ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ & ΩΜΟΦΑΓΙΑ

Ξηροί καρποί, άγρια φρούτα και λαχανικά έσωσαν τους Αχαιούς από τις επιδημίες στον Τρωικό Πόλεμο. Πώς ο σοφός στρατηγός Παλαμήδης άλλαξε τη διατροφή των στρατιωτών του για να αποκτήσουν ανοσία 

Ποιος ήταν ο Θερσίτης ... == > ΘΕΡΣΙΤΗΣ & ΟΔΥΣΣΕΑΣ = ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΥ


Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση προληπτικής θεραπείας μέσω δύο βασικών φυσιοθεραπευτικών μεθόδων (διατροφή με ωμοφαγία και άσκηση) εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, όπου ο σοφός ήρωας και στρατηγός των Αχαιών Παλαμήδης ο Ναυπλιεύς, λόγω του λοιμού που πλησίαζε στο στρατόπεδό του, άλλαξε την διατροφή των στρατιωτών του με αποτέλεσμα την κατάσταση ανοσίας: «Ο Παλαμήδης ήταν αυτοδίδακτος και, όταν πήγε στον Κένταυρο Χείρωνα, ήταν ήδη σοφός και γνώριζε περισσότερα από εκείνον» (παρ. 708). Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε, ότι κάποια επιδημία λοιμού πλησίαζε τις ακτές της Μικράς Ασίας: 

«Είπε στον Οδυσσέα: “Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φροντίσουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας, διότι πρέπει όσοι σκοπεύουν να προφυλαχθούν από επιδημίες να τρέφονται ελαφρά και να γυμνάζονται καθημερινά. Ιατρική βέβαια δεν κατέχω, όμως με τη σοφία που διδάχθηκα όλα γίνονται κατανοητά.

Με τα λόγια τούτα εμπόδισε την αγορά κρεάτων και τους είπε να μη χρησιμοποιούν τις στρατιωτικές τροφές. Φρόντισε δε οι στρατιώτες του να τρέφονται με ξηρούς καρπούς, άγρια φρούτα και λαχανικά και όλοι υπάκουσαν, γιατί ό,τι έλεγε ο Παλαμήδης το θεωρούσαν θεόσταλτο και με ισχύ χρησμού. Πράγματι η επιδημία που προέβλεψε παρουσιάσθηκε πρωτίστως στις πόλεις του Ελλησπόντου, καθώς λένε, και μετά ενέσκηψε και στο Ίλιον. 

Απ’ τους Έλληνες όμως δεν προσέβαλε σχεδόν κανέναν, παρ’ όλο που είχαν το στρατόπεδό τους σε μολυσμένη περιοχή.» (Φιλόστρατος, «Ηρωικά», παρ. 712.) 

Βλέπουμε εδώ τις δύο βασικές αρχές της Φυσιοθεραπευτικής, την πρόληψη της επιδημίας του λοιμού και την κατάσταση ανοσίας μέσω της διατροφής με ωμές «ζωντανές» τροφές, πάντοτε σε συνδυασμό με την καθημερινή άσκηση. Ωμοφαγία και άσκηση αποτελούν δύο βασικές φυσικές μεθόδους πρόληψης της Φυσιοθεραπευτικής. 

-------- 

Για να βελτιώσει τον τρόπο ζωής και την άσκησή τους ακολούθησε την παρακάτω τακτική: Έριχνε στην θάλασσα εκατό πλοία και έβαζε τους στρατιώτες να επιβιβαστούν σε αυτά· αυτοί κωπηλατώντας συναγωνίζονταν ποιο καράβι θα περιπλεύσει ένα ακρωτήριο ή θα φτάσει σε κάποιο σκόπελο ή ποιοι από αυτούς που είχαν ξανοιχτεί στη θάλασσα θα φτάσουν πρώτοι σε λιμάνι ή ακτή. Κατάφερε μάλιστα να πείσει τον Αγαμέμνονα να θεσπίσει έπαθλα για τους ταχύτερους ναυτικούς.
Έτσι λοιπόν γυμνάζονταν διασκεδάζοντας και φρόντιζαν την υγεία τους. 

Τους εξηγούσε πως αφού η γη είχε μολυνθεί και βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση, είναι καλύτερη η θάλασσα και ασφαλέστερος ο θαλασσινός αέρας.
Έτσι κέρδισε τον έπαινο όλων των Ελλήνων για τη σοφία του.

--------
Απόσμασμα απο τα Ελευσίνια Μυστήρια ... το κλειδί για την Αθανασία και την αποφυγή της πυκνής ύλης που οδηγεί στον Θάνατο είναι η ΩΜΟΦΑΓΙΑ ...

Με την αναπαράσταση του θανάτου του Διονύσου Ζαγρέα και μεταμόρφωσή του, κατόπιν παρέμβασης της Θεάς Αθηνάς, σε Διόνυσο Άνθιο, που στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε Διόνυσο Ελευθερέα, το Πνεύμα θριαμβεύει επί της Ύλης στα Ορφικά Μυστήρια. Στον τρίτο βαθμό μύησης που λαμβάνει χώρα στην Εαρινή Ισημερία, ο Άρφα (εκείνος που γιατρεύει με φως, ο Ορφέας) παρουσιάζεται στον μύστη που κοινώνησε την ανάρια, διάφεγγη ατμόσφαιρα των ανοιξιάτικων χρωμάτων και αρωμάτων και γίνεται οδηγός του σαν εγκαταλείπει την πυκνή, ύλη, εξαϋλώνεται και κερδίζει την Αθανασία. Οι Ορφικοί τελούν τα ωμοφάγια, συμποσιαζόμενοι με τον Διονυσιακό Ταύρο, σύμβολο της αθανασίας της ανθρώπινης ψυχής.
Στα Ελευσίνια Μυστήρια, ο Διόνυσος Ελευθερέας παίρνει την Περσεφόνη (μια από τις λίγες γυναικείες θεότητες που βιώνουν το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο) από τον Πλούτωνα, την φέρνει στον Όλυμπο, ουρανοποιώντας και αθανατοποιώντας την.

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ - ΣΤΗΝ ΣΗΠΙΑΔΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ και του ΤΡΩΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ισως όλες οι αποδείξεις των Αργοναυτικών και του Τρωϊκού Πολέμου να βρίσκονται στην Σηπιάδα του Πηλίου και στην Σπηλιά του Χείρωνα . Η Σηπιάδα αποδεδειγμένα βρίσκεται στο Χόρτο και την Μηλίνα , χωριά του Πηλίου , όπου ευρίσκετο η Μυστηριώδης πόλις Σπάλαθρα ,πλησίον της άλλης Μυστηριώδους πόλεως της Ιωλκού . Στα Σπάλαθρα της Σηπιάδος ευρίσκετο και η Σπηλιά του Χείρωνα . Μύθος ; Μια επίσκεψη στην περιοχή θα σας πείσει .  

Ας πάμε στα δεδομένα και στα Αργοναυτικά σε μετάφραση του Χασάπη . Να δούμε τι λέει .

Σκαναρισμένη η σελίδα για τα επίμαχα σημεία . 

Στους στίχους από 362-390 διαβάζουμε οτι η Αργώ σταμάτησε στην Σηπιάδα για να δει ο Πηλέας τον υιό του που έκανε με την Θεά Θέτιδα , τον Αχιλλέα . Εκεί ο Αχιλλέας μαθήτευε στον Κένταυρο Χείρωνα .

Στους στίχους 391-417 διαβάζουμε οτι  ο Πηλέας θέλει να δει την πρόοδο του υιού του Αχιλλέα . Εκεί ο δάσκαλος Χείρων μόλις είδε τους Αργοναύτες καταχάρηκε και τους έκανε το πλουσιοπάραχο τραπέζι .

Στους στίχους 445-472 διαβάζουμε αφού ο Πηλέας φίλησε τον υιό του Αχιλλέα άφησαν το Πήλιο , την Σηπιάδα και το ακρωτήριο Τισαία  και εφάνη στον ορίζοντα η Σκιάθος και  ολίγον το μνήμα του Δόλοπος . 

Επίσης πρέπει να αναφέρουμε και τον μύθο όπως αναφέρει δυστυχώς ο ξένος ειδικός στην Ελληνική Μυθολογία  , Κερένυι στους Γάμους του Πηλέα με την Θεά Θέτιδα παρευρέθησαν άπαντες οι Θεοί του Ολύμπου περιλαμβανομένου του Παππού Ουρανού πλην βέβαια του Πατέρα Κρόνου . 

Στους Γάμους αυτούς ως γνωστόν δεν παρευρέθηκε η θεά Έρις που έστειλε βέβαια το χρυσό Μήλο , από τον κήπο των Εσπερίδων με την εντολή να δοθεί στην ''καλλίστη'' στην Ωραιότερη δηλαδή . Στην έχοντα καλόν ιστόν . Για τους μυημένους ''καλλιστώ'' ήταν η μεγάλη Άρκτος και η έχων καλή επαφή με τον αόρατο κόσμο ...  Διαφορετικά στην πεντάμορφη , την έχοντα τον πέμπτο βαθμό μύησης , τον κατέχοντα τον αιθέρα ... 

Εκεί ως γνωστόν έγινε πανικός για να μην πούμε άλλη λέξη ... και ποιός έδωσε το μήλο στην Ωραιότερη βέβαια γυναίκα ; Ο Πάρις της Τροίας . Και σε ποιά το έδωσε ; Στην Αφροδίτη ... Ποιά ήταν η Αφροδίτη ; . Η Αφροδίτη ήταν στο Δωδεκάθεο αλλά ήταν πιό παλιά . Δεν ήταν σόϊ που λέμε σήμερα . Έχει και αυτό την σημασία του ...

Που έγινε ο Γάμος του Πηλέα με την Θέτιδα ; Μα φυσικά στην Σηπιάδα . Που γεννήθηκε ο Αχιλλέας ; Μα φυσικά στην Σηπιάδα . Που μεγάλωσε και ανατράφηκε ο Αχιλλέας στην Σηπιάδα . Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια αντίρρηση σε αυτό το γεγονός. Ο Πηλέας πήγε λοιπόν να δεί το νήπιο Αχιλλέα , την πρόοδό του δίπλα στον Κένταυρο Χείρωνα . Άνακτας στην Ιωλκό την συγκεκριμένη περιόδο, δηλαδή κατά τον απόπλου της Αργούς ήταν ο Πελίας . Και λέμε άνακτας και όχι βασιλιάς και έχει και αυτό την σημασία του . Γιατί όμως τέτοια τιμή για τον Γάμο αυτό από τους Θεούς ; Η ερώτηση είναι βασανιστική αλλά έχει και αυτή την εξήγησή της ... Ο Πηλέας λοιπόν ήταν βασιλιάς της Φθίας και είχε καλές σχέσεις με την Ιωλκό . Πήγαινε για κυνήγι με τον Πελία ... Αρχηγός βέβαια της αποστολής ήταν ο Ιάσονας . Αυτόν εκλέξανε για αρχηγό τα μέλη της αποστολής . Δεν εκλέξανε τον Πηλέα . Ο Ιάσονας ήταν υιός του Αίσονα , αδελφού του Πελία . Ο Αίσονας ήταν ο μεγαλύτερος υιός του Κρηθέα και της Τυρούς άρα και νόμιμος διάδοχος του θρόνου της Ιωλκού . Με κάποιο μη νόμιμο σίγουρα τρόπο ο Πελίας του υφάρπαξε την εξουσία . Την ανέκτησε λοιπόν την εξουσία . Άνακτας λοιπόν ... Ο Δίδυμος αδελφός του Πελία , Νηλέας πήρε τα μάτια του και έφυγε . Έφυγε και πήγε στην Νότια σημερινή Πελοπόνησο και ίδρυσε την Πύλο . Πατέρας του Νέστορα ο Νηλέας που έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Ο Νηλέας είναι ιδρυτής της μεγαλύτερης Δυναστείας-Φρατρίας που θα κυριαρχήσει στην Ελλάδα. Οι φρατρία Νηλείδες θα μετακομίσουν στην Αθήνα και στην ουσία θα την διακυβερνήσουν μέχρι σήμερα ...  

Πύλος λοιπόν , με υ - ύψιλον - για τους παρατηρητικούς και Πηλέας - με η- ήττα πάλι για τους παρατηρητικούς .  Και φυσικά Πήλιο . Αλλά εδώ σημαίνει Πύλη για τον ήλιο . Ποιόν ήλιο ; Μα φυσικά τον Σείριο ...

Δεν είχε βάση τον λαό , λοιπόν ο Πελίας . Ο Ιάσονας ήταν όπως είπαμε υιός του Αίσονα , του νόμιμου διαδόχου του πατέρα Κρηθέα  . Άρα και ο Ιάσονας ήταν ο νόμιμος διάδοχος της Ιωλκού . Δεν έγινε ποτέ βασιλιάς της Ιωλκού , αν και το  προσπάθησε με νόμιμο και παράνομο τρόπο ... Το τέλος του  ήταν εντελώς άδοξο . Έπεσε ένα ιστίο στο κεφάλι του και σκοτώθηκε . Πάλι ιστίο ...

Στο ταξίδι της Αργούς σφυρηλατήθηκε όμως η φιλία του Ιάσονα με τον Πηλέα . Στην επιστροφή της Αργούς από το μεγάλο πράγματι ταξίδι ο Ιάσονας βοήθησε και ο Πηλέας ανέκτησε την εξουσία της Ιωλκού από τον Πελία . Προηγουμένως η Μήδεια , η γυναίκα μάγισσα που έφερε από την μακρινή Κολχίδα ο Ιάσονας κατάφερε και θόλωσε τις Πελιάδες κόρες , που σκότωσαν τον πατέρα τους Πελία . Ο Ιάσονας πήγε να επωφεληθεί της κατάστασης αλλά τον πρόλαβε ο Άκαστος υιός του Πελία . Απογοητευμένος ο Ιάσονας στο τέλος βοηθά τον φίλο του πλέον Πηλέα , βασιλιά της Φθίας να ανακτήσει την εξουσία στην Ιωλκό . 

Η Σηπιάδα για να μην ξεφεύγουμε είναι στο εσωτερικό του σημερινού Παγασητικού Κόλπου . Δηλαδή στο Δυτικό Πήλιο και όχι στο Ανατολικό όπως θέλουν να πιστεύουν πολλοί ιστορικοί ...

Που θέλουν να την τοποθετούν από το σημερινό Πουρί ,  μέχρι τον Κατηγιώργη , στον κολπίσκο του σημερινού Λυρή . Όλοι κάνουν λάθος , ακόμη και ο ειδικός Κερένυι που δεν ξέρω αν είχε έλθει ποτέ στην περιοχή ... Ο ειδικός Κερένυι λέγει ότι Θέτις μεταμορφωνόταν στον Κάλαμο . 

Μα ο Κάλαμος είναι στην περιοχή που υποδεικνύουμε εμείς.  

Ακόμη όμως και καταλυτικό σημείο είναι από τα Αργοναυτικά και την λεπτομερή περιγραφή στους στίχους 445 - 472
Αφού κατέβηκαν στην ακτή και εισήλθον όλοι στο πλοίο ... και απέπλευσαν από το Πήλιο ... Απεκρίβησαν έπειτα το ακρωτήριον Τισαία και η Σηπιάς ακτή , εφάνη δε η Σκιάθος και ανεφαίνετο σιγα-σιγά το μνήμα του Δόλοπος . 

Αρα από τα Αργοναυτικά είναι σαφές που ευρίσκεται η Σηπιάδα ακτή ... Εκεί που βρίσκεται σήμερα η σπηλιά του Χείρωνα . Γιατί πήγαν στην Σπηλιά του Χείρωνα . Δεν ήταν μόνον ότι εκεί έγινε ο γάμος του Πηλέα με την Θέτιδα , συνέλαβε και εγεννήθη ο Αχιλλέας αλλά και ότι ο Ιάσονας ήθελε να τιμήσει τον Σωτήρα του Χείρωνα , που τον γιάτρεψε από το δηλητήριο που τον πότισε ο Πελίας . Που πέθανε και τον ανέστησε ο Χείρωνας . Μία ιστορία που αντέγραψε ο Σέξπηρ στον Ρωμαίο και Ιουλιέτα . Το Πήλιο  , αναφέρεται συχνά από τον Σέξπηρ ξεκάρφωτα χωρίς να υπάρχει λόγος . (Άμλετ) . Γιατί άραγε ;
Άλλος μεγάλος μαθητής του Χείρωνα που θήτευσε κοντά του ήταν ο Ασκληπιός . Που οι θεοί τον τιμώρησαν γιατί ανέστηνε τους ανθρώπους . Δηλαδή δεν  γιάτρευε απλώς τους ανθρώπους αλλά τους επανέφερε στην ζωή . Αυτό ήταν και η ύβρις του ...

Γενικά από  τα πρώτα συμπεράσματα των Αργοναυτικών είναι ότι Αργοναυτικά και Τρωικός Πόλεμος είναι γεγονότα σύγχρονα της εποχής . Ο Πηλέας λαμβάνει μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία ως υπαρχηγός και ο υιός του Αχιλλέας λαμβάνει μέρος στον Τρωικό Πόλεμο ως υπαρχηγός επίσης . Περίεργες συμπτώσεις .
Η Θεά Θέτις ήρθε στην Σηπιάδα υπανδρεύθη την Πηλέα , συνευρέθη με τον Πηλέα , γέννησε τον Αχιλλέα και μετά εξαφανίσθη . Εμεινε δηλαδή στην περιοχή για ένα χρόνο  μόνο ...  Τι θεά ήταν η Θέτις ; Το έχουμε αναλύσει εκτενώς  . Ήταν αυτή που οδηγούσε και είχε τα κλειδιά για τον Σείριο ...
Γιατί πήρε για άνδρα τον Πηλέα ; Η μοναδική θεά που πήρε άνδρα Θνητό . Στον γάμο τους παρευρέθηκαν οι Θεοί άπαντες , ζητούσαν την εύνοιά της ... Ακόμη και ο Κερένυι δεν έχει απάντηση για αυτό .  Ούτε και εμείς έχουμε απάντηση . Υπήρχε κάποιος μυστικός λόγος ...
Η μυθολογία λέγει ότι η Θέτις έχει το βασίλειό της στα βάθη της θάλασσας μεταξύ Σαμοθράκης και Λήμνου . Γιατί όμως εκεί ; Δηλαδή πριν τα στενά του Ελλήσποντου ...

Σηπιάς λοιπόν ακόμη και σήμερα λέγεται η περιοχή , στην φωτογραφία . Το Σ λοιπόν ως γνωστόν συμβολίζει τον Σείριο . Κατά την απόλυτη και προσωπική μου άποψη Σηπιάς είναι ένας ήπιος δρόμος που οδηγεί στον Σείριο . Γιατί διαφορετικά ο δρόμος για τον Σείριο και τα Ηλύσσια πεδία είναι πολύ δύσβατος  . Θέλει ειδικό μέσον δηλαδή για να ξεφύγεις από την Γήινη βαρύτητα. Όλα έγιναν λοιπόν την περίοδο εκείνη . Αργοναυτική και Τρωικός πόλεμος . Όλα δείχνουν ένα δρόμο διαφυγής για τον Σείριο . Μετά τον Τρωικό πόλεμο οι Θεοί δεν ξανα ακούστηκαν και δεν συμμετείχαν πλέον στα ανθρώπινα . Γιατί απλώς δεν ήταν πλέον ΕΔΩ , για να υποστηρίζουν , και να βοηθούν την άλφα ή την βήτα κατάσταση ...στα προβλήματα των ανθρώπων . Έφυγαν για πάντα ...
Ο Αχιλλέας το είπε ή μάλλον το αποκάλυψε στην Βρησιίδα κατά την διάρκεια του Τρωικού Πολέμου . Οι Θεοί ζηλεύουν το ανθρώπινο γένος , για την δόνηση που εισπράττουν καθότι δεν γνωρίζουν πότε θα πεθάνουν και πως η κάθε στιγμή για αυτούς μπορεί να είναι και η τελευταία ..,
Είναι κάτι ασύλληπτο ακόμη και για τους Θεούς ...

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ - Ο επί χρόνια εξόριστος και προδομένος ήρωας του Τρωικού πολέμο

Ο μύθος είναι από τους ωραιότερους της ελληνικής μυθολογίας. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Φιλοκτήτης, γιος του βοσκού Ποίαντος και της Δημωνάσσας, κατά άλλους, Μεθώνης, ήταν βασιλιάς των Θεσσαλικών πόλεων της σημερινής Μαγνησίας, Μελιβοίας, Ολιζώνας, Μεθώνης και Θαυμακίας, ονομαστός για την τοξευτική του δεινότητα.και η τύχη του ορίζεται πρώτα πρώτα από τη συνάντησή του με τον ημίθεο Ηρακλή.Αυτός είναι που θα οδηγήσει τους Έλληνες στη νικηφόρα έκβαση του 10ετούς πολέμου...

Ο Φιλοκτήτης έτυχε να περνά από την Οίτη όταν ο Ηρακλής, μη αντέχοντας τον πόνο, εξαιτίας του δηλητηριασμένου, από αίμα κενταύρου, χιτώνα, που του έδωσε να φορέσει η Δηιάνειρα, ζητούσε από το γιο του Ύλλο να ανάψει την πυρά για να τον κάψει και να λυτρωθεί, αλλά εκείνος δίσταζε. Κανείς από όσους βρίσκονται εκεί δεν τολμάει να το κάνει. Μόνον ο Φιλοκτήτης. Γι’ αυτό και ο ήρωας του έδωσε ως αντάλλαγμα το τόξο του και τα δηλητηριασμένα βέλη του.

Όταν οι Δωριείς αποφάσισαν να αποπλεύσουν για την Τροία, ο Φιλοκτήτης, κάτοχος του τόξου του Ηρακλή, εκστράτευσε μαζί με τους άλλους Έλληνες, επικεφαλής επτά πλοίων με Θεσσαλούς πολεμιστές, στο καθένα από τα οποία επέβαιναν 50 κωπηλάτες και έμπειροι τοξότες.

Μία εκδοχή του μύθου λέει ότι, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τον ερωτεύεται η Θεά Χρυσή. Εκείνος, όμως, αρνείται τον έρωτα της, αφού η μοίρα τον στέλνει στην Τροία. Η Θεά θυμωμένη και αποφασισμένη να εκδικηθεί, στέλνει το ιερό της φίδι που τον δαγκώνει στο πόδι. Η πληγή του, όμως, κακοφόρμισε και ανέδιδε τόση δυσοσμία, που δεν ήταν δυνατόν για κανέναν να την ανεχτεί. Με προτροπή του Οδυσσέα, οι Έλληνες αρχηγοί αποφασίζουν, ενώ εκείνος κοιμόταν, να τον βγάλουν στη Λήμνο και να τον εγκαταλείψουν εκεί.

Μια δεύτερη εκδοχή του μύθου αναφέρει ότι, ενώ ο στόλος των Ελλήνων έπλεε για την Τροία ο Φιλοκτήτης ανέλαβε να τους οδηγήσει στο νησί της θεάς Χρύσης, τη Λήμνο, που μόνο εκείνος γνώριζε πού βρισκόταν, για να πραγματοποιήσουν εκεί θυσία στο όνομα της θεάς, όπως πρόσταζε σχετικός χρησμός. Εκεί ο Φιλοκτήτης, σπρωγμένος από την Ήρα, που ήθελε να τον εκδικηθεί, γιατί είχε βοηθήσει τον Ηρακλή, νόθο γιο του συζύγου της Δία, πλησίασε τόσο κοντά στον ιερό χώρο που του επιτέθηκε μια Ύδρα, φύλακας του ιερού. Το φοβερό δηλητηριώδες ερπετό τον δάγκωσε στο πόδι. Η αθεράπευτη πληγή ανέδυε φοβερή δυσωδία, προκαλώντας του αφόρητους πόνους, ενώ οι κραυγές του τάραζαν τόσο τον στρατό, που οι σύντροφοί του δε δίστασαν, με την προτροπή του Οδυσσέα και των Ατρειδών να τον εγκαταλείψουν στο νησί.

Δέκα ολόκληρα χρόνια, όσο κράτησε ο Τρωικός πόλεμος, ο Φιλοκτήτης παρέμεινε στη Λήμνο, μόνος κι έρημος, υπομένοντας την άθλια ζωή στην οποία τον είχε καταδικάσει η μοίρα, με την πληγή πάντα να τον βασανίζει.

Θα ερχόταν, όμως, η μέρα που οι Έλληνες θα θυμούνταν τον Φιλοκτήτη.

Πράγματι, δίνεται χρησμός πως το Ίλιον δεν θα πέσει, αν δεν βοηθήσει το ανίκητο τόξο του Ηρακλή, το οποίο ο ημίθεος πεθαίνοντας είχε χαρίσει στον Φιλοκτήτη – τον μόνο άνθρωπο που διέθετε τέχνη και δύναμη αρκετή να το τανύσει – και αν ο Νεοπτόλεμος, γιος του Αχιλλέα, έρθει από τη Σκύρο και φορέσει τη σφυρηλατημένη από τον Ήφαιστο πανοπλία του πατέρα του.

Αφού πρώτα ο Οδυσσέας φέρνει το Νεοπτόλεμο στην Τροία, μαζί αναχωρούν για τη Λήμνο για να φέρουν τον πληγωμένο Φιλοκτήτη με το ηράκλειο τόξο και τα βέλη του. Εκείνος, όμως, αρνείται να τα δώσει, αφού δεν θέλει να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους που άλλοτε του έδειξαν τόση σκληρότητα.

Η παρέμβαση όμως του θεοποιημένου Ηρακλή θα πείσει το Φιλοκτήτη και θα οδηγήσει τους Έλληνες στη νικηφόρα έκβαση του 10ετούς πολέμου..Έτσι, ο Φιλοκτήτης επανέρχεται στο προσκήνιο του μύθου. Αφήνοντας πίσω του τον θυμό και την πίκρα από την εγκατάλειψή του στη Λήμνο και ξεχνώντας αυτά που είχε υποφέρει επί εννέα ολόκληρα χρόνια για την άρνηση ενός έρωτα, ξαναβρίσκεται να πολεμά στο πλευρό των Ελλήνων κάτω από τα τείχη της Τροίας. Κατορθώνει μάλιστα να γίνει ήρωας, όταν σκοτώνει τον Πάρη, κύριο υπεύθυνο για την φυγή της ωραίας Ελένης από την Ελλάδα, παίρνοντας εκδίκηση για την ατιμία που είχε συντελεστεί σε βάρος των Ελλήνων.

Ο Φιλοκτήτης ενέπνευσε τον Σοφοκλή να γράψει την ομώνυμη τραγωδία που αποτελείται από 1.471 στίχους, με κεντρικό πρόσωπο τον ομώνυμο ομηρικό ήρωα. Το έργο πραγματεύεται το θέμα της σύγκρουσης του συναισθήματος του πατριωτισμού με τον ανθρωπισμό. Παρουσιάστηκε στα Διονύσια το 409 π.Χ. και κέρδισε το πρώτο βραβείο.Απόσπασμα του θρήνου της εγκατάλειψης από τους συμπολεμιστές του ακολουθεί:

"Λέει ο Οδυσσέας:

Ξέρω καλά, παιδί μου, πως είσαι έτσι πλασμένος από τη φύση σου, που ούτε θές να λες ούτε να κάνεις ατιμίες, αλλά πρέπει να τολμήσεις. Γιατί θα είναι πολύ γλυκό το αντίτιμο της Νίκης.

Πούλα μου για την ώρα για λίγο την ψυχή σου (κι άμα τα καταφέρεις), θα κερδίσεις και μεγαλείο και πολλές τιμές απ' όλους.

Και παρακάτω:

ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ:Μα πάλι, δεν είν' αισχρό το αδιάντροπο το ψέμα;

ΟΔΥΣΣΕΑΣ:Όχι, αν με το ψέμα μπορείς να φτάσεις στο σκοπό σου.

ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ:Και με τι μούτρα να το τολμήσει αυτό κανείς;

ΟΔΥΣΣΕΑΣ:Όμως για τέτοιο κέρδος, πρέπει να είσαι αδίστακτος.

και η σπαρακτική περιγραφή του δράματος του Φιλοκτήτη:

" Αχ, ο θεόπικρος εγώ, ο πολυβασανισμένος, ούτε είδηση δεν πήρε ο κόσμος κι η Ελλάδα πως λιώνω εδώ στην εξορία!

Κι αυτοί που με παραπέταξαν κρυφογελούνε κι εμένα η αρρώστια όλο και πάει προς στο χειρότερο και με λιώνει. Παιδί μου, γιε του Αχιλλέα, εγώ είμ' αυτός - κι αυτό θα το 'χεις ακουστά -που κρατάει στα χέρια του τα όπλα του Ηρακλή, ο γιός του Ποίαντα, ο Φιλοκτήτης, που οι δυό αρχιστράτηγοι κι ο βασιλιάς των Κεφαλλήνων αδιάντροπα μ' εγκαταλείψαν εδώ να με ρημάζει η αρρώστια από την άγια της οχιάς δαγκωματιά, με το ποδάρι τούμπανο, κι έφυγαν απ' το νησί της Χρύσας με το στόλο. Σαν είδαν πως με νάρκωσε το κύμα, ξένοιασαν, και μ' αφήσαν κοιμισμένον σε τούτη δω την κώχη και λακίσαν αφού μου πέταξαν λίγα κουρέλια και για παρηγοριά, ξερό ψωμί, τον άμοιρο, που μακάρι η ίδια μοίρα να τους βρει. Τώρα καταλαβαίνεις τι ένιωσα, παιδί μου σαν ξύπνησα απ' το λήθαργο και δεν τους είδα. Τι πίκρα, τι δάκρυα έχυσα και τι βαριές κατάρες βγήκαν απ' το στόμα μου. Φώναζα. Να βλέπω τα πλοία μου και το στόλο να ξεμακραίνουν, να μη βλέπω άνθρωπο κοντά να με γιατρέψει. Σαν το συλλογιζόμουνα, παιδί μου, μ' έπιανε θλίψη, μ' έπαιρνε το παράπονο, πολύ πικρό παράπονο! Κι οι πονεμένες μέρες του δόλιου εμένα, μου βαριά κυλούσαν, στην έρημη σπηλιά.

Και για προσφάι είχα πετροπερίστερα που κάρφωνα με τη σαΐτα.

Έσερνα το σάπιο μου ποδάρι κι ολόκληρος σα φίδι τανυζόμουνα για να φτάσω τα λαβωμένα αγριοπούλια.

Ακόμα και για το νερό στα τέσσερα σερνόμουν και μεσ' στο καταχείμωνο, μέσα στους πάγους να σπάσω κάνα ξύλο για φωτιά, ο κακομοίρης. Τρίβοντας τις πέτρες έσκαγε η φωτιά για το προσάναμμα. Ψευτοβολεύτηκα στη ζέστα της σπηλιάς, υπόφερα το κρύο, μα ο πόνος μου ήταν ανυπόφορος. Τώρα είναι καιρός να μάθεις και για το νησί.

Κανένας ναυτικός δεν αποκότησε ν' αράξει εδώ. Ούτε λιμάνι, ούτ' εμπόριο, ούτε φιλοξενία υπάρχουν. ʼνθρωποι μυαλωμένοι δεν το πλησιάζουν, εκτός αν ξεπέσουν. Γιατί μεσ' στη μακρόσυρτη ζωή πολλά συμβαίνουν. Αν άτυχος καραβοκύρης ξεστρατήσει προς τα εδώ, με σπλαχνίζεται και δίνει κάνα ρούχο ή ψωμί. Όμως, σαν τους παρακαλέσω να με πάρουν στην πατρίδα, μου τ' αρνιούνται.

Κι έτσι ο ταλαίπωρος χάνομαι δέκα χρόνια τώρα, μέσα στην πείνα, το μαράζι και στον πόνο της πληγής μου. Αυτά μου κάναν οι Ατρείδες και του η πέτρινη καρδιά Οδυσσέα.

Που να τους δώσουν οι Ολύμπιοι θεοί την ίδια τύχη με τα δικά μου πάθη!"

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ;

Του Αριστείδη Κολλια

Μετά την πτώση της Τροίας ,νικητές και νικημένοι , Αχαιοί ,Τρώες και εκατέρωθεν σύμμαχοι μονιασμένοι πλέον επιδίδονται σε μία δεύτερη ,ακόμη πιο τολμηρή περιπέτεια. Αλλοι για να κατακτήσουν νέες περιοχές ,άλλοι για να αποκτήσουν μεγαλύτερη δόξα με την ληστεία και την πειρατεία , που ήταν ότι πιο ευγενές και ανδρείο την εποχή αυτή καθώς βλέπουμε στον Ομηρο , άλλοι για να βρούν μιαν άλλη φιλόξενη πατρίδα . Γι αυτό άλλωστε ,όχι μόνον ο Οδυσσέας αλλά και όλοι οι Αχαιοί ήρωες γυρίζουν στην πατρίδα τους αρκετά χρόνια μετά την πτώση της Τροίας ,ενώ θα μπορούσαν να γυρίσουν σε λίγες ημέρες.

Ενα μεγάλο τμήμα των Τρώων υπό τον Αινεία ,κατευθύνεται προς την μητροπολιτική Δαρδανία της Βαλκανικής ,αλλά μη βρίσκοντας ιδανικές συνθήκες εγκατάστασης ,διεκπεραιώνονται από τα παράλια της Ηπείρου στην αντικρινή Ιταλική χερσόνησο και χτίζουν την Ρώμη .

Συνάντηση Αινεία με Οδυσσέα ...

Ο Αινείας με τη συνοδεία του πήγε στο Αθήναιον (castrum Minervae) και έμεινε στην περιοχή της Κάτω Ιταλίας αρκετό διάστημα. Στη συνέχεια πέρασε στη Σικελία, στο Δρέπανον. Εκεί συνάντησε Τρώες υπό τους Έλυμο και Αιγέστη, τους οποίους βοήθησε να χτίσουν δύο νέες πόλεις, την Έγεστα και τα Έλαμα. Κατά το Βιργίλιο ο Αινείας βρέθηκε δύο φορές στο Δρέπανον: αρχικά στους πρόποδες της Αίτνας, αφού ξέφυγε από τους Κύκλωπες παίρνοντας μαζί του έναν από τους συντρόφους του Οδυσσέα, περιέπλευσε νότια του νησιού και κατέληξε στο Δρέπανον, όπου πέθανε ο Αγχίσης. 

Ενα δεύτερο τμήμα , που αποτελούσαν κυρίως Αχαιοί και πλήθος συμμάχων των Τρώων ,μπήκε στα καράβια και άρχισε να ληστεύει τα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου ,πράγμα που είχε κάνει και πρίν τα Τρωικά . Αυτοί είναι οι περίφημοι ''Λαοί της Θάλασσας'' των Αιγυπτιακών πηγών , τους οποίου αναχαίτησε ο Φαραώ Ραμσής ο Γ΄ περί το 1174 πΧ δηλαδή δέκα χρόνια μετά την πτώση της Τροίας. Τα ονόματα αυτών των λαών είναι Τρώες, Τυρσηνοί-Τυρρηνοί, Λύκιοι , Σικελοί , Σαρδηνοί ,Αχαιοί , Μυσοί , Δαναοί , Παλαιστίνιοι - Φιλισταίοι , Τεύκροι  (Τρώες ) , Μαίονες κλπ

Ενα τρίτο θα κινηθεί προς το Νότο ακολουθώντας τα μικρασιαστικά παράλια , παράλληλα με αυτούς που επέβαιναν στα πλοία και θα φθάσει λεηλατώντας τα πάντα μέχρι τα σύνορα της Αιγύπτου ,όπου θα αναχαιτισθεί τελικά. Το πλήθος αυτό ήταν ένα άτακτο μπουλούκι που το αποτελούσαν πολεμιστές ,αλλά και γέροι ,γυναίκες και παιδιά , σέρνοντας μαζί τους τις οικοσυσκευές . Το γεγονός αυτό μαρτυρείται από τα αρχαία της περίφημης Ουγκαρίτ , της πλούσιας πόλης που βρίσκεται απέναντι από τον μυχό της Κύπρου , της οποίας το όνομα προέρχεται από το Ελληνικό Ευαγορίτις ,δηλαδή πόλη των Ευαγοριδών .

Μεταξύ των λαών που στην Ουγκαρίτ αναφέρονται και οι ΔΔΜΣ που σωστά ερμηνεύθηκαν από τους ερευνητές αρχαιολόγους ως ΔΙΔΥΜΑΙΟΣ

Μετά την αναχαίτησή τους επιστρέφουν πίσω και καθώς φαίνεται ,ζητούν την συμβουλή του μαντείου του Διδυμαίου Απόλλωνος της Μιλήτου, οι ιερείς Βραγχίδες της Μιλήτου  τους υποδεικνύουν μία άγνωστη γη της επαγγελίας ,στα βάθη της Ανατολής , την κοιλάδα του Ινδού ! Οι ιερείς φυσικά γνώριζαν ότι ο λαός που συμβούλεψαν ήταν ο λαός που έχασε τον άρχηγό τους , Μέμνονα ,στον Τρωικό Πόλεμο .

Ποιός ήταν ο Μέμνων ... 

Ο Μέμνων ανατράφηκε από τις Εσπερίδες. Βασίλευσε στην Αιθιοπία και στον Τρωικό Πόλεμο προσέτρεξε αρωγός στον θείο του Πρίαμο. Τα κατορθώματα του Μέμνονα στον πόλεμο αυτό περιγράφονται στη «Μικρή Ιλιάδα» και στο επικό ποίημα «Αιθιοπίς». Ο Μέμνων μονομάχησε με τον Αίαντα, χωρίς να υπάρξει νικητής. Στο πεδίο της μάχης βρέθηκε αντιμέτωπος του Αντιλόχου (που είχε τρέξει να βοηθήσει τον πατέρα του Νέστορα που κινδύνευε) και τον σκότωσε. Τότε ο Αχιλλέας όρμησε εναντίον του Μέμνονα. Η Ηώς και η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτις, φοβήθηκαν για την τύχη των παιδιών τους και ικέτευσαν τον Δία να παρέμβει. Ο Δίας ζύγισε τις μοίρες των δύο μαχητών και η μοίρα του Μέμνονα βάρυνε περισσότερο στον ζυγό. Μετά από αυτό, ο Αχιλλέας σκότωσε τον Μέμνονα, αλλά η Ηώς πέτυχε από τον Δία να καταστεί ο γιος της αθάνατος. Η Ηώς παρέλαβε το σώμα του Μέμνονα από την Τροία και το μετέφερε στην Αιθιοπία. Τα δάκρυα που έχυσε τότε η Ηώς, θεότητα της αυγής, έγιναν κατά τον μύθο οι σταγόνες της δρόσου που βρίσκουμε πολλά πρωινά πάνω στα φυτά. Εξάλλου, οι σύντροφοι του Μέμνονα που τον θρήνησαν μεταμορφώθηκαν σε πουλιά, τις Μεμνονίδες όρνιθες, ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή τα πτηνά αυτά γεννήθηκαν από τη στάχτη του Μέμνονα. Κάθε χρόνο από τότε εμφανίζονταν γύρω από τον τάφο του ήρωα σαν να τον θρηνούσαν. Κατά μία παράδοση, ο τάφος του Μέμνονα βρισκόταν στην εκβολή του ποταμού Αισήπου, στα παράλια του Ελλησπόντου.

O Μέμνων προσέτρεξε με στρατό Αιθιόπων να βοηθήσει τον Πρίαμο και να ενισχύσει την άμυνά της Τροίας . Η μοίρα αυτού του ήρωα συγκίνησε πολύ τους αρχαίους ποιητές και καλλιτέχνες . Ο Ομηρος τον θεωρεί ωραιότερο από όλους τους ήρωες του Τρωικού πολέμου , Αχαιούς και Τρώες . Αγωνίσθηκε ηρωικά ,αλλά στο τέλος σκοτώθηκε από τον Πάτροκλο και τον θρήνησε όλο το Τρωικό στρατόπεδο. Μέχρι την κλασική εποχή ,οι πλέον ευφάνταστοι έλεγαν ότι έβλεπαν τους συντρόφους του , τους Μεμνονίδες , να έρχονται με την μορφή πουλιών και να κλαίνε στον τάφο του. (Παυσανίας) .

Ο Αριστείδης Κόλλιας με τα άρθρα του ΟΙ ΙΝΔΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ στο περιοδικόν ΑΡΒΑΝΟΝ 1998 , ισχυρίζεται ότι ο ΜΕΜΝΩΝ δεν ήλθε από την κάτωθεν της Αιγύπτου Αιθιοπία ,αλλά από την ΠΡΟΣ ΕΩ ΑΙΘΙΟΠΙΑΝ , δηλαδή την Αιθιοπία ευρισκόμενη στην Ανατολή και μάλιστα στην σημερινή ΙΝΔΙΑ.

Η ανάγνωση της Ελληνικής προ Δωρικής μυθολογίας δεν είναι εύκολη υπόθεση , Κανείς καθώς φαίνεται δεν έλαβε υπ΄ όψη την Ομηρική γεωγραφία κατά την οποία οι ΑΙΘΙΟΠΕΣ άνθρωποι , δηλαδή οι μελαμψοί, μαύροι,κατοικούν προς το Νότο ,κοντά στο ρεύμα του Ωκεανού και η χώρα τους είναι τόσο μεγάλη που αρχίζει από εκεί που ανατέλει ο ήλιος και καταλήγει εκεί που δύει.

Κανείς επίσης δεν πρόσεξε ότι ο Ομηρος λέει ότι το Τιθωνό τον ερωτεύτηκε και τον παντρεύτηκε η Ηώ , (της Ηούς = Αυγή , ενώ Ηώς = Θεά Αυγή) δηλαδή η Αυγή , η Ανατολή του Ηλιου και τον πήρε για πάντα κοντά της ,πράγμα που υποδηλοί ότι ο Τιθωνός ταξίδεψε προς την Ανατολή, και όχι προς τον Νότο και ότι ΑΙΘΙΟΠΕΣ υπάρχουν και στην ΙΝΔΙΑ. Ο Ηρόδοτος τους καλεί Αιθίοπες οι εκ της Ασίης .

ΜΕΜΝΩΝ => από το ρήμα μνάομαι - μνώμαι και αποτελεί ένα δεύτερο τύπο του γνωστού μιμνήσκομαι  που φυσικά σημαίνει ενθυμούμαι ,ανακαλώ στο νού μου.

Τι έπρεπε να θυμηθεί αυτός ο άνθρωπος που γεννήθηκε μακριά από την πατρίδα, του πατέρα του ;
Τι να θυμηθεί ο λαός του , οι Μεμνονίδες , που έπρεπε να επιστρέψουν από την Μ. Ασία στην Ινδία ;

Αλλά ήξεραν πως να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και έγιναν έτσι συνοδηγοί στο μεγάλο αυτό ταξίδι προς την Ανατολή . Μαζί με αυτό το τμήμα προφανώς θα ταξίδεψαν και  Αχαιοί, που προτίμησαν την δόξα της μεγάλης περιπέτειας από την επιστροφή στα πάτρια εδάφη.

Εφτασε λοιπόν αυτό το τμήμα του λαού με επικεφαλής τους ΒΡΑΓΧΙΔΕΣ ιερείς της Μιλήτου στην Βόρεια Ινδία και από εκεί αρχίζει η διαδικασία εισβολής και κατάκτησης της εύφορης κοιλάδας του Ινδού.

Το  κοινωνικό ,πολιτικό, φιλοσοφικό και θρησκευτικό σύστημα που επέβαλαν οι Αριοι ,όταν κατέκτησαν την κοιλάδα του Ινδού είναι προϊόν των Βραχμάνων , δηλαδή των Βραγχίδων ιερέων αυτού του εισβολέα λαού . Είναι ολοφάνερο ότι είχαν και εκμεταλλεύτηκαν μία εξουσία που τους παραχωρήθηκε από τον λαό και τον στρατό των Αρίων. 

Ηταν άλλωστε οι Βραγχίδες ιερείς της Μιλήτου που συμβούλεψαν και οδήγησαν στην νέα γη της επαγγελίας ,όπως είπαμε μετά το πέρας του Τρωικού Πολέμου.  Κάνοντας μία αναδρομή στα αχαϊκά καθεστώτα της εποχής του Τρωικού πολέμου ,θα δούμε και εκεί  το ιερατείο και οι μάντεις ,παίζουν ή διεκδικούν τον πρώτο ρόλο.

Οπως γνωρίζουμε ο Μάντης Κάλχας στην ουσία έδωσε το σήμα και ενέκρινε την εκστρατεία στην Τροία, ο οποίος πάντα διεκδικούσε να στέκεται ψηλότερα και από τον Αγαμέμνονα. 

Ηταν λογικό και η παντοδυναμία τους, ώστε να η τάξη αυτή να είναι επικεφαλής του λαού και η πρώτη τάξη στην κοινωνική ιεραρχία ,πάνω από τον στρατό και τον βασιλιά. Κάτι ανάλογο στην Βαλκανική και την Μ. Ασία θα ήταν βέβαια , αδιανόητο. 

Σύμφωνα με τον αρχέγονο Βραχμανισμό λοιπόν ,η κοινωνία διαιρείται σε 4 τάξεις , κάστες, σαφώς χωρισμένες μεταξύ τους υπό την έννοια ότι κανείς δεν μπορεί να μεταπηδήσει από την μία τάξη στην άλλη. Κάθε τάξη διέπεται από τους δικούς της νόμους ,ήθη και έθιμα κλπ . 

Ο χωρισμός της κοινωνίας σε τάξεις ,ανάγεται σε θεία επιταγή. 

Ο ΒΡΑΧΜΑΣ ο δημιουργός θεός ,έπλασε από το στόμα του την πρώτη και ανώτατη τάξη των Βραχμάνων. 

Οι Τάξεις των ΒΡΑΧΜΑΝΩΝ 

 1η τάξη  (Βραχμάνοι) οι Βραγχίδες ιερείς 

 2η τάξη  (Κσατρίγιας) οι Τρώες και Αχαιοί πολεμιστές ,οι εκ στρατείας 

 3η τάξη  (Βαϊσίας ) οι επαγγελματίες και βιοτέχνες 

 4η τάξη  (Σούντρα) οι συνοδοιπόροι,''σύνδρομοι'', Μεμνονίδες,και λοιποί 

 Εκτός τάξεων : οι Αιθίοπες γηγενείς , οι πελιοί . Δηλαδή οι Αιθίοπες , οι μελαχρινοί γηγενείς κάτοικοι του Δέλτα του Ινδού και των νοτιότερων περιοχών,γιατί από το σημείο αυτό και κάτω ο πλανήτης δημιουργεί αυτό τον τύπο ανθρώπου. (πελιός = γερασμένος, ρυτιδιασμένος)

Δεν είναι τυχαίο που τα ιερά βιβλία των Βραχμάνων φέρουν το τίτλο Veda = Γνώση .
βέδα > Fείδω (παρακείμενος του οίδα) βλέπω και γνωρίζω . (λατινικά : Video )
Η γνώση άλλωστε αποτελεί βασικό στοιχείο του Βραχμανισμού και των αιρέσεων ή μετεξελίξεων .(Βουδισμός,Ινδουισμός κλπ) και σωστά έχει ειπωθεί ότι είναι περισσότερο φιλοσοφικό σύστημα παρά θρησκεία.

Οι Βραγχίδες Ιερείς
Οι Βραγχίδες ήταν μία κάστα ιερέων του ονομαστού και πανάρχαιου Μαντείου του Διδυμαίου ή Δινδυμαίου Απόλλωνος στην Μίλητο, των νοτιοδυτικών παραλίων της Μ.Ασίας. Ενός μαντείου στο οποίο προσέτρεχαν βασιλείς και ηγεμόνες απ΄ όλο τον κόσμο για να πάρουν τους χρησμούς του οι οποίοι θεωρείτο σοφοί και εύστοχοι. Σύμφωνα με τα μυθολογούμενα από την κάστα των  Βραγχίδων Ιερέων  ,ήλκε την καταγωγή της από τον μυθικό Βράκχο. Ο Απόλλων χάρισε την μαντική τέχνη στον Βράκχο . Αυτή την μαντική τέχνη ο Βράκχος την μεταβίβασε στους απογόνους του , τους Βραγχίδες ιερείς του ναού του Απόλλωνος στους Διδύμους της Μιλήτου. Οι Βραγχίδες ιερείς της Μιλήτου είχαν και μία κάστα διακόνων ,οι οποίοι είχαν σαν αποστολή μεταξύ άλλων ,να μεταβιβάζουν στους ενδιαφερόμενους προσκυνητές τις μαντικές προρρήσεις των ιερέων  και ονομάζοντο Ευάγγελοι. Εμυθολογείτο δε ότι κατάγοταν από τον μυθικό Ευάγγελο. Το όνομα αυτό των διακόνων δεν σημαίνει   τίποτε άλλο από αυτό που διακονούσαν .  Ηταν  οι άγγελοι των καλών ειδήσεων για τους ερωτώντες το μαντείο. Αυτό σημαίνει Ευ+ άγγελος , εξ ου και Ευ+αγγελισμός.
Ιστορικώς , όταν οι Πέρσες έφθασαν στην Μ. Ασία και κατέλυσαν την ανεξαρτησία των Ιωνικών πόλεων , οι Μιλήσιοι ζήτησαν βοήθεια από τους Αθηναίους και τους Σπαρτιάτες για να αποτινάξουν τον Περσικό ζυγό, αλλά δεν εισακούσθηκαν . Ενας από τους σοφότερους άντρες της πόλης ,ο ιστορικός Εκαταίος, συμβούλεψε τους συμπατριώτες του να πάρουν από το Μαντείο των Βραγχίδων     τον θησαυρό του Κροίσου , που είχε χαρίσει στο μαντείο ,  ο Λύδος βασιλιάς Κροίσος , και να το διαθέσουν στην άμυνα της πόλης και ειδικά στην δημιουργία αξιόμαχου στόλου. Η πρόταση του Εκαταίου απορρίφθηκε από τους Ιερείς , ως απάδουσα στο θρησκευτικό συναίσθημα.
Αυτή η πρόταση στάθηκε πιθανώς η αφορμή ώστε οι Βραγχίδες ιερείς,προβλέποντας την επικράτηση των Περσών στην Μ. Ασία και φοβούμενοι ότι θα χάσουν ούτως ή άλλως τους θησαυρούς τους,ήλθαν σε συμφωνία με τον Πέρση βασιλιά και αφού παρέδωσαν μία σημαντική ποσότητα από τους θησαυρούς, τον παρεκάλεσαν να τους εγκαταστήσει στο πλέον απομακρυσμένο μέρος της επικράτειάς του , για να αποφύγουν την οργή και την τιμωρία τους από τον λαό της Μιλήτου . ( 494 πΧ)
Το ερώτημα είναι , που εγκαταστάθηκαν οι Βραγχίδες ιερείς ;  Η γνώμη η οποία επικρατούσε στην αρχαιότητα ήταν ότι εγκαταστάθηκαν στην Σογδιανή . Η Σογδιανή είναι μία περιοχή μεταξύ των ποταμών Ωξου και Υξάρτη,που χύνονται στην λίμνη Αράλη. Νοτιοδυτικά της Σογδιανής βρίσκεται το κράτος της αρχαίας Βακτριανής, όπου διέπρεψαν βασιλείς επίγονοι του Μ. Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς λοιπόν οι Βραγχίδες εγκαταστάθηκαν στην Σογδιανή και έκτισαν εκεί την πόλη Βραγχίδων Αστυ.
Το 328 πΧ , ύστερα από 166 χρόνια από την αυτοεξορία των Βραγχίδων , όταν ο Μ. Αλέξανδρος κατέλυσε το Περσικό κράτος και προχωρώντας προς Ανατολάς ,έφθασε στην περιοχή τους , ακούσας τα τολμηθέντα και μισήσας αυτών την του γένους διαδοχήν , απέκτεινε πάντας,κακούς είναι κρίνων τους των κακών εκγόνους και την ψευδώνυμον πόλιν κατέσκαψε και ηφανίσθηκαν (Σουίδας λεξικό) .
Οι βιογράφοι του Μ. Αλεξάνδρου αναφέρουν ότι οι Μακεδόνες εξόντωσαν τους Βραχμάνους , η οποία όμως έλαβε χώρα όχι στην Σογδιανή ,αλλά πολλά χιλιόμετρα  νοτιότερα στην χώρα των Σόγδων.
Μήπως τα περί εξόντωσης των Βραγχιδών ήταν ένα πειστικό εφεύρημα ,για να δικαιολογηθεί , η βεβαιωμένη ιστορικά, αθρώα εκτέλεση και σφαγή των Βραχμάνων ιερέων της Ινδίας ;
Τι συνδέει την Σογδιανή των Βραγχίδων με τους Σόγδους όπου έγινε η μαζική εξόντωση των Βραχμάνων , επειδή αντιστεκόταν και εξοθούσαν τον λαό σε αντίσταση κατά του Μ. Αλεξάνδρου ;
Εν κατακλείδι αν και η γνώμη των ιστορικών διίστανται ,οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εξόριστοι στην Ινδία Βραγχίδες και οι Βραχμάνοι (Brahmana) που ομαδικά εξόντωσε ο Αλέξανδρος ταυτίζονται , διαφορετικά δεν ερμηνεύεται η αναφορά εξόντωσης Βραγχίδων ,από τον Στράβωνα και τον Σουίδα ,όχι όμως από τους βιογράφους του Αλεξάνδρου. Δηλαδή επέζησε μαζί με την ιστορική πραγματικότητα και ο θρύλος ότι ο Αλέξανδρος εξόντωσε δικαίως μία κάστα επίορκων και προδοτών ιερέων για να απαληφθεί ή να μειωθεί το άγος της πραγματικότητας ,ότι προέβη στην ανόσια πράξη της μαζικής εξόντωσης Βραχμάνων ιερέων.

Άριοι , Ινδοευρωπαίοι , Πελασγοί 
Οι Αριοι (Aryas) είναι ο λαός που συνδέεται με δύο σημαντικά στοιχεία για τον πολιτισμό των Ινδιών : τον Βραχμανισμό και την σανσκριτική γλώσσα. Ποίοι ήσαν οι Άριοι ; Τον περασμένο αιώνα , οι οπαδοί της Ινδοευρωπαικής θεωρίας πίστευαν ότι ήσαν Ινδοί,οι οποίοι ξεκινώντας από την κοιλάδα του Ινδού ποταμού,εξαπλώθηκαν ως την Ευρώπη και για αυτό τους ονόμασαν Ινδοάριους,Ινδοευρωπαίους,Ινδογερμανούς,Ινδοκέλτες κλπ και αυτό όχι επειδή είχαν στοιχεία ,αλλά επειδή τότε πίστευαν ότι ex oriente lux, δηλαδή ότι εξ Ανατολών το φώς και ότι η Ασία είναι το λίκνον των λαών. Είναι γεγονός ότι πολλές μετακινήσεις λαών έγιναν από την Ανατολή (Μογγόλοι,Αβαροι,Ούνοι) και ότι πατρίδα της αρχαίας Ινδικής γλώσσας ήταν η Ασία .
Στα νεώτερα χρόνια η υπόθεση αυτή ανετράπη κατόπιν ωριμοτέρας σκέψεως και ήδη υποστηρίζεται ότι οι λεγόμενοι Ινδοευρωπαίοι δεν ήλθαν από την Ασία στην Ευρώπη ,αλλά πήγαν από την Ευρώπη στην Ασία και βέβαια πολλές υποθέσεις περί της ευρωπαϊκής πλέον κοιτίδας των Ινδοευρωπαίων έχουν γίνει . Η πλέον πρόσφατη τοποθετεί την κοιτίδα στην Ανατολική Ευρώπη μεταξύ Βαλτικής και Ευξείνου Πόντου.
Νεώτερες όμως έρευνες τοποθετούν την κοιτίδα των λεγομένων Ινδοευρωπαίων στην Βαλκανική χερσόνησο. Οι λεγόμενοι Ινδοευρωπαίοι δεν είναι άλλοι από αυτούς που οι αρχαίοι Έλληνες καλούσαν Πελασγούς και τους κατονόμαζαν προπάτορες όχι μόνο του Ελληνικού γένους : ''Αντίθεον Πελασγικόν εν υψικόμοις όρεσι Γαία μέλαιν΄ανέδωκεν , ίνα θνητών γένος είη  '' δηλαδή '' Το ισόθεο Πελασγικό Έθνος ,στα ψηλά και πυκνο δασομένα βουνά το ξεφύτρωσε η μαύρη γη , για να καταστεί γενήτορας των ανθρώπων '' λέει ο αρχαίος ποιητής Όμηρος .
Σήμερα κανείς πλέον δεν αμφιβάλει ότι οι Αριοι εισέβαλαν στην Ινδία . Η πολυγνωμία επικεντρώνεται στον χρόνο εισβολής και τον τόπο εκκίνησης ή προέλευσης των Αρίων . Χρονολογία εισβολής τοποθετείται  κυρίως το 1200 πΧ. Μερικοί τολμηροί την τοποθετούν μέχρι το 2000 πΧ .
Υπάρχουν όμως ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία που μπορούν κάπως σαφέστερα να οριοθετήσουν τα πράγματα : το κοινωνικοπολιτικό σύστημα αυτών των Αρίων καθώς και το θρησκευτικό ,το καθιερώνουν οι Βραχμάνοι Ιερείς . Οι οποίοι κατατάσσουν σε τάξεις ,κάστες την κοινωνία και επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους την πρώτη ιεραρχικά τάξη ! Πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί ήσαν και οι πραγματικοί αρχηγοί οδηγοί και ηγήτορες των εισβολέων. Αρα , το σίγουρο είναι ότι η εισβολή των Αρίων έγινε το 1180 πΧ δηλαδή μετά την πτώση της Τροίας 1184 πΧ . Αν οι χρονολογίες της πτώσης της Τροίας  είναι σωστές .  ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΛΙΑΔΑ

ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΥ

Κορνήλιος Καστοριάδης

Τα Ομηρικά έπη ,αν και υπήρξαν το μεγάλο κείμενο που διαμόρφωσε την Ελλάδα ,παρά ταύτα δεν πρόκειται ούτε για εξ αποκαλύψεως ,ούτε για ιερό κείμενο. Μιλάει ο ποιητής και όχι ο προφήτης.

Αυτό το θεμελιώδες σημείο διακρίνει την Ελλάδα από όλους τους άλλους πολιτισμούς ,όπου η επίκληση της εξ αποκαλύψεως θρησκείας ,δηλαδή του χριστιανισμού.Στην αρχαία Ελλάδα η θρησκεία είναι κάτι πολύ σημαντικό ,είναι τμήμα των θεσμών της πόλεως,άρα των πολιτικών θεσμών ,αλλά ακριβώς είναι τμήμα τους ,δεν είναι ποτέ η πηγή τους. Ουδείς Έλληνας θα διανοούνταν ποτέ να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για να μάθει ποίοι θα έπρεπε να είναι οι νόμοι της πόλης του .

Πριν εισέλθουμε στην Οδύσσεια πρέπει να δούμε τον διάλογο ή καυγά μεταξύ του Θερσίτη και του Οδυσσέα ,στην ραψωδία Β της Ιλιάδας. Ο Θερσίτης είναι άνθρωπος του λαού ,είναι πράγματι ο εκπρόσωπος της ανώνυμης μάζας που σαφέστατα υποτιμάται από τον Όμηρο ,ακόμα και στο παρουσιαστικό του. Είναι πολύ άσχημος ,αλλήθωρος και κουτσός...

Βρίζει τον Αγαμέμνονα ασκεί κριτική στη διεύθυνση των πολεμικών επιχειρήσεων και στον ίδιο το πόλεμο. Ο Οδυσσέας του απαντά με μεγάλη έπαρση ,τον βρίζει ,τον χτυπά με το σκήπτρο του ,σύμβολο  της βασιλικής εξουσίας ,που βαστάει εκείνος που απευθύνεται στους άλλους ήρωες.

Ο Θερσίτης δεν μπορεί ,δεν τολμά να ανταπαντήσει ,κλαίει από οδύνη ,ενώ το δειλό πλήθος γελά μπροστά στο θέαμα αυτού του φτωχού ανθρωπάκου . Για τον Όμηρο μόνο οι ήρωες υπάρχουν πραγματικά ,οι άλλοι είναι απλώς πλήθος που ακολουθεί. Υπάρχει γενικά στα Ομηρικά έπη μία αριστοκρατική αντίληψη του κόσμου.

Η νύφη Καλυψώ τον έχει ερωτευθεί. Η Καλυψώ του προσέφερε την αθανασία υπό την προϋπόθεση ότι θα έμενε μαζί της. Ο Οδυσσέας έχει επομένως την επιλογή μεταξύ της αθανασίας και της επιστροφής στην Ιθάκη και αργότερα του θανάτου. Γνωρίζει τι είναι ο θάνατος - ότι είναι χειρότερος και από την ανυπαρξία . Έχοντας κατέβει στον Άδη ,έχει δει τις άθλιες σκιές που πλανώνται εκεί. Αρνείται όμως την προσφορά της Καλυψούς. Ο Οδυσσέας γνωρίζει ότι έτσι και αλλιώς θα πεθάνει. Αρα η επιλογή του περιορίζεται μεταξύ μιας αθανασίας που θα διέγραφε την προϊστορία του και ενός ανθρωπίνου θανάτου ανάμεσα στους δικούς του στην Ιθάκη.

Στην ελληνική θρησκεία δεν υπάρχει ούτε υπόσχεση ούτε ελπίδα. Η αθανασία ,στο βαθμό που υπάρχει ,είναι χειρότερη από τον οριστικό θάνατο. Πρόκειται για επιβίωση αθλίων σκιών δίχως πνεύμα ,αισθήσεις και αναμνήσεις,όντα των οποίων η υπόσταση βρίσκεται εξάλλου στα όρια του νοητού.

Η Κίρκη ,που είναι μάγισσα,υποδεικνύει στον Οδυσσέα τη μαγική πράξη που θα του επιτρέψει αφενός να καλέσει τις ψυχές των νεκρών και αφετέρου να ζητήσει από τον μάντη Τειρεσία και τις άλλες σκιές να μιλήσουν ,δίνοντας να πιουν αίμα ζώων σφαγμένων για το σκοπό αυτό.

Οι Κύκλωπες , ούτε φυτεύουν ούτε οργώνουν και όλα τα αφήνουν στην μέριμνα των θεών .

Δεν είναι πολιτικά όντα χωρίς βουλή και θεσμούς.Ο καθένας βασιλεύει στη γυναίκα του και τα παιδιά του και δεν νοιάζονται ο ένας για τον άλλο . Επί πλέον δεν συναναστρέφονται μεταξύ τους.

Οι Λαιστρυγόνες ,τερατώδη όντα ,ψηλοί σαν βουνά και ανθρωποφάγοι και αυτοί όπως οι Κύκλωπες.

Πρόκειται όμως για κοινωνικούς ανθρωποφάγους ,που ζουν σε πόλη , που διαθέτουν συνελεύσεις και βασιλιά ,έστω και αν δεν είναι αρτοφάγοι.

Η Οδύσσεια δεν είναι θεωρητικό κείμενο και κυρίως δεν είναι εγχειρίδιο πολιτικής επιστήμης ή γεωμετρίας. Η σύνδεση της Ιλιάδας με την Οδύσσεια είναι τελικά ο Θερσίτης.

 Είδαμε λοιπόν στην Ιλιάδα ,  ότι ο Θερσίτης ,ένας άνθρωπος του λαού , όταν πήρε τον λόγο , ο Οδυσσέας τον εξύβρισε και τον κτύπησε με το σκήπτρο του διότι δεν έπρεπε να μιλήσει.

Αν και είναι σαφές ότι η αγορά αυτή αποτελεί μέσο έκφρασης .

Παρά ταύτα μερικές φορές είναι και μέσο που χρησιμοποιεί ο ηγεμόνας προκειμένου να σταθμίσει τις διαθέσεις της "κοινής γνώμης". Οι συνελεύσεις δε , γίνονται πολλές φορές προκειμένου ο ηγέτης να ανακοινώσει τις αποφάσεις του και όχι να διαβουλευθεί με τους υπηκόους του.

Επαληθεύοντας την ρήση του λαού ότι όπου δεν περνάει ο λόγος,  πίπτει ράβδος .

Δηλαδή, ενώ ο Οδυσσέας στηλιτεύει τους Κύκλωπες και των Λαιστρυγόνων ως υπερφίαλων και αθέμιστων  ,ο ίδιος δεν είναι καλύτερός των .

Όταν τελικά επιστρέφει στην Ιθάκη και σκοτώνει τους μνηστήρες η υπηρέτρια Ευρύκλεια  κραυγάζει από την χαρά της  ,ο Οδυσσέας της ζητάει να σωπάσει λέγοντας ότι δεν πρέπει να θριαμβολογεί ,διότι οι θεοί είναι αυτοί που τους σκότωσαν ,και τους τιμώρησαν για τις παρανομίες τους. 

Μία δικαιοσύνη a la carte ...

ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

O Ραδάμανθυς Αναστασάκης κάνει μία πρώτη ανάλυση της Οδύσσειας.

Στο επόμενο θα ακολουθήσει η ματιά της Οδύσσειας του Κορνήλιου Καστοριάδη.

Σίγουρα ο Ομηρος  δεν κάνει αγιογραφία τον Οδυσσέα , ούτε παριστάνει τον προφήτη  και τον Ιστορικό. Ο Ομηρος δεν ηρωοποιεί τον Οδυσσέα  με την έννοια του υπερανθρώπου αλλά φέρνει στην επιφάνεια μέσω του Οδυσσέα όλα τα ανθρώπινα πάθη και ελαττώματα αλλά και την πανουργία του , να αποφύγει την ξέρα και την Μοίρα, ως κυβερνήτη του ανθρώπινου σκάφους , όπως  άλλωστε λειτουργούμε όλοι μας διαχρονικά ...

Ομως υπάρχει ένα  ερώτημα για την Οδύσσεια που δεν νομίζω ότι θα απαντηθεί ποτέ.

Γιατί ο Οδυσσέας δεν σεβάστηκε και κατέστρεψε τους Ναούς της Τροίας  , αφού και ίδιος πίστευε στους ίδιους Θεούς ;

Οδυσσέας εκ του ρήματος Οδύσσομαι = οργίζομαι,τρελαίνομαι από θυμό

=====================================

Ραδάμανθυς Αναστασάκης

Ο Οδυσσέας ζει  αρμονικά στο βασίλειό του με την γυναίκα του και τον γυιό του.

Εχουμε ,δηλαδή, μία ολοκληρωμένη πνευματική Τριάδα, ένα θεϊκό Τρίγωνο σε αρμονική ισορροπία.

Ο Οδυσσέας αναγκάζεται να ξεκινήσει για την Τρωική εκστρατεία.

(Τροία : το έλος του υλικού πεδίου) .

Ο δισταγμός του συμβολίζει την άρνηση της ψυχής να ενσαρκωθεί γιατί γνωρίζει τον πόνο που η ίδια προδιαγράφει μέσα στην μορφή.

Μετά την άλωση της πόλεως ,10 χρόνια μετά, και την ολοκλήρωση του έργου στο υλικό πεδίο αρχίζει η πορεία της επιστροφής του θεϊκού σπινθήρα στο πνεύμα,στην κατάσταση της πρωταρχικής ηρεμίας ,εμπλουτισμένου με τις εμπειρίες των πεδίων που διέτρεξε. Δέκα χρόνια είναι και η πορεία της επιστροφής κατά την οποία η ανθρώπινη αντίληψη δοκιμάζεται και ξεπερνάει κάθε λογής εμπόδια,απορρίπτοντας σταδιακά τα φορτία που την δεσμεύουν με την ύλη ως την τελική ταύτιση με το πνευματικό ιδεώδες.
παραπομπή = > ΕΝ + ΝΕΑ => ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Η χώρα των Λωτοφάγων είναι ο επίγειος παράδεισος , η εμμονή στην συσσώρευση υλικών αγαθών που κάνει τον άνθρωπο να ξεχνά τους ουσιαστικούς στόχους της ύπαρξής του.

Οι σύντροφοι που τρώνε τους Λωτούς είναι το μέρος της συνείδησης του Οδυσσέα που παραμένει προσκολλημένο στην μορφική όψη.

Στο νησί των Κυκλώπων εγκλωβίζεται απ΄ τον Πολύφημο μέσα στην σπηλιά του ασυνειδήτου.

Ο Πολύφημος τρέφεται από τα στοιχεία της ψυχής του Οδυσσέα , είναι γυιός του Ποσειδώνα

(Ωκεανός των συναισθημάτων μας ) και αντιπροσωπεύει ένα κομμάτι του Οδυσσέα.

Ο Οδυσσέας επιστρατεύει τον ισχυρό νού του για να εξισορροπήσει αυτές τις αρχέγονες τάσεις,

που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

Δεν μπορεί να τον σκοτώσει ,απλώς τον κάνει ακίνητο και εμποδίζει την φυγή του. Μέσα στο επίπεδο του ασυνειδήτου ο ήρωας χάνει την ταυτότητά του ,γίνεται ο Κανένας (ή πρόκειται περί δόλου ;).
Ολα αυτά ,όμως προκαλούν μία συναισθηματική διαταραχή που  θα είναι το μόνιμο εμπόδιο στην προσπάθεια της ψυχής του.

Ο Αίολος και το δεμένο ασκί με τους ανέμους συμβολίζει το νοητικό στοιχείο και την ορθώς κατευθυνόμενη δύναμη που μπορεί να οδηγήσει στον τελικό σκοπό. Οταν η ψυχή χάνει την επαγρύπνησή της ,οι άνεμοι ελευθερώνονται : η νοητική σύγχυση που προκαλεί πισωγυρίζει την συνείδηση από τον προορισμό της. Ο Αίολος δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία . Ο ήρωας βασισμένος μόνο στις δικές του δυνάμεις θα αντιμετωπίσει τους Λαιστρυγόνες. 

(Τιτανικές όψεις της φύσεώς του) .

Μόνο το δικό του καράβι από τα δώδεκα καταφέρνει να ξεφύγει . Ετσι ο ήρωας απογυμνώνεται από τις όψεις που τον συνδέουν με το παρελθόν.

Φθάνει στο νησί της μάγισσας Κίρκης , η οποία γοητεύει τους συντρόφους του και τους μεταμορφώνει σε χοίρους ( το σεξουαλικό ένστικτο μπορεί να μεταβάλει τον άνθρωπο σε ζώο).

Ο Οδυσσέας με την δύναμη του Νού (Ερμής) μένει ανεπηρέαστος και καταφέρνει να μεταστοιχειώσει τις αρνητικές όψεις της ψυχής του (Κίρκη) σε βοηθό του. Αυτή η αλχημική διαδικασία απαιτεί την χρησιμοποίηση κάθε αποθέματος της εκδηλωμένης του υπάρξεως.

Μαθαίνοντας την τέχνη της μαγείας από την Κίρκη , κατεβαίνει στον Αδη , -Νέκυια-, όπου έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τις αρνητικές όψεις του εαυτού του που τον εμποδίζουν στο ταξίδι της επιστροφής . Η ενορατική ικανότης της ψυχής του ,στο πρόσωπο του μάντη  Τειρεσία,τον συμβουλεύει να μην πειράξει τα βόδια στο νησί του Ηλιου.

Επιστρέφει στον Επάνω Κόσμο για να συνεχίσει το ταξίδι. Ταξιδεύει με το πλοίο του νου στην θάλασσα των επιθυμιών για να φθάσει στην μυστική ύπαρξη. Με την βοήθεια της Κίρκης θα αποφύγει την πλανερή γοητεία των Σειρήνων . Δένεται στο κατάρτι ,δηλαδή ,αγκιστρώνεται νοητικά στο όραμα της ψυχής του για να αποφύγει την πρόκληση. Η ψυχή επαγρυπνεί και το πλοίο ξεφεύγει και φθάνει στην Σκύλλα και την Χάρυβδη. Η Χάρυβδη είναι η εσωτερική άβυσσος ,έτοιμη να κατασπαράξει όποιον δεν μπορεί να βαδίσει ισορροπημένα επάνω στην λεπτή γέφυρα της ψυχής.

Ο Οδυσσέας περνά από την Σκύλλα , η οποία αντιπροσωπεύει την στιγμή εκείνη της εσωτερικής πορείας που ο αναζητητής αναγκάζεται να θυσιάσει κάποια όψη της προσωπικότητάς του για να περάσει σε ανώτερα επίπεδα υπάρξεως. Ο Οδυσσέας χάνει μερικούς συντρόφους και περνάει στο νησί του Ηλιου. Η ψυχή όμως χάνει πάλι την επαγρύπνησή της ,τα βόδια του Ηλιου σκοτώνονται και μοναδική εξιλέωση του ήρωα είναι η απογύμνωσή του από κάθε στοιχείο που τον συνδέει με το παρελθόν.

Φθάνει στο νησί της Καλυψούς. Είναι το επίπεδο της σπειροειδούς εξέλιξης κατά το οποίο η επιθυμία για αθανασία ξεστρατίζει την συνείδηση από το εσωτερικό όραμα. Επικρατεί ,όμως η πνευματική του θέληση και με την βοήθεια των θεών ελέγχεται η κατώτερη φύση του.

Η εναντίωση του Ποσειδώνα στην ομαλή εξέλιξη του ταξιδιού ,τον ρίχνει στο νησί των Φαιάκων .Ειναι ένας σταθμός εξαγνίσεως και αναδρομής του ήρωα σε όλο το ιστορικό της περιπλανήσεώς του . Είναι  το τέλος της μαθητείας.

Στην Ιθάκη απόλυτα κυρίαρχος στην ηλιακή του φύση ,ξανά- τεντώνει το τόξο και ξεκαθαρίζει την ύπαρξή του από όλα τα ψεύτικα εγώ που διεκδικούσαν την εξουσία της ψυχής, αγγίζοντας έτσι την τελειότητα.

ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΛΙΑΔΑ

Στο κεφάλαιο αυτό , ΜΥΣΤΙΚΗ  ΙΛΙΑΔΑ θα καταγράφουμε σταδιακά τα αποτελέσματα της έρευνας , τις απο κωδικο ποιήσεις , τις δοξασίες , αρχίζοντας απο την απόπειρα χρονολόγησης ...

Ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι η χρονολογία που δίνει ο αρχαίος ιστορικός για τον Τρωικό πόλεμο Ερατοσθένης: 1194-1184 π.Χ., είναι η πιο αντιπροσωπευτική, καθώς συμφωνεί και με αρχαιολογικά στοιχεία .

Ο ΟΜΗΡΟΣ συνέλεξε ως ένας σύγχρονος λαογράφος τα πολεμικά  έπη , έζησε τον 7^ο  αιώνα πΧ .  Δηλαδή αιώνες μετά τα γεγονότα ...

Ομως βάσει των κατωτέρω αποδείξεων ο Τρωικός Πόλεμος συνέβει μεταξύ το 8900 και 2800 πΧ και όχι το 1184 πΧ που αναφέρει ο Ερατοσθένης και οι περισσότεροι των Ιστορικών σήμερα και σίγουρα ειναι κάτι παρά πάνω , απο ένα πολεμικό γεγονός .

Από την μελέτη ,όμως,και άλλων ιστορικών γεγονότων βγαίνει το συμπέρασμα ,ότι, ίσως ο Τρωικός πόλεμος έγινε πολύ παλαιότερα από αυτές τις χρονολογίες. Επειδή ο Ομηρος δεν χρησιμοποιεί την ονομασία Ελληνες ,αλλά Αχαιοί, ή Δαναοί ή Αργείοι (εκτός δύο ή τριών περιπτώσεων που μπορούν να χαρακτηρισθούν ως εμβόλιμες από μεταγενέστερους),και το Πάριο Χρονικό λέει ότι ονομασία Ελληνες καθιερώθηκε το 1520 π Χ και επειδή η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας τοποθετείται μεταξύ των ετών 1450 πΧ και 1950 πΧ για την οποία ο Ομηρος δεν αναφέρει τίποτε ,ενώ αναφέρει πιό ασήμαντα γεγονότα ,δικαιολογείται το συμπέρασμα ο πόλεμος να έγινε πριν απ΄αυτές τις χρονολογίες.

Επίσης ,στην Ιλιάδα φέρονται ως σύμμαχοι των Τρώων εκτός των άλλων,οι Λύκιοι,οι Κάρες ,οι Μαίονες (Λυδοί) και οι Φρύγες,ενώ άλλες πηγές μας λένε ,ότι στην χώρα τους επικρατούσαν οι Χετταίοι από το 1900 ως το 1170 πΧ περίπου. Το ερώτημα που προκύπτει είναι ,πως είναι δυνατόν οι Χετταίοι  να επέτρεψαν στους υποτελείς τους Τρώες ,την συγκρότηση στρατιωτικών δυνάμεων και την αυτόνομη διεξαγωγή πολεμικών . Δεν θα ανέφερε κάτι για τους Χετταίους ο Ομηρος ? Μήπως ,λοιπόν ο  Τρωικός πόλεμος έγινε πρίν απο τους Χετταίους ? Η καταφατική απάντηση δένει λύσεις σε πολλά ερωτηματικά . Εάν ο Τρωικός Πόλεμος έγινε κατά ή πριν το 2000 πΧ συμπαρασύρει και την χρονολόγηση των άλλων γεγονότων σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. 

ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

1-     Ο Τρωικός Πόλεμος δεν πρέπει να απέχει χρονικά απο την Αργοναυτική Εκστρατεία πάνω απο 50 έτη . Αν η Αργοναυτική εκστρατεία  εικάζεται οτι έγινε  περίπου το 3500 πΧ τότε ...

2-     Ο Τρωικός Πόλεμος  έγινε σίγουρα πριν την έκρηξη του Ηφαιστείου της Θήρας που επιστημονικώς την ορίζουν το 1630 πΧ. Λόγω της συμμετοχής των Κρητών με αρχηγό τον Ιδομενέα.

3-     Αστρονομικώς βάσει της θεωρίας των WOOD απο το 9800 μέχρι το 2800 πΧ.

ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ  ΠΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΠΗΛΕΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ο Πηλέας έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία μαζί με τον Ιάσονα .

Ο Ιάσων , υιός του Αίσονα , αδελφού του Πελία .

Ο υιός του Πηλέα , Αχιλλέας 15 ετών λαμβάνει μέρος στον Τρωικό Πόλεμο .

Η χρονική απόσταση Αργοναυτικής εκστρατείας και Τρωικού Πολέμου μία γενεά ,δηλαδή 30 έτη .

ΠΕΛΙΑΣ

Στην Ελληνική Μυθολογία ο Πελίας ήταν γιος της Τυρούς και του θεού Ποσειδώνα ή του βασιλιά της Ιωλκού Κρηθέα. Ο Πελίας ήταν δίδυμος αδελφός του Νηλέα και αδελφός του Αίσονα (γιού του Κρηθέα και της Τυρούς).

Ο Πελίας έδιωξε τον Νηλέα, όπως και τον Αίσονα, και έγινε βασιλιάς στην Ιωλκό της Θεσσαλίας, όπου πήρε ως σύζυγό του την Αναξιβία και απέκτησαν 4 κόρες, τις Πεισιδίκη, Πελοπία, Ιπποθόη και Άλκηστη, (γνωστές συλλογικά ως Πελιάδες) και ένα γιο, τον Άκαστο.

Ο Άκαστος ο υιός  , διαδέχεται τον Πελία στον θρόνο της Ιωλκού, και έδιωξε από την πόλη τη Μήδεια με τον Ιάσονα. Διοργάνωσε πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες προς τιμή του Πελία , στους οποίους έλαβαν μέρος οι άριστοι από τους Έλληνες ήρωες της εποχής, όπως οι Διόσκουροι, ο Άδμητος, ο Βελλεροφόντης, οι αδελφοί Βορεάδες, ο Γλαύκος, ο Κύκνος, ο Μελέαγρος, ο Ορφέας, ο Πηλέας κ.ά., ενώ υμνήθηκαν από τον ποιητή Στησίχορο στο ποίημά του «Άθλα επί Πελία».

ΠΗΛΕΑΣ

Ο Πηλέας ή Πηλεύς ήταν γιος του βασιλιά της Αίγινας Αιακού και της Ενδηίδας, και η πρώτη του γυναίκα ήταν κόρη του βασιλιά της Φθίας.

Από τον γάμο του με την κόρη του Νηρέα, τη Νηρηίδα Θέτιδα, απέκτησε τον περίφημο Αχιλλέα

Ο Αχιλλέας σε ηλικία περίπου δεκαπέντε ετών, πήρε μέρος στην Τρωική Εκστρατεία.

Αδέλφια Τελαμώνας, Φώκος - Μυρμιδόνες

Ο Τελαμώνας βρέθηκε στη Σαλαμίνα και ο Πηλέας στη Φθία.

Ο Πηλέας κατέφυγε στο παλάτι του βασιλιά της Φθίας Ευρυτίωνα και της γυναίκας του Αστυδάμειας, και του έδωσε γυναίκα του την κόρη του Αντιγόνη και το ένα τρίτο του βασιλείου του, το βασίλειο των Μυρμιδόνων. Ο Πηλέας με την Αντιγόνη απέκτησαν την Πολυδώρα. Στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου ο Πηλέας σκότωσε κατά λάθος τον Ευρυτίωνα και κατέφυγε στην Ιωλκό, όπου φιλοξενήθηκε από τον βασιλιά Άκαστο .

Ο Πηλέας πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία μαζί με τον Ιάσονα.

 

Αιακός

Ήταν γενάρχης του γένους των Αιακίδων, πρώτος βασιλιάς της Αίγινας και σύζυγος της Ενδηΐδας (κόρης του Χείρωνα ή του Σκίρωνα). Με την Ενδηίδα έκαναν τον Πηλέα και τον Τελαμώνα. Ενώ από την δεύτερη γυναίκα του, την Νηρηίδα Ψαμάθη απέκτησε τον Φώκο.  Ο Πηλέας κατέφυγε στη Θεσσαλία μαζί με πολλούς από τους Μυρμιδόνες και ίδρυσε το κράτος των Μυρμιδόνων, ενώ ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα, όπου και έγινε βασιλέας.

Διάφοροι μύθοι αναφέρουν πως βοήθησε τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα να χτίσουν τα τείχη της Τροίας. Επίσης ήταν πρόγονος σπουδαίων ηρώων όπως του Αχιλλέα, γιού του Πηλέα και του Αίαντα, γιού του Τελαμώνα. Οι οποίοι είναι από τους πιο γνωστούς ήρωες του Τρωικού πολέμου, ενώ τα παιδιά του Φώκου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Παρνασσού και από τότε η περιοχή ονομάστηκε Φωκίδα.

Ιωλκός

Η Ιωλκός ήταν αρχαία πόλη της Θεσσαλίας, στη σημερινή Μαγνησία, στους πρόποδες του Πηλίου. Βρισκόταν κοντά στην παραλία του Παγασητικού κόλπου.

Αναφέρεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα (Β 712)

Εκείνοι τις Φερές ενέμοντο παρα την Βοιβηίδα λίμνη

Στην Βοίβη και τις Γλαφυρές και την καλόκτιστον Ιωλκό

Σε εκείνους ήρχε του Αδμήτου το προσφιλές παιδί με ένδεκα νήες

Ο Εύμηλος , που στον Αδμητο έτεκεν η θεεική των γυναικών

Αλκηστις , απο του Πελία τις θυγατέρες σε ομορφιά η αρίστη .

και από σειρά άλλων αρχαίων συγγραφέων (Ησίοδος, Πίνδαρος, Σιμωνίδης, Ευριπίδης, κ.ά.). Ως μυθικός ιδρυτής της Ιωλκού αναφέρεται ο Κρηθέας, γιος του θεού Αιόλου, τον οποίο διαδέχθηκε ο Πελίας, που διέταξε τον ανηψιό του Ιάσονα να φέρει το «χρυσόμαλλον δέρας» από την Κολχίδα, γεγονός που έγινε η αιτία για την περίφημη Αργοναυτική Εκστρατεία. Τον Πελία διαδέχθηκε ο γιος του Άκαστος, που σκοτώθηκε από τον βασιλιά της Φθίας Πηλέα, όταν ο τελευταίος κυρίευσε την Ιωλκό με τη βοήθεια του Ιάσονα, πράγμα που διέκοψε τη μέχρι τότε ακμή της πόλεως, της οποίας οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Μινύες κατά τον Στράβωνα.

Ιλιάδα  -Β 645

Στους Κρήτες Ιδομενεύς ένδοξος στο δόρυ ηγεμόνευεν,

Εκείνοι την Κνωσσόν είχαν και την τοιχισμένην Γόρτυνα

Την Λύκτο και την Μίλητο και την Αργιλώδη Λύκαστο

Και την Φαιστό και το Ρύτιο ,πόλεις καλοκατοικημένες

Κι άλλοι στην Κρήτη  την εκατόμπολι περιοικούσαν

...σε αυτούς ογδόντα μέλανες νήες έποντο.

ΦΑΙΣΤΟΣ

 Η πόλη συμμετείχε στην εκστρατεία των Αχαιών κατά της Τροίας. Το όνομα είναι προελληνικό και στις πινακίδες της Κνωσού Γραμμικής Β αναφέρεται Paito>αττικός τύπος Φαιστός και η ετυμολογία της είναι από το φα(F)ιστός= λαμπρός, ένδοξος.  Στη Φαιστό βασίλευσε η δυναστεία που είχε ιδρύσει ο Ραδάμανθυς, γιος του Δία. Στη Φαιστό η μινωική εποχή αρχίζει το 2.600 π. Χ. Το πρώτο ανάκτορο βρισκόταν στη δυτική πλευρά του αρχαιολογικού χώρου, οικοδομήθηκε το 2.000 π.Χ. σε αλλεπάλληλα επίπεδα και οι τοίχοι του ήταν κτισμένοι με αργολιθοδομή. Το ανάκτορο καταστράφηκε από σεισμό το 1730 π.Χ., όπως και η Κνωσός. Στη θέση των ερειπίων κτίστηκε ανάκτορο, μεγαλοπρεπέστερο του πρώτου.

ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ιδομενέας ήταν βασιλιάς της Κρήτης, γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα. Συμμετείχε και διακρίθηκε για την αντρειοσύνη του στον Πόλεμο της Τροίας.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Ιδομενέας επέστρεψε στην Κρήτη σώος, χωρίς περιπέτειες στο δρόμο του.

Θανάσιμο Τσουνάμι

Μια έκρηξη του μεγέθους της Θήρας θα είχε δραματικές επιπτώσεις στους ανθρώπους που ζούσαν στην περιοχή. Κανένας οργανισμός δεν βρέθηκε στην περιοχή Ακρωτήρι, η οποία θάφτηκε μέσα στην τέφρα με παρόμοιο τρόπο όπως η ρωμαϊκή Πομπηία. Η πόλη αυτή όμως είχε εκκενωθεί εκ των προτέρων.

Όμως τα τότε γιγαντιαία κύματα από την έκρηξη θα είχαν καταστρέψει τα λιμάνια και τις παράκτιες περιοχές. Έχουν βρεθεί στην Κρήτη και τη δυτική ακτή της Τουρκίας αποθέσεις από το τσουνάμι που ακολούθησε.

Η διάδοση του κύματος μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας έγινε σε όλη σχεδόν τη Μεσόγειο

Μερικοί επιστήμονες έχουν προτείνει ότι η έκρηξη μπορεί να συνδεθεί με την πτώση του πολιτισμού των Μινωϊτών, έναν αρχαίο ναυτικό πολιτισμό που ζούσε στην κοντινή με την Θήρα Κρήτη. Άλλοι πάλι έχουν προσπαθήσει ακόμη και να συνδέσουν το γεγονός με τη θρυλική εξαφάνιση της νήσου Ατλαντίδας. Ωστόσο, η τελευταία μελέτη δεν απαντά σε αυτό το πολύχρονο ερώτημα του κατά πόσο η θηραϊκή έκρηξη κατέστρεψε το μινωικό πολιτισμό, που ήκμασε την Εποχή του Χαλκού.

Η έκρηξη εκείνη έχει ονομαστεί "το πιο διάσημο γεγονός του Αιγαίου πριν από την πτώση της Τροίας".

Σε μια ηλεκτρονική προσομοίωση, στην οποία συμμετείχαν Έλληνες επιστήμονες του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών μαζί με τον καθηγητή Floyd Mckoy του Πανεπιστημίου της Χαβάης, βρήκαν ότι ένα τσουνάμι κατέστρεψε τα παράλια του μινωικού πολιτισμού και το γιγάντιο κύμα του έφτανε σε ύψος μέχρι τα 30 μέτρα.

Τον 17ο αιώνα, περίπου στα 1630 π.X., έγινε μια κολοσσιαία έκρηξη στο ηφαίστειο της Θήρας - μία από τις μεγαλύτερες που γνώρισε η ανθρωπότητα - που είχε καταλυτικές συνέπειες για την εξέλιξη των πολιτισμών της Ανατολικής Μεσογείου. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγήθηκαν οι ερευνητές μετά από ηφαιστειακές και αρχαιολογικές παρατηρήσεις, αλλά και από τη σύγκριση με μια παρόμοια - ως προς τη φύση και το μέγεθος- ηφαιστειακή έκρηξη, του 1883, στην Kρακατόα, για την οποία διαθέτουμε επιστημονικές ενδείξεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω λέμε σήμερα πως επρόκειτο για μια έκρηξη μεγέθους 7 σε οκταβάθμια κλίμακα.

Μία από τις συνέπειες που συνόδευσαν το φαινόμενο ήταν η γέννηση ενός μεγάλου τσουνάμι, αυτού που χτύπησε τον μινωικό πολιτισμό. Για πάρα πολλά χρόνια η ύπαρξη του συγκεκριμένου τσουνάμι ήταν μόνο μια υπόθεση. Όμως, πλέον γεωλογικές μαρτυρίες, και συγκεκριμένα η ανακάλυψη στρώματος θαλάσσιας άμμου που υπήρχε στον βυθό και παρατέθηκε από το τσουνάμι στις παράκτιες περιοχές του Aιγαίου (πάχους 8-10 εκατοστά στη Bόρεια Kρήτη και τη NΔ Tουρκία), επιβεβαίωσαν τη θεωρία του τσουνάμι.

ΟΙ  ΘΕΟΙ

Κεννετη  & florence  wood – homer’s  secret  iliad

ΘΕΟΣ = ΘΕΩ = ΤΡΕΧΩ

Η αναφορά για τους θεούς εγένετο στην Δοτική Πληθυντικού

ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ σίγουρα αναφορά στα άστέρια που τρέχουν στον ουρανό.

Απο την κοσμική αυτή αλληγορία της Ιλιάδας δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν φυσικά οι θεοί . Αλλοτε μνησίκακοι και εκδικητικοί , άλλοτε πάλι δίκαιοι ,τρυφεροί και συναισθηματικοί οι θεοί στην Ιλιάδα εμφανίζονται να ενθαρρύνουν και να αποθαρρύνουν τους πολεμιστές δίνοντάς τους ιδέες και συχνά ψεύτικες ελπίδες να στέκονται δίπλα τους στη μάχη προστατεύοντάς τους και να υποστηρίζουν μοιρασμένοι , τα δύο στρατόπεδα . Πραγματοποιούν συχνά πολεμικά συμβούλια και  κινούνται ασταμάτητα  σε όλα τα μήκη και πλάτη του ομηρικού σύμπαντος , ενώ άλλες φορές αποσύρονται στα ανάκτορά τους για να ξεκουραστούν . Παρατηρώντας όλα τα παραπάνω ...δεν δυσκολεύονται καθόλου να διαπιστώσουν την ταύτιση των θεών της Ιλιάδας με τους πλανήτες και τις ιδιότητες τους , τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις ,τις ανάδρομες κινήσεις τους ,  τις εκλείψεις και τις συζεύξεις . Ακολουθώντας την ίδια λογική και κατευθυνόμενοι από τις περιγραφές του Ομήρου και τα ιδιαίτερα αποκαλυπτικά ποιητικά επίθετα που επιλέγει να χρησιμοποιήσει στις εξιστορήσεις του ...

αλλο – πρόσαλλος = αμφίδρομος = ανάδρομος Αρης

Αντιστοίχηση  ΘΕΩΝ & ΗΡΩΩΝ ΜΕ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΥΣ

Ηρα = Σελήνη

Αφροδίτη και Αρης = τους εαυτούς τους , ομώνυμοι πλανήτες

Αθηνά = Δίας πλανήτης

Ποσειδώνα = Κρόνος πλανήτης

Δίας = δεν εκπροσωπεί πλανήτη , συμπαντικός νούς , θεϊκή νομοτέλεια

Ερμής + Απόλλων = Ερμή πλανήτη , τον μοιράζονται

Αχιλλέας = Σείριος , Άστρο του Κυνός

Εκτορας = Ωρίων

Πρίαμος = Πολικός Αστέρας

Αγαμέμνων = Αστερισμός του Λέοντος , έμβλημα των Μυκηνών

1-Εμφάνιση του Σείριου στον ουρανό της Ελλάδος το 8900 πΧ  μετά απο 7000 ετών απουσίας , συμβολίζεται με την επιστροφή του Αχιλλέα στην μάχη απο μακρά περίοδο απουσίας.

2-Η σύζευξη 5 πλανητών ορατών απο την χώρα μας όπως περιγράφεται στην Ιλιάδα Α493 στο συμβούλιο των θεών , το έτος 1953 πΧ αποτελώντας την θεαματικότερη των τελευταίων 6 χιλιετιών . Οι Κινέζοι επέλεξαν το κοσμο ιστορικό αυτό γεγονός ως έναρξη του ημερολογίου τους.

3- Η ασταθής περιστροφή του γήινου άξονα , η οποία επιφέρει και όλες τις μακρο πρόθεσμες μεταβολές στον ουράνιο χάρτη προκάλεσε την πτώση περίπου το 2800 πΧ του παλαιού πολικού αστέρα Thuban  απο τον ‘πολικό του θρόνο’. Τον διαδέχτηκε το 1800 πΧ ο γνωστός μας Polaris ο οποίος ανήκει στον Αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου.

Το γεγονός αυτό πρέπει να άσκησε τεράστια επίδραση στις παραδόσεις όλων των πολιτισμών της εποχής .

MONOMAXIA  ΑΧΙΛΛΕΑ – ΕΚΤΟΡΑ = ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΣΕΙΡΙΟΥ – ΩΡΙΩΝΑ

Η αναπαράσταση του επεισοδίου αυτού στον χειμερινό ουρανό θα ξεκινούσε με τον αστερισμό του Ωρίωνα (Εκτορας) να κάνει την εμφάνισή του πρώτος, καθώς βρίσκεται υψηλότερα στην θέση του στον ουράνιο χάρτη, από τον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός (Αχχιλλέας). Ο Πολικός Αστέρας( Πρίαμος) παρακολουθεί από την θέση του στην κορυφή του ουρανού (τείχη της Τροίας) , αδυνατώντας να παρέμβει . Λίγο αργότερα ανατέλλει ο Μέγας Κύων (Αχιλλέας) και οι δύο αστερισμοί ταξιδεύουν στον ουρανό λόγω της περιστροφής της γης , με τον αστερισμό του Αχιλλέα να δίνει την εντύπωση ότι κυνηγά τον αστερισμό του Εκτορα .

Ο Μέγας Κύων όμως βρίσκεται πλησιέστερα στην βάση του ορίζοντα με αποτέλεσμα προχωρώντας στη νυκτερινή του διαδρομή να δίνει την εντύπωση ότι πλησιάζει τον Ωρίωνα . Λίγο πριν την αυλαία της νυχτερινής αυτής παράστασης το άστρο του Σείριου ευθυγραμμίζεται με το τριπλό άστρο που βρίσκεται στον λαιμό του σχήματος του αστερισμού του Ωρίωνα . Τελικά ο Ωρίωνας δύει, ο Εκτωρας σκοτώνεται και στην σκηνή απομένουν από τους βασικούς πρωταγωνιστές μόνο ο Αχιλλέας( Σείριος)  και ο Πρίαμος (Πολικός Αστέρας )