Αλχημεία - Ιερέας - Ιεροφάντης

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι ιερείς της Αιγύπτου δεν ήταν υπηρέτες της θρησκείας με την αυστηρή έννοια του λόγου .

Η λέξη ‘ιερέας’ , η μετάφραση της οποίας δεν είναι καθόλου ακριβής , είχε μία σημασία πολύ διαφορετική από  εκείνη που της αποδίδουμε εμείς σήμερα . Στην γλώσσα της αρχαιότητας και ειδικά με την έννοια της μύησης των ιερέων της Αρχαίας Αιγύπτου , η λέξη  'ιερέας'  είναι συνώνυμη με την λέξη ‘φιλόσοφος’ . Ο Θεσμός των Αιγυπτίων ιερέων φαίνεται ότι ήταν στην πραγματικότητα μία οργανωμένη ομάδα σοφών , οι οποίοι συγκεντρώνονταν για να μελετήσουν την τέχνη της διακυβέρνησης των ανθρώπων , να εντοπίσουν την επικράτεια της αλήθειας , να οργανώσουν την επέκτασή της και να εμποδίσουν την υπερβολικά επικίνδυνη διάδοσή της.

Ύστερα από τον θεοποιημένο άνθρωπο – Ερμή , ήρθε ο Βασιλιάς – ιερέας , ο Ιεροφάντης.

Μέσα στο χάος των ανθρωπίνων δεισιδαιμονιών, υπήρξε ένας δεσμός , ο οποίος εμπόδισε τον άνθρωπο να περιέλθει  σε απόλυτη κτηνωδία . Ο Θεσμός των Μυστηρίων .

Υπάρχει μια πνευματική Αλχημεία και μια υλική μετουσίωση . Η γνώση και των δύο μεταβιβαζόταν κατά τις Μυήσεις .

Η σύγχρονη εικόνα που έχει επικρατήσει  για την αλχημεία είναι σε μεγάλο βαθμό παραπλανητική .

Η κυρίαρχη αλχημική επιδίωξη της μεταστοιχείωσης της ύλης , δεν αναφέρεται τόσο στην μετατροπή των υλικών σωμάτων σε άλλα , διαφορετικής σύστασης ,  πχ παραγωγή χρυσού από μόλυβδο ή άλλα μέταλλα , αλλά έχει κυρίως να κάνει με μία μεταμόρφωση της ψυχής του ανθρώπου , ώστε να ανελιχθεί σε ανώτερα στρώματα ύπαρξης , η οποία όμως χρησιμοποιεί ως αφετηρία την ύλη με τον συμβολικό , μυητικό εξαγνισμό του σώματος.

Τα δύο κυρίαρχα ρεύματα της αλχημικής σκέψης δηλαδή το γνωσιολογικό – μεταφυσικό – , της Ελληνικής αρχαιότητας (απόκτησης γνώσης) και το αποκρυφιστικό – χημικό ,  του αρχαίου Αιγυπτιακού (απόκτηση της δύναμης-εξουσίας) , τα βλέπουμε να διασταυρώνονται στον ευρωπαϊκό χώρο του Μεσαίωνα και να εξελίσσονται, αποτελώντας στην ουσία ένα νέο σύνολο γνώσης .

Με το πέρασμα των αιώνων επεκράτησε η επιστημονική – ορθολογική σκέψη και η γνώση αυτή πέρασε στην λήθη.

Το 1926 όμως  ένας Γάλλος με το ψευδώνυμο Fulcanelli , έβαλε φωτιά στο σουρεαλιστικό Παρίσι με ένα σύγγραμμα  αινιγματικό – αποκρυφιστικό,το ‘Μυστήριο των Καθεδρικών’, που αποκαλύπτει ότι τα κλειδιά για την αποκωδικοποίηση της αλχημικής γνώσης του μεσαίωνα δεν είχαν χαθεί ,  αλλά ήταν αποτυπωμένη στα πνευματικά και τα θρησκευτικά κέντρα που είχαν την εποχή εκείνη αναγερθεί στην θέση των αρχαίων ναών . 

(Παρένθεση - Ναός απο την ναύς – νηός και στην Λακεδαίμονα – Ναύς -  Ναός )

Ναοί όπως η Παναγία των Παρισίων αλλά και η Παναγία της Σαρτρ

(Notre Dame de Paris- Notre Dame de Chartres)

 έγιναν το κέντρο της προσοχής του ρεύματος ,  ατόμων-φορέων της μαγικής μεσαιωνικής γνώσης , που φέρεται να διασώζει τα μυστικά της αλχημικής τέχνης των  Francis Bacon , Marguerite de Navarre , Leonardo DaVinci , Francois Rambelais , Jules Cesar Scaliger .

Ομως o Umberto Eco απο το έργο του ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΚΩ μας αποκαλύπτει ότι τα μυστικά τα οποία έφεραν κατά την επιστροφή τους στην Ευρώπη απο την λεηλασία της Ελληνικής Ανατολής , οι Ναϊτες μετά τις Σταυροφορίες , ήταν τόσο ισχυρά και κατ ΄ επέκτασιν επικίνδυνα , ώστε οι αρχηγοί τους , διαίρεσαν το τάγμα (και την γνώση) ,  σε  πολλές μικρότερες ομάδες , ώστε κανείς να μήν μπορεί να τα οικειοποιηθεί , πριν την έλευση της κατάλληλης εποχής.
Ετσι αναπτύχθηκε ο μυστικισμός .

Ομως λόγω των διώξεων που υπέστησαν τα τάγματα των Ναϊτών δεν έγινε δυνατόν η επανασύστασής των και ως εκ τούτο και τα θραύσματα των γνώσεών των .

Και καταλήγει ο Eco  , ότι πιθανόν και ο Hitler που πίστευε οτι οι Εβραίοι ήταν κάτοχοι του Μεγάλου  Μυστικού , προχώρησε στο ολοκαύτωμα , για να το αποσπάσει εκβιαστικά .

ΓΚΕΜΠΕΡ

Θεμελιωτής της Αραβικής Αλχημιστικής Σχολής , ο Γκέμπερ (721-815). Ο Γκέμπερ θεωρείτο ότι είχε Ελληνική καταγωγή και ότι εξισλαμίσθηκε αργότερα ,γι΄ αυτό και το προσωνύμιό του Αλ – γκιαούρ . Παρασκεύασε πρώτος το αραιό νιτρικό οξύ , το ιερό ύδωρ για τους Αρχαίους Ελληνες . Πρότεινε ως θεωρία ότι τα μέταλλα παράγονται με συνεισφορά διαφόρων ποσών υδραργύρου και θείου. Δηλαδή έπρεπε να προστεθεί κάποια ουσία και να επιτύχει την μετατροπή του μείγματος σε ομοιογενές σώμα το οποίο να είναι κάποιο μέταλλο και ενδεχομένως χρυσός . Την ξερή  ουσία αυτή που προστίθεται στο μείγμα Υδραργύρου + Θείο + ουσία = Μέταλλο , την όνόμασε αλιξήρ , elixir , ελιξήριο .

Εχουμε δύο κατευθύνσεις του ελιξηρίου . Της Μεταλλικής αλχημείας και της Ιατρικής αλχημείας που είχε στόχο την ανακάλυψη ουσιών που θεραπεύουν κάθε ασθένεια και οδηγούν στην αθανασία .

Παρ΄ όλο όμως που είχε την θεωρία της μετατροπής των αγενών μετάλλων σε χρυσό μέσω του ελιξηρίου , θεωρούσε αδύνατη την μετατροπή .

Αφού η φύση χρειάζεται αμέτρητα χρόνια για να δημιουργήσει μέσα στη γη τα μέταλλα πως είναι δυνατόν εμείς οι θνητοί που ζούμε ούτε καν εκατό χρόνια , να μπορέσουμε να τα παρασκευάσουμε .

Ο Γκέμπερ  ειναι εφευρέτης των αμαλγαμάτων . Η λέξη αμάλγαμα προήλθε απο την ελληνική λέξη μάλαγμα των ελιξηρίων , που σήμαινε την μείξη του χύματος σε κατάσταση τήγματος ενός μετάλλου σε χύμα άλλου μετάλλου με σύγχρονη μάλαξη και τριβή , ώστε να προκύψει ομογενοποίηση του λαμβανομένου νέου χύματος μεταλλειωμένου . Η αραβοποιημένη λέξη αλ-μάλαγμα , έγινε απο τους ευρωπαίους αλχημιστές για λόγους ευφωνίας αμάλαγμα .

Επίσης ανακάλυψε πιθανώς και την αλκοόλη . Το Αραβικό όνομα ακοχόλ προέρχεται απο το κοχόλ που σημαίνει πνεύμα , δηλαδή πτητική ουσία . Η καταγωγή της λέξης άλκαλι ειναι καθαρά αραβική , αλ – καλί ,που υπονοούσε τη στάχτη απο το φυτό καλί ,το  οποίο φύεται στην Αραβία .

ΜΕΔΟΥΣΑ – Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

Για τους σύγχρονους μελετητές η Μέδουσα – η φοβερή δαιμόνισα που πέτρωνε όσους κοιτούσε – δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συμβολικό κατάλοιπο της μητριαρχίας και η κωδικοποίηση της  τρομερής ικανότητας της μεταστοιχείωσης και μετατροπής της ύλης από μία μορφή σε άλλη. Το εκπληκτικό όμως είναι ότι για ακόμη μια φορά η μυθολογία αποδεικνύεται αληθινή , αφού στα νεότερα χρόνια ένας μάγος ανακίνησε τις δυνάμεις που αυτή εκπροσωπεί για να φτιάξει εκπληκτικής ομορφιάς γλυπτά , τα οποία ωστόσο σε ηθικό επίπεδο προκαλούν τρόμο. Τα καταπληκτικά αυτά αγάλματα ή αλχημιστικά έργα ,  παραμένουν στην θέση τους  , προκαλώντας πάντα την φοβερή για τον ρασιοναλιστή δυτικό νου ,  υποψία . Μήπως υπάρχουν και άλλοι τρόποι χειρισμού της ύλης ;

 Μήπως οι Παρθενώνες και οι Πυραμίδες δημιουργήθηκαν με άλλες νομοτέλειες και τεχνικές , που οι Μυστικοί Επικυρίαρχοι του κόσμου μας , θέλουν να παραμένουν άγνωστες στους πολλούς , για να μην αποκτήσουν και άλλοι την Δύναμη και για να μην έρθει ποτέ για τους πολλούς ,
Η Αποκάλυψη της πλάνης ;

Το γλυπτό τοποθετήθηκε στο κέντρο του δαπέδου στο Παρεκκλήσι του Σανσεβέρου .
(ΦΩΤΟ )

Πάνω σε μία βάση από γαλαζωπό μάρμαρο το οποίο σχηματίζει ένα ύφασμα που πέφτει με μεγάλες  αρμονικές πτυχές , βρίσκεται το καλυμμένο άγαλμα του σώματος του Χριστού που κείτεται σε ένα στρώμα με δύο μαξιλάρια . Η σινδών που αγκαλιάζει το νεκρό σώμα είναι ασυνήθιστης ομορφιάς και ζωντάνιας , αφήνει άφωνους όλους όσους το αντικρίζουν . Με μια πλαστικότητα η οποία αγγίζει την πραγματικότητα , μοιάζει αδύνατο να είναι φτιαγμένη από ανθρώπινο χέρι , όσο επιδέξιος και αν είναι ο καλλιτέχνης.

Η σινδών δεν είναι από μάρμαρο , αλλά από ένα λεπτό ύφασμα που μεταλλάχθηκε σε μάρμαρο με αλχημική διαδικασία.

Η ΜΑΓΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ

Η συνταγή με την οποία μεταμορφώθηκε το σεντόνι σε μάρμαρο .

Δέκα λίβρες από δροσερή , φρέσκια λάσπη από ασβέστη , τέσσερα βαρέλια νερό , κάρβουνο από ξύλο μελία.

Κλείνει το κιγκλίδωμα του καμινιού που περιέχει τα αναμμένα κάρβουνα , με την θράκα να φλέγεται .

Βυθίζει το μοντέλο ώστε να σκεπάζεται όλο σε μια πλακόστρωτη λεκάνη και κατόπιν το καλύπτει με ένα λεπτότατο ειδικό ύφασμα το οποίο έχει περιχύσει με νερό και λάσπη από ασβέστη .

Προσαρμόζει τις μορφές και ανακατεύει αργά το νερό και την αναμιμεγμένη λάσπη . Για την εκτέλεση . Φυσά σύμφωνα με τις μαντικές συμβουλές , τους ατμούς που αναδύονται από τη θράκα μέσα στη λεκάνη , κάτω από  το αναμεμιγμένο υγρό . Για ένα τέταρτο επαναλαμβάνει την εργασία του , ανανεώνοντας το νερό και την λάσπη . Με την μηχανή έτοιμη , σύμφωνα με τις ανάγκες του , ανασηκώνει το μοντέλο και το τοποθετεί πάνω στο επίπεδο της εργασίας και τελειώνει την εργασία , ολοκληρώνοντας την τέχνη . Το πέπλο μοιάζει ακριβώς όπως ένα μάρμαρο , το οποίο γίνεται φυσικό και διάφανο , ώστε να φαίνεται το άγαλμα από μέσα .

Η ΕΞΗΓΗΣΗ

Ο δόκτωρ Π. Παππάς επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει γιατί σήμερα και ενώ γνωρίζουμε την μυστική συνταγή , δεν είμαστε ικανοί να αναπαραγάγουμε την συνταγή .

Είναι γνωστό ότι οι παλιοί αλχημιστές καταγράφοντας μια συνταγή ποτέ δεν κατέγραφαν και την αστρολογική περίοδο που θα έπρεπε να εκτελεστεί η συνταγή τους , εξασφαλίζοντας έτσι την μυστικότητα.  Γι αυτό και η συνταγή μετατροπής υφάσματος σε λίθο , αν και γνωστή , δεν μπόρεσε ποτέ να επαναληφθεί από τους σύγχρονους , αν δεν γνώριζαν τον ακριβή χρόνο και ίσως και τόπο ...

Ενα απο τα καλύτερα μυστικά των μεταλλουργών  πχ ήταν οι αστρολογικές εκείνες περίοδοι που έπρεπε να χύνουν τα μέταλλα για να επιτύχουν εξαιρετική ποιότητα .

Το Πάσχα που είναι κινητή εορτή ως προς τον αστρονομικό χρόνο , ορίζεται και από την θέση της Σελήνης . Είναι η πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο , μετά την πρώτη ισημερία .  Η απόδειξη του δόκτορα είναι ότι , Αργό Πάσχα σημαίνει αργή άνοιξη για τα φυτά. Πρώιμο Πάσχα σημαίνει πρώιμη άνοιξη για τα φυτά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα με τις παπαρούνες και τις πασχαλιές που σαν κεντρική ημερομηνία για την άνοιξή τους ,  με απόκλιση ολίγων ημερών , έχουν την Κυριακή του Πάσχα.

Απολιθώνοντας ένα αντικείμενο, είτε δίνοντας ψυχή στην πέτρα , ο μάγος , επιδιώκει να καταστήσει έμψυχη την ύλη και κατά συνέπεια ζωντανή , δυναμική και ανθεκτική .

Αυτή την πέτρινη αντοχή στο χρόνο αποζητά να δώσει ο θρύλος και στον Μαρμαρωμένο Βασιλιά. 

Οι αρχαίοι Έλληνες μύστες ήξεραν πως να κατευθύνουν τους Ανέμους και με αυτόν τον τρόπο να ελέγχουν τον καιρό . Αυτοί οι ίδιοι άνεμοι ήταν απαραίτητοι για την εκτέλεση κάθε μαγικής πράξης.