο Κραναός. Την περίοδο της βασιλείας του Κραναού, έγινε ο μεγάλος κατακλυσμός . Ο Κραναός μαζί με τους λιγοστούς υπηκόους του , διέφυγε από την καταστροφή και εξακολούθησε να βασιλεύει στα επόμενα χρόνια.Οι βασιλείς Κέκροπας και Κραναός χαρακτηρίζονται αυτόχθονες . Σε αντίθεση με τον επόμενο βασιλέα , Αμφικτύωνα που εμφανίστηκε ξαφνικά για να πάρει την εξουσία . Ο Αμφικτύωνας δεν είναι αυτόχθονας αλλά και δεν προέρχεται από κάποιο άλλο γήινο μέρος . Ο Απολλόδωρος τον χαρακτηρίζει σαν γιό του Δευκαλίωνα και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία , αν ανατρέξουμε στην παράδοση του Δευκαλίωνα και της Πύρρας . Από τις πέτρες γεννήθηκαν νέα παιδιά για να αυξηθεί ο πληθυσμός της γης . Από τα μεγαλιθικά έργα και τις μαγικές πέτρες , ο Δίας επέτρεψε να δημιουργηθούν νέοι άνθρωποι . Ο Απολλόδωρος ισχυρίζεται ότι ο Αμφικτύωνας ήταν ένας από αυτούς τους γιούς με την ουράνια προέλευση και όχι φυσικά αυτόχθονας. Ο ουράνιος αυτός βασιλιάς βρήκε αντίπαλο τον Εριχθόνιο , που εμφανίστηκε στην γη με τρόπο ανάλογο . Ο Εριχθόνιος έδιωξε τον Αμφικτύωνα και βασίλεψε στην Αττική . Ο θάνατος του Εριχθόνιου συνοδεύεται από την επίσκεψη του Διονύσου στον διάδοχό τους τον Ικάριο *
* Σύμφωνα με τον μύθο ο Ικάριος φιλοξένησε τον Διόνυσο στο σπίτι του όταν ο θεός επισκέφθηκε την Αττική για να διδάξει στους ανθρώπους την καλλιέργεια της αμπέλου και την παρασκευή του οίνου. Ο Διόνυσος ευχαριστήθηκε από τις περιποιήσεις του και τον δίδαξε την αμπελουργία και την οινοποιία. Επίσης, ο θεός ερωτεύθηκε την κόρη του Ικαρίου, την Ηριγόνη, και απέκτησαν μαζί ένα γιο, τον Στάφυλο. Επιπλέον, χάρισε στον Ικάριο και ένα ασκί κρασί με την εντολή να το κεράσει στους γείτονές του ή σε βοσκούς. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο Ικάριος ακολουθώντας τις οδηγίες, καλλιέργησε την άμπελο, γεύθηκε τον καρπό και τον χυμό του καρπού της, και ευφράνθηκε τόσο, ώστε ο ίδιος επεθύμησε να διαδώσει το νέο αγαθό. Γέμισε λοιπόν ασκούς με κρασί και επισκεπτόμενος τα χωριά και τις εξοχές της Αττικής πάνω σε άρμα, ακολουθούμενος από τη σκυλίτσα του, κερνούσε τους γεωργούς και τους βοσκούς. Αλλά όταν οι βοσκοί (ή οι γείτονες) ήπιαν κρασί για πρώτη φορά στη ζωή τους, ζαλίστηκαν και νόμισαν ότι η ζάλη οφειλόταν στο ότι ο Ικάριος τους είχε δηλητηριάσει. Για τον λόγο αυτό τον σκότωσαν και πέταξαν το πτώμα σε ένα βαθύ πηγάδι. Η σκυλίτσα του Ικαρίου, η Μαίρα, ειδοποίησε την Ηριγόνη με τα γαυγίσματά της και την οδήγησε στο άταφο πτώμα του πατέρα της. Τότε η Ηριγόνη, αφού έθαψε τον πατέρα της, από την απελπισία της κρεμάστηκε από ένα δέντρο πάνω από τον τάφο του πατέρα της.
Ο Διόνυσος θύμωσε με τους Αθηναίους για τη δολοφονία του Ικαρίου και τους έστειλε μια συμφορά: Οι κόρες τους καταλήφθηκαν από μανία και κρεμάστηκαν κι αυτές. Οι Αθηναίοι ρώτησαν το μαντείο και πήραν την απάντηση ότι ο θεός έπαιρνε εκδίκηση για τον θάνατο του Ικαρίου και της Ηριγόνης. Τότε οι Αθηναίοι εντόπισαν και τιμώρησαν εκείνους που είχαν δολοφονήσει τον Ικάριο, ενώ καθιέρωσαν κατ' εντολή του μαντείου και μία εορτή κάθε καλοκαίρι, την Αιώρα, κατά την οποία κρεμούσαν χωρίς να απαγχονίζουν κόρες πάνω σε δέντρα. Αργότερα, αντικατέστησαν τις κόρες με εικόνες και οι παρθένες της Αττικής ταλαντεύονταν πάνω σε αιώρες (κούνιες) τραγουδώντας .
Ο Διόνυσος τελείωσε την θεϊκή σχολή στο άστρο της Μαίρας (Μερού,Μηρού,Κυνός) και ήλθε να μυήσει τους νέους Αθηναίους . Ο Ικάριος σκοτώθηκε από τους ανέτοιμους για μύηση υπηκόους του . και τον τόπο που τον έθαψαν το σώμα του , απεκάλυψε στην κόρη του το αινιγματικό σκυλί Μαίρα .
Αυτό που παρατηρούμε γενικά είναι ότι τα πρόσωπα που παίζουν κάποιο ρόλο στην Αττική , μετά τον κατακλυσμό , έχουν διπλή φύση : ανθρώπινη και θεϊκή.
Ο Εριχθόνιος είναι πολύ κοντά στο παραμύθι του μαγικού λυχναριού του Αλαντίν . Όπως το τζίνι μπορούσε να μπει στο μαγικό λυχνάρι , το ίδιο και ο Εριχθόνιος , στα πρώτα στα πρώτα στάδια της γέννησής του , μπορούσε να χωρέσει στην μαγική θήκη της Αθηνάς. Φυσικά όχι σαν Εριχθόνιος , αλλά ίσως σαν μια μαγική πέτρα που εκπέμπει ακτινοβολίες από το Αθάνατο πύρ .
Όπως λέει ο Ρισπέν , η θεά Αθηνά , αφού παρέδωσε το κάνιστρο (λήκυθος) για φύλαξη στις κόρες του Κέκροπα , πήγε στην Παλλήνη , για να βρει ένα βράχο κατάλληλο για να χρησιμοποιήσει για αντιστήριγμα σε αυτή την ίδια την Ακρόπολη. Η Παλλήνη όπως φαίνεται από τον Στράβωνα είναι τόπος μεγάλων γεωλογικών μεταβολών . Οι ηφαιστιακές καταστροφές που κατά καιρούς αναστάτωσαν το δακτυλίδι της φωτιάς της Μεσογείου και του Αιγαίου , ξεκίνησαν από την περιοχή αυτή . Η Ακρόπολη και η Παλλήνη επρόκειτο να αποτελέσουν δύο ομφάλιους λίθους στο γεωδαιτικό σύστημα της Αττικής , που θα επέτρεπε και πάλι τα εναέρια ταξίδια της Αργούς !
Σύμφωνα με τον μύθο, ήλθε μια κουρούνα στην Αθήνα . Αυτή της είπε ότι οι κόρες του Κέκροπα είχαν νικηθεί από την περιέργεια και είχαν ανοίξει το καλάθι , που τους είχε εμπιστευθεί η θεά . Από την έκπληξή της η Αθηνά άφησε να πέσει από τα χέρια της ο βράχος , τον οποίο έφερε , και αυτή είναι η προέλευση του σημερινού Λυκαβηττού . Όσον αφορά το πουλί , που είχε φέρει την κακή είδηση , του απαγόρευσε να πλησιάζει στο μέλλον την Ακρόπολη . Η κουρούνα που μιλάει , είναι πολύ πιθανόν να είναι ένα από τα πουλιά που απεικονίζονται πάνω στους δύο ομφάλιους λίθους . Αυτά που πέταξαν από τους Δελφούς , από τη Θήβα της Αιγύπτου και από τις κιβωτούς των διασωθέντων του κατακλυσμού . Το καλάθι αυτό , που το βρίσκουμε και σαν λήκυθο , θήκη και κάνιστρο είναι αυτό που περιέχει την μαγική πέτρα , το Γκράαλ . Το καλάθι αυτό βλέπουμε να το κουβαλάνε μαζί τους η Δήμητρα , και άλλοι μυημένοι στα μυστήρια του Υπερίωνα . Το πλέγμα του καλαθιού δείχνει την σύνδεση του ομφάλιου λίθου με την μαγική πέτρα που εκπέμπει το Αθάνατο πυρ , που το βλέπουμε να απεικονίζεται με το ηλεκτρομαγνητικό φίδι . Είναι φανερός ο ρόλος της Αθηνάς , που αναστηλώνει το κατεστραμμένο γεωδαιτικό σύστημα . Και η απόδειξη έρχεται από τα αινιγματικά πετάγματα των αρμάτων , της Αργούς και τις γεννήσεις από τη Γη και τις πέτρες . Ο Ρισπέν θεώρησε ότι από το βράχο που έρριξε η Αθηνά έγινε ο Λυκαβηττός . Ο Γάλλος αυτός με την ελληνική ψυχή , δεν μπορεί να γνωρίζει ότι η Παλλήνη , που δέχτηκε κάποιο μεγαλιθικό βράχο , είναι μακριά , στο Πικέρμι . Εμείς γνωρίζουμε ότι η περιοχή αυτή ήταν ένας από τους ομφάλιους λίθους , που επέτρεπε το πέρασμα στον Άδη . Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να δει τη Γη που άνοιξε για να δεχτεί το άρμα του Αμφιάρεω . Σε παλαιότερες εποχές στην ίδια περιοχή , εμφανίστηκαν οι τιτανικές δυνάμεις του κάτω κόσμου και προκάλεσαν φοβερές αναστατώσεις . Τα σημερινά προϊστορικά ευρήματα της περιοχής είναι μάρτυρες για την ύπαρξη των πυλών του Άδη της Παλλήνης . Εκεί λοιπόν , σε ένα λυκότοπο κατά την παράδοση , σημάδεψε ,με τα μεγαλιθικά της έργα η Αθηνά , τον Λυκαβηττό. Λυκαβηττός σημαίνει το φαράγγι του Λύκου. Ο βήττος ετυμολογείται από το ρήμα βήττω και βήσσω , που σημαίνει εκπέμπω από το βάθος ακτινοβολία . Η βήσσα ή βήττα είναι η δασωμένη χαράδρα. Ο βήττος είναι ο φαραγγώδης , από τα σπουδαιότερα ιερά του Διονύσου και των Μυστηρίων του Υπερίωνα . Κατά τον μύθο οι δύο άλλες αδελφές της Πανδρόσου , η Άγλαυρος και η Έρση , κόρες του Κέκροπα , την στιγμή που ετοιμαζόταν να δουν το περιεχόμενο του καλαθιού και να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους , ένα φίδι αναπήδησε από μέσα και τις θανάτωσε . Κατά μια άλλη εκδοχή , τις έπιασε τρέλα και ρίχτηκαν από το ύψος της Ακρόπολης στο κενό. Οι αρχαίοι Έλληνες πάντα υποστήριζαν ότι ο χειρισμός των πολυτίμων μαγικών λίθων και των ακτινοβολιών απαιτεί δύναμη και μύηση του χειριστή . Ο απλός αυτός κανόνας ασφαλείας φαίνεται να παραβιάστηκε από τις κόρες του Κέκροπα , με αποτέλεσμα να πάθουν το ατύχημα. Τον ηλεκτρομαγνητισμό ή κοσμική ακτινοβολία της Αθηνάς , ο μύθος τον διέσωσε με το σύμβολο του φιδιού. Έτσι μαθαίνουμε ότι στο ναό της Αθηνάς διατηρούσαν φίδια ή ότι ο Εριχθόνιος ήταν ένα φίδι που έφυγε από το καλάθι και ήλθε στην ασπίδα της Αθηνάς . Λέγεται πως το φίδι στην ασπίδα της Αθηνάς του Βαρβακείου είναι ο βασιλιάς Εριχθόνιος . Η Αθηνά λοιπόν πολλές φορές οδηγεί άρμα στο οποίο μερικές φορές επιβιβάζει και τους αγαπημένους της θνητούς . Στο άρμα της αυτό πρέπει να εκπαίδευσε τον Εριχθόνιο , γιατί ο βασιλιάς αυτός φέρεται ως ο πρώτος αρματηλάτης τεθρίππου ( με τέσσερα άλογα ) . Ο αριθμός των αλόγων είναι συμβολικός ,για να τονίσει τον ηλιακό του χαρακτήρα .
Αυτό που παρατηρούμε γενικά είναι ότι τα πρόσωπα που παίζουν κάποιο ρόλο στην Αττική , μετά τον κατακλυσμό , έχουν διπλή φύση : ανθρώπινη και θεϊκή.
Ο Εριχθόνιος είναι πολύ κοντά στο παραμύθι του μαγικού λυχναριού του Αλαντίν . Όπως το τζίνι μπορούσε να μπει στο μαγικό λυχνάρι , το ίδιο και ο Εριχθόνιος , στα πρώτα στα πρώτα στάδια της γέννησής του , μπορούσε να χωρέσει στην μαγική θήκη της Αθηνάς. Φυσικά όχι σαν Εριχθόνιος , αλλά ίσως σαν μια μαγική πέτρα που εκπέμπει ακτινοβολίες από το Αθάνατο πύρ .
Όπως λέει ο Ρισπέν , η θεά Αθηνά , αφού παρέδωσε το κάνιστρο (λήκυθος) για φύλαξη στις κόρες του Κέκροπα , πήγε στην Παλλήνη , για να βρει ένα βράχο κατάλληλο για να χρησιμοποιήσει για αντιστήριγμα σε αυτή την ίδια την Ακρόπολη. Η Παλλήνη όπως φαίνεται από τον Στράβωνα είναι τόπος μεγάλων γεωλογικών μεταβολών . Οι ηφαιστιακές καταστροφές που κατά καιρούς αναστάτωσαν το δακτυλίδι της φωτιάς της Μεσογείου και του Αιγαίου , ξεκίνησαν από την περιοχή αυτή . Η Ακρόπολη και η Παλλήνη επρόκειτο να αποτελέσουν δύο ομφάλιους λίθους στο γεωδαιτικό σύστημα της Αττικής , που θα επέτρεπε και πάλι τα εναέρια ταξίδια της Αργούς !
Σύμφωνα με τον μύθο, ήλθε μια κουρούνα στην Αθήνα . Αυτή της είπε ότι οι κόρες του Κέκροπα είχαν νικηθεί από την περιέργεια και είχαν ανοίξει το καλάθι , που τους είχε εμπιστευθεί η θεά . Από την έκπληξή της η Αθηνά άφησε να πέσει από τα χέρια της ο βράχος , τον οποίο έφερε , και αυτή είναι η προέλευση του σημερινού Λυκαβηττού . Όσον αφορά το πουλί , που είχε φέρει την κακή είδηση , του απαγόρευσε να πλησιάζει στο μέλλον την Ακρόπολη . Η κουρούνα που μιλάει , είναι πολύ πιθανόν να είναι ένα από τα πουλιά που απεικονίζονται πάνω στους δύο ομφάλιους λίθους . Αυτά που πέταξαν από τους Δελφούς , από τη Θήβα της Αιγύπτου και από τις κιβωτούς των διασωθέντων του κατακλυσμού . Το καλάθι αυτό , που το βρίσκουμε και σαν λήκυθο , θήκη και κάνιστρο είναι αυτό που περιέχει την μαγική πέτρα , το Γκράαλ . Το καλάθι αυτό βλέπουμε να το κουβαλάνε μαζί τους η Δήμητρα , και άλλοι μυημένοι στα μυστήρια του Υπερίωνα . Το πλέγμα του καλαθιού δείχνει την σύνδεση του ομφάλιου λίθου με την μαγική πέτρα που εκπέμπει το Αθάνατο πυρ , που το βλέπουμε να απεικονίζεται με το ηλεκτρομαγνητικό φίδι . Είναι φανερός ο ρόλος της Αθηνάς , που αναστηλώνει το κατεστραμμένο γεωδαιτικό σύστημα . Και η απόδειξη έρχεται από τα αινιγματικά πετάγματα των αρμάτων , της Αργούς και τις γεννήσεις από τη Γη και τις πέτρες . Ο Ρισπέν θεώρησε ότι από το βράχο που έρριξε η Αθηνά έγινε ο Λυκαβηττός . Ο Γάλλος αυτός με την ελληνική ψυχή , δεν μπορεί να γνωρίζει ότι η Παλλήνη , που δέχτηκε κάποιο μεγαλιθικό βράχο , είναι μακριά , στο Πικέρμι . Εμείς γνωρίζουμε ότι η περιοχή αυτή ήταν ένας από τους ομφάλιους λίθους , που επέτρεπε το πέρασμα στον Άδη . Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να δει τη Γη που άνοιξε για να δεχτεί το άρμα του Αμφιάρεω . Σε παλαιότερες εποχές στην ίδια περιοχή , εμφανίστηκαν οι τιτανικές δυνάμεις του κάτω κόσμου και προκάλεσαν φοβερές αναστατώσεις . Τα σημερινά προϊστορικά ευρήματα της περιοχής είναι μάρτυρες για την ύπαρξη των πυλών του Άδη της Παλλήνης . Εκεί λοιπόν , σε ένα λυκότοπο κατά την παράδοση , σημάδεψε ,με τα μεγαλιθικά της έργα η Αθηνά , τον Λυκαβηττό. Λυκαβηττός σημαίνει το φαράγγι του Λύκου. Ο βήττος ετυμολογείται από το ρήμα βήττω και βήσσω , που σημαίνει εκπέμπω από το βάθος ακτινοβολία . Η βήσσα ή βήττα είναι η δασωμένη χαράδρα. Ο βήττος είναι ο φαραγγώδης , από τα σπουδαιότερα ιερά του Διονύσου και των Μυστηρίων του Υπερίωνα . Κατά τον μύθο οι δύο άλλες αδελφές της Πανδρόσου , η Άγλαυρος και η Έρση , κόρες του Κέκροπα , την στιγμή που ετοιμαζόταν να δουν το περιεχόμενο του καλαθιού και να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους , ένα φίδι αναπήδησε από μέσα και τις θανάτωσε . Κατά μια άλλη εκδοχή , τις έπιασε τρέλα και ρίχτηκαν από το ύψος της Ακρόπολης στο κενό. Οι αρχαίοι Έλληνες πάντα υποστήριζαν ότι ο χειρισμός των πολυτίμων μαγικών λίθων και των ακτινοβολιών απαιτεί δύναμη και μύηση του χειριστή . Ο απλός αυτός κανόνας ασφαλείας φαίνεται να παραβιάστηκε από τις κόρες του Κέκροπα , με αποτέλεσμα να πάθουν το ατύχημα. Τον ηλεκτρομαγνητισμό ή κοσμική ακτινοβολία της Αθηνάς , ο μύθος τον διέσωσε με το σύμβολο του φιδιού. Έτσι μαθαίνουμε ότι στο ναό της Αθηνάς διατηρούσαν φίδια ή ότι ο Εριχθόνιος ήταν ένα φίδι που έφυγε από το καλάθι και ήλθε στην ασπίδα της Αθηνάς . Λέγεται πως το φίδι στην ασπίδα της Αθηνάς του Βαρβακείου είναι ο βασιλιάς Εριχθόνιος . Η Αθηνά λοιπόν πολλές φορές οδηγεί άρμα στο οποίο μερικές φορές επιβιβάζει και τους αγαπημένους της θνητούς . Στο άρμα της αυτό πρέπει να εκπαίδευσε τον Εριχθόνιο , γιατί ο βασιλιάς αυτός φέρεται ως ο πρώτος αρματηλάτης τεθρίππου ( με τέσσερα άλογα ) . Ο αριθμός των αλόγων είναι συμβολικός ,για να τονίσει τον ηλιακό του χαρακτήρα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου