Για την Ορθοδοξία ,η ψυχή δεν είναι αθάνατη ,όπως είναι στον Πλάτωνα .
Ούτε η Κόλαση έχει καζάνια και φλόγες . Εχει μόνο μία φοβερή μοναξιά.
Και τελικά αυτό που έχει σημασία είναι ο θάνατος και όχι η γέννηση.
Αυτό που μετράει είναι όχι τι ήσουν όταν γεννήθηκες αλλά τι είσαι την στιγμή που πεθαίνεις ... .
Στην Δύση , τα Χριστούγεννα έχουν μεγαλύτερη σημασία και στην Ανατολή το Πάσχα.Στην Δύση η γέννηση έχει μεγαλύτερη σημασία από τον θάνατο.
Οι Δυτικοί εορτάζουν την ημέρα της γεννήσεως και οι Ανατολικοί την ημέρα του ονόματός του Αγίου , ο οποίος και εμαρτύρησε ...
Αντίθετα με τις λοιπές χριστιανικές αιρέσεις η Ορθοδοξία βιώνεται .
Δεν είναι θεωρία ,είναι πράξη.
Δεν είναι πεπρωμένο ,είναι ελευθερία.
Δεν έχει σημασία τι είσαι όταν γεννηθείς .
Σημασία έχει τι έγινες όταν πεθάνεις.
Ο καλός θάνατος είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Ορθοδόξου Χριστιανού.
Υπό την έννοια αυτή, η Ορθοδοξία είναι η θρησκεία του θανάτου.
Η ζωή πολλών γυναικών του Βυζαντίου που έγιναν μάλιστα και αυτοκράτειρες ,εχαρακτηρίσθει απο μία ελευθεριότητα στην νεότητά τους , ώστε απεκαλέσθησαν πόρνες. Παράδειγμα η αυτοκράτειρα Θεοδώρα τον ΣΤ αιώνα ,η σύζυγος του Ιουστινιανού . Σημασία έχει λοιπόν ο Θάνατος ...
Η Ορθοδοξία στην ουσία δεν είναι θρησκεία - είναι θέωση - και θεραπεύει τον άνθρωπο από την ασθένεια της θρησκείας. (π. Ρωμανίδης Ιωάννης)
Αν και τα πρώτα χρόνια εθεωρείτο ως θρησκεία του θανάτου , η αλήθεια όμως είναι ότι δεν δόξαζαν τον θάνατο όπως οι σατανιστές , αλλά ζούσαν στο πλευρό του θανάτου , για να τον καταλάβουν και να τον νικήσουν. Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο...
Η αθανασία του ανθρώπου δεν στηρίζεται στην αθανασία της ψυχής ,αλλά στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Χριστού και στην μελλοντική ανάσταση των σωμάτων , στην ηλικία του θανάτου.
Η ψυχή θεωρείται αθάνατη μόνο κατά χάριν του θεού και όχι κατά φύσιν .
Η ψυχή είναι μέρος του ανθρώπου και όχι ολόκληρος ο εαυτός του ,και άρα η ψυχή είναι κτιστή και όχι αιώνια (π. Μεταλληνός Γεώργιος)
Ο Θάνατος είναι η χαρά ,είναι εορτή, διότι έχει νικηθεί για όλους τους Ορθοδόξους με την χάρη του Θεού, χάριν της Αναστάσεως του Χριστού .
Η Κόλαση αρχίζει πριν τον θάνατο , καθ΄ ότι η νεκρωμένη ψυχή δεν μπορεί να φτερουγίσει ως φώς από το σώμα του , όταν ο άνθρωπος αφήνει έντρομος την τελευταία του πνοή. Η κόλαση είναι η έλλειψη επαφής με τον συνάνθρωπό σου .Είσαι μόνος μέσα στο πλήθος . Δεν υπάρχεις για κανένα. Δεν δύνασαι να επικοινωνήσεις με κανένα. Μετατρέπεσαι σε άτομο και χάνεις την κοινωνική σου ιδιότητα.
----------------------------------
O Θείος Πλάτων λοιπόν έκανε λάθος ; Ο αντίλογος λοιπόν.
Υπάρχει πραγματικά ψυχή που είναι αθάνατη. Η ψυχή είναι ένα ειδικό σωμάτιο που λέγεται ψυχικό άτομο ,το οποίο περιβάλλεται από χιτώνες αιθερικούς δηλαδή λεπτούς ηλεκτρο μαγνητικούς και το γνωστό μας σώμα κτίζεται με πρότυπο τον εξωτερικώτερο από αυτούς.
Η ψυχή από την φύσιν της είναι ουσιαστικά αθάνατη και με αυτήν την ιδιότητα δημιουργείται νομοτελειακά χωρίς να επεμβαίνει αυθαίρετα κάποιος θεός.
Η ψυχή εξελίσσεται και δέχεται εγγραφές και αποκτά συνείδηση δια επανειλημμένων μετεμψυχώσεων που αρχίζουν απο τον ορυκτό βασίλειο για να περάσουν στα φυτά ,στα ζώα και τέλος στον άνθρωπο.
Οταν ο κύκλος αυτός κλείσει επιτυχώς ,τότε έχει αποκτήσει την Ανωτέρα Συνείδηση οπότε και εισέρχεται στους Ανώτερους Κόσμους όπου και συνεχίζει διηνεκώς την εξέλιξή της καθισταμένη ,ήρως , δαίμων, Θεός , Θεός Ολύμπιος
Στον μονοθεϊσμό (Χριστιανισμό) δεν υπάρχει νομοτελειακά αυθύπαρκτη ψυχή διότι όλα εξαρτώνται από το Απόλυτον του Θεού. Τίποτε νομοτελειακό δεν υπάρχει στον Κόσμο διότι εάν υπήρχε θα έθιγε την κύρια αυτή ιδιότητα του Θεού , ο οποίος αναγκασμένος , φερ΄ ειπείν να δέχεται την ύπαρξη αθανάτων ψυχών θα ήταν πλέον ένας περιορισμένος από νόμους , Θεός του πολυθεϊσμού.
Ο Χριστιανισμός μίλησε για ψυχή μόλις το 1672 σε τοπική σύνοδο στα Ιεροσόλυμα.
Η έννοια της μετεμψυχώσεως είναι απαραίτητη για την λύση και εξάλειψη του προβλήματος του καλού και του κακού . Εάν τον Κόσμο διοικεί μία υπόσταση ηθική και δίκαιη ,τότε πόθεν προέρχεται το κακόν ;
Οι μονοθεϊστικές θρησκείες που προϋποθέτουν Θεό αγαθό ευρίσκονται εις μεγάλη αδυναμία ερμηνείας του ,είτε δογματίζουν ότι το κακό το θέτει ο θεός για να μας δοκιμάσει ή να διαπαιδαγωγηθούμε . Επομένως μόνον η έννοια της μετεμψυχώσεως μπορεί να οδηγήσει στην έννοια δικαίας και ηθικής υποστάσεως του Κόσμου.
...δεν πιστεύω οτι ο Καζαντζάκης δεν πίστευε,με την έννοια που δίνουν πολλοί.Η γή είναι το κατώτερο επίπεδο που μπορεί να πέσει μία ψυχή.
Για να απελευθερωθεί μία ψυχή απο το σκοτάδι της γής ,απο ένα ασυνείδητο δηλαδή δεσμό ,δεν πρέπει να πιστεύει,δεν πρέπει να ελπίζει,(σε κάτι γήινο)αφού έχει γνωρίσει την αρχή της και βαδίζει προς τα ίχνη της.
Οταν πλέον είναι μία ψυχή ελεύθερη,απο οποιοδήποτε δεσμό της γής και ακόμη του σύμπαντος ,τότε μπορεί να γνωρίσει τον Δημιουργό της και την ίδια την αξία της ,το ύψος της ,την υψηλή κληρονομιά της.
Η αγνή αγάπη είναι καρπός του πνεύματος,ιδιότητα της ψυχής ,εντελώς περιεκτική και μας συνδέει με τον Θεό και μεταξύ μας.
Ο καθένας σήμερα ταξιδεύει και περιοδεύει ...
------------------------------
Για τον Πλάτωνα η ψυχή είναι γι΄ αυτόν ένα θεϊκό ,πνευματικό και αθάνατο όν που γκρεμίστηκε απο την ουράνια πατρίδα του και εξορίστηκε στο αμαρτωλό ,άλογο και φθαρτό σώμα.
Ανάμνηση όμως ,χωρίς προύπαρξη της ψυχής δεν έχει βέβαια κανένα νόημα.
Στον Φαίδωνα η ψυχή θεωρείται ακόμη ενιαίο όν.
Για πρώτη φορά στην Πολιτεία γίνεται λόγος για την διαίρεσή της σε τρία μέρη.
1- Λογιστικόν - που κατευθύνεται πρός την γνώση και την επιστήμη.
2- Θυμοειδές - που περιλαμβάνει τις ευγενέστερες ορμές
3- Επιθυμητικόν - που επιδιώκει να ικανοποιήσει τις φυσικές ανάγκες και τα χαμηλότερα πάθη.
Στόν Τίμαιο το Λογιστικόν χαρακτηρίζεται ως 'οικών εν εκάστω ημών δαίμων' ενώ για τις ορμές και τις επιθυμίες λέγεται οτι πηγάζουν όχι απο κύριες δυνάμεις της ψυχής αλλά μόνον απο το σώμα.
Εργο της φιλοσοφίας είναι να λυτρώσει την ψυχή του ανθρώπου με τούτο,ότι τον ασφαλίζει απο την πλάνη που προέρχεται από την απάτη των αισθήσεων και προσπαθεί να τον ελευθερώσει απο τις ορέξεις του σώματος.
Μέσα μας κρυφα ανάβει ένας θεϊκός σπινθήρας που το σώμα δεν τον αφήνει να αναλάμψει.Υπάρχει η ορμή του πνεύματος προς το αιώνιο ,την ανάτασή του προς το θείο ,σε αντίθεση προς εκείνη την βίαιη πίεση πρός την γή κάτω,που ασκεί το αμαρτωλό σώμα πάνω στην ψυχή.
...αθάνατοι θνητοί , θνητοί αθάνατοι , ζώντες τον εκείνων θάνατον,τον δε εκείνων βίον τεθνεώντες . Μόνον με τον θάνατο του σώματος , η ψυχή κατορθώνει να ζήσει την δική της ζωή και αντίστροφα , η ψυχή πεθαίνει όσο περισσότερο αναπτύσσεται και δυναμώνει ή σωματικότητα.
Στο ζήτημα όμως αυτό ,ο Παύλος πιστεύει οτι ο Θεός κάνει το πρώτο βήμα ,ο Πλάτων προτρέπει τον άνθρωπο να στηριχτεί στον εαυτό του .
Ο Χριστιανός 'επαναπατρίζεται' απο την γή.
Ο Ελλην ο ίδιος να κατακτήσει τον ουρανό.
Στο δια ταύτα.
Η αρετή είναι επιστήμη.
Οταν γνωρίζει κανείς τι είναι το αγαθό ,θα προσπαθήσει να το πράξει.
Το κακό βρίσκεται όχι στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης,αλλά στην άγνοια των ανθρώπων.
ΌΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ ΚΑΚΟΣ'
Ούτε η Κόλαση έχει καζάνια και φλόγες . Εχει μόνο μία φοβερή μοναξιά.
Και τελικά αυτό που έχει σημασία είναι ο θάνατος και όχι η γέννηση.
Αυτό που μετράει είναι όχι τι ήσουν όταν γεννήθηκες αλλά τι είσαι την στιγμή που πεθαίνεις ... .
Στην Δύση , τα Χριστούγεννα έχουν μεγαλύτερη σημασία και στην Ανατολή το Πάσχα.Στην Δύση η γέννηση έχει μεγαλύτερη σημασία από τον θάνατο.
Οι Δυτικοί εορτάζουν την ημέρα της γεννήσεως και οι Ανατολικοί την ημέρα του ονόματός του Αγίου , ο οποίος και εμαρτύρησε ...
Αντίθετα με τις λοιπές χριστιανικές αιρέσεις η Ορθοδοξία βιώνεται .
Δεν είναι θεωρία ,είναι πράξη.
Δεν είναι πεπρωμένο ,είναι ελευθερία.
Δεν έχει σημασία τι είσαι όταν γεννηθείς .
Σημασία έχει τι έγινες όταν πεθάνεις.
Ο καλός θάνατος είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Ορθοδόξου Χριστιανού.
Υπό την έννοια αυτή, η Ορθοδοξία είναι η θρησκεία του θανάτου.
Η ζωή πολλών γυναικών του Βυζαντίου που έγιναν μάλιστα και αυτοκράτειρες ,εχαρακτηρίσθει απο μία ελευθεριότητα στην νεότητά τους , ώστε απεκαλέσθησαν πόρνες. Παράδειγμα η αυτοκράτειρα Θεοδώρα τον ΣΤ αιώνα ,η σύζυγος του Ιουστινιανού . Σημασία έχει λοιπόν ο Θάνατος ...
Η Ορθοδοξία στην ουσία δεν είναι θρησκεία - είναι θέωση - και θεραπεύει τον άνθρωπο από την ασθένεια της θρησκείας. (π. Ρωμανίδης Ιωάννης)
Αν και τα πρώτα χρόνια εθεωρείτο ως θρησκεία του θανάτου , η αλήθεια όμως είναι ότι δεν δόξαζαν τον θάνατο όπως οι σατανιστές , αλλά ζούσαν στο πλευρό του θανάτου , για να τον καταλάβουν και να τον νικήσουν. Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο...
Η αθανασία του ανθρώπου δεν στηρίζεται στην αθανασία της ψυχής ,αλλά στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Χριστού και στην μελλοντική ανάσταση των σωμάτων , στην ηλικία του θανάτου.
Η ψυχή θεωρείται αθάνατη μόνο κατά χάριν του θεού και όχι κατά φύσιν .
Η ψυχή είναι μέρος του ανθρώπου και όχι ολόκληρος ο εαυτός του ,και άρα η ψυχή είναι κτιστή και όχι αιώνια (π. Μεταλληνός Γεώργιος)
Ο Θάνατος είναι η χαρά ,είναι εορτή, διότι έχει νικηθεί για όλους τους Ορθοδόξους με την χάρη του Θεού, χάριν της Αναστάσεως του Χριστού .
Η Κόλαση αρχίζει πριν τον θάνατο , καθ΄ ότι η νεκρωμένη ψυχή δεν μπορεί να φτερουγίσει ως φώς από το σώμα του , όταν ο άνθρωπος αφήνει έντρομος την τελευταία του πνοή. Η κόλαση είναι η έλλειψη επαφής με τον συνάνθρωπό σου .Είσαι μόνος μέσα στο πλήθος . Δεν υπάρχεις για κανένα. Δεν δύνασαι να επικοινωνήσεις με κανένα. Μετατρέπεσαι σε άτομο και χάνεις την κοινωνική σου ιδιότητα.
----------------------------------
O Θείος Πλάτων λοιπόν έκανε λάθος ; Ο αντίλογος λοιπόν.
Υπάρχει πραγματικά ψυχή που είναι αθάνατη. Η ψυχή είναι ένα ειδικό σωμάτιο που λέγεται ψυχικό άτομο ,το οποίο περιβάλλεται από χιτώνες αιθερικούς δηλαδή λεπτούς ηλεκτρο μαγνητικούς και το γνωστό μας σώμα κτίζεται με πρότυπο τον εξωτερικώτερο από αυτούς.
Η ψυχή από την φύσιν της είναι ουσιαστικά αθάνατη και με αυτήν την ιδιότητα δημιουργείται νομοτελειακά χωρίς να επεμβαίνει αυθαίρετα κάποιος θεός.
Η ψυχή εξελίσσεται και δέχεται εγγραφές και αποκτά συνείδηση δια επανειλημμένων μετεμψυχώσεων που αρχίζουν απο τον ορυκτό βασίλειο για να περάσουν στα φυτά ,στα ζώα και τέλος στον άνθρωπο.
Οταν ο κύκλος αυτός κλείσει επιτυχώς ,τότε έχει αποκτήσει την Ανωτέρα Συνείδηση οπότε και εισέρχεται στους Ανώτερους Κόσμους όπου και συνεχίζει διηνεκώς την εξέλιξή της καθισταμένη ,ήρως , δαίμων, Θεός , Θεός Ολύμπιος
Στον μονοθεϊσμό (Χριστιανισμό) δεν υπάρχει νομοτελειακά αυθύπαρκτη ψυχή διότι όλα εξαρτώνται από το Απόλυτον του Θεού. Τίποτε νομοτελειακό δεν υπάρχει στον Κόσμο διότι εάν υπήρχε θα έθιγε την κύρια αυτή ιδιότητα του Θεού , ο οποίος αναγκασμένος , φερ΄ ειπείν να δέχεται την ύπαρξη αθανάτων ψυχών θα ήταν πλέον ένας περιορισμένος από νόμους , Θεός του πολυθεϊσμού.
Ο Χριστιανισμός μίλησε για ψυχή μόλις το 1672 σε τοπική σύνοδο στα Ιεροσόλυμα.
Η έννοια της μετεμψυχώσεως είναι απαραίτητη για την λύση και εξάλειψη του προβλήματος του καλού και του κακού . Εάν τον Κόσμο διοικεί μία υπόσταση ηθική και δίκαιη ,τότε πόθεν προέρχεται το κακόν ;
Οι μονοθεϊστικές θρησκείες που προϋποθέτουν Θεό αγαθό ευρίσκονται εις μεγάλη αδυναμία ερμηνείας του ,είτε δογματίζουν ότι το κακό το θέτει ο θεός για να μας δοκιμάσει ή να διαπαιδαγωγηθούμε . Επομένως μόνον η έννοια της μετεμψυχώσεως μπορεί να οδηγήσει στην έννοια δικαίας και ηθικής υποστάσεως του Κόσμου.
...δεν πιστεύω οτι ο Καζαντζάκης δεν πίστευε,με την έννοια που δίνουν πολλοί.Η γή είναι το κατώτερο επίπεδο που μπορεί να πέσει μία ψυχή.
Για να απελευθερωθεί μία ψυχή απο το σκοτάδι της γής ,απο ένα ασυνείδητο δηλαδή δεσμό ,δεν πρέπει να πιστεύει,δεν πρέπει να ελπίζει,(σε κάτι γήινο)αφού έχει γνωρίσει την αρχή της και βαδίζει προς τα ίχνη της.
Οταν πλέον είναι μία ψυχή ελεύθερη,απο οποιοδήποτε δεσμό της γής και ακόμη του σύμπαντος ,τότε μπορεί να γνωρίσει τον Δημιουργό της και την ίδια την αξία της ,το ύψος της ,την υψηλή κληρονομιά της.
Η αγνή αγάπη είναι καρπός του πνεύματος,ιδιότητα της ψυχής ,εντελώς περιεκτική και μας συνδέει με τον Θεό και μεταξύ μας.
Ο καθένας σήμερα ταξιδεύει και περιοδεύει ...
------------------------------
Για τον Πλάτωνα η ψυχή είναι γι΄ αυτόν ένα θεϊκό ,πνευματικό και αθάνατο όν που γκρεμίστηκε απο την ουράνια πατρίδα του και εξορίστηκε στο αμαρτωλό ,άλογο και φθαρτό σώμα.
Ανάμνηση όμως ,χωρίς προύπαρξη της ψυχής δεν έχει βέβαια κανένα νόημα.
Στον Φαίδωνα η ψυχή θεωρείται ακόμη ενιαίο όν.
Για πρώτη φορά στην Πολιτεία γίνεται λόγος για την διαίρεσή της σε τρία μέρη.
1- Λογιστικόν - που κατευθύνεται πρός την γνώση και την επιστήμη.
2- Θυμοειδές - που περιλαμβάνει τις ευγενέστερες ορμές
3- Επιθυμητικόν - που επιδιώκει να ικανοποιήσει τις φυσικές ανάγκες και τα χαμηλότερα πάθη.
Στόν Τίμαιο το Λογιστικόν χαρακτηρίζεται ως 'οικών εν εκάστω ημών δαίμων' ενώ για τις ορμές και τις επιθυμίες λέγεται οτι πηγάζουν όχι απο κύριες δυνάμεις της ψυχής αλλά μόνον απο το σώμα.
Εργο της φιλοσοφίας είναι να λυτρώσει την ψυχή του ανθρώπου με τούτο,ότι τον ασφαλίζει απο την πλάνη που προέρχεται από την απάτη των αισθήσεων και προσπαθεί να τον ελευθερώσει απο τις ορέξεις του σώματος.
Μέσα μας κρυφα ανάβει ένας θεϊκός σπινθήρας που το σώμα δεν τον αφήνει να αναλάμψει.Υπάρχει η ορμή του πνεύματος προς το αιώνιο ,την ανάτασή του προς το θείο ,σε αντίθεση προς εκείνη την βίαιη πίεση πρός την γή κάτω,που ασκεί το αμαρτωλό σώμα πάνω στην ψυχή.
...αθάνατοι θνητοί , θνητοί αθάνατοι , ζώντες τον εκείνων θάνατον,τον δε εκείνων βίον τεθνεώντες . Μόνον με τον θάνατο του σώματος , η ψυχή κατορθώνει να ζήσει την δική της ζωή και αντίστροφα , η ψυχή πεθαίνει όσο περισσότερο αναπτύσσεται και δυναμώνει ή σωματικότητα.
Στο ζήτημα όμως αυτό ,ο Παύλος πιστεύει οτι ο Θεός κάνει το πρώτο βήμα ,ο Πλάτων προτρέπει τον άνθρωπο να στηριχτεί στον εαυτό του .
Ο Χριστιανός 'επαναπατρίζεται' απο την γή.
Ο Ελλην ο ίδιος να κατακτήσει τον ουρανό.
Στο δια ταύτα.
Η αρετή είναι επιστήμη.
Οταν γνωρίζει κανείς τι είναι το αγαθό ,θα προσπαθήσει να το πράξει.
Το κακό βρίσκεται όχι στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης,αλλά στην άγνοια των ανθρώπων.
ΌΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ ΚΑΚΟΣ'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου