α - αρχή
β - βία -
γ - γαία -
δ - Διας-
ε – ελαύνω-
ζ – ζέον - Ζεύς
η - ήλιος-
θ - θάνατος-
ι - ιερός -
κ - κύκλος-
λ - λόγος-
μ - μητηρ-
ν - νέος-
ξ - ξένος-
ο - ουσία -
π - πύλη-
ρ - ροή-
ς - Σείριος -
τ - τέχνη-
υ - ύδωρ-
φ - φως-
χ - χαρά-
ψ - ψυχή-
ω - ωρανο-
1. α – α = 1
2. β – β = 2
3. γ – γ = 3
4. δ – δ = 4
5. ε – ε = 5
6. ζ - ζ = 7
7. η - η = 8
8. θ - θ = 9
9. ι - ι =10
10. κ - κ=20
11. λ - λ = 30
12. μ – μ = 40
13. ν – ν = 50
14. ξ – ξ = 60
15. ο – ο = 70
16. π – π = 80
17. ρ – ρ = 100
18. ς – σ = 200
19. τ – τ = 300
20. υ – υ = 400
21. φ – φ = 500
22. χ – χ = 600
23. ψ – ψ = 700
24. ω – ω = 800
===============================================================
Α -άλφα- Επιφώνημα θαυμασμού απορίας και πόνου – είναι το πρώτο κλάμα του νέου ανθρώπου – κλαυθμός-
ο άνθρωπος με το Α αποδίδει μεγάλα πράγματα
αρχή ...
α= ήχος και εικόνα θαυμασμού, απορίας και πόνου
ρ = ροή ύδατος
χ = χαράσσει την γη
η = δια μεγάλης ισχύος δίδει ζωή αλλά και προκαλεί πόνο
άβατον – άδυτο – ανέλιξη – αδελφός –
ΑΡΜΟΝΙΑ = ΟΝΑΡ+ΑΙΜ(Α)=ΜΟΙΡΑ+ΝΑ(ΕΙ)
Η ΑΡΜΟΝΙΑ κόρη του ΑΡΗ και ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ .
ΕΡΩΣ και ΙΜΕΡΟΣ (πόθος) και ΑΡΜΟΝΙΑ αδέλφια.
Μικρόκοσμος και μακρόκοσμος ειναι οι αμφίδρομες διαδρομές που κινείται πάντοτε η ψυχή και ισσοροπεί .
Το ΟΝΑΡ εκροσωπεί το όνειρο , δηλαδή τον μακρόκοσμο και το ΑΙΜΑ την προσγείωση στον μικρόκοσμο. Χωρίς την μίξη αυτή δεν υπάρχει ΑΡΜΟΝΙΑ και ΕΡΩΣ.
Στην επίγεια ζωή γίνεται αντιληπτή η ως άνω μυστήρια κατάσταση στούς ανθρώπους που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τον ΕΡΩΤΑ .
Χωρίς τον ΕΡΩΤΑ ζούν στην κατάθλιψη σε δυσαρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο και υποφέρει η ψυχή.
Μέχρι νά έρθει ο ΕΡΩΤΑΣ και τότε ξαφνικά η ψυχή μεταμορφώνεται , επανακτά την επικοινωνία με τον μακρόκοσμο , που είχε αποκοπεί .
Η κατάθλιψη φεύγει , αποκτά νόημα και σκοπό η ψυχή και ζεί ΑΡΜΟΝΙΚΑ με τον περιβάλλοντα χώρο και ειδικά με τις άλλες ψυχές.
Ο ΕΡΩΤΑΣ όμως αφού γεννήθηκε μοιραίως και θα ΠΕΘΑΝΕΙ και τότε θα χάσουμε την ΑΡΜΟΝΙΑ πάλι .
Ομως η ψυχή μπορεί να ζήσει ΑΡΜΟΝΙΚΑ και χωρίς την βοήθεια του ΕΡΩΤΑ
Πώς ... ?
Β -βήτα- Το στοιχείο Β εκφράζει ακέραιο την πληροφορία την μεταδιδόμενη από την φύση και εκφραζόμενη με την βοή αλλά και ταυτοχρόνως και με την βία η οποία ασκείται στον περιβάλλοντα χώρο .
βοή... παριστά ηχητικώς τον φοβερό Βορέα .
Η βοή του οποίου σκορπά τον φόβο αλλά και την βοή των γαιοτεκτονικών φαινομένων υποκρύπτει.
Βάση – βία -
Γ -γάμα- Το στοιχείο παρά το θερίζει την γή. Είναι το εργαλείο σχήματος Γ συρόμενο επί της γής που προκαλεί τον ήχο γγγ.
Το οξύ γωνιώδες όργανον γης χαράξεως γραφής
γαία – γεωμετρία . γ=3 και σχέση με τον χρυσούν αριθμό φ=1,618
οι πλευρές του γ έχουν αναλογία 1 προς 2 .
Βάσει του Πυθαγορείου θεωρήματος στο ορθογώνιο τρίγωνο μας δίδουν ρίζα √5.
Στην οποία αν προσθέσουμε την μια πλευρά και διαιρέσουμε δια της άλλης έχουμε τον χρυσούν αριθμό - φ= √5 + ½ = 1,618
Δ -δέλτα- Το στοιχείο Δ είναι κατ΄ έξοχη δηλωτικό της δυνάμεως. Το σχήμα Δ έρχεται κατ΄ ευθείαν από την γραμμική γραφή Β = ΔΕ .
Συμβολίζει και τον παραγόμενο ήχο ‘’ δούπον ‘’ υπό του δελτοειδούς πελέκεως.
Δύναμη , Δράση , Διάνοια – λέξεις που το αρχικό γράμμα Δ προσδίδει ισχυρό νόημα.
Τα μαντεία το ίδιο – Δήλος,Δελφοί,Δωδώνη,Δίον
ΔΙΑΥΛΟΣ = Δ ΑΥΛΟΣ = ΑΥΛΟΣ =ΥΛ(Η)
Ο άυλος δίαυλος είναι ο πύρινος δαυλός που ανοίγει τας πύλας της ύλης.
Ε -έψιλον- Βουκολικός αρχέγονος ήχος - Εέε – που ίσως ο αντίλαλος δημιουργούσε το εεελλλ- δηλαδή τον έλληνα – Ελος – σέλλας
κάτωθι ανάλυση της λέξης ΄΄ελαύνω΄΄ και ΄΄Έλλην΄΄ ,
ελαύνω = ωθώ ,θέτω εις κίνηση
ε – ο ήχος ε
λ – λάλος
Αυ – αυδη,φωνη,κραυγη
ν – νέο , κατοικώ
ω – ευρύτερος χώρος
Ελ- ο ποιμήν
λ- του λόγου
η – ηδύς και φωτεινός ως ήλιος
ν – φωτίζει το νοείν
το ΄΄ε΄΄ ως ήχος , Επιφώνημα είναι το τέταρτο κατά σειράν του νέου ανθρώπου μετά του ΄΄α΄΄ του ΄΄ ο ΄΄ και ΄΄ι΄΄
΄΄ α΄΄ κραυγή – έκπληξης
΄΄ ο ΄΄ αναγνώρισης – περιέργειας
΄΄ ι ΄΄ χαράς
΄΄ ε ΄΄ ωρίμανσης πλέον του νέου ανθρώπου
ΕΡΕΥΝΑ = ΕΝΑΥ + Ε+Ρ=
Η ΕΡΕΥΝΑ πρέπει να έχει ΕΝΑΥσμα του ΕΡΩΤΑ του ΕΥ.
Η διαρκής αυτή ΄΄παλίντροπος/ αρμονία ΄΄ ο έ ρ ω ς/ έ ρ ι ς του νού , όπως ελέγχει την ευκολία της ροής κατά την διάρκεια της αναζητήσεως , ειναι το διακριτικόν γνώρισμα της μη δογματικής απόψεως και της ελευθερίας , άνευ της οποίας δεν θα επιτευχθεί ο στόχος της ανακαλύψεως .
Ζ -ζήτα- Ο αρχέγονος νοηματικός φθόγγος – Ζεσσ- παράγεται όταν ψυχρή και υγρή επιφάνεια έλθει σε επαφή με πυρακτωμένη επιφάνεια..
Το σβήσιμο της φωτιάς , του καιγόμενου ξύλου , εντός του ύδατος .
Επίσης στην μεταλλουργία το σβήσιμο του πυρακτωμένου μετάλλου εντός του ύδατος.
Εκφράζει το ‘’ ζέον ’’ το κύριο χαρακτηριστικό και βασικό στοιχείο της ζωής –Ζ-.
το σχήμα επίσης του γράμματος παραπέμπει στον τρόπο Ζεύξεως των βοδιών στον ίδιο ζυγό – ζυγός , Ζεύξις
ζηνός = όστις εστί αίτιος του ζήν
Δία
Δ = διάνοια
ι = ιθύνουσα
α = τον άνθρωπο , δηλαδή να προσθέσει τον ψυχικό και πνευματικό γνώρισμα στον άνθρωπο
Η –ήτα- Μεγαλοπρεπέστερων του Ι που εκφράζεται με οξύ ήχο και του Υ που εκφράζεται ως βαθύ (– u – στα γαλλικά )
Συνεπώς το Η εκφράζει το διπλό Ι , φωνητικώς , με διπλή ένταση.
ήλιος – ημέρα – Ηρώς –
ίβις – ης – ιαχή
ύδωρ
Αρχικώς εξέφραζε την δασεία εκατόν = εκατόν (χε) .
Αλλά αργότερο εγκαταλείπεται .
Σήμερα όμως παραμένει στις λατινοειδείς γλώσσες , - helen – hero- history – hellas
όλες παίρνουν δασεία στα ελληνικά.
Το σχήμα του - Η - δημιουργείται και από την παρατήρηση του ήλιου κατά την θερινή περίοδο . για να παρατηρήσουμε τον ήλιο είμαστε αναγκασμένοι να μισό- κλείσουμε τα μάτια λόγω του έντονου Φώτος . Δημιουργούνται δυο - Ι Ι - φωτεινές γραμμές που ενώνονται στο μέσον - .
Η φωνητική ταύτιση Η και Ι , συνέβη τον 6ο αιώνα μχ
Θ -θήτα- Το θρόϊσμα των φύλλων δημιουργεί τον αρχέγονο ήχο ‘’θρσσς’’ . Στο άκουσμα του ήχου στον αρχέγονο άνθρωπο δημιουργούσε και κάποια ένταση λόγω του επικείμενου κινδύνου – εχθρού , πχ φιδιού , αλλού ζώου , γενικώς εχθρού.
Θάομαι = κοιτώ προσεκτικά (λόγω του θορύβου)
Νοηματική συνέχεια και επέκταση του γράμματος -Ο-
πχ , στΟμα, όμμα , δηλαδή από την ακινησία περνούμε στην κίνησιν οφθαλμός , στην παρατήρηση και στην δραστηριότητα , θάομαι ,θέα,θόλος, θέω (τρέχω),θοός-θεός
To Θ = 9 , Εν- Νε– Α . Θ-ύρα ανοίγει προς τον Θ-άνατο ή προς το Θ-είον. Δηλαδή το πέρασμα απο τον υλικό κόσμο προς τον άυλο. Κλείνει ένας κύκλος της ψυχής , εννιάμερα , και ταυτόχρονα προετοιμάζεται δια ένα νέο.
Ι -ιώτα- Ακουστικώς από το – ία, ιαχή -κραυγή του αρχέγονου ανθρώπου και οπτικώς από την Ινα , Ις ,Ινος δηλαδή την πολύ λεπτή γραμμή
Ιός = βέλος.
Γενικώς οι λέξεις , ιέναι - ίεσθαι
το ΄΄ ι΄΄ αναπαριστά τα λεπτά πράγματα - χειρισμού
‘’ ΕΙ ‘’ και ‘’ΟΙ ’’ επεκτάσεις του ριζικού ‘’Ι’’.
Οικείος , ειδικός, ξείν κλπ.
Από την ανάλυση της ομηρικής λέξης ΄΄ ίππος΄΄
ι = ιαχή
π=πνοη
π=πους
ο = χώρος
ς=σειω
Προτιμώ την ανάλυση της λέξεως ‘’ίππος’’από την γραμμική γραφή όπου το αρχικό Ι αναπαριστά το σχοινί του τετραπόδου Π .
Δηλαδή το τετράποδο που οδηγείται με το σχοινί .
το Ι αναπαριστά τα λεπτά πράγματα - χειρισμού
Γενικώς οι λέξεις , ιέναι - ίεσθαι
Το Ιώτα ρίπτεται (εκ του ίεσθαι) πορευόμενον (εκ του ιέναι) πράγματι εξ ουρανού.
Ι=10 – Ι+ερός . Ανοίγει την πύλην δια την πρώτη ενσάρκωση της ψυχής.
Ι+ώτα = Αναπαριστά και σχεδιαστικά την κάθοδο του πνεύματος δια μέσου των ώτων .
Απο την Ιλιάδα στον Θάνατο του Εκτορα ο πατέρας του Πρίαμος λέει στον Αχιλλέα για την εκεχερεία.
Χρειαζόμαστε 9 εννέα ημέρες να τον κλάψουμε στα ανάκτορα , την 10η (δέκα) ημέρα να τον θάψουμε και να δειπνήσουμε (δείπνος παρηγοριάς) , την 11η, (έν δεκα) ημέρα να του στήσουμε επάνω του το μνήμα και την 12η (δώδεκα) ημέρα μπορούμε να συνεχίσουμε τον πόλεμο.
Η Ιλιάδα διαρκεί εννέα ετη και στον δέκατο έχουμε το τέλος του πολέμου.
Η Οδύσσεια διαρκεί εννέα έτη και στον δέκατο έχουμε την άφιξη στην Ιθάκη.
Οποιος απο τους Θεούς ορκιστεί ψευδώς εις τα ύδατα της Στυγός , κείτεται ακίνητος επί ενα ολόκληρο έτος , παραμένει εξόριστος απο τα συμπόσια των Θεών επί εννέα έτη και στο δέκατο έτος γίνεται αποδεκτός ξανά στις συναθροίσεις των Θεών.
Η Τιτανομαχία διαρκεί επίσης δέκα έτη.
Οι σύζηγοι του Δία εννέα. Οι Μούσαι εννέα.
Ειναι φανερόν οτι το εννέα και δέκα αφορούν κύκλους , οι οποίοι και κλείνουν/ολοκληρώνονται μεταξύ εννέα και δέκα και ανοίγει ενας νέας κύκλος.
Κ -κάπα-Είναι ο γενεσιουργός ήχος ο οποίος παράγεται καθώς ο πέλεκυς πίπτει επί ξύλου , δένδρου – κοπ , καπ και η εικόνα του γράμματος είναι η τομή που προκύπτει επί του ξύλου .
το Κ – κάπα αντικατεστησε το Q – κόππα το πανάρχαιο αυτό γράμμα του ελληνικού αλφάβητου
παραγόμενες σχετικές λέξεις – Κόπτω – Κτυπώ –
Υπάρχει συσχέτιση με το Δ = δουπ , με την διάφορα ότι το Δ – δούπος παράγεται όταν ο πέλεκυς πίπτει επί χλωρών ξύλων και από την πτώση λίθινου όγκου επί του εδάφους
Κύβος , κυβίστηση , κλώνος ,
Λ –λάμδα- Είναι ο γενεσιουργός ήχος ο οποίος παράγεται καθώς απελευθερώνεται ο λείος και λελυγισμένος κλάδος από την διχάλα για την παγίδευση θηραμάτων . ο εκτιναζόμενος κλάδος έσχιζε με μεγάλη δύναμη τον αέρα παράγοντας τον ήχο λύω , λυκ,λυχ . Παραγόμενες σχετικές λέξεις Λείος , Λύγος = λυγίζω
Λυγισμός = λόγος (τεχνική λυγισμάτων της φωνής στις παραστάσεις )
Ως προς την εικόνα ,το σχήμα του Λ , προσεγγιζει την Λαβίδα αλλά και της λέξης ΛεΛυγισμένου . Επίσης η εικόνα του υποκρύπτει τις κεκΛιμένες πλάγιες των ορέων ,ολισθηρές λόγω των κΛίσεων.
Μ -μι- Απεικονίζει την μήτρα την πηγή της ζωής εντός της οποίας συλλαμβάνεται και αναπτύσσεται το έμβρυο .
ηχητικός μμμοοογ , μόγος = πόνος της μήτρας για να φέρει την νέα ζωή.
Στην μήτρα , η μήτηρ θα μυήσει δια της μάθησης και της μνημοσύνης τα μυστικά της ζωής.
Μάο = από το δωρικό μα – μάτηρ , μήτηρ .
Πρόσωπο ιερό όπου διδόταν και δίδονται μέχρι σήμερα οι όρκοι , Μα τον Δια ...
Μονάδα = ιερή και θεία λέξη για τους πυθαγόρειους υποδηλώνοντας τον ένα και μοναδικό θεό .
Μάτηρ , Μουσική , Μέθη , Μέθεξη
Ο άνθρωπος βιώνει καλύτερα τον λόγο όταν Είναι κατ΄ αρχήν έΜΜμετρος και ακόμη καλύτερα , όταν είναι επενδυδεμένος με Μουσική.
Μ + ΟΥΣ + ΙΚΗ = Μέθη/Μέθεξη δια μέσου του ωτός επέρχεται ίαση της ψυχής.
Μέθη , όχι διά μέσου της κρεπάλης αλλά διά μέσου της πνευματικής μέθεξης θα επέλθει η ίαση της ψυχής.
Ν -νι- Ως εικόνα συμβολίζει την θέση του νινίου εντός της μήτρας όπου διπλωμένο εις θέση Ν περιμένει την γέννηση της και ως εκ τούτου ακολουθεί του γράμματος Μ στην σειρά του αλφάβητου.
Ως ηχητικό αποκαλύπτει τον κλαυθμό – νηνυρισμό των μικρών παιδιών .
σύνδεση με το γράμμα Ζ με την διαφορά και μόνο του προσανατολισμού.
Το Ζ αν το περιστρέψομε 90 μοίρες δημιουργούμε το Ν .
Αν το Ζ είναι η ζεύξη της ύλης μετά του πνεύματος , δηλαδή της ζωής , το αυτό σημαίνει και το Ν, την γέννηση της νέας ζωής , την ύπαρξη ζωής , νους .
δηλαδή Ζ = Ν , Ζευς = Νινίον = νους
Νους = ν-ους = γέννηση ους – ωτός – ακοής
Η συνομωσία της ύλης μετά του πνεύματος δημιουργεί το Ζ
Φυσική απόρροια η γέννηση ζωής Ν.
Δηλαδή το νέο γνον αποκτά μέσω του ωτός – ακοής , νόηση
Η έγκυος ευρίσκεται εις θέση εν - δια – φέρουσα
Δηλαδή φέρει τον Δία = Νινίον.
Περιέργως και το κυείν – κύηση συνδέεται με τον κύνα – Σείριο.
Ν=50 , Οσοι οι κωπηλάτες της Αργούς , όσο η περιστροφή του Συνοδού γύρω απο τον Σείριο.
Ευρύτερη λοιπόν έννοια του Ν είναι τα ΄΄εντός΄΄ και κατ΄ επέκταση την κατοικία .
νέω = κατοικώ
Από το νήπιον έχουμε Νέο , Νέμω , Νόμος , και Ναός .
Ξ – ξι-Το γράμμα παρήχθη ηχητικώς – κσ -κσ-κσ όταν ο άνθρωπος ξύνει δια αιχμηρού αντικειμένου των ξερών ξύλων δια την παραγωγή ξίφους . Τα ξάσματα , των ξερών ξύλων καθίστανται ξένα. επίσης δια του ξυρού ξαίομεν τα έρια.
Το Ξ διαφέρει ως το Κ στον τρόπο χειρισμού του πελέκεως .
Με το Ξ εννοούμε την ξέσιν του ξύλου ενώ με το Κ εννοούμε τον κτύπο του ξύλου .
Το γράμμα Ξ βέβαια είναι μεταγενέστερον και επεκράτησε του ΚΣ σε Ξ μετά το 400 πχ και εντεύθεν.
Ο -όμικρον- Ηχητικώς το γράμμα Ο σχηματίζεται από το πρώτο επιφώνημα του νηπίου πριν την άρθρωση του λόγου ,΄΄οοο΄΄ , κατ΄΄ εικόνα ο κύκλος που δημιουργείται μεταξύ των χειλέων όταν εκβάλετε ο φθόγγος.
Το φωνήεν Ο είναι το τρίτο κατά σειράν επιφώνημα μετά το Α και του Ι του νηπίου , του νέου ανθρώπου.
Το Α τείνει προς τον άναρθρο λόγο ,φωνής κραυγής , και έκπληξης του πρώτου ανθρώπου. Αντιθέτως το Ο είναι της περιέργειας του πρώτου ανθρώπου. Μαζί με τα πρώτα του βήματα αρχίζει και παρατηρεί τα πράγματα γύρω του και προσπαθεί να τα γνωρίσει .
Ομμα – Ορώ – Οραση -
Κατ΄ επέκταση, οπή – οφθαλμός του κρανίου
οφθαλμός = οπαί + θάλαμος
΄΄οπ΄΄ = επιφώνημα κωπηλατών στους βατράχους του Αριστοφάνη.
και ΄΄όπα΄΄ αρχαίο αλλά και σύγχρονο επιφώνημα
΄΄oμ΄΄ = επιφώνημα μυστών – ομού – ομάδα
Η διαφορά των επιφωνημάτων στο δεύτερο γράμμα Π και Μ
το ΄΄ΟΠ΄΄ είναι επιφώνημα όταν συντονισμένα και με ρυθμό όλοι μαζί (χορός – κωπηλάτες) προσπαθούμε να διέλθουμε σε άλλη κατάσταση μέσω της πύλης .
το ΄΄ΟΜ΄΄ είναι επιφώνημα όταν συντονισμένα και με ρυθμό όλοι μαζί η ομάδα, προσπαθεί να καταδυθεί στην μήτρα , στα ιερά και άδυτα , και να αντλήσει γνώση , φως...απο την πηγή .
κύκλος = όλον = χορός =κυκλικός
Ο χορός ολοκληρώνεται σε δώδεκα βήματα που εκφράζει μια ολότητα – πληρότητα.
Οταν κλείνει ο κύκλος κλείνει και η ζωή .
Ο κύκλος είναι σύμβολο της Αφροδίτης.
όλον = σύμπαν
ο = ο – μικρόν – (προφορά κόφτη)
ω = ο – μέγα – (προφορά παρατεταμένο ο)
Στην αρχαιότητα το ΄΄Ο΄΄ προεφέρετο ως ΄΄ΟΥ΄΄
ουρανός – οορανος – ωρανός
μούσα – μοοσα – μώσα
ουσία – οοσια – ωσία
ΟΝΟΜΑ = Ο νούς δεν είναι εις θέσιν να έρθει απ΄ευθείας σε επαφή με το ΄΄αγαθόν΄΄. Βάσει όμως των ΄΄ιδεών΄΄, αι οποίαι είναι τα αιώνια ,αμετακίνητα πρότυπα των αισθητών , ο νούς θα προσπαθεί να διακρίνει την αλήθεια της ονοματο θεσίας.
Διότι εκφράζει την ΄΄φύσιν΄΄ των πραγμάτων ή την ΄΄ κατά συνθήκη΄΄.
ΟΝΟΜΑ = ΝΟΜΟ + Α = Ειναι η αρχή του νόμου , εντός του οποίου θα κινηθεί η ουσία του περιγραφομένου πράγματος.
ΟΝΟΜΑ = ΑΝΟΜΟ = Η ουσία θα κινήται βάσει τον ΝΟΜΟ = φύσιν της ή θα κινήται ΑΝΟΜΟ = κατά συνθήκη.
ΟΥΡΑΝΟΣ = Ν+ΟΥΣ+ ΟΡΑ . Ο νούς όλα τα βλέπει και όλα τα ακούει , ενώ όλα τα άλλα κουφά και τυφλά εστί . Ο νούς αφού αρχίσει να κατανοεί ο ρ ώ ν τον ουρανό , εισέρχεται εις τα ενδότερα του ά ν ω ν α ο ύ .
Το τελετουργικόν των ναών εκτελείτο έξω του κτίσματος του ναού κάτω απο τον ουρανό , δηλαδή των άνω ναό.
Εντός του ναού υπήρχον τα αγάλματα τα οποία επιμελούντο απο τους ιερείς .
Π -πί- Ισχυρή η εικόνα του γράμματος Π ως πύλη , που αφήνει τον πνέοντα αέρα έξω της οικίας.
Ως ήχος ΄΄πφφφ΄΄ της θάλασσας , παφλασμός
αλλά και η προσπάθεια του ανθρώπου να αναπνεύσει μετά της επίπονης προσπάθειας , εκβάλλοντας από μέσα του τον αέρα.
Ένεκα λοιπόν του πνέοντος Βορέα που πλήττει τον άνθρωπο , ορθώνει πυλός , Αι οποίοι και πάλλονται .
Πάρνηθα – Παρνασσός – Πεντέλη – Πιερία - Πήλιο
εννοούν το Π ως πύλη
Ρ -ρό- Ροή ύδατος με τον χαρακτηριστικό ήχο ΄΄ρρρ΄΄ σε επικλινές επίπεδο δημιουργεί ρυακιών και σε κάθε εμποδίων υπερπηδά σχηματίζοντας την εικόνα του γράμματος
Η Ίσις γεννήθηκε σε περιοχές που είναι πάντα υγρές, συμβολίζει πιθανώς τους υγρούς
πλανήτες του Σείριου , και ευφυή αμφίβια όντα που ζουν εκεί .
Το Ρ είναι κατ΄εξοχην γράμμα του ύδατος και λόγω προέλευσης ως ήχου και εικόνας.
Ως εκ τούτου θεωρείται το γράμμα του κυνός-Σείριου.
Η Ερέτρια = κωπηλάτης , χρησιμοποιεί το Ρ κατά κόρον.
Λόγω της ροής , το ύδωρ και της ροπής του εδάφους δημιουργείται στο ρυακιών ρυθμός και ρήγματα.
Ο ρυθμός σου με τρελαίνει ...– από τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου.
Ο ρυθμός είναι το χαρακτηριστικών στοιχείων για την ανέλιξη και μετεξέλιξη της ομάδας , ως χαρακτηριστικό στα επιφωνήματα ΄΄Oπ΄΄ και ΄΄Oμ΄΄ .
ρυθμό έχουμε και στην μουσική ως κύριο χαρακτηριστικό. μουσική χωρίς ρυθμό θεωρείται θόρυβος.
Αλλά και η μουσική είναι το μέσον της ανέλιξης και μετεξέλιξης του ανθρώπου .
Το είδος του ρυθμού της μουσικής δηλώνει αν η ομάδα θα εξελιχθεί η θα μετεξελιχθεί.
Μετεξέλιξη είναι η μετάβαση από την λύπη η νιρβάνα σε κατάσταση ευθυμίας .
Το επιφώνημα ΄΄οπ΄΄, ΄΄όπα΄΄ βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση .
Ο άνθρωπος προσωρινά ξεπερνά την σκέψιν του θανάτου , χάνεται το συναίσθημα της απόγνωσης και της ανασφάλειας που τον διακατέχει και βρίσκεται πρόσκαιρα στην απέναντι όχθη , της αθανασίας και της ελευθέριας .
Αλλά το μυστήριο της υπόθεσης είναι ότι όλα είναι πολύ προσωρινά και ενώ μετά κόπων έφθασε στην απέναντι όχθη , η επάνοδος στην προτεραία κατάσταση είναι αστραπιαία.
Ανέλιξη είναι η μετάβαση από την λύπη σε κατάσταση νιρβάνα η απέραντης ηρεμίας , χαρακτηριστικό των θεών και αθάνατων . Δηλαδή ο άνθρωπος προσπαθεί να έρθει σε κατάσταση προσομοίωσης των θεϊκών χαρακτηριστικών .
Της απέραντης γαλήνης και αυτογνωσίας .
Το επιφώνημα ΟΜ βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η ομάδα ως σύνολο , επιτυγχάνει καλύτερα αποτελέσματα παρά κάθε μέλος της ομάδας ξεχωριστά και από μόνο του.
Οι μεταβάσεις όλες είναι προσωρινές και στιγμιαίες και οι επιστροφές οδυνηρές αλλά δίνουν ιδιαίτερο νόημα στον άνθρωπο , όπως στον φυλακισμένο η ιδέα της ελευθέριας τον κρατά ζωντανό και ας ξέρει ότι η ποινή είναι ισόβια.
Προσομοίωση κατ΄ αρχήν γιατί είναι αδύνατη η εξ΄ ολοκλήρου μετάβαση .
Μόνο μια ιδέα παίρνει ο άνθρωπος καθώς μόλις και μετά βίας αγγίζει το Θείον.
Ανεπαίσθητα δε και μέσα σε αχλύ , θεάται το θείον και μετά χάνεται.
Ο λόγος πιθανώς είναι, ότι ενώ ξεκινάει σαν μέλος της ομάδας , το βίωμα είναι ατομικό και το συναίσθημα σβήνει αυτομάτως όταν διαχωριστούν από την ομάδα .
Αλλά και ουσιαστικά δεν μπορεί να αντιληφθεί και συλλάβει το θείον ο άνθρωπος ατομικά , λόγω μεγέθους … Αν κάποτε προκύψει όμως , η στιγμή πρέπει να είναι συγκλονιστική. Που σίγουρα δεν περιγράφεται με λόγια ,είναι άρρητη.. βίωμα .
Tο μέγα ερώτημα είναι γιατί με κάποιους ρυθμούς πάμε σε μετεξέλιξη και με άλλους ρυθμούς πάμε σε ανέλιξη. Ισως και αυτό είναι θέμα προ-δια-γραφών.
Σ -σίγμα- Οι Ιωνες το αποκαλούσαν Σίγμα και οι Δωριείς Σάν.
Ως ήχος παράγεται όταν το πυρακτωμένο μέταλλο που σβήνει εντός ψυχρού ύδατος.
Ο συριστικός ήχος και η χαρακτηριστική οφιοειδή κίνησή του παράγει τις έννοιες των λέξεων - Σείω , Σεισμός.
ΣΑΡΞ – ΣΑΡΚΟΣ = Σ + ΡΑΚΟΣ
Η ψυχή όταν αφήνει την σάρκα μετατρέπεται σε ράκος. Το Σ δηλώνει την επαναληπτική χρήσιν του ράκους κατά τις εν-σαρκ-ώσεις
Τ- ταύ- Χαρακτηριστικό του γράμματος η εικόνα του , αναπαριστώντας το εργαλείο σφυρίον.
Ως ήχος ΄΄τυπ΄΄ από τον κΤύπο του σφυρίου , παράγει τις έννοιες των λέξεων – Τύπος , Τέχνη.
ΤΕΡΑΤΑ = Τ+ΕΡΑΤΑ = Τ+ΑΡΕΤΑ
Εις την μυθολογία τα τ έ ρ α τ α εκπροσωπούν τας ψυχικάς αδυναμίας, ελαττώματα , διαστροφάς και φοβίας , που διαλύονται όταν συρθούν στο φώς του ηλίου, δηλαδή όταν φωτισθούν τα αίτια της επικυριαρχίας των , δια της γνώσεως. (Ηλιος).
Τα τέρατα καλούνται οι ήρωες να φονεύσουν . Το εγώ τίθεται στην υπηρεσία των άλλων , και αποκαθιστά την αδικία και τον εγωισμό που ειναι τεράστιος .
Το Τ = στάσις εγωισμού . Τα ΤΕΡΑΤΑ γίνονται ΑΡΕΤΑΣ .
Η στάση του Τ εγωισμού , καθιστά τον Αντίλογο στον Λόγο.
ΣTAYΡOΣ = Σ + TAY + ΡOΣ = Σ+TAYΡOΣ = ΣATYΡOΣ
ΣΤΑ + ΡOYΣ = AYΡ(A)+(I)ΣΤΟΣ
Τ = Το σύμβολον της στάσεως
Το Σ ως παλινδρομική κίνηση , στην αρχή και στο τέλος ειναι ο αέναος κύκλος του ανθρώπου ,γονιμοποιούμενος απο τον ασυγκράτητο ταύρο , το ιερό ζώον του ΔΙΟΣ.
Στάσις και ροή ειναι ο αέναος κύκλος γεννήσεων και θανάτων , η ουσία της διττής υπάρξεως της ψυχής. Η γονιμοποίηση ύλης-οριζόντια ευθεία και πνεύματος-κάθετης ευθείας
Αύρα και ιστός τα συστατικά του ανθρωπίνου όντος . Τα αόρατα και τα ορατά
Ο ανόητος άνθρωπος υφαίνει ιστό στην ψυχή λόγω της αγνοίας του και των παθών του και την δεσμεύει . Αναγκάζεται έτσι η ψυχή στις συνεχείς επανασαρκώσεις.
Η ελευθερία βουλήσεως του όντος ειναι υπεύθυνη για την εξέλιξη της ψυχής.
Υ -ύψιλον- Ως εικόνα εκφράζει την κοιλότητα, ρΥάκιο που δημιουργεί το Υδωρ .
Κωμική μιμητική φωνή του οσφραινομένου κρέατα ψηνόμενα και τούτου γίνεται δι΄ αναρροφήσεως του αέρος διά της ρινός, καθώς και όταν τις οσφραίνεταί τι.
Το γράμμα προεφέρετο υπό των Αρχαίων Ελλήνων ως ΟΥ , κατόπιν η προφορά του έγινε παρόμοιο με το Γαλλικό u , αλλά τελικώς απο τον 10 μχ εταυτίσθει με το γράμμα Ι.
Μουστάκι – μύσταξ , φτερούγα – πτέρυξ
Υδωρ , υγρός , υιός , πύρ .
ΥΠΑΡΞΙΣ=Υ+ΠΡΑΞΙΣ
Η ύπαρξις της ζωής καθορίζεται απο τις πράξεις της ψυχής , η οποία ειναι ελεύθερη να επιλέξει μεταξύ της αρετής και της κακίας ως σχήμα Υ. Το Θείον δεν συμμετέχει στήν επιλογή της ψυχής και ως εκ τούτου δεν έχει ουδεμία ευθύνη.
Φ -φί- Ως εικόνα το στοιχείον μας δίδει το πρόσωπο , το οποίο με συσπασμένα χείλη και διογκωμένες παρειές Φυσά . Ως ήχος μας μεταδίδει τον νοηματικό φθόγγο ΄΄φου΄΄ , την προσπάθεια που κάνει ο άνθρωπος να ενδυναμώσει την πυρά και να παράξει φάος = φώς.
Στην αρχαιότητα το Φ αντικαθίστατο απο το Π. Σπόγγος = Σφόγγος , Πίλιππος=Φίλιππος
Και σπανίως απο το Θ. Θήρ=Φήρ
Το στοιχείον εμφανίζεται στους Ιωνες τον 7ο πχ αιώνα. Προηγουμένως εγράφετο ως ΠΗ
ΠΗΥΛΟΣ=ΦΥΛΟΣ. Στα λατινικά σήμερα εμφανίζεται ως PH και όχι ως F. –PHILIPPE-
Φυσάω , φώς , φωνή , φλόγα , φύλλο , φίλος
Χ -χί- Διά αιχμηρού αντικειμένου Χαράσσω ΄΄χχχρς΄΄ την επιφάνεια πλάκας και δημιουργώ Χάσματα με οξύ μεταλλικό ή λίθινο εργαλείο. Αν το εργαλείο δεν Χαράσσει είναι άΧρηστο. Το Χαράγματα μας δίνουν Χαρά και επιφωνήματα αυθόρμητα χα-χα-χα . Ανοίγοντας το στόμα ο άνθρωπος δημιουργεί χάσμα και όταν κουράζεται Χασμουριέται.
Ως εικόνα το στοιχείον Χ ωμοιάζει ως κλεψύδρα η οποία μετρά την ροή του χρόνου , χωρίς παρόν αλλά με ισοσκελισμένο το παρελθόν με το μέλλον , όπως ακριβώς ειναι και ο Χρόνος , το είναι εν τω γίγνεσθαι,αναδυόμενος εκ του Χάους.
Χαράσσω,χάος,χάσμα,χρόνος,χρήσιμος,χαρά,χείρ.
Η σκοπός της δημιουργίας στον άνθρωπο ειναι να του δώσει χαρά και ικανοποίηση.
Το συναίσθημα της χαράς ειναι άδολο και ειλικρινές και προσφέρει ηδονή και τέρψιν στον άνθρωπο,ταυτίζοντας εαυτόν με τον Μέγα Δημιουργό του Συμπαντος . Αντιθέτως με τον γέλωτα , ο οποίος συνδέεται με την χαρά αλλά μπορεί να περιέχει και σκοπτική,περιπαικτική διάθεση.
Ψ -ψί- Το στοιχείον Ψ επενοήθη διά να εκφράσει τα ΠΣ , ΒΣ , ΦΣ , με χαρακτηριστικούς ήχους πνοής.
Ψύχος , ψυχή .
Οι ψυχές των ανθρώπων κατέρχονται εκ της αβύσσου του Ουρανού και σε αυτήν επιστρέφουν , εκεί όπου επικρατεί το απόλυτο ψύχος.
Ως εικόνα το στοιχείον αποκαλύπτει το σχήμα της Ελάτης , που φύεται σε μεγάλα ύψη και στο ψύχος.
Ως εικόνα θεωρείται και το ψυκτικό αγγείο με υψηλό τριγωνικό σχήμα , καλούμενο και ψυκτήρ με δύο διαμερίσματα , ύδατος πλήρη στο ένα μέρος και του οίνου στό άλλο .
Ω -ωμέγα- Το στοιχείον Ω μέγα , επενοήθη τελευταίο καί εκφράζει το κυκλοτερές σχήμα του σύμπαντος , ταυτόσημον του ΟΟ = άπειρον
ΟΟΡΑΝΟΣ – ΩΡΑΝΟΣ , ΟΟΚΕΑΝΟΣ-ΩΚΕΑΝΟΣ
Το στοιχείον προσδίδει μεγαλοπρέπεια ή έμφαση στις λέξεις τις οποίες εθεώρουν σημαντικές . Ω , σεμνύνοντες οι νέοι καλούσιν .
Επιφώνημα εκπλήξεως και θαυμασμού αλλά και χαράς και άλγους.
Στην κλητική σημαίνει κλήσιν , πρόσκλησιν και ενισχύει την προσαγόρευσιν.
Ω , άνδρες Αθηναίοι.
Ωδίνη = δυνατός πόνος και ιδίως ο πόνος του τοκετού.
Ωθέω=μεγάλη καταβολή δύναμης , η έννοια του Ω
