Ο Θεός είναι αναιτιος...<------ Εδω κλικ
Αιτία ελομένου θεός αναίτιος
μτφ.
Η ευθύνη ανήκει εις εκείνον , ο οποίος επιλέγει . Ο Θεός είναι αναίτιος
Πολιτεία Πλάτων
Ερμής και το Κηρύκειο... <------Εδω κλικ
Ερμηνεία... Στα Ερμητικά...
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου...
≠======≠====≠=====
Ο Ελύτης κάνει μια επίκληση... Αλλά σε ποιον;
Κάνει λοιπόν επίκληση στον ΚΟΣΜΙΚΌ ΝΟΥ και Έφορο της Δικαιοσύνης να
στείλει την επιπνοια - θεία έμπνευση για την προστασία της πατρίδας του.
Είναι λοιπόν κατανοητό ότι ο Ελύτης δεν αναφέρεται σε μια ανθρώπινη δικαιοσύνη
που είναι ατελής και μεροληπτικη αλλά σε μια κοσμική δικαιοσύνη που είναι
αδιαταρακτη, ανεπηρέαστη και απόλυτη. Και δεν ζητάει κάποια χάρη για την χώρα
του ώστε να διαταραχτει η απολυτοτητα δηλαδή ο πυρήνας της δικαιοσύνης...
αλλά ζητά να μην λησμονει αυτός ο κοσμικός νους τα δίκαια της χώρας του,
αυτά που της ανήκουν και όχι κάτι εις βάρος αλλου.
Σείριος... Ένας αληθινός μύθος... ΈΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΏ ΠΡΙΝ ΠΡΟΧΩΡΉΣΕΤΕ ΠΑΡΑΚΆΤΩ...
Από τον Κρατύλο του Πλάτωνα που αναλύει και ετυμολογει τα πάντα όταν η συζητηση
φθάνει στην λέξη δικαιοσύνη, δίκαιο... εκεί ο Σωκράτης έκανε αυτο- λογοκρισία .
Γιατί άραγε;
Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο Σωκράτης δεν αυτό λογοκρίθηκε για κάποιο λογο
αλλά επειδή η συζήτηση και η αλήθεια δεν ήταν δυνατόν να ειπωθεί απλά με λόγια
και κατανοητά. Ο λόγος κάποιες φορές δεν είναι αρκετός.
Ίσως χρειάζεται άλλο επιπεδο επικοινωνίας όπως η Μουσική.
Άλλες αρμονικές επικοινωνίας. Δηλαδή ειναι ΜΙΑΣΜΑ...
Μη άσμα, χωρίς ήχο, χωρίς αρμονία.
Στην γραμμή 413 a του Κρατύλου του Πλάτωνα...
οι πληροφορίες σχετικά με την δικαιοσύνη είναι μυστικές και δίνονται με μύηση...
Προφανώς στα Ελευσίνια Μυστήρια 413 d
Γιατι άραγε; Τι κρύβεται πίσω από την λέξη Δικαιοσύνη και υπάρχει
αυτή η μυστικοπάθεια ακόμη και στην συζήτηση του Κρατύλου με τον
Σωκράτη;...
Αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ.
Γιατί η αποκάλυψη των μυστικών των Ελευσίνιων Μυστηρίων ήταν
επί ποινή θανάτου.
Το μόνο που λένε με μισόλογα στον Κρατύλο είναι ότι δικαιοσύνη
είναι το Πυρ και μάλλον η θερμότητα που υπάρχει μέσα στο Πυρ.
—---------
Όλα τα όντα στην γη είναι εν κινήσει και έχουν μέσα τους ταχύτητα
και βραδύτητα.Με αλλά λόγια τα όντα φέρονται και περιφέρονται στο
σύμπαν που επίσης είναι εν κινήσει και προχωράει στο διηνεκές.
Το δίκαιον όπως και το Αγαθόν είναι είναι τόσο λεπτότατα και ταχύτητα
που διαπερνούν ολοκληρο το σύμπαν και δεν εμποδίζονται από κανένα
άλλο πράγμα που φαίνονται σαν ακίνητα. Επειδή δε το δίκαιον και
αγαθόν επιτροπεύουν όλα τα άλλα πράγματα διατρεχοντάς τα ως
''Διαϊόν'' το ονόμασαν δίκαιον προσθέτοντας ένα κ, χάριν ευφωνίας.
Με άλλα λόγια αυτή η συζήτηση στον Κρατύλο του Πλατωνα θέλει
να πει τα εξής .Ο Συνοδός (Σειριος Β ) και το ιονισμένο δυναμικό ,
το πεδίο διαπερνά ολη την κοσμική ύλη του Συστήματος του Σειρίου.
Η λεπτότητα του πεδίου δηλαδη ο αιθέρας και η ταχύτητα ακινητοποιεί
τον Ήλιο Σείριο και την κοσμικη ύλη.Επειδή είναι δαίμονας των
μεταβολών και διευθύνει όλα τα αλλά διτρέχοντας τα ονόματα
είναι Δίας και ''Διαϊόν''.
Το σύμβολο της δικαιοσύνης έχει μια ζυγαριά με δυο δίσκους.
Στον ένα δίσκο τοποθετείται το σταθερό βάρος που θα ζυγιστεί
και στον άλλο τα βάρη που αιωρούνται μέχρι να επιτευχθεί
η ισορροπία και η αρμονία.
Ο Συνοδός είναι η αιτία αλλά δεν πρέπει να γίνονται πολλές ερωτήσεις
στο θέμα αυτό.Σε κρυπτογραφική γλώσσα συνδέεται το δίκαιο με τον Ήλιο
και επαναλαμβάνεται δυο φορές.
Για να μας πείσει για ποιον Ηλιο και ποιο Δια μας διδάσκει ,τους συνδέει
με το Πυρ για το οποίο όμως μας διδάσκει οτι είναι Κύνας.
Κυρίαρχος του Ουρανού δεν ανακατώνεται. με τίποτα και παραμένει αμιγής.
Εισχωρεί παντού ,ιονίζει τα πάντα και ο ίδιος διατηρείται ομοιογενής και
πάντα νέος σαν αληθινός γιος του πατρός.
Ο Πλάτωνας λοιπόν μιλάει για ιόντα το 400 πΧ .
Επίκληση λοιπόν στην αδεκαστη δικαιοσύνη που αποφασίζει και η απόφαση της είναι
τελεσίδικη. Η απόφαση της είναι άμεσα εκτελεστή και επιδιδεται προφορικά πάντα
στον κλητήρα Ερμή να αποσταλεί στον Κάτω Κόσμο δηλαδή στη Γη...
Ο Ερμής γνώριζε αλλά η γνώση αυτή ήταν Ερμητικά κλειστη.
Στην Γη η απόφαση αυτή λεγεται Ειμαρμενη δηλαδή απόφαση τελεσίδικη.
Ενώ ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την Μοίρα του και το Πεπρωμένο του με
διάφορες τεχνικές, την Ειμαρμενη είναι αδύνατον...
Είναι απόφαση Αρείου Πάγου σε γήινο επίπεδο.
Από την κοσμογονία...
Αρης και Αφροδίτη εγέννησαν την Αρμονία
Κάδμος και Αρμονία εγέννησαν Σεμέλη
Δίας και Σεμέλη εγέννησαν Διόνυσο
Μυρσίνη είναι το φυτό της Αφροδίτης.
Μυρσίνη λένε την Μυρτια σε Λήμνο και Λέσβο.
Φυτό της ωραιότητας και της νεότητας. Στόλιζαν τους ναούς της Αφροδιτης
και ηταν σύμβολο της Παρθενίας.
Η Λητώ έφερε στον κόσμο τον Απόλλωνα (Σείριο Α) και την Άρτεμις (Σείριο Β-Σύνοδο) προστάτιδα των Παρθενων...
Ο Έρως γέμιζε τον αιθέρα του Κάτω Κόσμου του Γήινου Ηλίου όπου οι ανθρωποι
πασχίζουν για να αναπαραχθουν.
Στον Ήλιο Σείριο δηλαδή στον πάνω κόσμο ο αιθέρας δεν περιέχει τον
Έρωτα και οι ΕρμαΑφροδιτοι εκεί οντότητες δεν πασχίζουν για την αναπαραγωγη
του είδους. Στον πάνω κόσμο εκεί η Αφροδίτη ήταν σε σύζευξη με τον Ερμη
ενώ στον κάτω κόσμο ήταν σε σύζευξη με τον Άρη. Υπάρχει αυτή η διαφορά.
Κάνει λοιπόν επίκληση σε μια δικαιοσύνη που τον αποφασιστικο ρόλο στην απόφαση παίζει η Αφροδίτη.
Η Αφροδίτη που ανήκει στο δωδεκάθεο κάτω από την κυριαρχία του Δία είναι ο συνδετικός κρίκος όλων των Θεών, Ουρανού - Κρόνου - Δια.
Στην γραμμή 413 a του Κρατύλου του Πλάτωνα...
οι πληροφορίες σχετικά με την δικαιοσύνη είναι μυστικές και δίνονται με μύηση...
Προφανώς στα Ελευσίνια Μυστήρια 413 d
Γιατι άραγε; Τι κρύβεται πίσω από την λέξη Δικαιοσύνη και υπάρχει
αυτή η μυστικοπάθεια ακόμη και στην συζήτηση του Κρατύλου με τον
Σωκράτη;...
Αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ.
Γιατί η αποκάλυψη των μυστικών των Ελευσίνιων Μυστηρίων ήταν
επί ποινή θανάτου.
Το μόνο που λένε με μισόλογα στον Κρατύλο είναι ότι δικαιοσύνη
είναι το Πυρ και μάλλον η θερμότητα που υπάρχει μέσα στο Πυρ.
—---------
Όλα τα όντα στην γη είναι εν κινήσει και έχουν μέσα τους ταχύτητα
και βραδύτητα.Με αλλά λόγια τα όντα φέρονται και περιφέρονται στο
σύμπαν που επίσης είναι εν κινήσει και προχωράει στο διηνεκές.
Το δίκαιον όπως και το Αγαθόν είναι είναι τόσο λεπτότατα και ταχύτητα
που διαπερνούν ολοκληρο το σύμπαν και δεν εμποδίζονται από κανένα
άλλο πράγμα που φαίνονται σαν ακίνητα. Επειδή δε το δίκαιον και
αγαθόν επιτροπεύουν όλα τα άλλα πράγματα διατρεχοντάς τα ως
''Διαϊόν'' το ονόμασαν δίκαιον προσθέτοντας ένα κ, χάριν ευφωνίας.
Με άλλα λόγια αυτή η συζήτηση στον Κρατύλο του Πλατωνα θέλει
να πει τα εξής .Ο Συνοδός (Σειριος Β ) και το ιονισμένο δυναμικό ,
το πεδίο διαπερνά ολη την κοσμική ύλη του Συστήματος του Σειρίου.
Η λεπτότητα του πεδίου δηλαδη ο αιθέρας και η ταχύτητα ακινητοποιεί
τον Ήλιο Σείριο και την κοσμικη ύλη.Επειδή είναι δαίμονας των
μεταβολών και διευθύνει όλα τα αλλά διτρέχοντας τα ονόματα
είναι Δίας και ''Διαϊόν''.
Το σύμβολο της δικαιοσύνης έχει μια ζυγαριά με δυο δίσκους.
Στον ένα δίσκο τοποθετείται το σταθερό βάρος που θα ζυγιστεί
και στον άλλο τα βάρη που αιωρούνται μέχρι να επιτευχθεί
η ισορροπία και η αρμονία.
Ο Συνοδός είναι η αιτία αλλά δεν πρέπει να γίνονται πολλές ερωτήσεις
στο θέμα αυτό.Σε κρυπτογραφική γλώσσα συνδέεται το δίκαιο με τον Ήλιο
και επαναλαμβάνεται δυο φορές.
Για να μας πείσει για ποιον Ηλιο και ποιο Δια μας διδάσκει ,τους συνδέει
με το Πυρ για το οποίο όμως μας διδάσκει οτι είναι Κύνας.
Κυρίαρχος του Ουρανού δεν ανακατώνεται. με τίποτα και παραμένει αμιγής.
Εισχωρεί παντού ,ιονίζει τα πάντα και ο ίδιος διατηρείται ομοιογενής και
πάντα νέος σαν αληθινός γιος του πατρός.
Ο Πλάτωνας λοιπόν μιλάει για ιόντα το 400 πΧ .
Επίκληση λοιπόν στην αδεκαστη δικαιοσύνη που αποφασίζει και η απόφαση της είναι
τελεσίδικη. Η απόφαση της είναι άμεσα εκτελεστή και επιδιδεται προφορικά πάντα
στον κλητήρα Ερμή να αποσταλεί στον Κάτω Κόσμο δηλαδή στη Γη...
Ο Ερμής γνώριζε αλλά η γνώση αυτή ήταν Ερμητικά κλειστη.
Στην Γη η απόφαση αυτή λεγεται Ειμαρμενη δηλαδή απόφαση τελεσίδικη.
Ενώ ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την Μοίρα του και το Πεπρωμένο του με
διάφορες τεχνικές, την Ειμαρμενη είναι αδύνατον...
Είναι απόφαση Αρείου Πάγου σε γήινο επίπεδο.
Από την κοσμογονία...
Αρης και Αφροδίτη εγέννησαν την Αρμονία
Κάδμος και Αρμονία εγέννησαν Σεμέλη
Δίας και Σεμέλη εγέννησαν Διόνυσο
Μυρσίνη είναι το φυτό της Αφροδίτης.
Μυρσίνη λένε την Μυρτια σε Λήμνο και Λέσβο.
Φυτό της ωραιότητας και της νεότητας. Στόλιζαν τους ναούς της Αφροδιτης
και ηταν σύμβολο της Παρθενίας.
Η Λητώ έφερε στον κόσμο τον Απόλλωνα (Σείριο Α) και την Άρτεμις (Σείριο Β-Σύνοδο) προστάτιδα των Παρθενων...
Ο Έρως γέμιζε τον αιθέρα του Κάτω Κόσμου του Γήινου Ηλίου όπου οι ανθρωποι
πασχίζουν για να αναπαραχθουν.
Στον Ήλιο Σείριο δηλαδή στον πάνω κόσμο ο αιθέρας δεν περιέχει τον
Έρωτα και οι ΕρμαΑφροδιτοι εκεί οντότητες δεν πασχίζουν για την αναπαραγωγη
του είδους. Στον πάνω κόσμο εκεί η Αφροδίτη ήταν σε σύζευξη με τον Ερμη
ενώ στον κάτω κόσμο ήταν σε σύζευξη με τον Άρη. Υπάρχει αυτή η διαφορά.
Κάνει λοιπόν επίκληση σε μια δικαιοσύνη που τον αποφασιστικο ρόλο στην απόφαση παίζει η Αφροδίτη.
Η Αφροδίτη που ανήκει στο δωδεκάθεο κάτω από την κυριαρχία του Δία είναι ο συνδετικός κρίκος όλων των Θεών, Ουρανού - Κρόνου - Δια.
Είναι κόρη του Ουρανού και της Γαιας του πρώτου Θεού και στην ουσία η σύζευξη όλων των Θεών...
Στον κάτω κόσμο, δηλαδή στην Γαία, για να επέλθει τελικά Αρμονία επρεπε να φτάσουμε στο Διόνυσο. Ο Διόνυσος λοιπόν νοηματοδοτησε το ανθρώπινο είδος και επέφερε την Αρμονία στην ύπαρξη του.
Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώµης, 106-43 π.Χ.)
«Εάν οι θεοί µιλούν, τότε σίγουρα χρησιµοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων
Στον κάτω κόσμο, δηλαδή στην Γαία, για να επέλθει τελικά Αρμονία επρεπε να φτάσουμε στο Διόνυσο. Ο Διόνυσος λοιπόν νοηματοδοτησε το ανθρώπινο είδος και επέφερε την Αρμονία στην ύπαρξη του.
Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώµης, 106-43 π.Χ.)
«Εάν οι θεοί µιλούν, τότε σίγουρα χρησιµοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων
Σε ποια γλώσσα μιλούσαν οι θεοί;
Οι ΘΕΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Ευτυχώς που την φράση αυτή την ξεστόμισε ο Επίκουρος και όχι ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας ή κάποιος άλλος φιλόσοφος. Αυτό την άφησε ακακοποίητη από τον σύγχρονο νεοέλληνα. Διότι διαφορετικά πόσες και πόσες ερμηνείες δεν θα είχαμε ακούσει για τούτο εδώ το ρητό. Τον Επίκουρο όμως ο Έλληνας, κάνει πως δεν τον γνωρίζει.
Έτσι ο Επίκουρος προσπαθεί να σώσει τους θεούς από τους «θεούς» και τον «θεό». Η εθνική υπόσταση δίνετε για να περιχαρακωθεί μέσα στον εθνικό νοητό χώρο η θεία αντίληψη και να αντιμετωπιστεί ως βάρβαρη η κάθε δεισιδαιμονία.
Ας δούμε την άποψη του Επίκουρου περί θεών, όπως την διαβάζουμε μέσω της επιστολής προς Μενοικέα. Επίκουρος σοί χαίρειν ! ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ
– Πρώτον μεν τον Θεόν ζώον άφθαρτον και μακάριον νομίζων , ώς η κοινή νόησις υπεγράφη , μηθέν μήτε της αφθαρσίας αλλότριον μήτε της μακαριότητος ανοίκιον πρόσαπτε.
Κατ΄ αρχήν τον Θεό να τον θεωρείς σαν ένα όν άφθαρτο και μακάριο , όπως μας τον παρουσιάζει η κοινή σε όλους μας παράστασή του και να μήν του αποδίδεις ιδιότητες και συμπεριφορές που είναι ξένες προς την αφθαρσία και αταίριαστες στην μακαριότητά του.
– Πάν δε το φυλάττειν αυτού δυνάμενον την μετά αφθαρσίας μακαριότητα περί αυτόν δόξαζε.
Αντίθετα να φρονείς γι΄ αυτόν οτιδήποτε μπορεί να διαφυλάξει την μακαριότητα και την αφθαρσία του.
– Θεοί μεν γαρ εισίν. Εναργής γαρ αυτών εστίν η γνώσις. Οίους δ΄ αυτούς οι πολλοί νομίζουσιν, ούκ εισίν. Ού γαρ φυλλάτουσιν , αυτούς οίους νομίζουσιν.
Οι Θεοί βέβαια υπάρχουν διότι η γνώση που έχουμε γι΄αυτούς είναι εναργής(ξεκάθαρη,ολοφάνερη,διαχρονική και καθολική). Αλλά δεν είναι τέτοιοι όπως τους φαντάζονται οι περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι δεν διατηρούν ακέραιη την αρχική παράσταση για τους Θεούς.
– Ασεβής δε ούχ ο τους των πολλών Θεούς αναιρών, αλλ΄ ο τας των πολλών δόξας Θεοίς προσάπτων.
Ασεβής δεν είναι αυτός που δεν παραδέχεται τους Θεούς των πολλών, αλλά αυτός που αποδίδει στους Θεούς τις δοξασίες των πολλών.
– Ου γαρ προλήψεις εισίν αλλ΄ υπολήψεις ψευδείς αι των πολλών υπέρ Θεών αποφάσεις , ένθεν αι μέγισται βλάβαι αίτιαι τοις κακοίς εκ Θεών επάγονται και (αι) ωφέλειαι (τοις αγαθοίς).
Αυτά που φρονούν οι πολλοί για τους Θεούς δεν είναι γνώση (που στηρίζεται στην αισθητηριακή αντίληψη) αλλά προλήψεις σύμφωνα με τις οποίες οι Θεοί τιμωρούν τους κακούς και ευεργετούν τους καλούς.
– Ταις γαρ ιδίαις οικειούμενοι διά παντός αρεταίς , τους ομοίους αποδέχονται , πάν το μη τοιούτον ως αλλότριον νομίζοντες.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι όντας εξοικειωμένοι με τις δικές τους αντιλήψεις για τους θεσμούς και τις κοινωνικές αξίες , αποδέχονται κάθε τι που ταιριάζει με αυτές και απορρίπτουν σαν ξένη οποιαδήποτε άλλη αντίθετη άποψη.(Εν προκειμένω οι πολλοί προσδοκούν ότι οι Θεοί θα συμπεριφερθούν σύμφωνα με τον ανθρώπινο κώδικα ηθικής χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η αντίληψη αυτή συνιστά ασέβεια)
– Το μακάριον και άφθαρτον ούτε αυτό πράγματα έχει ούτε άλλω παρέχει. Ώστε ούτε οργαίς ούτε χάρισι συνέχεται. Εν ασθενεί γαρ παν το τοιούτον.
Το μακάριον και άφθαρτον ον (δηλαδή οι Θεοί) ούτε το ίδιο γνωρίζει βάσανα και στενοχώριες ούτε προξενεί παρόμοιες ενοχλήσεις σε άλλα όντα. Επομένως δεν επηρεάζεται ούτε από τους θυμούς και τις βλασφημίες ούτε από τις ευχαριστίες και τις προσευχές των ανθρώπων. Όλα αυτά είναι γνωρίσματα των αδυνάτων και θνητών όντων και όχι των Θεών. (Προς Μενοικέα 123 , 124. Κύριαι Δόξαι 139- Ι)
Ο Ελύτης λοιπόν κάνει επίκληση στους Θεούς που έχουν φύγει από τον κάτω κόσμο
δηλαδή την Γαία και ζουν στα Ηλύσια πεδία στον Σείριο.
Μη λησμονειτε την χώρα μου. Την χώρα που ακόμη στην Γαία μιλούν Ελληνικά.
Που ακόμη κρατούν τις παραδόσεις του Σείριου... Της κοινής μας πατρίδας...
Δία έλα ξανά...
Από την Μυθωδια του Βαγγέλη Παπαθανασίου
Στην ουσία ο Βαγγέλης κάνει επίκληση στον Δία σε μια διαλεκτική μουσικής επικοινωνίας που οι θεοί αντιλαμβάνονται ως αντίδωρο θείας μετάληψης. Δίκαιονωντας τον Ελύτη και
απαλλασοντας τους Έλληνες από το Μίασμα (μη άσμα).
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα χειροκροτημάτων, το Μovement II ξεκινά με τυμπανιστές να ηχούν πολεμικό χορό, ενώ περικεφαλαίες εμφανίζονται στο λευκό φόντο. Κόκκινο χρώμα της φωτιάς και του πολέμου εξαπλώνεται παντού. Όσο ο ανδρικός χορός προφέρει Ω ΔΙΑ ΕΝ, προβάλλεται ο Αστερισμός του Ωρίωνα με το γνωστό του νεφέλωμα, και στο κέντρο του το πιο φωτεινό του άστρο του σύμπαντος, ο Σείριος. Οι περικεφαλαίες θυμίζουν μυκηναϊκά αντίγραφα που φορούσαν οι πολέμαρχοι της εποχής του Αγαμέμνονα, και του Αχιλλέα. Μια μάχη εξιστορείτε στους θεατές, που θα ακολουθήσει. Το χρώμα της φωτιάς που προκαλείται από τα όπλα του πολέμου, κι οι πολεμικές ιαχές το δηλώνουν ξεκάθαρα, ενόσω ο ανδρικός χορός εξιστορεί τη σχέση του πατέρα μας Δία, με εμάς τα παιδιά του. Αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα επίσης όταν στην αρχή του Μovement ΙI ο χορός λέει ΖΕΥ ΕΙ, που σημαίνει ΖΕΥ των Ελλήνων. Η πολυσημαντότητα, όμως, της ελληνικής γλώσσας, σε συνδυασμό πάντα με το τι υπάρχει πριν αλλά και μετά στο κείμενο της Μυθωδίας, μας φανερώνει πως το ΖΕΥ ΕΙ είναι στην ουσία, όχι μόνο μια ονοματική φράση, αλλά ένα ρήμα - για τις ανάγκες της Μυθωδίας - χωρισμένο, που φανερώνει κίνηση. Ο Δίας ζεύει τα άρματα του, κι ετοιμάζεται για ένα (διαστημικό) ταξίδι.
Στη συνέχεια ο Χορός χαρακτηρίζει το Δία άμεμπτο και μοναδικό Θεό, και πως μέσα από την απεραντοσύνη του γεννήθηκε ο Έλληνας. Ύστερα, τον παρακαλεί έμμεσα να «κοπιάσει», να «έλθει προς τα εδώ» δηλαδή. Αναφέρεται στη παρούσα δέηση και αρχίζει ήδη από αυτό το σημείο να εξιστορεί την ιστορία του Ελληνισμού, από τότε που στη Γη κυβερνούσε ακόμη ο παππούς του Δία, Ουρανός.
Ο Χορός αναφέρεται στο ότι ήδη μια φορά στο παρελθόν ο Δίας ήταν εδώ, και πως εδώ (στην Ελλάδα) είδε και το φώς, όταν στους θεατές εμφανίζεται να κεντράρει ο σκηνοθέτης στην Ακρόπολη φωτισμένη επίσης σε χρώματα φωτιάς. Η παράκληση επανεμφάνισης του Δία συνεχίζεται και το Μovement «κλείνει» με ένα αναπάντητο ερώτημα «ΠΟΤΕ ΘΑ ΡΘΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ;» προς τον πατέρα Δία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου